Nee, je bent niet verantwoordelijk voor de wonden van je partner. Het is niet de bedoeling dat je je gedrag aan gaat passen zodat je partner minder triggers ervaart bijvoorbeeld of dat je partner de oplossing (of verlichting) voor zijn of haar pijn of worstelingen bij jou zoekt. Maar natuurlijk kun je je partner wél tot steun zijn in zijn of haar helingsproces. In deze blog lees je hoe.
Zo kun je je vrouwelijke partner tot steun zijn
– Door haar te ontzorgen. In praktische zaken, in het huishouden, in het plannen en organiseren van dingen. Neem het maar uit haar handen. Laat haar maar voelen dat ze ook op jou kan leunen. Dat ze er niet alleen voor staat.
– Door te reaffirmeren hoe waardevol, belangrijk, uniek en bijzonder ze is. Door te blijven benoemen wat je mooi aan haar vindt, wat haar speciaal maakt, wanneer je geniet van haar, wanneer of waarin je haar bewondert. Door haar te laten weten dat haar waarde niet zit in werknemer of moeder of dochter zijn. Zie haar voor wie ze (echt) is.
– Door haar aan te moedigen grenzen te gaan stellen, haar limieten te communiceren. Laat haar maar weten dat deze er mogen zijn. Dat het gezond is om ze te hebben, dat ze niet meer voor de hele wereld hoeft klaar te staan, dat ze haar persoonlijke grenzen mag eren, behoeften mag hebben.
Wanneer een vrouw zich veilig voelt in haar relatie, zich gesteund voelt, wanneer je als man voor haar zorgt en ze kan leunen op je, durft een vrouw haar vrouwelijke kant (weer) te omarmen. Haar mannelijke kant (die meer aanwezig is als gevolg van haar kindertijd, haar discipline, daadkracht, verantwoordelijkheid, streberigheid, grenzen, kracht) hoeft dan niet meer de boventoon te vormen. Ze kan zich weer zacht, kwetsbaar, vrouwelijk, verzorgd, voelen.
(Andersom zijn er natuurlijk ook voorbeelden, vrouwen die meer in hun vrouwelijke kracht staan en hun mannelijke deel meer in het donker houden/onderdrukken…)
– Door haar aan te moedigen voor zichzelf te kiezen, te genieten van tijd voor zichzelf, een persoon te zijn naast alle rollen die ze op zich neemt.
– Door haar sterke emoties er te laten zijn. Ook vrouwen kennen emoties als boosheid, woede, frustratie.
– Door haar emoties te valideren. Door haar te vragen naar hoe ze zich voelt. Wat er speelt in haar innerlijke wereld. Hoe je er voor haar kunt zijn. Laat haar maar weten dat het oké is wat ze voelt.
– Door haar te horen. Oprecht aandacht voor haar te hebben. Luister maar, zonder met een antwoord of oplossing te komen.
– Door haar lichaam lief te hebben en te omarmen, haar te wijzen op wat je mooi aan haar vindt.
– Door haar te vragen naar haar behoeften. Wat heeft ze nodig? Waar verlangt ze naar? Wat zijn haar wensen?
– Door haar een omgeving te bieden waarin ze fouten mag maken, de weg kwijt mag zijn, een verkeerde beslissing mag nemen, het antwoord even niet heeft. Waarin er steeds minder ruimte is voor perfectionisme en alles goed proberen te doen en meer voor leren, ervaren en groeien.
– Door haar aan te moedigen haar verantwoordelijkheid te nemen, voor haar wonden, patronen, triggers. Haar soms dat liefdevolle duwtje te geven om naar binnen te keren, even de stilte op te zoeken, te schrijven.
Zo kun je je mannelijke partner tot steun zijn
– Door hem te helpen (weer) in contact te komen met zijn gevoel. Door hem te laten weten en ervaren dat al zijn emoties er mogen zijn. (Dit betekent dus ook dat jij hem mag accepteren op momenten dat hij niet in zijn mannelijkheid staat, verdrietig is of verward, het even niet weet..) Door te vragen wat er speelt in zijn binnenwereld, hoe hij zich voelt, hoe zijn dag is geweest, door hem (langzaam) woorden te laten geven aan zijn emoties (of hem te helpen om woorden te vinden voor bepaalde emoties).
– Door hem die veilige omgeving te bieden waarin hij beetje bij beetje kwetsbaar durft te zijn. Waar hij ervaart dat hij bang, verloren, machteloos, wanhopig, onzeker mag zijn. Waarin hij mag huilen, zich heel klein mag voelen. Waarin hij ervaart dat hij om geen enkele van zijn ervaringen veroordeelt wordt, en ervaart dat jij kan zijn met hem en zijn emoties.
– Door hem aan te moedigen zijn vrouwelijke kant meer te omarmen (en hier ruimte voor te maken, te laten merken dat die kant er ook mag zijn). Die zorgzame, kwetsbare, zachte, intuïtieve, aanmoedigende, creatieve, kant die hij ook heeft maar die er gaandeweg niet meer kon of mocht zijn.
– Door hem van tijd tot tijd te ontzorgen. Te laten ervaren dat niet alles op zijn schouders rust. Dat hij er niet alleen voor staat. Dat jullie een team zijn. Dat de traditionele man vrouw verdeling niet meer is.
– Door te reaffirmeren hoe waardevol, belangrijk, uniek en bijzonder hij is. Door te blijven benoemen wat je mooi aan hem vindt, wat hem speciaal maakt, wanneer je geniet van hem, wanneer of waarin je hem bewondert. (Wat zijn zijn onzekerheden, kind pijnen, negatieve overtuigingen over zichzelf?) Door hem te laten weten dat zijn waarde niet zit in het financieel dragen van het gezin. Zie hem voor wie hij (echt) is.
– Door hem een omgeving te bieden waarin hij fouten mag maken, de weg kwijt mag zijn, een verkeerde beslissing mag nemen, het antwoord even niet heeft. Waarin er steeds minder ruimte is voor perfectionisme en alles goed proberen te doen en meer voor leren, ervaren en groeien.
– Door hem aan te moedigen zijn verantwoordelijkheid te nemen, voor zijn wonden, patronen, triggers. Hem soms dat liefdevolle duwtje te geven om naar binnen te keren, even de stilte op te zoeken, te schrijven.
Samen
– Deel regelmatig met elkaar over vroeger zodat je elkaars verhaal gaat kennen (dit is ook een stukje verwerking en heling!)
– Laat jullie innerlijke kinden onderdeel zijn van de relatie
– Ken elkaars hechtingspatroon (zodat je ook weet hoe je je partner kunt steunen in dat helingsproces)
– Help elkaar om triggers te herkennen, aan te gaan, te doorvoelen
– Creëer ruimte voor elkaar om te kunnen delen, ventileren, luisteren
Foto: Unsplash
Nee, je bent niet verantwoordelijk voor de wonden van je partner. Het is niet de bedoeling dat je je gedrag aan gaat passen zodat je partner minder triggers ervaart bijvoorbeeld of dat je partner de oplossing (of verlichting) voor zijn of haar pijn of worstelingen bij jou zoekt. Maar natuurlijk kun je je partner wél tot steun zijn in zijn of haar helingsproces. In deze blog lees je hoe.
Zo kun je je vrouwelijke partner tot steun zijn
– Door haar te ontzorgen. In praktische zaken, in het huishouden, in het plannen en organiseren van dingen. Neem het maar uit haar handen. Laat haar maar voelen dat ze ook op jou kan leunen. Dat ze er niet alleen voor staat.
– Door te reaffirmeren hoe waardevol, belangrijk, uniek en bijzonder ze is. Door te blijven benoemen wat je mooi aan haar vindt, wat haar speciaal maakt, wanneer je geniet van haar, wanneer of waarin je haar bewondert. Door haar te laten weten dat haar waarde niet zit in werknemer of moeder of dochter zijn. Zie haar voor wie ze (echt) is.
– Door haar aan te moedigen grenzen te gaan stellen, haar limieten te communiceren. Laat haar maar weten dat deze er mogen zijn. Dat het gezond is om ze te hebben, dat ze niet meer voor de hele wereld hoeft klaar te staan, dat ze haar persoonlijke grenzen mag eren, behoeften mag hebben.
Wanneer een vrouw zich veilig voelt in haar relatie, zich gesteund voelt, wanneer je als man voor haar zorgt en ze kan leunen op je, durft een vrouw haar vrouwelijke kant (weer) te omarmen. Haar mannelijke kant (die meer aanwezig is als gevolg van haar kindertijd, haar discipline, daadkracht, verantwoordelijkheid, streberigheid, grenzen, kracht) hoeft dan niet meer de boventoon te vormen. Ze kan zich weer zacht, kwetsbaar, vrouwelijk, verzorgd, voelen.
(Andersom zijn er natuurlijk ook voorbeelden, vrouwen die meer in hun vrouwelijke kracht staan en hun mannelijke deel meer in het donker houden/onderdrukken…)
– Door haar aan te moedigen voor zichzelf te kiezen, te genieten van tijd voor zichzelf, een persoon te zijn naast alle rollen die ze op zich neemt.
– Door haar sterke emoties er te laten zijn. Ook vrouwen kennen emoties als boosheid, woede, frustratie.
– Door haar emoties te valideren. Door haar te vragen naar hoe ze zich voelt. Wat er speelt in haar innerlijke wereld. Hoe je er voor haar kunt zijn. Laat haar maar weten dat het oké is wat ze voelt.
– Door haar te horen. Oprecht aandacht voor haar te hebben. Luister maar, zonder met een antwoord of oplossing te komen.
– Door haar lichaam lief te hebben en te omarmen, haar te wijzen op wat je mooi aan haar vindt.
– Door haar te vragen naar haar behoeften. Wat heeft ze nodig? Waar verlangt ze naar? Wat zijn haar wensen?
– Door haar een omgeving te bieden waarin ze fouten mag maken, de weg kwijt mag zijn, een verkeerde beslissing mag nemen, het antwoord even niet heeft. Waarin er steeds minder ruimte is voor perfectionisme en alles goed proberen te doen en meer voor leren, ervaren en groeien.
– Door haar aan te moedigen haar verantwoordelijkheid te nemen, voor haar wonden, patronen, triggers. Haar soms dat liefdevolle duwtje te geven om naar binnen te keren, even de stilte op te zoeken, te schrijven.
Zo kun je je mannelijke partner tot steun zijn
– Door hem te helpen (weer) in contact te komen met zijn gevoel. Door hem te laten weten en ervaren dat al zijn emoties er mogen zijn. (Dit betekent dus ook dat jij hem mag accepteren op momenten dat hij niet in zijn mannelijkheid staat, verdrietig is of verward, het even niet weet..) Door te vragen wat er speelt in zijn binnenwereld, hoe hij zich voelt, hoe zijn dag is geweest, door hem (langzaam) woorden te laten geven aan zijn emoties (of hem te helpen om woorden te vinden voor bepaalde emoties).
– Door hem die veilige omgeving te bieden waarin hij beetje bij beetje kwetsbaar durft te zijn. Waar hij ervaart dat hij bang, verloren, machteloos, wanhopig, onzeker mag zijn. Waarin hij mag huilen, zich heel klein mag voelen. Waarin hij ervaart dat hij om geen enkele van zijn ervaringen veroordeelt wordt, en ervaart dat jij kan zijn met hem en zijn emoties.
– Door hem aan te moedigen zijn vrouwelijke kant meer te omarmen (en hier ruimte voor te maken, te laten merken dat die kant er ook mag zijn). Die zorgzame, kwetsbare, zachte, intuïtieve, aanmoedigende, creatieve, kant die hij ook heeft maar die er gaandeweg niet meer kon of mocht zijn.
– Door hem van tijd tot tijd te ontzorgen. Te laten ervaren dat niet alles op zijn schouders rust. Dat hij er niet alleen voor staat. Dat jullie een team zijn. Dat de traditionele man vrouw verdeling niet meer is.
– Door te reaffirmeren hoe waardevol, belangrijk, uniek en bijzonder hij is. Door te blijven benoemen wat je mooi aan hem vindt, wat hem speciaal maakt, wanneer je geniet van hem, wanneer of waarin je hem bewondert. (Wat zijn zijn onzekerheden, kind pijnen, negatieve overtuigingen over zichzelf?) Door hem te laten weten dat zijn waarde niet zit in het financieel dragen van het gezin. Zie hem voor wie hij (echt) is.
– Door hem een omgeving te bieden waarin hij fouten mag maken, de weg kwijt mag zijn, een verkeerde beslissing mag nemen, het antwoord even niet heeft. Waarin er steeds minder ruimte is voor perfectionisme en alles goed proberen te doen en meer voor leren, ervaren en groeien.
– Door hem aan te moedigen zijn verantwoordelijkheid te nemen, voor zijn wonden, patronen, triggers. Hem soms dat liefdevolle duwtje te geven om naar binnen te keren, even de stilte op te zoeken, te schrijven.
Samen
– Deel regelmatig met elkaar over vroeger zodat je elkaars verhaal gaat kennen (dit is ook een stukje verwerking en heling!)
– Laat jullie innerlijke kinden onderdeel zijn van de relatie
– Ken elkaars hechtingspatroon (zodat je ook weet hoe je je partner kunt steunen in dat helingsproces)
– Help elkaar om triggers te herkennen, aan te gaan, te doorvoelen
– Creëer ruimte voor elkaar om te kunnen delen, ventileren, luisteren
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment