Een soort van nieuwe rubriek op Lief voor je Leif! Ik stel 5 echte, soms wat diepgaandere, vragen en dat levert oprechte antwoorden op. En het mooie aan dit vind ik dat je er zelf ook altijd wel iets uit mee kunt nemen. Een klein inzicht of een zinnetje dat binnenkomt. Vandaag geeft Iris antwoord op de 5 echte vragen. Iris is fotografe en blogger en je kunt haar hier volgen!

Wat is voor jouw geluk?
Geluk is voor mij een heel breed begrip. Ik denk dat je dat op verschillende manieren kan benaderen en ook eeuwig over zou kunnen filosoferen. Ik denk dat voor mij geluk is dat ik bezig kan zijn met mijn zoektocht naar eigenheid. Daar zeg ik bewust zoektocht bij. Ik denk dat eigenheid altijd weer anders wordt, maar dat je wel kan streven naar wat goed voelt op dat moment en daar ook de mogelijke veranderingen in accepteert. Ik denk dat geluk daarbij een soort vrijheid is om daar mee bezig te kunnen zijn. Om mijzelf te kunnen blijven ontwikkelen en ontdekken.

Welk inzicht kwam bij je binnen?
Dat ervaringen voor mij veel belangrijker zijn dan spullen. Vroeger dacht ik dat ik mijn geld weggooide als ik er “niks” voor terugkreeg, maar nu besef ik mij dat ik er zoveel meer voor terugkrijg dan spullen. Ik krijg een herinnering, een band met iemand of met mijzelf, ik heb weer iets beleefd of een bepaald gevoel gekregen. Ik zeg ook altijd: let’s make memories. Dat is voor mij inmiddels heel belangrijk. In mijn werk als fotograaf, maar ook in mijn eigen leven.

Wat zou je nooit meer op die manier doen?
Oeh, dit vind ik een hele moeilijke vraag. Want eerlijk? Ik denk niet dat ik echt iets zou willen veranderen. Misschien is het wel heel erg cliché, maar ik ben geworden wie ik ben door vallen en weer opstaan. Natuurlijk zijn er bepaalde dingen die ik misschien achteraf anders had aangepakt. Maar dat is het mooie van het leven: je ziet het niet altijd van tevoren aankomen. Ik kan alleen maar zeggen dat ik van zoveel momenten heel veel geleerd heb, ook al voelt dat op dat moment niet altijd zo.

Wat is je grootste les en wat heb je daaruit meegenomen?
Dat ik naar mijzelf en mijn eigen lichaam moet luisteren. Vorig jaar ben ik te ver gegaan. Ging ik maar door, totdat ik overspannen werd. Ik wist het even helemaal niet meer zo goed. Ik heb dit weer opgebouwd door bij alles wat ik deed te voelen of het goed of slecht voelde. Ik heb daarbij even helemaal moeten loslaten van wat ik dacht dat hoorde. Ik heb mijn tijd moeten nemen en moeten accepteren dat het niet zo snel ging als ik wilde. Dat het ook oké is om je helemaal niet goed te voelen. Dat ik ook lief mag zijn voor mijzelf en niet alleen voor anderen. Ik voelde mij heel egoïstisch, maar uiteindelijk weet ik nu dat ik anderen veel beter kan helpen of steunen als ik zelf ook goed in mijn vel zit.

Met alle kennis van nu, wat zou je tegen je 18-jarige ik willen zeggen?
Maak je niet zo zorgen om wat andere mensen van je vinden. Wees wat geduldiger met jezelf en doe het op jouw tempo. Jij mag er ook zeker zijn, net als al die andere mensen.