Tim stapte op 15 september 2016 op het vliegtuig naar St. Jean Pierre de Port waar zijn avontuur, de tocht naar Santiago de Compostella, zou beginnen. Het werd het begin van de reis die zijn leven compleet heeft veranderd.

Santiago De Compostella – De Camino
Tim: ”Deze dag stond ik op met gezonde spanning in mijn hele lichaam. Maar ook met een gevoel van afscheid. Voor het eerst 5 weken lang alleen weg van huis, familie en vrienden en ons vertrouwde kikkerlandje. Onvoorbereid (mijn schoenen niet ingelopen door een knieblessure die ik opliep een week voor mijn vertrek) en zonder verwachting stapte ik in het vliegtuig waarna ik mijn avontuur begon in St. Jean Pierre de Port. Eerst maar eens die Pyreneeën trotseren, was mijn gedachte..Een klim van 1500 meter stond die dag op het programma. De weg wordt aangeduid met gele pijlen met hier en daar een markering met het aantal kilometers tot Santiago. Zo’n 800 kilometers stonden mij die weken te wachten.

Er kwamen mensen op mijn pad die ik op dat moment blijkbaar nodig had
Vrijwel direct raak je in contact met de vele “pelgrims” die dezelfde kant op gingen als ik. De aantrekkingskracht tot een gesprekje is bijna onwerkelijk. Waarin iedereen tegenwoordig contact maakt via social media is dit de manier van sociaal in zijn puurste vorm. Het ontroerde mij dat mensen die deze weg liepen zo snel vertrouwen konden geven aan een ‘onbekende’. De vraag: ”waarom loop jij de Camino?”, maakte bij iedereen direct zoveel los. We liepen daar omdat we op een punt in het leven waren beland dat we die tocht nodig hadden. Omdat je weet dat niemand hier voor niets is, we denken allemaal even iets kwijt te zijn in onszelf, ergens naar op zoek. Dat schepte meteen een band. Tijdens het lopen gooi je je hart op tafel, beantwoord je alle vragen ondanks dat deze soms zeer persoonlijk waren, en vertrouw je elkaar volledig. Door je open te stellen voor mensen van over de hele wereld ontstonden de mooiste gesprekken en kwamen voor mijn gevoel de mensen op mijn pad die ik op dat moment blijkbaar nodig had. Bijna allemaal hadden zij iets met mijn leven gemeen. Ervaringen, “fouten”, keuzes en gebeurtenissen…”

Een andere wereld 
”De Camino voelt als een compleet andere wereld, ver weg van het dagelijks leven. Je hoeft je in principe geen zorgen te maken over je werk, relatie, of iemand je wel of niet mag, wat mensen van je denken. Je wordt niet beoordeeld op wie je bent want iedereen voelt gelijk. De wandeltocht staat symbool voor elke stap die je letterlijk vooruit zet. Ik heb mezelf in 5 weken zien veranderen. In het dagelijks leven was ik erg gehaast en had ik het gevoel verantwoordelijk te zijn voor een ander. Cijferde ik mijzelf vaak weg om een ander “gelukkig” te maken. Wat er gebeurde is dat ikzelf ongelukkig werd. Op de Camino werd ik gelukkig doordat de mensen om mij heen ook naar mij wilde luisteren en mij handvaten gaven waar ik echt iets aan had. Dingen die ik rustig kon laten bezinken en overdenken door urenlang te lopen in de prachtige, stille natuur waar je de vogeltjes hoorde fluiten en de zon voelde branden. Verwerken deed ik ook. Op de Maseta, een 100 kilometer lange weg met niets meer dan droge vlaktes, was er geen afleiding meer en heb ik letterlijk al het verdriet eruit gehuild. Het voelde voor mij als een enorme opluchting.”

Santiago 
”Urenlange gesprekken, feestelijke maaltijden, prachtige natuur, adembenemende zonsopkomsten, lieve mensen en vele blaren en pijntjes verder bereikte ik Santiago, wat uiteindelijk niet de hoofdzaak bleek van deze reis. Het aankomen bij mijzelf was het belangrijkste wat ik heb behaald op mijn Camino! Ik ben trots op wat ik heb bereikt in die 5 weken. Ik sta nu compleet anders in het leven dan voorheen en voordat ik mijn reis begon had ik nooit kunnen bedenken dat mij dat zou overkomen.”

Tim.

Tim stapte op 15 september 2016 op het vliegtuig naar St. Jean Pierre de Port waar zijn avontuur, de tocht naar Santiago de Compostella, zou beginnen. Het werd het begin van de reis die zijn leven compleet heeft veranderd.

Santiago De Compostella – De Camino
Tim: ”Deze dag stond ik op met gezonde spanning in mijn hele lichaam. Maar ook met een gevoel van afscheid. Voor het eerst 5 weken lang alleen weg van huis, familie en vrienden en ons vertrouwde kikkerlandje. Onvoorbereid (mijn schoenen niet ingelopen door een knieblessure die ik opliep een week voor mijn vertrek) en zonder verwachting stapte ik in het vliegtuig waarna ik mijn avontuur begon in St. Jean Pierre de Port. Eerst maar eens die Pyreneeën trotseren, was mijn gedachte..Een klim van 1500 meter stond die dag op het programma. De weg wordt aangeduid met gele pijlen met hier en daar een markering met het aantal kilometers tot Santiago. Zo’n 800 kilometers stonden mij die weken te wachten.

Er kwamen mensen op mijn pad die ik op dat moment blijkbaar nodig had
Vrijwel direct raak je in contact met de vele “pelgrims” die dezelfde kant op gingen als ik. De aantrekkingskracht tot een gesprekje is bijna onwerkelijk. Waarin iedereen tegenwoordig contact maakt via social media is dit de manier van sociaal in zijn puurste vorm. Het ontroerde mij dat mensen die deze weg liepen zo snel vertrouwen konden geven aan een ‘onbekende’. De vraag: ”waarom loop jij de Camino?”, maakte bij iedereen direct zoveel los. We liepen daar omdat we op een punt in het leven waren beland dat we die tocht nodig hadden. Omdat je weet dat niemand hier voor niets is, we denken allemaal even iets kwijt te zijn in onszelf, ergens naar op zoek. Dat schepte meteen een band. Tijdens het lopen gooi je je hart op tafel, beantwoord je alle vragen ondanks dat deze soms zeer persoonlijk waren, en vertrouw je elkaar volledig. Door je open te stellen voor mensen van over de hele wereld ontstonden de mooiste gesprekken en kwamen voor mijn gevoel de mensen op mijn pad die ik op dat moment blijkbaar nodig had. Bijna allemaal hadden zij iets met mijn leven gemeen. Ervaringen, “fouten”, keuzes en gebeurtenissen…”

Een andere wereld 
”De Camino voelt als een compleet andere wereld, ver weg van het dagelijks leven. Je hoeft je in principe geen zorgen te maken over je werk, relatie, of iemand je wel of niet mag, wat mensen van je denken. Je wordt niet beoordeeld op wie je bent want iedereen voelt gelijk. De wandeltocht staat symbool voor elke stap die je letterlijk vooruit zet. Ik heb mezelf in 5 weken zien veranderen. In het dagelijks leven was ik erg gehaast en had ik het gevoel verantwoordelijk te zijn voor een ander. Cijferde ik mijzelf vaak weg om een ander “gelukkig” te maken. Wat er gebeurde is dat ikzelf ongelukkig werd. Op de Camino werd ik gelukkig doordat de mensen om mij heen ook naar mij wilde luisteren en mij handvaten gaven waar ik echt iets aan had. Dingen die ik rustig kon laten bezinken en overdenken door urenlang te lopen in de prachtige, stille natuur waar je de vogeltjes hoorde fluiten en de zon voelde branden. Verwerken deed ik ook. Op de Maseta, een 100 kilometer lange weg met niets meer dan droge vlaktes, was er geen afleiding meer en heb ik letterlijk al het verdriet eruit gehuild. Het voelde voor mij als een enorme opluchting.”

Santiago 
”Urenlange gesprekken, feestelijke maaltijden, prachtige natuur, adembenemende zonsopkomsten, lieve mensen en vele blaren en pijntjes verder bereikte ik Santiago, wat uiteindelijk niet de hoofdzaak bleek van deze reis. Het aankomen bij mijzelf was het belangrijkste wat ik heb behaald op mijn Camino! Ik ben trots op wat ik heb bereikt in die 5 weken. Ik sta nu compleet anders in het leven dan voorheen en voordat ik mijn reis begon had ik nooit kunnen bedenken dat mij dat zou overkomen.”

Tim.