Het is een van mijn favoriete onderwerpen inmiddels: grenzen. Dat terwijl ik een aantal jaren geleden niet eens wist wat het precies inhield en vrolijk over mijn eigen grenzen, maar ook die van anderen, heen banjerde. Maar zelfliefde is onlosmakelijk verbonden met het helder hebben en bewaken van je grenzen, daar kwam ik in mijn proces wel achter. Waar ik ook achter kwam is dat er nogal wat misvattingen bestaan over het onderwerp. Ik praat je daarom in deze blog even bij! 10 dingen die ik geleerd heb over grenzen:
1. Jouw behoeften staan centraal
Het onderwerp grenzen is veel meer dan simpelweg een ultimatum dat je communiceert naar de ander. Het is veel meer dan alleen maar NEE zeggen. Je behoeften staan centraal in het onderwerp grenzen. Wanneer je je grenzen helder hebt, ze bewaakt en zo nodig communiceert (dat communiceren hoeft dus lang niet altijd), betekent het dat je op de hoogte bent van je (mentale, fysieke, emotionele en spirituele) behoeften en daar actief zorg voor draagt. Grenzen vraagt zelfkennis. Je weet wat belangrijk voor je is (je waarden), wat je nodig hebt, en dat bewaak je. Je communiceert je behoeften naar de ander, zodat diegene op de hoogte is en rekening met jou kan houden. Je zegt nee op verzoeken van mensen wanneer je dat zo voelt of wanneer je andere prioriteiten hebt. Je geeft aan wanneer mensen jou grenzen (fysiek, mentaal of emotioneel) overgaan.
2. Je ‘relatie’ met grenzen begint al in je kindertijd
Wat heb jij als voorbeeld meegekregen opgroeiend? Droegen jou ouders zorg voor hun behoeften? Bewaakten ze hun grenzen en respecteerden ze elkaars grenzen? Heb jij het ‘goede’ voorbeeld gekregen en werd jij aangemoedigd voor jezelf te staan? Heb je ervaren dat jouw behoeften en jouw grenzen er mochten zijn? Zo ja dan is het onderwerp voor jou als volwassene waarschijnlijk heel vanzelfsprekend. Maar het tegenovergestelde is helaas vaak waar. Je hebt als kind ervaren dat jouw nee niet belangrijk was. Je hebt geleerd dat de behoeften van anderen belangrijker zijn. Thuis werden er misschien wel emotionele of fysieke grenzen overschreden. Je ouders leren je het meeste door het voorbeeld dat ze zelf geven. Als gevolg daarvan kan het zijn dat jij totaal iets anders geleerd hebt dan het kind wat opgroeide in een gezin waarin het respecteren van elkaars grenzen belangrijk was.
3. Door je grenzen aan te geven laat je zien hoe je graag behandeld wilt worden
Door je grenzen aan te geven en je behoeften te communiceren laat je zien hoe je graag behandeld wilt worden. Doordat je zelfkennis hebt, goed weet wat je wel en niet wilt en dat communiceert is het voor de mensen om je heen helder hoe ze met je om moeten gaan. Je geeft een signaal af: zo wil ik graag dat je met me omgaat. Ik schat mezelf op waarde, en ik zou het fijn vinden als jij dat ook doet.
4. Grenzen is ook het communiceren van je behoeften
Omdat grenzen veelal over behoeften gaat, is het ook heel belangrijk dat jij je behoeften leert communiceren. Veel mensen gaan er vanuit dat de ander wel weet wat we voelen, wat onze behoeften zijn of wanneer we iets niet prettig vinden. Dat is niet zo. Wanneer jij iets nodig hebt, ergens behoefte aan hebt, dan moet je dat uitspreken. Hetzelfde geldt voor de grenzen die je in je lichaam voelt. Wanneer jij in je binnenste voelt dat er iets niet klopt, dat iemand je niet respecteert, je ruimte niet in acht neemt, niet zo netjes tegen je praat of welke grens het dan ook betreft, dan moet je dat aangeven. De ander kan jou niet lezen, heeft geen idee van wat jij denkt en voelt of wat jij nodig hebt. Door het niet uitspreken van jezelf en maar aannemen dat diegene je wel kan lezen, begrijpt, ontstaan zoveel (onnodige) miscommunicaties.
5. Wanneer je je grenzen niet communiceert bouw je wrok en woede op in jezelf
Wanneer iemand je grenzen overgaat en jij communiceert dat niet dan ervaar jij emoties. Teleurstelling, boosheid. Diegene heeft voor je gevoel geen rekening met je gehouden en dat is pijnlijk. Hoe langer je die emoties blijft opkroppen, hoe intenser ze worden. Teleurstelling wordt wrok, de boosheid wordt groter. En vaak gebeurt dat onbewust. Tot er een moment komt waarop je het allemaal niet meer kunt dragen, het je zo hoog is gaan zitten en je de ander verwijten gaat maken voor al die voorvallen uit het verleden. Wanneer je besluit jezelf in het moment niet uit te spreken komt het er later eigenlijk vrijwel altijd alsnog uit.
6. Mensen die emotioneel ontwikkeld zijn moedigen jou aan je grenzen te bewaken
Grenzen hebben alles te maken met emotionele ontwikkeling. Wanneer je niet aan jezelf werkt, je hebt je pijn en trauma’s niet geheeld, zie je de grens van de ander meestal als een afwijzing. Je voelt je op zo’n moment gelimiteerd en gekwetst en je neemt het (te) persoonlijk. Wanneer jij jezelf uitspreekt bij iemand die zelf geen grenzen kent zul je ervaren dat de ander jouw nee maar moeilijk kan accepteren. Je zult ervaren dat dat soort gesprekken vaak uitlopen op kleine conflicten. Er is onbegrip, je wordt een schuldgevoel aangepraat, de ander neemt een slachtofferrol aan. Het is een uitdaging om op zo’n moment bij jezelf te blijven, maar weet dit: de reactie van de ander zegt niks over jou en alles over hen. Een troost: mensen die daarentegen aan zichzelf werken, weten wie ze zijn en wat ze willen, zullen jou alleen maar toejuichen in het bewaken en communiceren van je grenzen en zullen jouw aangegeven grenzen zeker respecteren.
7. Grenzen en zelfliefde: ik vind mezelf belangrijk
Wat grenzen en zelfliefde met elkaar te maken hebben? Alles. Wanneer je je grenzen bewaakt, nee durft te zeggen wanneer je dat zo voelt, zorg draagt voor je eigen welzijn, dan heb je eigenwaarde en zelfrespect. Het is een signaal naar jezelf: ik vind mezelf belangrijk genoeg. Ik doe ertoe. Wat ik voel is belangrijk. Hoe het met me gaat is belangrijk. Ik ben mijn grootste prioriteit. Ik kies eerst voor mij. Ook is het bij jezelf kunnen blijven op het moment dat iemand niet met jouw ‘nee’ om kan gaan, moeite heeft met jouw aangegeven grens, en de acceptatie dat er een kans is dat je afgewezen wordt, een blijk van zelfliefde. Je hebt het niet meer nodig om begrepen te worden door de ander. Om bevestiging te krijgen. Je bent er oké mee dat niet iedereen je altijd leuk en aardig vindt.
8. Bij het communiceren van grenzen komt vaak emotie kijken
Je grenzen communiceren naar de ander is spannend. Het voelt oncomfortabel, ongemakkelijk, je voelt je op het moment zelf onzeker, ergens bang voor de reactie van de ander. Vaak komen er emoties bij kijken, en dat maakt zo’n gesprek een stuk meer beladen. Emoties zorgen ervoor dat je niet meer helder na kunt denken. Voor je het weet begin je te schreeuwen omdat het je zo hoog zit, of te huilen wanneer de ander zijn onbegrip toont. Wanneer je echt wilt groeien in het aangeven van je grenzen is het daarom belangrijk dat je het stukje emotie er zoveel mogelijk uithaalt. Dat doe je onder andere door te gaan oefenen in het (liefdevol en respectvol) communiceren van je grenzen.
9. De afweging: kies ik voor jou of kies ik voor mij?
Je wilt niemand teleurstellen. Je wilt dat diegene je nog steeds aardig vindt. Je wilt niet lastig zijn. Je wilt niet om aandacht vragen. En dus houd je je mond. Het is menselijk, we doen het allemaal weleens. Maar achteraf gezien voel je je slecht over jezelf. Je hebt je gevoelens genegeerd en je bent niet voor jezelf opgekomen op dat moment. Wanneer je je grenzen niet communiceert wanneer je ze voelt of je stelt de behoeften van de ander boven de jouwe, laat je jezelf in de steek. Je geeft een signaal af: wat ik voel doet er niet toe. Ik ben niet belangrijk. Wat je zou kunnen helpen op zo’n moment en wat helderheid brengt wanneer je twijfelt om je uit te spreken is de vraag ‘kies ik voor jou of kies ik voor mij?’ Maak bewust een keuze en accepteer de consequenties dan ook helemaal.
10. Jouw grenzen hebben niemands goedkeuring nodig
Jouw grenzen hoeven niet door een ander begrepen te worden. Iedereen is anders, we hebben allemaal andere waarden. We vinden andere dingen belangrijk. En dat is oké. Weet dat jouw grenzen een ander zijn goedkeuring niet nodig hebben. Jouw grenzen zijn van jou. Het zijn jouw behoeften, het zijn jouw waarden, het is jouw gevoel, het is jouw kompas. Wat ik veel zie gebeuren (en waar ik zelf ook nog regelmatig mee de mist in ga), is dat mensen wanneer ze hun grenzen communiceren graag willen dat een ander het begrijpt. Het goedkeurt. Omdat je je dan veilig voelt. Afgewezen worden voelt als je niet veilig voelen. In veel gevallen is dat niet zo, en als gevolg daarvan kun je een beetje doorslaan in het blijven uitleggen waarom je deze keuze maakt. Het is niet nodig. Jouw grenzen hebben niemand zijn goedkeuring nodig. Wees oké met het het gevoel niet begrepen te worden, wat iets oncomfortabels met zich meebrengt. Het is oké. Je kunt het aan.
Foto: Unsplash
Het is een van mijn favoriete onderwerpen inmiddels: grenzen. Dat terwijl ik een aantal jaren geleden niet eens wist wat het precies inhield en vrolijk over mijn eigen grenzen, maar ook die van anderen, heen banjerde. Maar zelfliefde is onlosmakelijk verbonden met het helder hebben en bewaken van je grenzen, daar kwam ik in mijn proces wel achter. Waar ik ook achter kwam is dat er nogal wat misvattingen bestaan over het onderwerp. Ik praat je daarom in deze blog even bij! 10 dingen die ik geleerd heb over grenzen:
1. Jouw behoeften staan centraal
Het onderwerp grenzen is veel meer dan simpelweg een ultimatum dat je communiceert naar de ander. Het is veel meer dan alleen maar NEE zeggen. Je behoeften staan centraal in het onderwerp grenzen. Wanneer je je grenzen helder hebt, ze bewaakt en zo nodig communiceert (dat communiceren hoeft dus lang niet altijd), betekent het dat je op de hoogte bent van je (mentale, fysieke, emotionele en spirituele) behoeften en daar actief zorg voor draagt. Grenzen vraagt zelfkennis. Je weet wat belangrijk voor je is (je waarden), wat je nodig hebt, en dat bewaak je. Je communiceert je behoeften naar de ander, zodat diegene op de hoogte is en rekening met jou kan houden. Je zegt nee op verzoeken van mensen wanneer je dat zo voelt of wanneer je andere prioriteiten hebt. Je geeft aan wanneer mensen jou grenzen (fysiek, mentaal of emotioneel) overgaan.
2. Je ‘relatie’ met grenzen begint al in je kindertijd
Wat heb jij als voorbeeld meegekregen opgroeiend? Droegen jou ouders zorg voor hun behoeften? Bewaakten ze hun grenzen en respecteerden ze elkaars grenzen? Heb jij het ‘goede’ voorbeeld gekregen en werd jij aangemoedigd voor jezelf te staan? Heb je ervaren dat jouw behoeften en jouw grenzen er mochten zijn? Zo ja dan is het onderwerp voor jou als volwassene waarschijnlijk heel vanzelfsprekend. Maar het tegenovergestelde is helaas vaak waar. Je hebt als kind ervaren dat jouw nee niet belangrijk was. Je hebt geleerd dat de behoeften van anderen belangrijker zijn. Thuis werden er misschien wel emotionele of fysieke grenzen overschreden. Je ouders leren je het meeste door het voorbeeld dat ze zelf geven. Als gevolg daarvan kan het zijn dat jij totaal iets anders geleerd hebt dan het kind wat opgroeide in een gezin waarin het respecteren van elkaars grenzen belangrijk was.
3. Door je grenzen aan te geven laat je zien hoe je graag behandeld wilt worden
Door je grenzen aan te geven en je behoeften te communiceren laat je zien hoe je graag behandeld wilt worden. Doordat je zelfkennis hebt, goed weet wat je wel en niet wilt en dat communiceert is het voor de mensen om je heen helder hoe ze met je om moeten gaan. Je geeft een signaal af: zo wil ik graag dat je met me omgaat. Ik schat mezelf op waarde, en ik zou het fijn vinden als jij dat ook doet.
4. Grenzen is ook het communiceren van je behoeften
Omdat grenzen veelal over behoeften gaat, is het ook heel belangrijk dat jij je behoeften leert communiceren. Veel mensen gaan er vanuit dat de ander wel weet wat we voelen, wat onze behoeften zijn of wanneer we iets niet prettig vinden. Dat is niet zo. Wanneer jij iets nodig hebt, ergens behoefte aan hebt, dan moet je dat uitspreken. Hetzelfde geldt voor de grenzen die je in je lichaam voelt. Wanneer jij in je binnenste voelt dat er iets niet klopt, dat iemand je niet respecteert, je ruimte niet in acht neemt, niet zo netjes tegen je praat of welke grens het dan ook betreft, dan moet je dat aangeven. De ander kan jou niet lezen, heeft geen idee van wat jij denkt en voelt of wat jij nodig hebt. Door het niet uitspreken van jezelf en maar aannemen dat diegene je wel kan lezen, begrijpt, ontstaan zoveel (onnodige) miscommunicaties.
5. Wanneer je je grenzen niet communiceert bouw je wrok en woede op in jezelf
Wanneer iemand je grenzen overgaat en jij communiceert dat niet dan ervaar jij emoties. Teleurstelling, boosheid. Diegene heeft voor je gevoel geen rekening met je gehouden en dat is pijnlijk. Hoe langer je die emoties blijft opkroppen, hoe intenser ze worden. Teleurstelling wordt wrok, de boosheid wordt groter. En vaak gebeurt dat onbewust. Tot er een moment komt waarop je het allemaal niet meer kunt dragen, het je zo hoog is gaan zitten en je de ander verwijten gaat maken voor al die voorvallen uit het verleden. Wanneer je besluit jezelf in het moment niet uit te spreken komt het er later eigenlijk vrijwel altijd alsnog uit.
6. Mensen die emotioneel ontwikkeld zijn moedigen jou aan je grenzen te bewaken
Grenzen hebben alles te maken met emotionele ontwikkeling. Wanneer je niet aan jezelf werkt, je hebt je pijn en trauma’s niet geheeld, zie je de grens van de ander meestal als een afwijzing. Je voelt je op zo’n moment gelimiteerd en gekwetst en je neemt het (te) persoonlijk. Wanneer jij jezelf uitspreekt bij iemand die zelf geen grenzen kent zul je ervaren dat de ander jouw nee maar moeilijk kan accepteren. Je zult ervaren dat dat soort gesprekken vaak uitlopen op kleine conflicten. Er is onbegrip, je wordt een schuldgevoel aangepraat, de ander neemt een slachtofferrol aan. Het is een uitdaging om op zo’n moment bij jezelf te blijven, maar weet dit: de reactie van de ander zegt niks over jou en alles over hen. Een troost: mensen die daarentegen aan zichzelf werken, weten wie ze zijn en wat ze willen, zullen jou alleen maar toejuichen in het bewaken en communiceren van je grenzen en zullen jouw aangegeven grenzen zeker respecteren.
7. Grenzen en zelfliefde: ik vind mezelf belangrijk
Wat grenzen en zelfliefde met elkaar te maken hebben? Alles. Wanneer je je grenzen bewaakt, nee durft te zeggen wanneer je dat zo voelt, zorg draagt voor je eigen welzijn, dan heb je eigenwaarde en zelfrespect. Het is een signaal naar jezelf: ik vind mezelf belangrijk genoeg. Ik doe ertoe. Wat ik voel is belangrijk. Hoe het met me gaat is belangrijk. Ik ben mijn grootste prioriteit. Ik kies eerst voor mij. Ook is het bij jezelf kunnen blijven op het moment dat iemand niet met jouw ‘nee’ om kan gaan, moeite heeft met jouw aangegeven grens, en de acceptatie dat er een kans is dat je afgewezen wordt, een blijk van zelfliefde. Je hebt het niet meer nodig om begrepen te worden door de ander. Om bevestiging te krijgen. Je bent er oké mee dat niet iedereen je altijd leuk en aardig vindt.
8. Bij het communiceren van grenzen komt vaak emotie kijken
Je grenzen communiceren naar de ander is spannend. Het voelt oncomfortabel, ongemakkelijk, je voelt je op het moment zelf onzeker, ergens bang voor de reactie van de ander. Vaak komen er emoties bij kijken, en dat maakt zo’n gesprek een stuk meer beladen. Emoties zorgen ervoor dat je niet meer helder na kunt denken. Voor je het weet begin je te schreeuwen omdat het je zo hoog zit, of te huilen wanneer de ander zijn onbegrip toont. Wanneer je echt wilt groeien in het aangeven van je grenzen is het daarom belangrijk dat je het stukje emotie er zoveel mogelijk uithaalt. Dat doe je onder andere door te gaan oefenen in het (liefdevol en respectvol) communiceren van je grenzen.
9. De afweging: kies ik voor jou of kies ik voor mij?
Je wilt niemand teleurstellen. Je wilt dat diegene je nog steeds aardig vindt. Je wilt niet lastig zijn. Je wilt niet om aandacht vragen. En dus houd je je mond. Het is menselijk, we doen het allemaal weleens. Maar achteraf gezien voel je je slecht over jezelf. Je hebt je gevoelens genegeerd en je bent niet voor jezelf opgekomen op dat moment. Wanneer je je grenzen niet communiceert wanneer je ze voelt of je stelt de behoeften van de ander boven de jouwe, laat je jezelf in de steek. Je geeft een signaal af: wat ik voel doet er niet toe. Ik ben niet belangrijk. Wat je zou kunnen helpen op zo’n moment en wat helderheid brengt wanneer je twijfelt om je uit te spreken is de vraag ‘kies ik voor jou of kies ik voor mij?’ Maak bewust een keuze en accepteer de consequenties dan ook helemaal.
10. Jouw grenzen hebben niemands goedkeuring nodig
Jouw grenzen hoeven niet door een ander begrepen te worden. Iedereen is anders, we hebben allemaal andere waarden. We vinden andere dingen belangrijk. En dat is oké. Weet dat jouw grenzen een ander zijn goedkeuring niet nodig hebben. Jouw grenzen zijn van jou. Het zijn jouw behoeften, het zijn jouw waarden, het is jouw gevoel, het is jouw kompas. Wat ik veel zie gebeuren (en waar ik zelf ook nog regelmatig mee de mist in ga), is dat mensen wanneer ze hun grenzen communiceren graag willen dat een ander het begrijpt. Het goedkeurt. Omdat je je dan veilig voelt. Afgewezen worden voelt als je niet veilig voelen. In veel gevallen is dat niet zo, en als gevolg daarvan kun je een beetje doorslaan in het blijven uitleggen waarom je deze keuze maakt. Het is niet nodig. Jouw grenzen hebben niemand zijn goedkeuring nodig. Wees oké met het het gevoel niet begrepen te worden, wat iets oncomfortabels met zich meebrengt. Het is oké. Je kunt het aan.
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment