Teleurstelling is voor veel mensen een veel voorkomende emotie. Dat kan te maken hebben met een te hoog en niet realistisch verwachtingspatroon, maar meer dan regelmatig teleurgesteld zijn kan ook duiden op niet verwerkte pijn van je innerlijke kind. In deze blog vertel ik meer over omgaan met teleurstelling en ook hoe je deze gevoelens aangrijpt om het kind in jezelf te helen.
Teleurstelling en je gewonde innerlijke kind
We zijn allemaal wel eens teleurgesteld. Wanneer je een bepaald verwachtingspatroon hebt van iets of iemand, en dingen gaan dan vervolgens totaal anders, of die persoon gedraagt zich niet zoals je zou willen, dan kun je je teleurgesteld voelen. Een gezonde reactie zou ik zeggen. Maar wanneer teleurstelling als een rode draad door je leven loopt gaat het dieper dan simpelweg te hoge verwachtingen hebben. Wanneer jij je dagelijks of in ieder geval heel regelmatig teleurgesteld voelt dan kan het erop duiden dat jouw niet geheelde wonden uit je verleden je triggeren op dat moment. Teleurstelling hebben we als (klein) kind namelijk allemaal ervaren. Je opvoeders konden er niet altijd voor je zijn zoals je dat wilde, konden je misschien niet geven waar je naar verlangde. Wanneer teleurstelling een (groot) onderwerp was in je kinderleven, dan is dat nog steeds een onderwerp in je leven als volwassene nu. Deze ervaringen heb je namelijk toen niet verwerkt. Iedere keer wanneer jij in het nu teleurstelling ervaart dan worden de wonden van dat kleine kindje in jou aangeraakt. Zo kan het zijn dat bij een heel ‘normale’ situatie je diepe teleurstelling ervaart en dat gevoel niet zomaar kunt relativeren. Het kind in jezelf heeft op zo’n moment pijn en denkt dat hij/zij niet belangrijk is, dat hij/zij niet goed genoeg is, dat mensen niet om hem of haar geven. Daarom is ook een emotie als teleurstelling een uitnodiging om de pijn uit je kindertijd te gaan verwerken. (Uit eigen ervaring weet ik ook dat wanneer teleurstelling een onderwerp was in je kindertijd, dit ook een soort standaard instelling kan worden in je volwassen leven. Alsof je altijd op zoek bent naar de bevestiging dat je inderdaad niet belangrijk bent of dat mensen niet om je geven bijvoorbeeld.)
Het is jouw emotie, en dus ook jouw verantwoordelijkheid
Wat veel mensen doen wanneer ze teleurgesteld zijn, voornamelijk wanneer ze teleurgesteld in iemand zijn, is zich volledig richten op de persoon die (zogenaamd) de aanleiding was. Jij was er niet voor me. Jij gedroeg je anders dan ik hoopte, jij hebt me laten vallen. Teleurgesteld zijn is een pijnlijk gevoel. Door je te focussen op iets of iemand buiten jezelf hoef je de teleurstelling even niet te voelen, en door je te richten op ‘de dader’ hoop je dat dat gevoel snel zal verdwijnen. Dit soort copingstijlen werken niet. Op de korte termijn heb je misschien het idee dat het verlicht, tekeer gaan tegen de ander, maar op de lange termijn stapelen deze emoties zich alleen maar in je op. Je verwerkt ze niet. Daardoor zullen ze alsmaar heviger worden. Door naar iemand te wijzen zet je niks in werking in jezelf. In het innerlijk kind werk draait alles om verantwoordelijkheid nemen. Alles buiten jezelf kan namelijk een uitnodiging zijn om van binnen werk te gaan verrichten. Dus ja, iemand kan de aanleiding zijn voor een emotie die je ervaart. Maar dat gevoel is wel jóuw gevoel. Op een gezonde manier omgaan met teleurstelling betekent dat jij jouw gevoel mag gaan onderzoeken en verwerken. Hieronder vind je een stappenplan.
1. Je verantwoordelijkheid nemen
Of je nou gezonde teleurstelling ervaart omdat je zelf bepaalde verwachtingen had, of de teleurstelling wijst op niet verwerkte ervaringen uit het verleden, je verantwoordelijkheid nemen is altijd de eerste stap in het proces van omgaan met teleurstelling. Je mag op het moment dat je je teleurgesteld voelt in de spiegel gaan kijken. De volgende vragen kun je aan jezelf stellen (het werkt het beste om de antwoorden op te schrijven):
– Was mijn verwachtingspatroon te hoog?
– Verwachtte ik iets wat diegene helemaal niet waar kan maken, was het wel realistisch dat te verwachten?
– Heb ik mijn behoefte wel gecommuniceerd? (We gaan er altijd maar vanuit dat de ander op de hoogte is van wat we graag willen…)
– Hoop ik iets van iemand te krijgen wat ik mezelf eigenlijk moet/mag geven?
– Gaat er een overtuiging schuil achter mijn gevoel? (Alles begint met een gedachte!) Voorbeeld: die persoon is er nu niet voor me zoals ik zou willen, dus ik ben niet belangrijk genoeg voor diegene.
2. De emotie doorvoelen
Je emoties willen graag gezien worden. Ga jezelf daarom aanleren om kort met wat je voelt te gaan zitten. (Ook nadat je het gevoel de hele dag hebt proberen te onderdrukken of negeren en het minder is geworden is het nog steeds goed om er uiteindelijk mee te gaan zitten.) Zoek een stille plek op en laat het er allemaal maar even zijn. Wanneer het gevoel erg hevig of pijnlijk is kun je je focussen op je ademhaling. Leg je hand op je buik en adem er maar doorheen. Beschrijf vervolgens eens hoe teleurstelling in je lichaam voelt. Een dof gevoel? Een steen in je maag? Voel je ergens pijn? Geef er maar woorden aan. Volle acceptatie is hierin heel belangrijk. Zeg daarom maar in jezelf: ik voel me teleurgesteld en dat is oké. Ik voel me teleurgesteld en ik accepteer dat. Ik voel me teleurgesteld en ik geef me eraan over. Probeer net zolang te blijven zitten totdat je merkt dat de emotie in jezelf zachter is geworden en langzaam verdwijnt. Voel je de behoefte om te huilen of te schreeuwen? Doe het, uit het!
3. Er zijn voor je innerlijke kind
Stap 3 is optioneel, maar ik zou je aanraden altijd even te onderzoeken of de teleurstelling die je ervaart iets te maken heeft met vroeger. Wanneer je een specifieke emotie ervaart kun je dit gevoel misschien herleiden naar je kindertijd of zelfs naar een specifieke gebeurtenis. Voelde je je als kind vaak teleurgesteld? Konden er mensen niet voor je zijn zoals je zou willen? Je opvoeders niet voldoen aan je behoeften en verlangens? Misschien kun je je zelfs wel een situatie voor de geest halen waarin je diepe teleurstelling hebt ervaren. Erover journalen is waardevol en geeft je vast inzichten. Het is belangrijk dat je naast de emotie doorvoelen er voor je innerlijke kind bent. De teleurstelling in het nu is een trigger van niet verwerkte pijn. Is er een negatieve overtuiging die je weg mag nemen bij het kind in jezelf (niemand houdt van me, ik ben niet belangrijk)? Wat zou je kunnen zeggen tegen de kleine versie van jezelf? Wat wil hij/zij graag horen? Hoe kun je de pijn van je innerlijke kind verzachten? Ik ben er voor je. Je bent goed genoeg. Het lag niet aan jou. Ik hou van je. Je verdient dit niet. Praten tegen je innerlijke kind zal een beetje vreemd voelen, zeker in het begin, maar kan enorm verzachtend werken.
Foto: Unsplash
Download hier een gratis mini gids over het innerlijk kind werk!
Teleurstelling is voor veel mensen een veel voorkomende emotie. Dat kan te maken hebben met een te hoog en niet realistisch verwachtingspatroon, maar meer dan regelmatig teleurgesteld zijn kan ook duiden op niet verwerkte pijn van je innerlijke kind. In deze blog vertel ik meer over omgaan met teleurstelling en ook hoe je deze gevoelens aangrijpt om het kind in jezelf te helen.
Teleurstelling en je gewonde innerlijke kind
We zijn allemaal wel eens teleurgesteld. Wanneer je een bepaald verwachtingspatroon hebt van iets of iemand, en dingen gaan dan vervolgens totaal anders, of die persoon gedraagt zich niet zoals je zou willen, dan kun je je teleurgesteld voelen. Een gezonde reactie zou ik zeggen. Maar wanneer teleurstelling als een rode draad door je leven loopt gaat het dieper dan simpelweg te hoge verwachtingen hebben. Wanneer jij je dagelijks of in ieder geval heel regelmatig teleurgesteld voelt dan kan het erop duiden dat jouw niet geheelde wonden uit je verleden je triggeren op dat moment. Teleurstelling hebben we als (klein) kind namelijk allemaal ervaren. Je opvoeders konden er niet altijd voor je zijn zoals je dat wilde, konden je misschien niet geven waar je naar verlangde. Wanneer teleurstelling een (groot) onderwerp was in je kinderleven, dan is dat nog steeds een onderwerp in je leven als volwassene nu. Deze ervaringen heb je namelijk toen niet verwerkt. Iedere keer wanneer jij in het nu teleurstelling ervaart dan worden de wonden van dat kleine kindje in jou aangeraakt. Zo kan het zijn dat bij een heel ‘normale’ situatie je diepe teleurstelling ervaart en dat gevoel niet zomaar kunt relativeren. Het kind in jezelf heeft op zo’n moment pijn en denkt dat hij/zij niet belangrijk is, dat hij/zij niet goed genoeg is, dat mensen niet om hem of haar geven. Daarom is ook een emotie als teleurstelling een uitnodiging om de pijn uit je kindertijd te gaan verwerken. (Uit eigen ervaring weet ik ook dat wanneer teleurstelling een onderwerp was in je kindertijd, dit ook een soort standaard instelling kan worden in je volwassen leven. Alsof je altijd op zoek bent naar de bevestiging dat je inderdaad niet belangrijk bent of dat mensen niet om je geven bijvoorbeeld.)
Het is jouw emotie, en dus ook jouw verantwoordelijkheid
Wat veel mensen doen wanneer ze teleurgesteld zijn, voornamelijk wanneer ze teleurgesteld in iemand zijn, is zich volledig richten op de persoon die (zogenaamd) de aanleiding was. Jij was er niet voor me. Jij gedroeg je anders dan ik hoopte, jij hebt me laten vallen. Teleurgesteld zijn is een pijnlijk gevoel. Door je te focussen op iets of iemand buiten jezelf hoef je de teleurstelling even niet te voelen, en door je te richten op ‘de dader’ hoop je dat dat gevoel snel zal verdwijnen. Dit soort copingstijlen werken niet. Op de korte termijn heb je misschien het idee dat het verlicht, tekeer gaan tegen de ander, maar op de lange termijn stapelen deze emoties zich alleen maar in je op. Je verwerkt ze niet. Daardoor zullen ze alsmaar heviger worden. Door naar iemand te wijzen zet je niks in werking in jezelf. In het innerlijk kind werk draait alles om verantwoordelijkheid nemen. Alles buiten jezelf kan namelijk een uitnodiging zijn om van binnen werk te gaan verrichten. Dus ja, iemand kan de aanleiding zijn voor een emotie die je ervaart. Maar dat gevoel is wel jóuw gevoel. Op een gezonde manier omgaan met teleurstelling betekent dat jij jouw gevoel mag gaan onderzoeken en verwerken. Hieronder vind je een stappenplan.
1. Je verantwoordelijkheid nemen
Of je nou gezonde teleurstelling ervaart omdat je zelf bepaalde verwachtingen had, of de teleurstelling wijst op niet verwerkte ervaringen uit het verleden, je verantwoordelijkheid nemen is altijd de eerste stap in het proces van omgaan met teleurstelling. Je mag op het moment dat je je teleurgesteld voelt in de spiegel gaan kijken. De volgende vragen kun je aan jezelf stellen (het werkt het beste om de antwoorden op te schrijven):
– Was mijn verwachtingspatroon te hoog?
– Verwachtte ik iets wat diegene helemaal niet waar kan maken, was het wel realistisch dat te verwachten?
– Heb ik mijn behoefte wel gecommuniceerd? (We gaan er altijd maar vanuit dat de ander op de hoogte is van wat we graag willen…)
– Hoop ik iets van iemand te krijgen wat ik mezelf eigenlijk moet/mag geven?
– Gaat er een overtuiging schuil achter mijn gevoel? (Alles begint met een gedachte!) Voorbeeld: die persoon is er nu niet voor me zoals ik zou willen, dus ik ben niet belangrijk genoeg voor diegene.
2. De emotie doorvoelen
Je emoties willen graag gezien worden. Ga jezelf daarom aanleren om kort met wat je voelt te gaan zitten. (Ook nadat je het gevoel de hele dag hebt proberen te onderdrukken of negeren en het minder is geworden is het nog steeds goed om er uiteindelijk mee te gaan zitten.) Zoek een stille plek op en laat het er allemaal maar even zijn. Wanneer het gevoel erg hevig of pijnlijk is kun je je focussen op je ademhaling. Leg je hand op je buik en adem er maar doorheen. Beschrijf vervolgens eens hoe teleurstelling in je lichaam voelt. Een dof gevoel? Een steen in je maag? Voel je ergens pijn? Geef er maar woorden aan. Volle acceptatie is hierin heel belangrijk. Zeg daarom maar in jezelf: ik voel me teleurgesteld en dat is oké. Ik voel me teleurgesteld en ik accepteer dat. Ik voel me teleurgesteld en ik geef me eraan over. Probeer net zolang te blijven zitten totdat je merkt dat de emotie in jezelf zachter is geworden en langzaam verdwijnt. Voel je de behoefte om te huilen of te schreeuwen? Doe het, uit het!
3. Er zijn voor je innerlijke kind
Stap 3 is optioneel, maar ik zou je aanraden altijd even te onderzoeken of de teleurstelling die je ervaart iets te maken heeft met vroeger. Wanneer je een specifieke emotie ervaart kun je dit gevoel misschien herleiden naar je kindertijd of zelfs naar een specifieke gebeurtenis. Voelde je je als kind vaak teleurgesteld? Konden er mensen niet voor je zijn zoals je zou willen? Je opvoeders niet voldoen aan je behoeften en verlangens? Misschien kun je je zelfs wel een situatie voor de geest halen waarin je diepe teleurstelling hebt ervaren. Erover journalen is waardevol en geeft je vast inzichten. Het is belangrijk dat je naast de emotie doorvoelen er voor je innerlijke kind bent. De teleurstelling in het nu is een trigger van niet verwerkte pijn. Is er een negatieve overtuiging die je weg mag nemen bij het kind in jezelf (niemand houdt van me, ik ben niet belangrijk)? Wat zou je kunnen zeggen tegen de kleine versie van jezelf? Wat wil hij/zij graag horen? Hoe kun je de pijn van je innerlijke kind verzachten? Ik ben er voor je. Je bent goed genoeg. Het lag niet aan jou. Ik hou van je. Je verdient dit niet. Praten tegen je innerlijke kind zal een beetje vreemd voelen, zeker in het begin, maar kan enorm verzachtend werken.
Foto: Unsplash
Download hier een gratis mini gids over het innerlijk kind werk!
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment