Voor mezelf kiezen heb ik de eerste tweeëntwintig jaar van mijn leven eigenlijk niet gedaan. Ik kreeg van huis uit door het voorbeeld wat mijn moeder me gaf mee dat je vooral aan een ander moet denken. Er voor een ander moet zijn. Dat het belangrijk is wat een ander vindt. En dat het er minder toe doet wat je nou eigenlijk zelf wilt. Als anderen maar blij zijn.

Diep van binnen voelde ik dat anders. Ik ben nooit een people pleaser geweest. Ik had al vroeg de behoefte voor mezelf te kiezen, zelf dingen uit te gaan vinden, mijn eigen mening te vormen, een leven te creëren dat goed voor mij is. Toch deed ik het niet want ik wilde geen egoïst zijn. Een woord dat in ons gezin ook vaak voorbij kwam en waar ik een enorme negatieve associatie mee had. Ik ging zo een aantal jaren volledig gericht op de ander door het leven. Ik cijferde mezelf en wat ik wilde compleet weg. Ik probeerde een opleiding om een ander blij te maken. Ik maakte keuzes om in een bepaalde box te passen, gebaseerd op een ander zijn idee en kijk op het leven. Ik probeerde jaren mijn draai te vinden in functies die ik afschuwelijk vond, omdat ik graag wilde dat mijn vader blij was met mijn keuzes. Ik stond voor mensen klaar die dat niet altijd verdienden.

En al die tijd durfde ik niet op te staan en te zeggen: ‘maar dat is niet wat ik wil’. Dit is niet wat goed is voor mij. Ik word hier niet gelukkig van. Mijn diepgewortelde overtuiging dat voor jezelf kiezen slecht is zorgde ervoor dat ik mezelf compleet uit het oog verloor.

Tot het moment dat ik middenin die burn-out zat en me besefte dat ik uiteindelijk wel zelf verantwoordelijk was voor al mijn keuzes, en dat als ik een ander soort leven wilde, ik dus andere keuzes moest gaan maken. Mijn burn-out was het resultaat van een leven leiden dat gericht was op anderen. Dat werkte dus blijkbaar niet.

Ik durfde toen voor het eerst in mijn leven nee te gaan zeggen tegen heel veel mensen en dingen. Ik besloot honderd procent voor mezelf te kiezen. Uit te gaan vinden wie ik nou eigenlijk was. Wat vind ik belangrijk? Want zijn mijn waarden? Hoe wil ik mijn leven invullen? Allemaal levensvragen waarvan ik de antwoorden aan anderen had overgelaten.

Ik ben vanaf dat moment best een aantal jaren ‘egoïstisch’ geweest. Ik trok mijn eigen plan, deed vooral wat goed voelde voor mij. En met het maken van mijn eigen keuzes stelde ik ook mensen teleur. Ik ging niet naar familiebijeenkomsten, sloeg verjaardagen over, zei veel makkelijker nee als ik van binnen nee voelde en vond een ander zijn mening eigenlijk steeds minder belangrijk.

Het was wat ik op dat moment nodig had om volledig los te komen van externe verwachtingen en meningen. Ik moest mijn eigen mening leren vormen. Ik moest mijn eigen weg zien te vinden. Ik moest mezelf leren kennen, erachter komen wat ik wel en niet wil, zodat ik in alle situaties en omstandigheden ook bij die waarden weet te blijven.

En toen ontstond er gaandeweg na een hele tijd weer ruimte. Voelde ik weer de ruimte om er juist voor een ander te zijn. In mijn vriendschappen, maar meer nog als tante, als zus, als dochter. Met Lief voor je Leif op grotere schaal. Ik kan er nu helemaal zijn, ik kan aanwezig zijn en aandacht hebben, omdat ik zelf die rust en balans heb gevonden. Omdat ik mezelf eerst voed, ervoor zorg dat mijn behoeften vervuld zijn. Omdat ik heel goed weet wie ik ben en wat ik wel en niet wil. Omdat ik een leven leid wat echt mij is.

Doordat ik anderen heb laten zien hoe ik graag behandeld wil worden, ik maak mijn eigen keuzes, ik leef mijn eigen waarheid, ik zeg nee wanneer ik nee wil zeggen, ik zet mezelf op nummer één, is er geen wrijving meer. Ik word geaccepteerd. Er wordt niks meer opgedrongen, er wordt niet afgekeurd, ik mag gewoon vinden, mijn weg gaan, mijn eigen ruimte nemen. Nee zeggen. Egoïstisch zijn.

Ik moedig je aan om ook voor jezelf te kiezen als je voelt dat je dat moet doen. Hoe spannend en moeilijk dat soms ook is. Hoeveel belemmerende overtuigingen je ook hebt. Hoe ‘slecht’ het soms ook in je binnenste voelt (dat wordt beter, echt). We zijn niet op aarde om te leven naar en te voldoen aan de verwachtingen van anderen. We zijn hier niet om alleen maar aardig gevonden te worden, klaar te staan voor iedereen, de hele wereld te pleasen, maar daarmee onszelf totaal te vergeten. Jij doet ertoe. Jij mag alle ruimte nemen om dingen uit te gaan vinden. Jij bent mag keuzes maken die vooral goed zijn voor jou. Die goed voelen voor jou. Jij mag nee zeggen. Jij mag jouw eigen pad gaan vinden. Jij mag een leven creëren naar jouw eigen voorwaarden. Jij mag eerst voor jezelf zorgen.

Want jij bent hier op aarde in eerste instantie voor JOU. En als jij ‘jou’ vindt, kun je er pas echt volledig zijn voor anderen.

X

Foto: Unsplash

Voor mezelf kiezen heb ik de eerste tweeëntwintig jaar van mijn leven eigenlijk niet gedaan. Ik kreeg van huis uit door het voorbeeld wat mijn moeder me gaf mee dat je vooral aan een ander moet denken. Er voor een ander moet zijn. Dat het belangrijk is wat een ander vindt. En dat het er minder toe doet wat je nou eigenlijk zelf wilt. Als anderen maar blij zijn.

Diep van binnen voelde ik dat anders. Ik ben nooit een people pleaser geweest. Ik had al vroeg de behoefte voor mezelf te kiezen, zelf dingen uit te gaan vinden, mijn eigen mening te vormen, een leven te creëren dat goed voor mij is. Toch deed ik het niet want ik wilde geen egoïst zijn. Een woord dat in ons gezin ook vaak voorbij kwam en waar ik een enorme negatieve associatie mee had. Ik ging zo een aantal jaren volledig gericht op de ander door het leven. Ik cijferde mezelf en wat ik wilde compleet weg. Ik probeerde een opleiding om een ander blij te maken. Ik maakte keuzes om in een bepaalde box te passen, gebaseerd op een ander zijn idee en kijk op het leven. Ik probeerde jaren mijn draai te vinden in functies die ik afschuwelijk vond, omdat ik graag wilde dat mijn vader blij was met mijn keuzes. Ik stond voor mensen klaar die dat niet altijd verdienden.

En al die tijd durfde ik niet op te staan en te zeggen: ‘maar dat is niet wat ik wil’. Dit is niet wat goed is voor mij. Ik word hier niet gelukkig van. Mijn diepgewortelde overtuiging dat voor jezelf kiezen slecht is zorgde ervoor dat ik mezelf compleet uit het oog verloor.

Tot het moment dat ik middenin die burn-out zat en me besefte dat ik uiteindelijk wel zelf verantwoordelijk was voor al mijn keuzes, en dat als ik een ander soort leven wilde, ik dus andere keuzes moest gaan maken. Mijn burn-out was het resultaat van een leven leiden dat gericht was op anderen. Dat werkte dus blijkbaar niet.

Ik durfde toen voor het eerst in mijn leven nee te gaan zeggen tegen heel veel mensen en dingen. Ik besloot honderd procent voor mezelf te kiezen. Uit te gaan vinden wie ik nou eigenlijk was. Wat vind ik belangrijk? Want zijn mijn waarden? Hoe wil ik mijn leven invullen? Allemaal levensvragen waarvan ik de antwoorden aan anderen had overgelaten.

Ik ben vanaf dat moment best een aantal jaren ‘egoïstisch’ geweest. Ik trok mijn eigen plan, deed vooral wat goed voelde voor mij. En met het maken van mijn eigen keuzes stelde ik ook mensen teleur. Ik ging niet naar familiebijeenkomsten, sloeg verjaardagen over, zei veel makkelijker nee als ik van binnen nee voelde en vond een ander zijn mening eigenlijk steeds minder belangrijk.

Het was wat ik op dat moment nodig had om volledig los te komen van externe verwachtingen en meningen. Ik moest mijn eigen mening leren vormen. Ik moest mijn eigen weg zien te vinden. Ik moest mezelf leren kennen, erachter komen wat ik wel en niet wil, zodat ik in alle situaties en omstandigheden ook bij die waarden weet te blijven.

En toen ontstond er gaandeweg na een hele tijd weer ruimte. Voelde ik weer de ruimte om er juist voor een ander te zijn. In mijn vriendschappen, maar meer nog als tante, als zus, als dochter. Met Lief voor je Leif op grotere schaal. Ik kan er nu helemaal zijn, ik kan aanwezig zijn en aandacht hebben, omdat ik zelf die rust en balans heb gevonden. Omdat ik mezelf eerst voed, ervoor zorg dat mijn behoeften vervuld zijn. Omdat ik heel goed weet wie ik ben en wat ik wel en niet wil. Omdat ik een leven leid wat echt mij is.

Doordat ik anderen heb laten zien hoe ik graag behandeld wil worden, ik maak mijn eigen keuzes, ik leef mijn eigen waarheid, ik zeg nee wanneer ik nee wil zeggen, ik zet mezelf op nummer één, is er geen wrijving meer. Ik word geaccepteerd. Er wordt niks meer opgedrongen, er wordt niet afgekeurd, ik mag gewoon vinden, mijn weg gaan, mijn eigen ruimte nemen. Nee zeggen. Egoïstisch zijn.

Ik moedig je aan om ook voor jezelf te kiezen als je voelt dat je dat moet doen. Hoe spannend en moeilijk dat soms ook is. Hoeveel belemmerende overtuigingen je ook hebt. Hoe ‘slecht’ het soms ook in je binnenste voelt (dat wordt beter, echt). We zijn niet op aarde om te leven naar en te voldoen aan de verwachtingen van anderen. We zijn hier niet om alleen maar aardig gevonden te worden, klaar te staan voor iedereen, de hele wereld te pleasen, maar daarmee onszelf totaal te vergeten. Jij doet ertoe. Jij mag alle ruimte nemen om dingen uit te gaan vinden. Jij bent mag keuzes maken die vooral goed zijn voor jou. Die goed voelen voor jou. Jij mag nee zeggen. Jij mag jouw eigen pad gaan vinden. Jij mag een leven creëren naar jouw eigen voorwaarden. Jij mag eerst voor jezelf zorgen.

Want jij bent hier op aarde in eerste instantie voor JOU. En als jij ‘jou’ vindt, kun je er pas echt volledig zijn voor anderen.

X

Foto: Unsplash