Twee jaar geleden kreeg ik het welbekende boek ‘Verslaafd aan liefde’ van Jan Geurtz van een vriend te leen. Ik zat middenin een enorm heftige liefdesperiode waarin ik eigenlijk wilde loslaten, maar niet kon, en dit boek moest dan blijkbaar mijn antwoord zijn. Ik kwam er in die tijd niet doorheen. Ik vond het boek lastig te begrijpen en de informatie kwam niet goed binnen. Ik was er, nu ik er zo op terugkijk, gewoon nog niet klaar voor. 2 jaar later ben ik gegroeid, op zoveel vlakken. Ik wist dat de tijd er nu wel rijp voor was om dat boek te gaan lezen, dus dat heb ik gedaan. Ik vertel je in deze blog hoe het volgens Jan Geurtz komt dat we als mens altijd verlangen naar liefde en veiligheid. Waarom we er alles aan doen om afwijzing te voorkomen, en we gaandeweg een andere identiteit creëren dan wie we eigenlijk zijn.

Liefde en erkenning
‘Verslaafd aan liefde’ gaat over de behoefte aan liefde, erkenning en bevestiging die we als mens ontwikkelen vanaf de geboorte. We zijn als baby en kind letterlijk afhankelijk van de liefde en zorg van onze opvoeders, anders gaan we dood. Op dat moment creëren we al verlatingsangst. Als we opgroeien wordt ons geleerd en vooral benoemd wanneer we goed genoeg zijn en wanneer we dingen fout doen. Dat is het moment waarop je als kind kennis maakt met zelfafwijzing. Die zelfafwijzing zet zich voort en wordt naarmate je ouder wordt alleen maar erger. We hebben als mens continu liefde en bevestiging nodig van anderen om te voelen dat we er mogen zijn, omdat we ervan overtuigd zijn dat er iets mis met ons is, als reactie op de afwijzing die we in onze kindertijd hebben ervaren. We hebben onszelf daardoor afgekeerd van onze ware, liefdevolle natuur.

Je negatieve geloof
De grootste manipulator in het hele plaatje is je eigen geest. In je kindertijd heb je een negatieve overtuiging (of overtuigingen) opgedaan. Je bent ervan overtuigd dat je niet goed genoeg bent bijvoorbeeld. Omdat je grootste angst is om afgewezen te worden, en dus bevestiging te krijgen dat je inderdaad niet goed genoeg bent, ontwikkel je een nieuwe identiteit. Een identiteit die iedereen leuk vindt, die erkenning en liefde oplevert, en afwijzing voorkomt. Gaandeweg verlies je jezelf steeds verder uit het oog. Je hebt je afgekeerd van wie je echt bent, je leeft vanuit een identiteit die niet ‘jou’ is, en je bent volledig afhankelijk van externe factoren om je goed te voelen over jezelf.

Je pure natuur
Maar er is natuurlijk hoop: onder al die laagjes die we om onze kern hebben heen gebouwd zit onze eigen natuur. Onze werkelijke staat is volgens Jan Geurtz volmaakt in zichzelf, overlopend van liefde en goedheid, met eigenschappen als eerlijkheid, kracht, spontaniteit, creativiteit en compassie. Als je echt alle laagjes gaat afpellen kom je uiteindelijk bij de jij die je werkelijk bent. Wanneer je in contact staat met je echte zelf ervaar je dat je helemaal niet op zoek hoeft naar liefde, of erkenning nodig hebt van een ander. Dan besef je dat alles goed is zoals het is, en dat alles wat je buiten jezelf zocht in jezelf zit. Als je vanuit die mooie kern leeft kun je pas een gelijkwaardige relatie opbouwen. Je zoekt niks in een ander wat je zelf niet hebt. Je hoeft jezelf niet te beschermen, je reageert niet uit angst, je hoeft niet perse iets terug te krijgen, je geeft gewoon met liefde.

Jan Geurtz neemt je in ‘Verslaafd aan liefde’ mee op het spirituele pad. Hij legt uit hoe je van jezelf verwijderd bent geraakt, en ook hoe je de weg weer terugvindt naar jezelf. Het boek is een aanrader als jij je er klaar voor voelt om al die laagjes af te gaan pellen. Als je af wilt van die constante zelfafwijzing en dat zeurende stemmetje in je hoofd dat telkens zegt dat je niet goed genoeg bent. Als je wilt gaan begrijpen wie je dan wél bent. Als je niet meer afhankelijk wilt zijn van anderen om je goed te voelen, en de liefde in jezelf wilt kunnen vinden.

Liefs x

Foto: Unsplash

Twee jaar geleden kreeg ik het welbekende boek ‘Verslaafd aan liefde’ van Jan Geurtz van een vriend te leen. Ik zat middenin een enorm heftige liefdesperiode waarin ik eigenlijk wilde loslaten, maar niet kon, en dit boek moest dan blijkbaar mijn antwoord zijn. Ik kwam er in die tijd niet doorheen. Ik vond het boek lastig te begrijpen en de informatie kwam niet goed binnen. Ik was er, nu ik er zo op terugkijk, gewoon nog niet klaar voor. 2 jaar later ben ik gegroeid, op zoveel vlakken. Ik wist dat de tijd er nu wel rijp voor was om dat boek te gaan lezen, dus dat heb ik gedaan. Ik vertel je in deze blog hoe het volgens Jan Geurtz komt dat we als mens altijd verlangen naar liefde en veiligheid. Waarom we er alles aan doen om afwijzing te voorkomen, en we gaandeweg een andere identiteit creëren dan wie we eigenlijk zijn.

Liefde en erkenning
‘Verslaafd aan liefde’ gaat over de behoefte aan liefde, erkenning en bevestiging die we als mens ontwikkelen vanaf de geboorte. We zijn als baby en kind letterlijk afhankelijk van de liefde en zorg van onze opvoeders, anders gaan we dood. Op dat moment creëren we al verlatingsangst. Als we opgroeien wordt ons geleerd en vooral benoemd wanneer we goed genoeg zijn en wanneer we dingen fout doen. Dat is het moment waarop je als kind kennis maakt met zelfafwijzing. Die zelfafwijzing zet zich voort en wordt naarmate je ouder wordt alleen maar erger. We hebben als mens continu liefde en bevestiging nodig van anderen om te voelen dat we er mogen zijn, omdat we ervan overtuigd zijn dat er iets mis met ons is, als reactie op de afwijzing die we in onze kindertijd hebben ervaren. We hebben onszelf daardoor afgekeerd van onze ware, liefdevolle natuur.

Je negatieve geloof
De grootste manipulator in het hele plaatje is je eigen geest. In je kindertijd heb je een negatieve overtuiging (of overtuigingen) opgedaan. Je bent ervan overtuigd dat je niet goed genoeg bent bijvoorbeeld. Omdat je grootste angst is om afgewezen te worden, en dus bevestiging te krijgen dat je inderdaad niet goed genoeg bent, ontwikkel je een nieuwe identiteit. Een identiteit die iedereen leuk vindt, die erkenning en liefde oplevert, en afwijzing voorkomt. Gaandeweg verlies je jezelf steeds verder uit het oog. Je hebt je afgekeerd van wie je echt bent, je leeft vanuit een identiteit die niet ‘jou’ is, en je bent volledig afhankelijk van externe factoren om je goed te voelen over jezelf.

Je pure natuur
Maar er is natuurlijk hoop: onder al die laagjes die we om onze kern hebben heen gebouwd zit onze eigen natuur. Onze werkelijke staat is volgens Jan Geurtz volmaakt in zichzelf, overlopend van liefde en goedheid, met eigenschappen als eerlijkheid, kracht, spontaniteit, creativiteit en compassie. Als je echt alle laagjes gaat afpellen kom je uiteindelijk bij de jij die je werkelijk bent. Wanneer je in contact staat met je echte zelf ervaar je dat je helemaal niet op zoek hoeft naar liefde, of erkenning nodig hebt van een ander. Dan besef je dat alles goed is zoals het is, en dat alles wat je buiten jezelf zocht in jezelf zit. Als je vanuit die mooie kern leeft kun je pas een gelijkwaardige relatie opbouwen. Je zoekt niks in een ander wat je zelf niet hebt. Je hoeft jezelf niet te beschermen, je reageert niet uit angst, je hoeft niet perse iets terug te krijgen, je geeft gewoon met liefde.

Jan Geurtz neemt je in ‘Verslaafd aan liefde’ mee op het spirituele pad. Hij legt uit hoe je van jezelf verwijderd bent geraakt, en ook hoe je de weg weer terugvindt naar jezelf. Het boek is een aanrader als jij je er klaar voor voelt om al die laagjes af te gaan pellen. Als je af wilt van die constante zelfafwijzing en dat zeurende stemmetje in je hoofd dat telkens zegt dat je niet goed genoeg bent. Als je wilt gaan begrijpen wie je dan wél bent. Als je niet meer afhankelijk wilt zijn van anderen om je goed te voelen, en de liefde in jezelf wilt kunnen vinden.

Liefs x

Foto: Unsplash