Tijd voor een nieuw stukje vanaf Bonaire! Ik lig lekker op het strand nu ik dit aan het schrijven ben. Ik ben enorm aan het genieten van mijn vrije dagen, want de afgelopen periode was behoorlijk druk.

Niet vervelend druk, maar leuk druk! Ik had namelijk twee weken lang mijn lieve moeder en broertje op bezoek. Dit betekende veel leuke dingen doen, lekker eten en samen tijd doorbrengen. Maar naast al deze leuke dingen, moest ik ook gewoon werken, dus jullie zullen wel snappen dat het een vermoeiende periode was.

Zoals ik al had laten weten, heb ik over het algemeen veel tijd om na te denken. De afgelopen tijd dan ietsje minder, maar toch, er gaat genoeg door m’n hoofd! Ik zal zo af&toe een onderwerp aansnijden. De belangrijkste onderwerpen die me bezighouden, zijn werk, studie, carrière maken etc. Maar ik heb mezelf verboden om hier té veel over na te denken en mezelf eerst wat tijd te gunnen om tot mezelf te komen. Dat is ten slotte één van de redenen dat ik uit Nederland ben weggegaan; de eeuwige druk van de buitenwereld om keuzes te maken over die onderwerpen. Dus dat is iets waar ik de komende periode ook zeker niet over zal schrijven! Verder wil ik graag de gedachten die ik heb met jullie delen, misschien ook gewoon zodat mij dat zelf rust geeft. Zo verplicht ik mijzelf om een mening te vormen over dingen, hoewel ik altijd al heb gevonden dat meningen kunnen veranderen. Dus pin me niet vast op mijn uitspraken.

Voor nu wil ik het hebben over mensen. De geweldige mensen die ik in Nederland heb achter gelaten en alle lieve mensen die ik hier al heb leren kennen. In het begin, en nog steeds, heb ik me wel eens afgevraagd wat me nou eigenlijk bezielt om alle mensen die ik lief heb, op een afstand van duizenden kilometers te laten. Wáárom doe en wil ik dat eigenlijk? Of wil ik het helemaal niet, diep van binnen?
Ik heb me heel eenzaam gevoeld in het begin. Meerdere malen heb ik mijn keuze in twijfel getrokken. De eerste weken dat ik hier was had ik nog veel vrije tijd en kende ik te weinig mensen om die vrije tijd mee op te vullen. Hele dagen bracht ik in mijn eentje door, wat deed ik mezelf aan? Toen ik ook nog eens ziek werd, zat ik er eventjes helemaal doorheen. Gelukkig veranderde dit gevoel! Ik leerde hier steeds meer mensen kennen, ging leuke dingen doen met collega’s en vrienden en ik begon echt een groep met mensen op te bouwen waar ik op terug kon vallen. Dus, ondanks dat ik me heb afgevraagd waar ik in vrédesnaam mee bezig was, begon ook ik na een poosje een kring op te bouwen met sociale contacten. En nu hebben de mensen hier een plekje gekregen in mijn leven. Zo bouw ik stukje bij beetje aan mijn leven hier op Bonaire.
Ik heb nog bijna dagelijks contact met mensen in Nederland. En dagelijks denk ik aan mijn vrienden en familie in ons koude kikkerlandje. Naarmate ik langer hier ben, merk ik steeds meer dat die 8000 km minder uit gaat maken. Ik ben me gaan beseffen dat de afstand tussen mensen weinig hoeft te veranderen aan de relatie. Ik hoef mensen echt niet dagelijks te spreken, zelf niet wekelijks, zelfs niet maandelijks. Maar zolang ik weet dat wanneer ik ze spreek, het goed zit, dan maakt die afstand niet meer uit! Dus wat dat betreft kan deze situatie alleen maar positief uitvallen. Voor mij wordt duidelijk welke relaties goed zijn en aan wie ik eigenlijk het meeste waarde hecht. En daarnaast leer ik hier nieuwe mensen kennen! Hierbij krijg ik ook nog eens meer mensenkennis. Hoe meer soorten mensen je tegenkomt, hoe meer je mensen leert kennen. Je gaat karaktereigenschappen herkennen, je gaat dingen waarderen in mensen en je deelt gedachten met elkaar waardoor je denkwijze verbreed kan worden. Al met al zijn mensen dus niet de reden om me vast te pinnen op één plek. Dat staat natuurlijk los van het feit dat ik sommige mensen enorm mis. Gelukkig ga ik al die lieve mensen binnenkort weer zien. Eind juni staat er een vakantie naar Nederland gepland, waar ik enorm veel zin in heb! 

Bedankt voor het lezen allemaal! Oh, en zal ik een geheimpje verklappen? Ik heb hier drie dagen over gedaan.. Omdat ik mezelf zo aan het denken zette op het moment dat ik over mensen wilde praten. Maar nu ik het zo terug lees, ben ik tevreden. Over wat ik heb geschreven, maar ook over het feit dat ik zo mag denken over mensen. Dankjewel lieve lezer! 

Heel veel liefs,

Marieke

[foogallery id=”1693″]

Tijd voor een nieuw stukje vanaf Bonaire! Ik lig lekker op het strand nu ik dit aan het schrijven ben. Ik ben enorm aan het genieten van mijn vrije dagen, want de afgelopen periode was behoorlijk druk.

Niet vervelend druk, maar leuk druk! Ik had namelijk twee weken lang mijn lieve moeder en broertje op bezoek. Dit betekende veel leuke dingen doen, lekker eten en samen tijd doorbrengen. Maar naast al deze leuke dingen, moest ik ook gewoon werken, dus jullie zullen wel snappen dat het een vermoeiende periode was.

Zoals ik al had laten weten, heb ik over het algemeen veel tijd om na te denken. De afgelopen tijd dan ietsje minder, maar toch, er gaat genoeg door m’n hoofd! Ik zal zo af&toe een onderwerp aansnijden. De belangrijkste onderwerpen die me bezighouden, zijn werk, studie, carrière maken etc. Maar ik heb mezelf verboden om hier té veel over na te denken en mezelf eerst wat tijd te gunnen om tot mezelf te komen. Dat is ten slotte één van de redenen dat ik uit Nederland ben weggegaan; de eeuwige druk van de buitenwereld om keuzes te maken over die onderwerpen. Dus dat is iets waar ik de komende periode ook zeker niet over zal schrijven! Verder wil ik graag de gedachten die ik heb met jullie delen, misschien ook gewoon zodat mij dat zelf rust geeft. Zo verplicht ik mijzelf om een mening te vormen over dingen, hoewel ik altijd al heb gevonden dat meningen kunnen veranderen. Dus pin me niet vast op mijn uitspraken.

Voor nu wil ik het hebben over mensen. De geweldige mensen die ik in Nederland heb achter gelaten en alle lieve mensen die ik hier al heb leren kennen. In het begin, en nog steeds, heb ik me wel eens afgevraagd wat me nou eigenlijk bezielt om alle mensen die ik lief heb, op een afstand van duizenden kilometers te laten. Wáárom doe en wil ik dat eigenlijk? Of wil ik het helemaal niet, diep van binnen?
Ik heb me heel eenzaam gevoeld in het begin. Meerdere malen heb ik mijn keuze in twijfel getrokken. De eerste weken dat ik hier was had ik nog veel vrije tijd en kende ik te weinig mensen om die vrije tijd mee op te vullen. Hele dagen bracht ik in mijn eentje door, wat deed ik mezelf aan? Toen ik ook nog eens ziek werd, zat ik er eventjes helemaal doorheen. Gelukkig veranderde dit gevoel! Ik leerde hier steeds meer mensen kennen, ging leuke dingen doen met collega’s en vrienden en ik begon echt een groep met mensen op te bouwen waar ik op terug kon vallen. Dus, ondanks dat ik me heb afgevraagd waar ik in vrédesnaam mee bezig was, begon ook ik na een poosje een kring op te bouwen met sociale contacten. En nu hebben de mensen hier een plekje gekregen in mijn leven. Zo bouw ik stukje bij beetje aan mijn leven hier op Bonaire.
Ik heb nog bijna dagelijks contact met mensen in Nederland. En dagelijks denk ik aan mijn vrienden en familie in ons koude kikkerlandje. Naarmate ik langer hier ben, merk ik steeds meer dat die 8000 km minder uit gaat maken. Ik ben me gaan beseffen dat de afstand tussen mensen weinig hoeft te veranderen aan de relatie. Ik hoef mensen echt niet dagelijks te spreken, zelf niet wekelijks, zelfs niet maandelijks. Maar zolang ik weet dat wanneer ik ze spreek, het goed zit, dan maakt die afstand niet meer uit! Dus wat dat betreft kan deze situatie alleen maar positief uitvallen. Voor mij wordt duidelijk welke relaties goed zijn en aan wie ik eigenlijk het meeste waarde hecht. En daarnaast leer ik hier nieuwe mensen kennen! Hierbij krijg ik ook nog eens meer mensenkennis. Hoe meer soorten mensen je tegenkomt, hoe meer je mensen leert kennen. Je gaat karaktereigenschappen herkennen, je gaat dingen waarderen in mensen en je deelt gedachten met elkaar waardoor je denkwijze verbreed kan worden. Al met al zijn mensen dus niet de reden om me vast te pinnen op één plek. Dat staat natuurlijk los van het feit dat ik sommige mensen enorm mis. Gelukkig ga ik al die lieve mensen binnenkort weer zien. Eind juni staat er een vakantie naar Nederland gepland, waar ik enorm veel zin in heb! 

Bedankt voor het lezen allemaal! Oh, en zal ik een geheimpje verklappen? Ik heb hier drie dagen over gedaan.. Omdat ik mezelf zo aan het denken zette op het moment dat ik over mensen wilde praten. Maar nu ik het zo terug lees, ben ik tevreden. Over wat ik heb geschreven, maar ook over het feit dat ik zo mag denken over mensen. Dankjewel lieve lezer! 

Heel veel liefs,

Marieke

[foogallery id=”1693″]