Een paar weken geleden keek ik de documentaire Minimalism op Netflix. Allereerst vond ik het ontzettend leuk om te zien hoe en waarom gelijkgestemden (ik ben sinds twee jaar ook minimalist, als je het een labeltje moet geven) met deze lifestyle zijn begonnen. Anderzijds realiseerde ik me door het kijken van die docu ook hoe ‘bijzonder’ het is om minimalist te zijn in deze wereld. Een wereld vol commercie. Een wereld die draait op mensen verleiden tot aanschaf van. Een wereld van consumeren versus creëren. Dat ik daar nu zelf al een tijd niet meer aan meedoe is voor mij volkomen normaal. Die docu herinnerde me eraan dat het dat niet helemaal is, en inspireerde mij om vooral over minimalisme te blijven vertellen en mensen zo aan te moedigen om ook bewustere keuzes te gaan maken. Vorig jaar schreef ik een blog over waarom ik minimalist werd en hoe ik dat min of meer heb aangepakt. In deze blog vertel ik je waarom minimalistisch leven mij oprecht gelukkig maakt.
Terug naar de essentie
Weinig tot geen spullen meer kopen betekent voor mij terug naar de essentie: in contact staan met mezelf, mijn hart volgen, bezig zijn met mijn passie, me omringen met fijne en lieve mensen, goede gesprekken voeren, liefde, verbinding. Dat is voor mij waar het om draait in het leven. Dat brengt mij echte joy. Mijn (vrije) tijd besteed ik niet meer aan kopen, meer willen, toewerken naar beter, met het vullen van een soort leegte en daarom maar spullen aanschaffen die me dan even blij maken. Niet meer ondoordacht kopen heeft me daarnaast tijd, ruimte en stilte opgeleverd waardoor ik mezelf beter heb leren kennen. Er is veel minder ruis, onrust en verlangen (ik moet dit hebben, dat staat nog op mijn verlanglijst, als ik dat heb ben ik echt gelukkig) en ik ben echt gaan leven zoals ik dat graag wil, zoals ik mijn leven graag zie.
Niet meer heel hard hoeven werken om de ‘hoge standaard’ in het leven te kunnen financieren
Als je basic gaat leven heb je ook minder geld nodig om het toch fijn en goed te hebben. Mede daardoor kon ik ook de keuze maken om fulltime voor Lief voor je Leif te gaan werken sinds afgelopen zomer. Het valt me op dat mensen, ik denk ook vaak vanuit de algemene druk van de buitenwereld, hun standaarden zó hoog hebben gelegd dat ze eigenlijk slachtoffer zijn geworden van hun eigen leefstijl. Heel hard moeten werken om dat dure huis te kunnen betalen, die auto te rijden, om elke maand nieuwe merkkleding te kopen, alles aan te schaffen waarvan je denkt dat je het nodig hebt of waarvan je denkt dat de buitenwereld het van je verwacht. Het heeft een prijskaartje. Ikzelf heb mijn levensstandaard flink laten zakken (ik ben bijvoorbeeld een goedkoper huis gaan huren), en met liefde. Dat geeft me minder druk om altijd maar te moeten werken, en meer vrijheid om mijn tijd bewust te besteden aan dingen die écht belangrijk voor me zijn.
Geen druk meer ervaren om erbij te horen
De druk om erbij te horen in deze wereld vond en vind ik doorgaans best wel groot. Meegaan met de mode, er altijd perfect bijlopen, de nieuwste electronica hebben, je huis inrichten (volstouwen) op een bepaalde manier volgens een bepaalde standaard. Altijd streven naar meer: meer vakanties, grotere huizen, betere banen. En dat allemaal voor het ideale plaatje. Ik ben mezelf zo dankbaar dat ik die druk heb weggenomen. Ik durf hierin nu zélf bewuste keuzes te maken. Hoe ik wil leven, hoe ik wil wonen, wat ik aantrek, met welke hypes ik meedoe en met welke niet, wat ik in mijn huis zet en wat niet. Ik besloot bijvoorbeeld dat ik in mijn nieuwe huis geen tv wilde en niet mijn hele huis vol wilde stouwen met meubels omdat dat zo hoort en mensen dat van je verwachten. Ik gebruik mijn woonkamer nu als yoga ruimte. Omdat ík daar blij van word, en omdat ik liever aan yoga en meditatie doe dan op de bank lig en series kijk.
Een opgeruimd leven is een opgeruimd hoofd
Mensen die bij mij thuis komen vragen altijd waar al mijn spullen zijn. ‘Nou nergens, dit is het.’ Sinds ik in een jaar tijd twee keer moest verhuizen heb ik alles weggegooid wat ik overbodig vond. Er bleven acht verhuisdozen over, inclusief kleding. Dat is nog steeds wat ik nu aan bezittingen heb. Ik wil de vrijheid voelen om ten alle tijde binnen een paar uur mijn boeltje te pakken en op reis te gaan of te verhuizen. Daarnaast vind ik het zalig om niks te hoeven zoeken, om nooit iets kwijt te zijn, om geen kasten en opbergruimtes vol zooi te hebben ‘die ik ooit eens een keer moet gaan opruimen’. Ik heb geen keuzestress wat ik aantrek, want ik heb niet enorm veel kleren. Spullen geven mij stress. Weinig hebben geeft mij overzicht, een opgeruimd gevoel, het creëert ruimte in mijn hoofd.
Een positieve bijdrage kunnen leveren aan een groenere wereld
Persoonlijk vind ik ‘groen leven’ soms echt nog wel een opgave. Vliegreizen, plastic verpakkingen, waterverbruik. Het zijn dingen die me bezighouden en waar ik regelmatig over nadenk. Door minimalistisch te leven kan ik een positieve bijdrage leveren aan de wereld. Ik koop geen fast fashion kleding, ik eet geen vlees, ik heb geen auto, ik probeer de (weinige) spullen en kleding die ik aanschaf zoveel mogelijk tweedehands te kopen. Dat alles scheelt al enorm veel grondstoffen, CO2 uitstoot, waterverbruik. Daardoor wordt mijn voetafdruk kleiner en die bijdrage kunnen doen maakt me oprecht blij.
Bewustzijn en meer verbinding met de aarde
Het gevolg van bewuste keuzes maken in wat ik koop, is dat ik me ook veel meer ben gaan verdiepen in de herkomst van spullen. Wat er voor nodig is om dingen te produceren en onder welke omstandigheden dat vaak gebeurt. Dat bewustzijn zorgt ervoor dat ik me verantwoordelijk ben gaan voelen voor de zorg voor onze aarde. Het schept een soort band. Ik voel me daardoor bijvoorbeeld ook veel meer verbonden met de natuur (zal ook wel met mijn leeftijd te maken hebben), en ben de natuur echt gaan waarderen sinds ik veel simpeler ben gaan leven.
Ik ben benieuwd hoe jij tegenover minimalisme staat. Is het iets wat je bezighoudt?
Liefs!
Wil je je verdiepen in minimalisme dan raad ik je aan het boek ‘Verlangen naar minder’ te lezen van Jelle Derckx.
Een paar weken geleden keek ik de documentaire Minimalism op Netflix. Allereerst vond ik het ontzettend leuk om te zien hoe en waarom gelijkgestemden (ik ben sinds twee jaar ook minimalist, als je het een labeltje moet geven) met deze lifestyle zijn begonnen. Anderzijds realiseerde ik me door het kijken van die docu ook hoe ‘bijzonder’ het is om minimalist te zijn in deze wereld. Een wereld vol commercie. Een wereld die draait op mensen verleiden tot aanschaf van. Een wereld van consumeren versus creëren. Dat ik daar nu zelf al een tijd niet meer aan meedoe is voor mij volkomen normaal. Die docu herinnerde me eraan dat het dat niet helemaal is, en inspireerde mij om vooral over minimalisme te blijven vertellen en mensen zo aan te moedigen om ook bewustere keuzes te gaan maken. Vorig jaar schreef ik een blog over waarom ik minimalist werd en hoe ik dat min of meer heb aangepakt. In deze blog vertel ik je waarom minimalistisch leven mij oprecht gelukkig maakt.
Terug naar de essentie
Weinig tot geen spullen meer kopen betekent voor mij terug naar de essentie: in contact staan met mezelf, mijn hart volgen, bezig zijn met mijn passie, me omringen met fijne en lieve mensen, goede gesprekken voeren, liefde, verbinding. Dat is voor mij waar het om draait in het leven. Dat brengt mij echte joy. Mijn (vrije) tijd besteed ik niet meer aan kopen, meer willen, toewerken naar beter, met het vullen van een soort leegte en daarom maar spullen aanschaffen die me dan even blij maken. Niet meer ondoordacht kopen heeft me daarnaast tijd, ruimte en stilte opgeleverd waardoor ik mezelf beter heb leren kennen. Er is veel minder ruis, onrust en verlangen (ik moet dit hebben, dat staat nog op mijn verlanglijst, als ik dat heb ben ik echt gelukkig) en ik ben echt gaan leven zoals ik dat graag wil, zoals ik mijn leven graag zie.
Niet meer heel hard hoeven werken om de ‘hoge standaard’ in het leven te kunnen financieren
Als je basic gaat leven heb je ook minder geld nodig om het toch fijn en goed te hebben. Mede daardoor kon ik ook de keuze maken om fulltime voor Lief voor je Leif te gaan werken sinds afgelopen zomer. Het valt me op dat mensen, ik denk ook vaak vanuit de algemene druk van de buitenwereld, hun standaarden zó hoog hebben gelegd dat ze eigenlijk slachtoffer zijn geworden van hun eigen leefstijl. Heel hard moeten werken om dat dure huis te kunnen betalen, die auto te rijden, om elke maand nieuwe merkkleding te kopen, alles aan te schaffen waarvan je denkt dat je het nodig hebt of waarvan je denkt dat de buitenwereld het van je verwacht. Het heeft een prijskaartje. Ikzelf heb mijn levensstandaard flink laten zakken (ik ben bijvoorbeeld een goedkoper huis gaan huren), en met liefde. Dat geeft me minder druk om altijd maar te moeten werken, en meer vrijheid om mijn tijd bewust te besteden aan dingen die écht belangrijk voor me zijn.
Geen druk meer ervaren om erbij te horen
De druk om erbij te horen in deze wereld vond en vind ik doorgaans best wel groot. Meegaan met de mode, er altijd perfect bijlopen, de nieuwste electronica hebben, je huis inrichten (volstouwen) op een bepaalde manier volgens een bepaalde standaard. Altijd streven naar meer: meer vakanties, grotere huizen, betere banen. En dat allemaal voor het ideale plaatje. Ik ben mezelf zo dankbaar dat ik die druk heb weggenomen. Ik durf hierin nu zélf bewuste keuzes te maken. Hoe ik wil leven, hoe ik wil wonen, wat ik aantrek, met welke hypes ik meedoe en met welke niet, wat ik in mijn huis zet en wat niet. Ik besloot bijvoorbeeld dat ik in mijn nieuwe huis geen tv wilde en niet mijn hele huis vol wilde stouwen met meubels omdat dat zo hoort en mensen dat van je verwachten. Ik gebruik mijn woonkamer nu als yoga ruimte. Omdat ík daar blij van word, en omdat ik liever aan yoga en meditatie doe dan op de bank lig en series kijk.
Een opgeruimd leven is een opgeruimd hoofd
Mensen die bij mij thuis komen vragen altijd waar al mijn spullen zijn. ‘Nou nergens, dit is het.’ Sinds ik in een jaar tijd twee keer moest verhuizen heb ik alles weggegooid wat ik overbodig vond. Er bleven acht verhuisdozen over, inclusief kleding. Dat is nog steeds wat ik nu aan bezittingen heb. Ik wil de vrijheid voelen om ten alle tijde binnen een paar uur mijn boeltje te pakken en op reis te gaan of te verhuizen. Daarnaast vind ik het zalig om niks te hoeven zoeken, om nooit iets kwijt te zijn, om geen kasten en opbergruimtes vol zooi te hebben ‘die ik ooit eens een keer moet gaan opruimen’. Ik heb geen keuzestress wat ik aantrek, want ik heb niet enorm veel kleren. Spullen geven mij stress. Weinig hebben geeft mij overzicht, een opgeruimd gevoel, het creëert ruimte in mijn hoofd.
Een positieve bijdrage kunnen leveren aan een groenere wereld
Persoonlijk vind ik ‘groen leven’ soms echt nog wel een opgave. Vliegreizen, plastic verpakkingen, waterverbruik. Het zijn dingen die me bezighouden en waar ik regelmatig over nadenk. Door minimalistisch te leven kan ik een positieve bijdrage leveren aan de wereld. Ik koop geen fast fashion kleding, ik eet geen vlees, ik heb geen auto, ik probeer de (weinige) spullen en kleding die ik aanschaf zoveel mogelijk tweedehands te kopen. Dat alles scheelt al enorm veel grondstoffen, CO2 uitstoot, waterverbruik. Daardoor wordt mijn voetafdruk kleiner en die bijdrage kunnen doen maakt me oprecht blij.
Bewustzijn en meer verbinding met de aarde
Het gevolg van bewuste keuzes maken in wat ik koop, is dat ik me ook veel meer ben gaan verdiepen in de herkomst van spullen. Wat er voor nodig is om dingen te produceren en onder welke omstandigheden dat vaak gebeurt. Dat bewustzijn zorgt ervoor dat ik me verantwoordelijk ben gaan voelen voor de zorg voor onze aarde. Het schept een soort band. Ik voel me daardoor bijvoorbeeld ook veel meer verbonden met de natuur (zal ook wel met mijn leeftijd te maken hebben), en ben de natuur echt gaan waarderen sinds ik veel simpeler ben gaan leven.
Ik ben benieuwd hoe jij tegenover minimalisme staat. Is het iets wat je bezighoudt?
Liefs!
Wil je je verdiepen in minimalisme dan raad ik je aan het boek ‘Verlangen naar minder’ te lezen van Jelle Derckx.
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment