We leven in een maatschappij waarin we eigenlijk vrijwel allemaal zijn opgevoed volgens hetzelfde riedeltje. We gaan allemaal naar school om een vak te leren, gebaseerd op scores en intelligentie. Hoe hoger je opleiding, hoe beter je baankans en dus een garantie voor een succesvolle toekomst. Je gaat met de stroom mee, kiest een opleiding die je later een goede (of goedbetaalde?) baan bezorgt, maakt keurig alles af wat van je verwacht wordt en dan opeens leef je je leven en zit je in een keurslijf. Werken om de rekeningen te betalen, op maandag reikhalzend uitkijken naar het weekend en leven van vakantie naar vakantie. We realiseren ons vaak niet dat we zo oneindig veel keuzes hebben, dat het geluk in je eigen handen ligt en dat het leven er is om je levend te voelen, niet om toe te werken naar je pensioen. Een leven waarvan je élke dag kunt genieten,  niet om continu uit te kijken naar de eventuele gelukzalige momenten. Een leven is er om te vormen zoals jij dat het liefste ziet, op de manier waarop je er elke dag blij van wordt.

En als je begint met dat ontwikkelingsproces komen er mensen op je pad die diezelfde weg aan het bewandelen zijn. Bij Marije en mij was dat het geval. Gelijkgestemden, mensen die je gevoelens begrijpen, die je stimuleren, steunen. Het is zó ontzettend belangrijk. Je kunt alles alleen, maar je hoeft het niet alleen te doen.

Bij ons kwam de omslag nadat we allebei jaren in dat keurslijf hebben geprobeerd te presteren. Gewoon doen wat van je verwacht wordt. Dat je jezelf aan het afbrokkelen bent op deze manier en je eigen grenzen totaal overschrijdt, dat merk je jaren later. Steeds vaker vroegen we ons af ‘waar zijn we in hemelsnaam mee bezig’? Steeds vaker ontstond dat beklemde gevoel. Ik haal niet alles uit het leven, waar wil ik eigenlijk naartoe, waarom doe ik wat iedereen doet, ik heb toch veel meer in me zitten? Ik wil toch niet mijn hele leven alleen maar werken om spullen aan te schaffen, om de hypotheek te betalen en op te klimmen op die denkbeeldige ladder? Ik vind toch heel andere dingen belangrijk? Het gevoel gaat groeien, je kunt er steeds vaker niet meer om heen. Dan sta je op de tweesprong van moeten en willen. Wil je echt los gaan laten wat je volgens jezelf en je omgeving allemaal moet en in plaats daarvan dichterbij komen bij wat jíj echt wilt?

W: 4 maanden geleden was bij mij het punt van de tweesprong tussen moeten en willen. Met mijn hele lijf vol angst en mijn verstand dat schreeuwde dat ik  de controle vooral maar moest behouden, voelde ik aan alles dat ik de keuze voor wat ik écht wilde nu moest gaan maken. Het blijven hinken op twee gedachtes en toch altijd meer de veilige kant kiezen, het zorgde ervoor dat ik stil bleef staan. Dat ik steeds weer in dezelfde situaties belandde en het leven daarvan de schuld gaf. Het was voor mij op dat moment nodig om te realiseren dat de mooiste dingen niet ontstaan binnen je zekere comfortzone, maar juist door de sprong te wagen en te vertrouwen op je gevoel bij de keuzes die je maakt. Altijd neigde ik naar vastigheid, misschien juist wel uit mijn enthousiasme voor alles om toch maar die rust binnenin mezelf te willen bewaren. Maar dit was ik niet, en dit paste ook totaal niet bij mij. Het voelde totaal niet goed wéér voor een werkgever te gaan werken, weer mijn grenzen over te gaan, weer een kant op te gaan waar mijn interesse niet lag, maar waar ik wel werk in kon vinden. Ik wilde uitgaan van mijn eigen kracht. Van mijn talenten. Ik wilde ‘groots en meeslepend’ leven, en niet voor veiligheid kiezen. Vanaf toen is het gaan flowen. Kwamen er dingen op mijn pad die me heel veel energie en vertrouwen gaven en voelde ik aan alles dat dit zetje nodig was op weg naar mijn eigen geluk. Een gevoel van écht leven ontstond. Van niet weten wat er gaat komen maar gewoon genieten in het nu. Varen op mijn gevoel en het vertrouwen hebben. Leven om te ervaren en beleven wat dichtbij mij staat.

M: Vertrouwen is voor mij de sleutel naar geluk, dit is wat ik afgelopen jaar enorm heb ervaren toen ik de keuze maakte om volledig voor Van Harte te kiezen. Toen ik met hartkloppingen op de bank zat na jarenlang niet mijn passie uitgevoerd te hebben wist ik dat het tijd was om echt te luisteren naar mijn gevoel. Dit ging natuurlijk niet zomaar en ik had tijd nodig om echt te realiseren wat ik wilde. Wie ben je, wat kan je, waar wil je naartoe? Deze vragen gingen door mijn hoofd en ik wist de antwoorden niet te vinden. Tot dat ik de rust vond en naar binnen keerde en daadwerkelijk met mijn gevoel in gesprek ging. Wie ben je echt? Waar krijg je een positief gevoel bij, wat maakt je enthousiast? Toen ik zo ging denken, echt ging voelen en realiseren wanneer mij iets raakte en enthousiast maakte kwamen er  ‘vanzelf’ seintjes op mijn pad. Dit leidde me naar waar ik nu sta: mijn eigen praktijk om mensen de balans terug te laten vinden in zichzelf.

De tweesprong van moeten en willen: welke keuze maak jij? Waar is die angst binnenin jou op gebaseerd? De angst die ervoor zorgt dat jij nu niet gaat voor waar je intens gelukkig van wordt? Ga terug naar dat gevoel, dat gevoel wat de keuzes in jouw leven nu bepaalt. Wil jij je leven laten leiden door angst? De rest van je leven in dat keurslijf blijven omdat je denkt dat dat voor dat stabiele en zekere leven zorgt wat we zo ingebakken hebben gekregen van jongs af aan? Zekerheid, het bestaat niet. Het is een begrip wat zich steeds groter heeft gevormd in je hoofd. Laat het los. Je hebt geen controle over wat er in je leven gaat gebeuren, ook niet als je niet voor je passie gaat, je kunt dus maar beter leven in het moment. Dichterbij jezelf komen, bij je gevoel, bij jouw raadgever, de enige die je échte mooie dingen kan brengen.

Een leven vol geluk, binnenin jezelf. Ga ervoor.

Liefs,

Marije & Willemijn

We leven in een maatschappij waarin we eigenlijk vrijwel allemaal zijn opgevoed volgens hetzelfde riedeltje. We gaan allemaal naar school om een vak te leren, gebaseerd op scores en intelligentie. Hoe hoger je opleiding, hoe beter je baankans en dus een garantie voor een succesvolle toekomst. Je gaat met de stroom mee, kiest een opleiding die je later een goede (of goedbetaalde?) baan bezorgt, maakt keurig alles af wat van je verwacht wordt en dan opeens leef je je leven en zit je in een keurslijf. Werken om de rekeningen te betalen, op maandag reikhalzend uitkijken naar het weekend en leven van vakantie naar vakantie. We realiseren ons vaak niet dat we zo oneindig veel keuzes hebben, dat het geluk in je eigen handen ligt en dat het leven er is om je levend te voelen, niet om toe te werken naar je pensioen. Een leven waarvan je élke dag kunt genieten,  niet om continu uit te kijken naar de eventuele gelukzalige momenten. Een leven is er om te vormen zoals jij dat het liefste ziet, op de manier waarop je er elke dag blij van wordt.

En als je begint met dat ontwikkelingsproces komen er mensen op je pad die diezelfde weg aan het bewandelen zijn. Bij Marije en mij was dat het geval. Gelijkgestemden, mensen die je gevoelens begrijpen, die je stimuleren, steunen. Het is zó ontzettend belangrijk. Je kunt alles alleen, maar je hoeft het niet alleen te doen.

Bij ons kwam de omslag nadat we allebei jaren in dat keurslijf hebben geprobeerd te presteren. Gewoon doen wat van je verwacht wordt. Dat je jezelf aan het afbrokkelen bent op deze manier en je eigen grenzen totaal overschrijdt, dat merk je jaren later. Steeds vaker vroegen we ons af ‘waar zijn we in hemelsnaam mee bezig’? Steeds vaker ontstond dat beklemde gevoel. Ik haal niet alles uit het leven, waar wil ik eigenlijk naartoe, waarom doe ik wat iedereen doet, ik heb toch veel meer in me zitten? Ik wil toch niet mijn hele leven alleen maar werken om spullen aan te schaffen, om de hypotheek te betalen en op te klimmen op die denkbeeldige ladder? Ik vind toch heel andere dingen belangrijk? Het gevoel gaat groeien, je kunt er steeds vaker niet meer om heen. Dan sta je op de tweesprong van moeten en willen. Wil je echt los gaan laten wat je volgens jezelf en je omgeving allemaal moet en in plaats daarvan dichterbij komen bij wat jíj echt wilt?

W: 4 maanden geleden was bij mij het punt van de tweesprong tussen moeten en willen. Met mijn hele lijf vol angst en mijn verstand dat schreeuwde dat ik  de controle vooral maar moest behouden, voelde ik aan alles dat ik de keuze voor wat ik écht wilde nu moest gaan maken. Het blijven hinken op twee gedachtes en toch altijd meer de veilige kant kiezen, het zorgde ervoor dat ik stil bleef staan. Dat ik steeds weer in dezelfde situaties belandde en het leven daarvan de schuld gaf. Het was voor mij op dat moment nodig om te realiseren dat de mooiste dingen niet ontstaan binnen je zekere comfortzone, maar juist door de sprong te wagen en te vertrouwen op je gevoel bij de keuzes die je maakt. Altijd neigde ik naar vastigheid, misschien juist wel uit mijn enthousiasme voor alles om toch maar die rust binnenin mezelf te willen bewaren. Maar dit was ik niet, en dit paste ook totaal niet bij mij. Het voelde totaal niet goed wéér voor een werkgever te gaan werken, weer mijn grenzen over te gaan, weer een kant op te gaan waar mijn interesse niet lag, maar waar ik wel werk in kon vinden. Ik wilde uitgaan van mijn eigen kracht. Van mijn talenten. Ik wilde ‘groots en meeslepend’ leven, en niet voor veiligheid kiezen. Vanaf toen is het gaan flowen. Kwamen er dingen op mijn pad die me heel veel energie en vertrouwen gaven en voelde ik aan alles dat dit zetje nodig was op weg naar mijn eigen geluk. Een gevoel van écht leven ontstond. Van niet weten wat er gaat komen maar gewoon genieten in het nu. Varen op mijn gevoel en het vertrouwen hebben. Leven om te ervaren en beleven wat dichtbij mij staat.

M: Vertrouwen is voor mij de sleutel naar geluk, dit is wat ik afgelopen jaar enorm heb ervaren toen ik de keuze maakte om volledig voor Van Harte te kiezen. Toen ik met hartkloppingen op de bank zat na jarenlang niet mijn passie uitgevoerd te hebben wist ik dat het tijd was om echt te luisteren naar mijn gevoel. Dit ging natuurlijk niet zomaar en ik had tijd nodig om echt te realiseren wat ik wilde. Wie ben je, wat kan je, waar wil je naartoe? Deze vragen gingen door mijn hoofd en ik wist de antwoorden niet te vinden. Tot dat ik de rust vond en naar binnen keerde en daadwerkelijk met mijn gevoel in gesprek ging. Wie ben je echt? Waar krijg je een positief gevoel bij, wat maakt je enthousiast? Toen ik zo ging denken, echt ging voelen en realiseren wanneer mij iets raakte en enthousiast maakte kwamen er  ‘vanzelf’ seintjes op mijn pad. Dit leidde me naar waar ik nu sta: mijn eigen praktijk om mensen de balans terug te laten vinden in zichzelf.

De tweesprong van moeten en willen: welke keuze maak jij? Waar is die angst binnenin jou op gebaseerd? De angst die ervoor zorgt dat jij nu niet gaat voor waar je intens gelukkig van wordt? Ga terug naar dat gevoel, dat gevoel wat de keuzes in jouw leven nu bepaalt. Wil jij je leven laten leiden door angst? De rest van je leven in dat keurslijf blijven omdat je denkt dat dat voor dat stabiele en zekere leven zorgt wat we zo ingebakken hebben gekregen van jongs af aan? Zekerheid, het bestaat niet. Het is een begrip wat zich steeds groter heeft gevormd in je hoofd. Laat het los. Je hebt geen controle over wat er in je leven gaat gebeuren, ook niet als je niet voor je passie gaat, je kunt dus maar beter leven in het moment. Dichterbij jezelf komen, bij je gevoel, bij jouw raadgever, de enige die je échte mooie dingen kan brengen.

Een leven vol geluk, binnenin jezelf. Ga ervoor.

Liefs,

Marije & Willemijn