Ik zou mezelf een soort van ervaringsdeskundige kunnen noemen. Toen ik begin twintig was kreeg ik een burn-out. En dat is helemaal niet meer ‘vreemd’ op zo’n jonge leeftijd, maar eerder heel herkenbaar voor velen. We hebben het allemaal druk. En als we het niet druk hebben dan krijgen we dat wel, van het opgejaagde gevoel wat de ander op ons overbrengt. ”Hoe is het?” Hoe vaak wordt deze simpele en doodgewone vraag niet beantwoordt met goed/slecht/het gaat, maar met ‘druk’? Volgens het boek ‘Nooit meer te druk’ van Tony Crabbe willen we de ander overstijgen in een poging onszelf nog belangrijker te voelen, en daarom kiezen we ervoor om nog drukker dan de rest van de wereld te zijn. Maar eigenlijk zijn we aan het rennen, ver weg van onszelf. Een druk leven geeft namelijk een vrijbrief om je vooral niet bezig te houden met wat écht belangrijk is. Zoals die levensvraag waar je al tijden niet uitkomt. Die carrière switch omdat je toch niet helemaal op je plek zit. Of het doorbreken van patronen waardoor je uit die vicieuze drukke cirkel kunt stappen. Druk zijn is een verslaving (dopamine) en vooral een stempel op de maatschappij op weg naar nog meer geld, status en populariteit. Dit terwijl de wereld van nu eigenlijk een heel andere aanpak nodig heeft. Volgens het boek is ons brein namelijk helemaal niet bestand tegen het snelle leven van deze tijd. Altijd aan staan, nooit meer met aandacht iets kunnen doen en multitasken; lichaam en geest raken op die manier structureel oververmoeid.

Wat je dan wel moet doen?
Nee zeggen
Deuren sluiten
Prioriteiten stellen
Met aandacht iets doen
Kiezen om het minder druk te hebben
Stoppen met multitasken
Focussen op minder, met meer energie
Het leven wat speelser benaderen

Om over na te denken:

• De grootste verleiding ligt niet in lanterfanten maar in het doen van makkelijke routineklusjes in plaats van complexe zaken. Door druk te zijn voelen we ons productief terwijl we moeilijk werk vermijden.
• De route van succes ligt niet in productiviteit maar in onderscheid.
• Wat zijn jouw kernwaarden? En leef je ook elke dag naar die kernwaarden?

Druk zijn is voor mij niet perse alleen werk, het is de algemene druk van de maatschappij om van alles op de hoogte te zijn, het beste uit jezelf te halen en altijd maar te streven (ook materieel gezien) naar meer. Sinds ik dichterbij mezelf leef heb ik totaal niet meer de behoefte altijd druk te zijn, continu ‘gezien en erkend te worden’, en vind ik spullen het minst belangrijke in mijn leven. Ik ben nog steeds heel ambitieus, maar nu gewoon omdat ik plezier heb in wat ik doe en niet omdat ik wil dat de hele wereld daar perse van op de hoogte is. Ik weet inmiddels dat mijn werk en de dingen die ik bereik maar bar weinig zeggen over wie ik ben, en datgeen je ook het minst bijstaat, later wanneer je terugkijkt. De hang van de laatste jaren naar het altijd ‘aan’ staan, alles tot in perfectie te doen en overal van op de hoogte zijn; ik weet nu dat ik dat als persoon niet kan en daarom heb ik er met liefde afscheid van genomen. Ik merkte dat ik overprikkeld raakte van alle input die ik de hele dag via allerlei wegen ontving. Een drukke dag vol met intensieve gesprekken en werkzaamheden voor verschillende bedrijven, het checken van social media, het horen van nieuws, kijken van programma’s; het slurpte me helemaal leeg. ‘s Avonds wilde ik dan gewoon niks anders dan rust en daar heb ik sinds een tijd gehoor aan gegeven. Ik deed mijn tv de deur uit (al 1,5 jaar geleden inmiddels), verwijderde mijn facebook profiel en zet mijn telefoon heel vaak al vroeg in de avond op vliegtuigstand als alle ruis me op een dag teveel is geworden. En het mooie is: dat zorgt er ook voor dat ik gewoon nog heerlijk hard kan werken aan mijn plannen, want dat doe ik nog steeds, maar tegelijkertijd niet álles van mezelf verlang. Het kan niet altijd en en zijn. Soms is het gewoon veel beter om te kiezen wat het beste werkt voor jou.

Is het boek een aanrader?
Nooit meer te druk is een eyeopener voor iedereen. Niet alleen die directeur aan het roer van een multinational maar ook die zzp’er en die moeder die alle ballen hoog probeert te houden. Het boek is opgedeeld in 3 gedeeltes: drukte als ervaring (tijdmanagement), drukte als successtrategie (hoe meer, hoe beter) en drukte als middel tot geluk (de dingen die we opofferen zijn de enige dingen die ons echt gelukkig kunnen maken). Met rake zinnen die in je achterhoofd blijven hangen, een vlotte (niet te wetenschappelijke) schrijfstijl en aan het eind van ieder hoofdstuk een korte samenvatting van de hele riedel, is die dikke pil van Tony Crabbe heel makkelijk behapbaar. Want als je zelfs te druk bent om dit boek te lezen, weet je dan zeker dat je iets aan het ‘druk zijn’ wilt veranderen?

Tony Crabbe – Nooit meer te druk

Ik zou mezelf een soort van ervaringsdeskundige kunnen noemen. Toen ik begin twintig was kreeg ik een burn-out. En dat is helemaal niet meer ‘vreemd’ op zo’n jonge leeftijd, maar eerder heel herkenbaar voor velen. We hebben het allemaal druk. En als we het niet druk hebben dan krijgen we dat wel, van het opgejaagde gevoel wat de ander op ons overbrengt. ”Hoe is het?” Hoe vaak wordt deze simpele en doodgewone vraag niet beantwoordt met goed/slecht/het gaat, maar met ‘druk’? Volgens het boek ‘Nooit meer te druk’ van Tony Crabbe willen we de ander overstijgen in een poging onszelf nog belangrijker te voelen, en daarom kiezen we ervoor om nog drukker dan de rest van de wereld te zijn. Maar eigenlijk zijn we aan het rennen, ver weg van onszelf. Een druk leven geeft namelijk een vrijbrief om je vooral niet bezig te houden met wat écht belangrijk is. Zoals die levensvraag waar je al tijden niet uitkomt. Die carrière switch omdat je toch niet helemaal op je plek zit. Of het doorbreken van patronen waardoor je uit die vicieuze drukke cirkel kunt stappen. Druk zijn is een verslaving (dopamine) en vooral een stempel op de maatschappij op weg naar nog meer geld, status en populariteit. Dit terwijl de wereld van nu eigenlijk een heel andere aanpak nodig heeft. Volgens het boek is ons brein namelijk helemaal niet bestand tegen het snelle leven van deze tijd. Altijd aan staan, nooit meer met aandacht iets kunnen doen en multitasken; lichaam en geest raken op die manier structureel oververmoeid.

Wat je dan wel moet doen?
Nee zeggen
Deuren sluiten
Prioriteiten stellen
Met aandacht iets doen
Kiezen om het minder druk te hebben
Stoppen met multitasken
Focussen op minder, met meer energie
Het leven wat speelser benaderen

Om over na te denken:

• De grootste verleiding ligt niet in lanterfanten maar in het doen van makkelijke routineklusjes in plaats van complexe zaken. Door druk te zijn voelen we ons productief terwijl we moeilijk werk vermijden.
• De route van succes ligt niet in productiviteit maar in onderscheid.
• Wat zijn jouw kernwaarden? En leef je ook elke dag naar die kernwaarden?

Druk zijn is voor mij niet perse alleen werk, het is de algemene druk van de maatschappij om van alles op de hoogte te zijn, het beste uit jezelf te halen en altijd maar te streven (ook materieel gezien) naar meer. Sinds ik dichterbij mezelf leef heb ik totaal niet meer de behoefte altijd druk te zijn, continu ‘gezien en erkend te worden’, en vind ik spullen het minst belangrijke in mijn leven. Ik ben nog steeds heel ambitieus, maar nu gewoon omdat ik plezier heb in wat ik doe en niet omdat ik wil dat de hele wereld daar perse van op de hoogte is. Ik weet inmiddels dat mijn werk en de dingen die ik bereik maar bar weinig zeggen over wie ik ben, en datgeen je ook het minst bijstaat, later wanneer je terugkijkt. De hang van de laatste jaren naar het altijd ‘aan’ staan, alles tot in perfectie te doen en overal van op de hoogte zijn; ik weet nu dat ik dat als persoon niet kan en daarom heb ik er met liefde afscheid van genomen. Ik merkte dat ik overprikkeld raakte van alle input die ik de hele dag via allerlei wegen ontving. Een drukke dag vol met intensieve gesprekken en werkzaamheden voor verschillende bedrijven, het checken van social media, het horen van nieuws, kijken van programma’s; het slurpte me helemaal leeg. ‘s Avonds wilde ik dan gewoon niks anders dan rust en daar heb ik sinds een tijd gehoor aan gegeven. Ik deed mijn tv de deur uit (al 1,5 jaar geleden inmiddels), verwijderde mijn facebook profiel en zet mijn telefoon heel vaak al vroeg in de avond op vliegtuigstand als alle ruis me op een dag teveel is geworden. En het mooie is: dat zorgt er ook voor dat ik gewoon nog heerlijk hard kan werken aan mijn plannen, want dat doe ik nog steeds, maar tegelijkertijd niet álles van mezelf verlang. Het kan niet altijd en en zijn. Soms is het gewoon veel beter om te kiezen wat het beste werkt voor jou.

Is het boek een aanrader?
Nooit meer te druk is een eyeopener voor iedereen. Niet alleen die directeur aan het roer van een multinational maar ook die zzp’er en die moeder die alle ballen hoog probeert te houden. Het boek is opgedeeld in 3 gedeeltes: drukte als ervaring (tijdmanagement), drukte als successtrategie (hoe meer, hoe beter) en drukte als middel tot geluk (de dingen die we opofferen zijn de enige dingen die ons echt gelukkig kunnen maken). Met rake zinnen die in je achterhoofd blijven hangen, een vlotte (niet te wetenschappelijke) schrijfstijl en aan het eind van ieder hoofdstuk een korte samenvatting van de hele riedel, is die dikke pil van Tony Crabbe heel makkelijk behapbaar. Want als je zelfs te druk bent om dit boek te lezen, weet je dan zeker dat je iets aan het ‘druk zijn’ wilt veranderen?

Tony Crabbe – Nooit meer te druk