Ik begrens mezelf behoorlijk in het leven. Een tijdje terug schreef ik daarover in deze blog. Op deze blog kwamen op social media best wat reacties, waaronder wat vragen van mensen of ik wat meer zou kunnen vertellen over jezelf begrenzen, regels opleggen. Hoe dat dan werkt en waarom ik dat precies doe. Ik leg het je met alle liefde uit!
Oké, laat ik beginnen met te vertellen wat jezelf begrenzen inhoudt. Voor mij is jezelf begrenzen je keuzevrijheid beperken. Je verbied jezelf als het ware om bepaalde dingen te doen. Of, je moet bijvoorbeeld iets van jezelf, zeg elke dag sporten, en daarin geef je jezelf een aantal opties. Jezelf begrenzen kun je ook zien als een richtlijn voor wat acceptabel is. Een paar voorbeelden? Doordeweeks geen suiker eten. Social media maximaal 1 keer per dag checken. Doordeweeks geen Netflix kijken. Elke dag bewegen na het opstaan.
Delayed gratification
Je herkent dit scenario vast wel. Je hebt een doel, een visie, je wilt ergens naartoe werken, of aan jezelf werken, maar in de praktijk kom je er vervolgens achter dat het best lastig is om je aan je goede voornemens te houden, de dingen te blijven doen die niet altijd makkelijk zijn en dat lange termijn doel voor ogen te houden. Ik weet er alles van. De meeste mensen willen nú datgene bereiken, willen zich nú beter voelen, willen nú gelukkig zijn, en hebben daarom moeite met delayed gratification, zoals ze dat noemen. Eerst ergens voor werken, en dan pas, soms een hele tijd later, dat goede gevoel krijgen. Wanneer je alles nu wilt ga je meestal voor de snelle oplossing. Dat is niet sporten, ook niet mediteren, ook niet naar je therapeut, nee, je kiest dan voor opties die ervoor zorgen dat je je meteen beter voelt. Die opties zijn meestal niet de allerbeste opties. En of je nu naar een doel toewerkt, een betere versie van jezelf wilt worden of je leefstijl aan het veranderen bent, je mind (en je brein, je onderbewuste) willen je er constant van overtuigen waarom je voor datgene moet gaan wat je je nou net had voorgenomen om niet (meer) te doen. Je mind saboteert je telkens met valse gedachten. Die houdt niet van nieuwe versies van jou en wil graag dat alles bij het oude blijft. Ook heb je ergens misschien wel belemmerende overtuigingen zitten over het bereiken van doelen, en zijn er niet helpende patronen die het je moeilijk maken. Alles bij elkaar kost het veel wilskracht om dan telkens het goede te doen. En omdat je zo gewend bent om alles nu te krijgen, daar is onze hele maatschappij op ingericht, is de kans groot dat je halverwege opgeeft.
Ik heb het allemaal ervaren, en dat is ook waarom ik het nu zelf anders aanpak. Ik wilde jaren geleden een betere versie van mezelf worden. Ik wilde naar een toekomstvisie toewerken, bepaalde rituelen in mijn leven in gaan passen en stoppen met alle dingen die niet bepaald goed voor me waren of mijn visie niet ondersteunden (mijn tijd verdoen met social media en tv kijken, suiker eten wat van mij een verschrikkelijk mens maakt, mezelf saboteren in mijn doelen, van mijn lichaam balen maar er niks aan doen om dat lichaam te onderhouden).
Leunen op wilskracht is jezelf voorbereiden op falen
Er is een hoop discipline nodig voor zo’n leefstijl verandering. Nu heb ik een hoop discipline, maar simpelweg leunen op je wilskracht is wat mij betreft jezelf voorbereiden op falen. Als je op je discipline leunt dan moet je enorme wilskracht hebben om telkens de voor jou juiste keuzes te maken. De keuzes die je niet altijd wilt maken maar wel het beste voor je zijn. Ik vraag dat niet van mezelf. Ik ben namelijk ook maar gewoon een mens. Ik ben niet altijd sterk. De maatschappij brengt me de hele dag in de verleiding. Om de buitenkant belangrijker te vinden, om slecht voedsel te eten, om alsmaar meer te willen kopen, om mijn doelen voor even opzij te zetten en toe te geven aan een verlangen. Wat ik daarom ben gaan doen is mijn keuzevrijheid beperken. Ik heb mezelf regels opgelegd. Een aantal van die regels? Ik eet doordeweeks geen suiker (in het weekend ook vrijwel nooit, maar dan zou ik het dus wel mogen). Ik beweeg elke dag, wat voor beweging dat is dat maakt me niet uit. Ik sta iedere doordeweekse dag om 5 uur op. Ik kijk doordeweeks geen entertainment (films, series, Netflix). Ik bekijk mijn social media maximaal 1 keer per dag 10 minuten.
En in dit proces van nieuwe rituelen inpassen en oude patronen doorbreken ben ik gaan houden van deze nieuwe lifestyle. Ik ben gaan houden van de vroege ochtenden, van mezelf een uur fysiek ‘afbeulen’, van de reflecteer momenten in mijn journal, van mijn gezonde dieet waardoor ik zo goed in mijn vel zit en veel meer energie heb. Ik merk de positieve impact van het minimaliseren van social media en entertainment. De grenzen die ik voor mezelf heb zijn dus geen straf (meer), maar een extra reminder: dit is belangrijk voor je.
Wanneer je betere keuzes wilt maken in het leven moet je stoppen met jezelf slechte opties te geven.
De regels die je voor jezelf hebt weerspiegelen wat belangrijk voor je is
Ik heb niet meer discipline als ieder ander, ik zorg er simpelweg voor dat ik niet in de verleiding kan komen om voor dingen te kiezen die niet mijn welzijn, doelen, levensvisie en ontwikkeling ondersteunen. Dit is een hele belangrijke. De regels die je voor jezelf hebt weerspiegelen wat je belangrijk vindt. Mijn regels zorgen er bijvoorbeeld voor dat ik in mijn kracht sta als ondernemer, dat ik toe werk naar mijn doelen, en ook dat ik zorg draag voor mijn emotionele, fysieke, mentale en spirituele gezondheid. Doordat ik niet de hele dag op social media aan het scrollen ben en ‘s avonds niet op de bank lig met een serie, is er tijd om te doen wat me wél ondersteunt. Mediteren, yoga, stil zijn, een boek lezen. Dat is voor míj belangrijk. Voor jou kan dat iets heel anders zijn.
De grenzen die ik voor mezelf heb neem ik heel serieus. En omdat die regels er zijn is er geen keuzestress. Ik ben nooit aan het afwegen of ik nog wat langer doorslaap of naar buiten ga om te rennen. Ik zit nooit in twijfel of ik voor een gezonde maaltijd ga of iets ‘ongezonds’ wat in het moment even goed smaakt, maar me daarna buikpijn bezorgt. En natuurlijk zijn er momenten, al zijn ze best schaars, waarop ik wel voor de minder goede opties ga. Ook is er vaak een periode gedurende het jaar waarin ik het begrenzen even laat gaan en meer intuïtief aanvoel wat ik wil en nodig heb. Maar dat doe ik dan bewust. Dat is dan een keuze. Op de een of andere manier kom ik altijd weer terug bij de basisregels voor mezelf, gewoon omdat ik er zoveel baat bij heb.
Je hebt grenzen nodig om vrijheid te creëren.
Jezelf begrenzen geeft rust. Het zorgt voor helderheid. Het is een manier om jezelf te ondersteunen in wat belangrijk voor je is. Binnen je eigen grenzen heb je álle vrijheid van de wereld. Jezelf begrenzen voorkomt zelfsabotage. Wanneer je bepaalde regels voor jezelf hebt en deze serieus neemt omdat ze belangrijk voor je zijn, je hebt ze tenslotte zelf opgesteld, dan ervaar je niet telkens een schuldgevoel en baal je niet van jezelf dat je je wéér niet aan je voornemens hebt gehouden. Je zelfvertrouwen groeit door de grenzen die je voor jezelf hebt. Want je kunt het allemaal, echt, dat zul je wel merken, maar niet altijd puur op wilskracht.
Foto: Unsplash
Ik begrens mezelf behoorlijk in het leven. Een tijdje terug schreef ik daarover in deze blog. Op deze blog kwamen op social media best wat reacties, waaronder wat vragen van mensen of ik wat meer zou kunnen vertellen over jezelf begrenzen, regels opleggen. Hoe dat dan werkt en waarom ik dat precies doe. Ik leg het je met alle liefde uit!
Oké, laat ik beginnen met te vertellen wat jezelf begrenzen inhoudt. Voor mij is jezelf begrenzen je keuzevrijheid beperken. Je verbied jezelf als het ware om bepaalde dingen te doen. Of, je moet bijvoorbeeld iets van jezelf, zeg elke dag sporten, en daarin geef je jezelf een aantal opties. Jezelf begrenzen kun je ook zien als een richtlijn voor wat acceptabel is. Een paar voorbeelden? Doordeweeks geen suiker eten. Social media maximaal 1 keer per dag checken. Doordeweeks geen Netflix kijken. Elke dag bewegen na het opstaan.
Delayed gratification
Je herkent dit scenario vast wel. Je hebt een doel, een visie, je wilt ergens naartoe werken, of aan jezelf werken, maar in de praktijk kom je er vervolgens achter dat het best lastig is om je aan je goede voornemens te houden, de dingen te blijven doen die niet altijd makkelijk zijn en dat lange termijn doel voor ogen te houden. Ik weet er alles van. De meeste mensen willen nú datgene bereiken, willen zich nú beter voelen, willen nú gelukkig zijn, en hebben daarom moeite met delayed gratification, zoals ze dat noemen. Eerst ergens voor werken, en dan pas, soms een hele tijd later, dat goede gevoel krijgen. Wanneer je alles nu wilt ga je meestal voor de snelle oplossing. Dat is niet sporten, ook niet mediteren, ook niet naar je therapeut, nee, je kiest dan voor opties die ervoor zorgen dat je je meteen beter voelt. Die opties zijn meestal niet de allerbeste opties. En of je nu naar een doel toewerkt, een betere versie van jezelf wilt worden of je leefstijl aan het veranderen bent, je mind (en je brein, je onderbewuste) willen je er constant van overtuigen waarom je voor datgene moet gaan wat je je nou net had voorgenomen om niet (meer) te doen. Je mind saboteert je telkens met valse gedachten. Die houdt niet van nieuwe versies van jou en wil graag dat alles bij het oude blijft. Ook heb je ergens misschien wel belemmerende overtuigingen zitten over het bereiken van doelen, en zijn er niet helpende patronen die het je moeilijk maken. Alles bij elkaar kost het veel wilskracht om dan telkens het goede te doen. En omdat je zo gewend bent om alles nu te krijgen, daar is onze hele maatschappij op ingericht, is de kans groot dat je halverwege opgeeft.
Ik heb het allemaal ervaren, en dat is ook waarom ik het nu zelf anders aanpak. Ik wilde jaren geleden een betere versie van mezelf worden. Ik wilde naar een toekomstvisie toewerken, bepaalde rituelen in mijn leven in gaan passen en stoppen met alle dingen die niet bepaald goed voor me waren of mijn visie niet ondersteunden (mijn tijd verdoen met social media en tv kijken, suiker eten wat van mij een verschrikkelijk mens maakt, mezelf saboteren in mijn doelen, van mijn lichaam balen maar er niks aan doen om dat lichaam te onderhouden).
Leunen op wilskracht is jezelf voorbereiden op falen
Er is een hoop discipline nodig voor zo’n leefstijl verandering. Nu heb ik een hoop discipline, maar simpelweg leunen op je wilskracht is wat mij betreft jezelf voorbereiden op falen. Als je op je discipline leunt dan moet je enorme wilskracht hebben om telkens de voor jou juiste keuzes te maken. De keuzes die je niet altijd wilt maken maar wel het beste voor je zijn. Ik vraag dat niet van mezelf. Ik ben namelijk ook maar gewoon een mens. Ik ben niet altijd sterk. De maatschappij brengt me de hele dag in de verleiding. Om de buitenkant belangrijker te vinden, om slecht voedsel te eten, om alsmaar meer te willen kopen, om mijn doelen voor even opzij te zetten en toe te geven aan een verlangen. Wat ik daarom ben gaan doen is mijn keuzevrijheid beperken. Ik heb mezelf regels opgelegd. Een aantal van die regels? Ik eet doordeweeks geen suiker (in het weekend ook vrijwel nooit, maar dan zou ik het dus wel mogen). Ik beweeg elke dag, wat voor beweging dat is dat maakt me niet uit. Ik sta iedere doordeweekse dag om 5 uur op. Ik kijk doordeweeks geen entertainment (films, series, Netflix). Ik bekijk mijn social media maximaal 1 keer per dag 10 minuten.
En in dit proces van nieuwe rituelen inpassen en oude patronen doorbreken ben ik gaan houden van deze nieuwe lifestyle. Ik ben gaan houden van de vroege ochtenden, van mezelf een uur fysiek ‘afbeulen’, van de reflecteer momenten in mijn journal, van mijn gezonde dieet waardoor ik zo goed in mijn vel zit en veel meer energie heb. Ik merk de positieve impact van het minimaliseren van social media en entertainment. De grenzen die ik voor mezelf heb zijn dus geen straf (meer), maar een extra reminder: dit is belangrijk voor je.
Wanneer je betere keuzes wilt maken in het leven moet je stoppen met jezelf slechte opties te geven.
De regels die je voor jezelf hebt weerspiegelen wat belangrijk voor je is
Ik heb niet meer discipline als ieder ander, ik zorg er simpelweg voor dat ik niet in de verleiding kan komen om voor dingen te kiezen die niet mijn welzijn, doelen, levensvisie en ontwikkeling ondersteunen. Dit is een hele belangrijke. De regels die je voor jezelf hebt weerspiegelen wat je belangrijk vindt. Mijn regels zorgen er bijvoorbeeld voor dat ik in mijn kracht sta als ondernemer, dat ik toe werk naar mijn doelen, en ook dat ik zorg draag voor mijn emotionele, fysieke, mentale en spirituele gezondheid. Doordat ik niet de hele dag op social media aan het scrollen ben en ‘s avonds niet op de bank lig met een serie, is er tijd om te doen wat me wél ondersteunt. Mediteren, yoga, stil zijn, een boek lezen. Dat is voor míj belangrijk. Voor jou kan dat iets heel anders zijn.
De grenzen die ik voor mezelf heb neem ik heel serieus. En omdat die regels er zijn is er geen keuzestress. Ik ben nooit aan het afwegen of ik nog wat langer doorslaap of naar buiten ga om te rennen. Ik zit nooit in twijfel of ik voor een gezonde maaltijd ga of iets ‘ongezonds’ wat in het moment even goed smaakt, maar me daarna buikpijn bezorgt. En natuurlijk zijn er momenten, al zijn ze best schaars, waarop ik wel voor de minder goede opties ga. Ook is er vaak een periode gedurende het jaar waarin ik het begrenzen even laat gaan en meer intuïtief aanvoel wat ik wil en nodig heb. Maar dat doe ik dan bewust. Dat is dan een keuze. Op de een of andere manier kom ik altijd weer terug bij de basisregels voor mezelf, gewoon omdat ik er zoveel baat bij heb.
Je hebt grenzen nodig om vrijheid te creëren.
Jezelf begrenzen geeft rust. Het zorgt voor helderheid. Het is een manier om jezelf te ondersteunen in wat belangrijk voor je is. Binnen je eigen grenzen heb je álle vrijheid van de wereld. Jezelf begrenzen voorkomt zelfsabotage. Wanneer je bepaalde regels voor jezelf hebt en deze serieus neemt omdat ze belangrijk voor je zijn, je hebt ze tenslotte zelf opgesteld, dan ervaar je niet telkens een schuldgevoel en baal je niet van jezelf dat je je wéér niet aan je voornemens hebt gehouden. Je zelfvertrouwen groeit door de grenzen die je voor jezelf hebt. Want je kunt het allemaal, echt, dat zul je wel merken, maar niet altijd puur op wilskracht.
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment