Misschien ben je je al een tijdje aan het verdiepen in het innerlijk kind werk, of misschien sta je nog aan het begin van je proces. In beide gevallen hoop ik dat de 5 gedachten die ik met je deel in deze blog waardevol voor je zullen zijn.
Helen, het innerlijk kind werk, is een proces voor het leven
Wat ik zelf om me heen regelmatig zie en hoor is dat mensen, wanneer ze starten met innerlijk kind werk, vaak toewerken naar een eindpunt. Het liefst zo snel mogelijk die reis willen afleggen. Omdat ze dan verlost zijn van alles, en eindelijk kunnen gaan leven. Geen pijn meer hebben en geen moeilijke dingen meer hoeven te doen. Maar helen, het innerlijk kind werk, het is echt een proces voor het leven. Net als bijna ieder ander proces trouwens. Op een bepaald moment, wanneer je al best wat werk gedaan hebt, komt er een moment dat je zult ervaren dat je verleden je niet meer in de weg staat, dat het dragelijk is geworden, dat je meer rust in jezelf ervaart. Dat is een heel fijne plek om aan te belanden. Er is weer een basis. Je bent niet meer aan het overleven, er ontstaat ruimte. Maar toch ‘ben’ je er nooit. Er zullen nieuwe herinneringen bovenkomen. Je bent opeens een bepaalde periode weer in diepe pijn. Je zult nieuwe patronen in jezelf ontdekken. Terugvallen in oude patronen. Triggers komen en gaan. Je lichaam en je onderbewuste dragen geheimen met zich mee, en hoe veiliger je je voelt, hoe meer zij zich durven te openen. Helen is daarom een proces voor het leven. En als je dat proces omarmt, het met een nieuwsgierige en open blik kunt bekijken, dan voelt het niet meer als iets wat je zo snel mogelijk af moet ronden, maar als een bijzondere ontdekkingsreis.
Je hoeft geen herinneringen te hebben om te mogen erkennen dat je gewond bent
We hebben allemaal maar een beperkt aantal herinneringen van onze kindertijd, simpelweg omdat ons brein maar een beperkte hoeveelheid kan opslaan. In de leeftijd van 0 tot 3 jaar heb je vaak helemaal geen herinneringen. Negatieve gebeurtenissen hebben een grotere impact op je dan positieve gebeurtenissen, en dat is dan ook waarom je dat soort herinneringen vaker zult hebben (dat wil niet zeggen dat er niets goed was, maar daar zul je bewust wat meer aandacht aan moeten geven). Het kan zijn dat wanneer je je als volwassene gaat verdiepen in je verleden, je erachter komt dat je maar weinig tot geen echt specifieke herinneringen hebt van je kindertijd. Wanneer je weinig tot geen herinneringen hebt is dat een teken dat er vroeger dingen gebeurd zijn (of je gevoelens ervaren hebt) die te groot voor je brein waren om aan te kunnen en te verwerken. Je brein beschermt je op zo’n moment als het ware en dissocieert zich. Hetgeen wat gebeurd is wordt dan verdrongen. De herinneringen zijn wel opgeslagen in je onderbewuste, maar dan in allemaal afgescheiden kamertjes waar je niet zo snel bij kunt. Deze herinneringen kunnen langzaam terugkomen, maar het kan ook zijn dat ze wegblijven. Weet dat je absoluut geen specifieke herinneringen nodig hebt om te mogen erkennen dat je getraumatiseerd bent. Soms weet je gevoelsmatig dat er iets niet klopt. Vertrouw in dat geval op je lichaam, vertrouw op de triggers die je ervaart, vertrouw op je intuïtie.
Pijn is zwaar, maar je verzetten tegen pijn zo mogelijk nog zwaarder
Wanneer je start met het innerlijk kind werk haal je oude pijn naar boven die je al die tijd waarschijnlijk zorgvuldig weggestopt of genegeerd had. Niemand verheugt zich erop om pijn te lijden, en dat is waarom we vaak ver weg blijven van ons verleden en wat er in dat verleden gebeurd is. We bedekken oude wonden liever met ongezonde patronen dan dat we deze pijn in de ogen kijken. Veel mensen weten niet dat verzet tegen pijn een stuk zwaarder is dan de pijn daadwerkelijk doorvoelen en omarmen. Je leven lang op de vlucht zijn voor dingen die vroeger voorgevallen zijn, of juist niet, is veel meer uitputtend dan zitten met je pijn. Pijn is pijnlijk omdat het ertoe doet. Pijn is een reactie op iets wat belangrijk is voor jou. Pijn duidt op gemis, verlies, een conflict, een niet vervulde behoefte, dat iets in strijd is met wie je bent, grensoverschrijding, een breuk. Je verzetten tegen pijn zorgt ervoor dat de pijn alleen maar groter wordt, tot het moment dat deze ondragelijk is geworden. Wanneer je pijn doorvoelt zul je erachter komen dat pijn alleen maar gezien en gehoord wil worden. Vaak transformeert pijn in liefde, warmte en zachtheid wanneer je deze ziet en echt volledig omarmt.
Er is niks mis met je. Jij bent niet je trauma’s, je patronen, je overtuigingen
Wanneer je je gaat verdiepen in je verleden en dus in je wonden kunnen daar een hoop emoties bij komen kijken. Veel mensen ervaren schaamte nu ze helder zien wat voor patronen ze allemaal ontwikkeld hebben als reactie op waar ze als kind doorheen zijn gegaan. Je krijgt inzicht in alle niet helpende overtuigingen, in het gedrag wat je klakkeloos gekopieerd hebt. In dit proces kan je het gevoel bekruipen dat er iets mis met je is, omdat je nog ontzettend veel innerlijk werk te doen hebt. Weet dat dat absoluut niet het geval is. Er is niks mis met je. Je mag er zijn. Je bent helemaal goed zoals je bent, ook met je patronen, overtuigingen en wonden. Je bent nog steeds dat mooie, bijzondere en liefdevolle wonder, dat is jouw kern. Patronen, overtuigingen, gedrag, trauma: het is allemaal een gevolg van wat je ‘overkomen’ is. Jij bent niet wat je denkt, jij bent ook niet wat je doet, je bent ook niet je ervaringen of je pijn uit het verleden. ‘‘You are the universe expressing itself as human for a little while,’’ zoals Eckhart Tolle zegt. Blijf jezelf daar aan herinneren in je proces.
Je hoeft de weg niet uitgestippeld te hebben
Veel mensen maken zich druk over de weg in het innerlijk kind werk. Hoe weet ik nou wat ik nodig heb om te helen? Waar moet ik beginnen? Hoe? Hoe werkt dit proces dan precies? Ik kan je dit vertellen: begin ergens en de weg zal vanzelf voor je uitgestippeld worden. Je hoeft je absoluut niet druk te maken over het hoe. Alles zal op je pad verschijnen, informatie, situaties, mensen, wat jij nodig hebt om inzichten te krijgen, patronen te doorbreken, te helen, jezelf vrij te maken. Vertrouw erop dat het leven je zal voorzien in wat je nodig hebt, want dat doet het. Jouw taak is alleen het zetten van de eerste stap.
Deze blog, een open brief aan alle gewonde mensen die het werk doen, vind je denk ik ook wel interessant.
Foto: Unsplash
Misschien ben je je al een tijdje aan het verdiepen in het innerlijk kind werk, of misschien sta je nog aan het begin van je proces. In beide gevallen hoop ik dat de 5 gedachten die ik met je deel in deze blog waardevol voor je zullen zijn.
Helen, het innerlijk kind werk, is een proces voor het leven
Wat ik zelf om me heen regelmatig zie en hoor is dat mensen, wanneer ze starten met innerlijk kind werk, vaak toewerken naar een eindpunt. Het liefst zo snel mogelijk die reis willen afleggen. Omdat ze dan verlost zijn van alles, en eindelijk kunnen gaan leven. Geen pijn meer hebben en geen moeilijke dingen meer hoeven te doen. Maar helen, het innerlijk kind werk, het is echt een proces voor het leven. Net als bijna ieder ander proces trouwens. Op een bepaald moment, wanneer je al best wat werk gedaan hebt, komt er een moment dat je zult ervaren dat je verleden je niet meer in de weg staat, dat het dragelijk is geworden, dat je meer rust in jezelf ervaart. Dat is een heel fijne plek om aan te belanden. Er is weer een basis. Je bent niet meer aan het overleven, er ontstaat ruimte. Maar toch ‘ben’ je er nooit. Er zullen nieuwe herinneringen bovenkomen. Je bent opeens een bepaalde periode weer in diepe pijn. Je zult nieuwe patronen in jezelf ontdekken. Terugvallen in oude patronen. Triggers komen en gaan. Je lichaam en je onderbewuste dragen geheimen met zich mee, en hoe veiliger je je voelt, hoe meer zij zich durven te openen. Helen is daarom een proces voor het leven. En als je dat proces omarmt, het met een nieuwsgierige en open blik kunt bekijken, dan voelt het niet meer als iets wat je zo snel mogelijk af moet ronden, maar als een bijzondere ontdekkingsreis.
Je hoeft geen herinneringen te hebben om te mogen erkennen dat je gewond bent
We hebben allemaal maar een beperkt aantal herinneringen van onze kindertijd, simpelweg omdat ons brein maar een beperkte hoeveelheid kan opslaan. In de leeftijd van 0 tot 3 jaar heb je vaak helemaal geen herinneringen. Negatieve gebeurtenissen hebben een grotere impact op je dan positieve gebeurtenissen, en dat is dan ook waarom je dat soort herinneringen vaker zult hebben (dat wil niet zeggen dat er niets goed was, maar daar zul je bewust wat meer aandacht aan moeten geven). Het kan zijn dat wanneer je je als volwassene gaat verdiepen in je verleden, je erachter komt dat je maar weinig tot geen echt specifieke herinneringen hebt van je kindertijd. Wanneer je weinig tot geen herinneringen hebt is dat een teken dat er vroeger dingen gebeurd zijn (of je gevoelens ervaren hebt) die te groot voor je brein waren om aan te kunnen en te verwerken. Je brein beschermt je op zo’n moment als het ware en dissocieert zich. Hetgeen wat gebeurd is wordt dan verdrongen. De herinneringen zijn wel opgeslagen in je onderbewuste, maar dan in allemaal afgescheiden kamertjes waar je niet zo snel bij kunt. Deze herinneringen kunnen langzaam terugkomen, maar het kan ook zijn dat ze wegblijven. Weet dat je absoluut geen specifieke herinneringen nodig hebt om te mogen erkennen dat je getraumatiseerd bent. Soms weet je gevoelsmatig dat er iets niet klopt. Vertrouw in dat geval op je lichaam, vertrouw op de triggers die je ervaart, vertrouw op je intuïtie.
Pijn is zwaar, maar je verzetten tegen pijn zo mogelijk nog zwaarder
Wanneer je start met het innerlijk kind werk haal je oude pijn naar boven die je al die tijd waarschijnlijk zorgvuldig weggestopt of genegeerd had. Niemand verheugt zich erop om pijn te lijden, en dat is waarom we vaak ver weg blijven van ons verleden en wat er in dat verleden gebeurd is. We bedekken oude wonden liever met ongezonde patronen dan dat we deze pijn in de ogen kijken. Veel mensen weten niet dat verzet tegen pijn een stuk zwaarder is dan de pijn daadwerkelijk doorvoelen en omarmen. Je leven lang op de vlucht zijn voor dingen die vroeger voorgevallen zijn, of juist niet, is veel meer uitputtend dan zitten met je pijn. Pijn is pijnlijk omdat het ertoe doet. Pijn is een reactie op iets wat belangrijk is voor jou. Pijn duidt op gemis, verlies, een conflict, een niet vervulde behoefte, dat iets in strijd is met wie je bent, grensoverschrijding, een breuk. Je verzetten tegen pijn zorgt ervoor dat de pijn alleen maar groter wordt, tot het moment dat deze ondragelijk is geworden. Wanneer je pijn doorvoelt zul je erachter komen dat pijn alleen maar gezien en gehoord wil worden. Vaak transformeert pijn in liefde, warmte en zachtheid wanneer je deze ziet en echt volledig omarmt.
Er is niks mis met je. Jij bent niet je trauma’s, je patronen, je overtuigingen
Wanneer je je gaat verdiepen in je verleden en dus in je wonden kunnen daar een hoop emoties bij komen kijken. Veel mensen ervaren schaamte nu ze helder zien wat voor patronen ze allemaal ontwikkeld hebben als reactie op waar ze als kind doorheen zijn gegaan. Je krijgt inzicht in alle niet helpende overtuigingen, in het gedrag wat je klakkeloos gekopieerd hebt. In dit proces kan je het gevoel bekruipen dat er iets mis met je is, omdat je nog ontzettend veel innerlijk werk te doen hebt. Weet dat dat absoluut niet het geval is. Er is niks mis met je. Je mag er zijn. Je bent helemaal goed zoals je bent, ook met je patronen, overtuigingen en wonden. Je bent nog steeds dat mooie, bijzondere en liefdevolle wonder, dat is jouw kern. Patronen, overtuigingen, gedrag, trauma: het is allemaal een gevolg van wat je ‘overkomen’ is. Jij bent niet wat je denkt, jij bent ook niet wat je doet, je bent ook niet je ervaringen of je pijn uit het verleden. ‘‘You are the universe expressing itself as human for a little while,’’ zoals Eckhart Tolle zegt. Blijf jezelf daar aan herinneren in je proces.
Je hoeft de weg niet uitgestippeld te hebben
Veel mensen maken zich druk over de weg in het innerlijk kind werk. Hoe weet ik nou wat ik nodig heb om te helen? Waar moet ik beginnen? Hoe? Hoe werkt dit proces dan precies? Ik kan je dit vertellen: begin ergens en de weg zal vanzelf voor je uitgestippeld worden. Je hoeft je absoluut niet druk te maken over het hoe. Alles zal op je pad verschijnen, informatie, situaties, mensen, wat jij nodig hebt om inzichten te krijgen, patronen te doorbreken, te helen, jezelf vrij te maken. Vertrouw erop dat het leven je zal voorzien in wat je nodig hebt, want dat doet het. Jouw taak is alleen het zetten van de eerste stap.
Deze blog, een open brief aan alle gewonde mensen die het werk doen, vind je denk ik ook wel interessant.
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment