Je denkt misschien bij jezelf: Willemijn, die heeft toch helemaal geen kinderen? Nee, dat klopt! En toch ga ik in deze blog mijn bewust ouderschap tips met je delen. Omdat bewust ouderschap verweven is in het innerlijk kind werk (door ‘onze’ kinderen bewuster te gaan opvoeden hebben zij later hopelijk minder ‘werk’ te doen) heb ik inmiddels al best een hoop boeken gelezen en kennis opgedaan over het onderwerp. Ook ben ik natuurlijk zelf kind geweest, en dus weet ik precies wat ik als kind graag anders had gezien. Neem eruit mee wat je aanspreekt!
Geef je kind dagelijks één-op-één aandacht
Een kind heeft een emotionele batterij, en die batterij moet elke dag opgeladen worden. Net als dat je kind graag eten en drinken wil, een veilige omgeving, basisvoorzieningen, is emotionele aandacht ook een belangrijke basisbehoefte. Gezien en gehoord worden. Even echt contact hebben. Ontzettend veel ouders zijn de hele dag heel erg druk met hun kind, doen ontzettend hun best om ervoor te zorgen dat hun kind niks tekort komt, maar ‘vergeten’ vaak deze belangrijkste (wat mij betreft) batterij. (Ook denk ik dat veel ouders het idee hebben dat ze hun kind wél die aandacht geven, maar dat het kind dat zelf misschien toch anders ziet en voelt.) Een kind wil jouw aandacht als ouder. Jouw oprechte aandacht. Zonder dat je in je hoofd bezig bent met wat je nog moet doen, of dat je ondertussen op je telefoon aan het scrollen bent terwijl je kind iets vertelt. Een moment samen, het hoeft maar een kwartier per dag te zijn, waarop je er even helemaal alleen voor hem/haar bent. Wanneer je je kind dat dagelijkse momentje samen geeft zul je merken dat je kind vervolgens gedurende de dag ook veel minder op een negatieve manier om aandacht gaat vragen. De batterij is dan namelijk opgeladen.
Werk aan jezelf als mens
Dr. Shefali heeft een mooie quote: ‘‘Children are only able to feel worthy if we parents model them worthiness.’’ Je kunt je kind elke dag vertellen dat je ontzettend veel van hem/haar houdt, dat je kind heel bijzonder en waardevol is, maar als je kind vervolgens naar jou als ouder kijkt en ziet dat jij: slecht voor jezelf zorgt, jezelf wegcijfert, jezelf naar beneden haalt, kritisch bent, je lichaam verafschuwt (kinderen zien alles!), altijd op dieet bent, dan is dat wat ze opslaan in hun onderbewuste en met zich meenemen. Kinderen trekken overal conclusies uit. Blijf daarom zelf als mens altijd in ontwikkeling. Groei waar je nog in mag groeien. Haal het beste uit jezelf. Geef zelf het goede voorbeeld. Zodat je je kind daadwerkelijk kunt laten zien hoe het is om bijvoorbeeld zelfliefde en eigenwaarde te hebben, hoe een gezonde en liefdevolle relatie eruit ziet, hoe je het beste uit jezelf haalt en je dromen leeft.
Wees kwetsbaar als ouder
Kwetsbaarheid zorgt voor verbinding. Liefdevolle, warme, oprechte verbinding. Kwetsbare momenten zijn vaak de meest bijzondere momenten. Ergens is er nog de opvatting dat een kind een ouder niet mag zien huilen of een zwak moment mag zien hebben. Dat je voor je kind altijd alles op de rit moet hebben. Wat mij betreft leer je je kind door kwetsbaar te zijn dat dit is hoe het leven is. Probeer als ouder wat vaker je echte zelf te laten zien. Huil wat vaker als je moet huilen (ook voor vaders en hun zonen heel belangrijk), en leg dan uit waarom je huilt of waarom je je zo voelt. (Waak er wel voor dat je kind zich niet verantwoordelijk gaat voelen voor jouw verdriet of pijn.) Laat aan je kind weten dat je ook niet altijd antwoorden hebt. Dat je leven soms ook een rommeltje is. Voer die moeilijke en kwetsbare gesprekken. Alleen op die manier leer je je kind dat kwetsbaarheid geaccepteerd is. Dat hij/zij ook kwetsbaar mag zijn. Dat emoties er zijn om te voelen, niet om weg te drukken. Dat mens zijn een imperfecte reis is waarop een hele hoop mis gaat (dat neemt zoveel druk weg bij het kind om alles maar perfect te willen doen!).
Wees nieuwsgierig naar wie je kind is
Je kind is een uniek op zichzelf staand wezen met bijzondere eigenschappen en karaktertrekken, met eigen voorkeuren en verlangens, met een eigen identiteit. Veel ouders zien hun kind zoals ze het willen zien, en zien niet perse wie het kind éigenlijk is. Als ouder projecteer je vaak je eigen voorkeuren, dromen en doelen op je kind. Ook hoop je ontzettend dat je kind op jou lijkt, en ga je daarom misschien soms wel voorbij aan wie het kind eigenlijk is. Wees nieuwsgierig naar dat bijzondere mensje wat je op de wereld hebt gebracht. Kijk eens wat vaker met een afstandje naar je kind en heb een open blik. Ontdek je kind. Stel vragen. Leer hem of haar écht kennen, zoals een nieuwe vriendschap in je leven.
Probeer te ontdekken wat er achter het gedrag van je kind schuilgaat
Er schuilt altijd een behoefte achter het gedrag van je kind. Als je kind op een ‘normale’ manier niet krijgt wat hij wil zal hij dat op een vervelende manier gaan proberen. (Dat doen wij als volwassenen namelijk ook vaak!) Het kan soms heel lastig zijn om op een liefdevolle manier met een schreeuwend, vervelend of irritant kind om te gaan, ik snap het, maar in plaats van je kind te veroordelen en er meteen een label van ‘lastig’ of ‘onhandelbaar’ op te plakken kun je je beter afvragen waar je kind precies behoefte aan heeft en hem/haar helpen om die behoefte uit te spreken of te ontdekken en vervolgens in die behoefte te voorzien.
Help je kind zijn/haar emoties verwerken
Emoties voelen voor jonge kinderen enorm overweldigend. Als je ze als ouder niet helpt om deze intense gevoelens te verwoorden en te verwerken worden kinderen bang van hun emoties, zien ze voelen als iets wat ze niet overleven, en gaan ze zelf ongezonde coping manier bedenken om om te gaan met deze gevoelens. Wanneer je kind boos of verdrietig of teleurgesteld is dan mag jij als ouder woorden geven aan deze emotie(s). ‘Ik zie dat je nu heel boos bent..’ Vervolgens kun je gewoon met je kind zijn. Hem/haar troosten, proberen te begrijpen en eventueel vertalen waar die boosheid vandaan komt. ‘Je wilde graag dit doen en dat kan nu even niet…’ Je mag je kind laten weten dat sommige emoties soms heel intens zijn, maar dat deze gevoelens belangrijk zijn omdat ze vaak een boodschap hebben. Als je kind wat ouder is kun je bijvoorbeeld vragen wat je kind nu voelt in zijn/haar lichaam zodat je kind zelf ook sensaties gaat herkennen en zo kan gaan verwoorden wat hij/zij voelt. (Belangrijk: om je kind te kunnen helpen met zijn emoties moet jij als ouder zelf wel emotioneel volwassen zijn en in contact staan met je emoties.) Emoties bespreekbaar maken is voor je kind in zijn latere leven zo waardevol! Ook voorkom je op deze manier dat je kind een hele hoop emoties in zichzelf gaat opslaan.
Wees je bewust van je ego
Wanneer je als ouder vooral opvoed vanuit je ego ben je voornamelijk bezig met het controleren van je kind. Jij bent degene die de macht heeft en je kind moet maar gehoorzamen. Als je kind niet luistert of vervelend is denk jij dat je kind dat doet om jou te pesten. Vanuit het ego ben je vaak bang dat je kind niet goed genoeg gevonden zal worden en doe je er daarom alles aan om voor de buitenwereld een perfect kind groot te brengen. Je ego is niet bepaald een liefdevolle plek om vanuit op te voeden: het ego is volledig gebaseerd op angst. Wil je bewuster gaan opvoeden dan is het belangrijk dat je die controlerende angst stem in je hoofd die schreeuwt dat je kind geen respect voor je heeft, die schreeuwt dat hij/zij naar je moet luisteren en moet gehoorzamen, die schreeuwt dat hij/zij je aan het treiteren is, steeds vaker gaat opmerken. Probeer je ego stem te aanschouwen en vraag je vervolgens af wat liefde zou doen. (Dat lukt lang niet altijd, maar elke overwinning is er één!)
Help je kind om betekenissen te geven aan ervaringen
Een kind geeft aan elke (kleine of grote) ervaring een betekenis. Veel van die ervaringen betrekt je kind op zichzelf. Wanneer je kind iets niet goed heeft gedaan kunnen gedachten/conclusies zijn: wat ben ik toch ook stom, ik kan ook niks, mama zal wel teleurgesteld in me zijn. Wanneer je kind jou en je partner ziet ruziën kan een conclusie zijn: dat zal wel aan mij liggen. Ik zal wel niet lief zijn geweest. Maar ook ervaringen in de wereld geeft je kind een betekenis. ‘De wereld werkt zo…’ ‘Mensen zijn zo…’ Omdat je kind nog niet de levenservaring en het perspectief heeft om ‘juiste’ betekenissen te geven aan dingen is het belangrijk dat jij als ouder je kind hierbij gaat helpen. Samen kun je de juiste woorden vinden voor gebeurtenissen (je kind kan alleen de woorden vinden die jij hem aanreikt) en kun je je kind helpen de ervaring of gebeurtenis in een ander perspectief te zien. Zo voorkom je dat je kind heel veel conclusies trekt die totaal niet op de waarheid gebaseerd zijn en daar later een hoop negatieve overtuigingen aan overhoudt.
Groei door en leer van je kind
Je kind is je allergrootste spiegel. Drukt op knoppen die je niet ingedrukt wilt hebben, haalt je schaduwkanten naar boven, laat je weer voelen zoals je je als kind voelde, en is daarmee je grootste uitnodiging tot groei. Grijp die uitnodiging aan. Groei door en leer van je kind. Heel en verwerk. Durf in die spiegel te kijken. (Veel boeken over bewust ouderschap adviseren dat je je trauma’s en wonden beter kunt helen voor je aan kinderen begint, maar wat mij betreft is dat niet echt realistisch.) Vraag je wat vaker af: wat zegt dit over mij? Wat moet ik hiermee? Hoe kan ik dit aangrijpen om zelf door te groeien? Wat maakt mijn kind nu in me los wat ik zelf nog niet verwerkt/geheeld heb? Op welke manier zie ik mijn kleine zelf in mijn kind? Dit is een bepaalde manier van denken die je jezelf eigen moet maken. Het is een mindset. Sta je ervoor open om te leren van je kind of zit je in je ego en ben je van mening dat jij degene bent die je kind dingen moet leren?
Foto: Unsplash
Je denkt misschien bij jezelf: Willemijn, die heeft toch helemaal geen kinderen? Nee, dat klopt! En toch ga ik in deze blog mijn bewust ouderschap tips met je delen. Omdat bewust ouderschap verweven is in het innerlijk kind werk (door ‘onze’ kinderen bewuster te gaan opvoeden hebben zij later hopelijk minder ‘werk’ te doen) heb ik inmiddels al best een hoop boeken gelezen en kennis opgedaan over het onderwerp. Ook ben ik natuurlijk zelf kind geweest, en dus weet ik precies wat ik als kind graag anders had gezien. Neem eruit mee wat je aanspreekt!
Geef je kind dagelijks één-op-één aandacht
Een kind heeft een emotionele batterij, en die batterij moet elke dag opgeladen worden. Net als dat je kind graag eten en drinken wil, een veilige omgeving, basisvoorzieningen, is emotionele aandacht ook een belangrijke basisbehoefte. Gezien en gehoord worden. Even echt contact hebben. Ontzettend veel ouders zijn de hele dag heel erg druk met hun kind, doen ontzettend hun best om ervoor te zorgen dat hun kind niks tekort komt, maar ‘vergeten’ vaak deze belangrijkste (wat mij betreft) batterij. (Ook denk ik dat veel ouders het idee hebben dat ze hun kind wél die aandacht geven, maar dat het kind dat zelf misschien toch anders ziet en voelt.) Een kind wil jouw aandacht als ouder. Jouw oprechte aandacht. Zonder dat je in je hoofd bezig bent met wat je nog moet doen, of dat je ondertussen op je telefoon aan het scrollen bent terwijl je kind iets vertelt. Een moment samen, het hoeft maar een kwartier per dag te zijn, waarop je er even helemaal alleen voor hem/haar bent. Wanneer je je kind dat dagelijkse momentje samen geeft zul je merken dat je kind vervolgens gedurende de dag ook veel minder op een negatieve manier om aandacht gaat vragen. De batterij is dan namelijk opgeladen.
Werk aan jezelf als mens
Dr. Shefali heeft een mooie quote: ‘‘Children are only able to feel worthy if we parents model them worthiness.’’ Je kunt je kind elke dag vertellen dat je ontzettend veel van hem/haar houdt, dat je kind heel bijzonder en waardevol is, maar als je kind vervolgens naar jou als ouder kijkt en ziet dat jij: slecht voor jezelf zorgt, jezelf wegcijfert, jezelf naar beneden haalt, kritisch bent, je lichaam verafschuwt (kinderen zien alles!), altijd op dieet bent, dan is dat wat ze opslaan in hun onderbewuste en met zich meenemen. Kinderen trekken overal conclusies uit. Blijf daarom zelf als mens altijd in ontwikkeling. Groei waar je nog in mag groeien. Haal het beste uit jezelf. Geef zelf het goede voorbeeld. Zodat je je kind daadwerkelijk kunt laten zien hoe het is om bijvoorbeeld zelfliefde en eigenwaarde te hebben, hoe een gezonde en liefdevolle relatie eruit ziet, hoe je het beste uit jezelf haalt en je dromen leeft.
Wees kwetsbaar als ouder
Kwetsbaarheid zorgt voor verbinding. Liefdevolle, warme, oprechte verbinding. Kwetsbare momenten zijn vaak de meest bijzondere momenten. Ergens is er nog de opvatting dat een kind een ouder niet mag zien huilen of een zwak moment mag zien hebben. Dat je voor je kind altijd alles op de rit moet hebben. Wat mij betreft leer je je kind door kwetsbaar te zijn dat dit is hoe het leven is. Probeer als ouder wat vaker je echte zelf te laten zien. Huil wat vaker als je moet huilen (ook voor vaders en hun zonen heel belangrijk), en leg dan uit waarom je huilt of waarom je je zo voelt. (Waak er wel voor dat je kind zich niet verantwoordelijk gaat voelen voor jouw verdriet of pijn.) Laat aan je kind weten dat je ook niet altijd antwoorden hebt. Dat je leven soms ook een rommeltje is. Voer die moeilijke en kwetsbare gesprekken. Alleen op die manier leer je je kind dat kwetsbaarheid geaccepteerd is. Dat hij/zij ook kwetsbaar mag zijn. Dat emoties er zijn om te voelen, niet om weg te drukken. Dat mens zijn een imperfecte reis is waarop een hele hoop mis gaat (dat neemt zoveel druk weg bij het kind om alles maar perfect te willen doen!).
Wees nieuwsgierig naar wie je kind is
Je kind is een uniek op zichzelf staand wezen met bijzondere eigenschappen en karaktertrekken, met eigen voorkeuren en verlangens, met een eigen identiteit. Veel ouders zien hun kind zoals ze het willen zien, en zien niet perse wie het kind éigenlijk is. Als ouder projecteer je vaak je eigen voorkeuren, dromen en doelen op je kind. Ook hoop je ontzettend dat je kind op jou lijkt, en ga je daarom misschien soms wel voorbij aan wie het kind eigenlijk is. Wees nieuwsgierig naar dat bijzondere mensje wat je op de wereld hebt gebracht. Kijk eens wat vaker met een afstandje naar je kind en heb een open blik. Ontdek je kind. Stel vragen. Leer hem of haar écht kennen, zoals een nieuwe vriendschap in je leven.
Probeer te ontdekken wat er achter het gedrag van je kind schuilgaat
Er schuilt altijd een behoefte achter het gedrag van je kind. Als je kind op een ‘normale’ manier niet krijgt wat hij wil zal hij dat op een vervelende manier gaan proberen. (Dat doen wij als volwassenen namelijk ook vaak!) Het kan soms heel lastig zijn om op een liefdevolle manier met een schreeuwend, vervelend of irritant kind om te gaan, ik snap het, maar in plaats van je kind te veroordelen en er meteen een label van ‘lastig’ of ‘onhandelbaar’ op te plakken kun je je beter afvragen waar je kind precies behoefte aan heeft en hem/haar helpen om die behoefte uit te spreken of te ontdekken en vervolgens in die behoefte te voorzien.
Help je kind zijn/haar emoties verwerken
Emoties voelen voor jonge kinderen enorm overweldigend. Als je ze als ouder niet helpt om deze intense gevoelens te verwoorden en te verwerken worden kinderen bang van hun emoties, zien ze voelen als iets wat ze niet overleven, en gaan ze zelf ongezonde coping manier bedenken om om te gaan met deze gevoelens. Wanneer je kind boos of verdrietig of teleurgesteld is dan mag jij als ouder woorden geven aan deze emotie(s). ‘Ik zie dat je nu heel boos bent..’ Vervolgens kun je gewoon met je kind zijn. Hem/haar troosten, proberen te begrijpen en eventueel vertalen waar die boosheid vandaan komt. ‘Je wilde graag dit doen en dat kan nu even niet…’ Je mag je kind laten weten dat sommige emoties soms heel intens zijn, maar dat deze gevoelens belangrijk zijn omdat ze vaak een boodschap hebben. Als je kind wat ouder is kun je bijvoorbeeld vragen wat je kind nu voelt in zijn/haar lichaam zodat je kind zelf ook sensaties gaat herkennen en zo kan gaan verwoorden wat hij/zij voelt. (Belangrijk: om je kind te kunnen helpen met zijn emoties moet jij als ouder zelf wel emotioneel volwassen zijn en in contact staan met je emoties.) Emoties bespreekbaar maken is voor je kind in zijn latere leven zo waardevol! Ook voorkom je op deze manier dat je kind een hele hoop emoties in zichzelf gaat opslaan.
Wees je bewust van je ego
Wanneer je als ouder vooral opvoed vanuit je ego ben je voornamelijk bezig met het controleren van je kind. Jij bent degene die de macht heeft en je kind moet maar gehoorzamen. Als je kind niet luistert of vervelend is denk jij dat je kind dat doet om jou te pesten. Vanuit het ego ben je vaak bang dat je kind niet goed genoeg gevonden zal worden en doe je er daarom alles aan om voor de buitenwereld een perfect kind groot te brengen. Je ego is niet bepaald een liefdevolle plek om vanuit op te voeden: het ego is volledig gebaseerd op angst. Wil je bewuster gaan opvoeden dan is het belangrijk dat je die controlerende angst stem in je hoofd die schreeuwt dat je kind geen respect voor je heeft, die schreeuwt dat hij/zij naar je moet luisteren en moet gehoorzamen, die schreeuwt dat hij/zij je aan het treiteren is, steeds vaker gaat opmerken. Probeer je ego stem te aanschouwen en vraag je vervolgens af wat liefde zou doen. (Dat lukt lang niet altijd, maar elke overwinning is er één!)
Help je kind om betekenissen te geven aan ervaringen
Een kind geeft aan elke (kleine of grote) ervaring een betekenis. Veel van die ervaringen betrekt je kind op zichzelf. Wanneer je kind iets niet goed heeft gedaan kunnen gedachten/conclusies zijn: wat ben ik toch ook stom, ik kan ook niks, mama zal wel teleurgesteld in me zijn. Wanneer je kind jou en je partner ziet ruziën kan een conclusie zijn: dat zal wel aan mij liggen. Ik zal wel niet lief zijn geweest. Maar ook ervaringen in de wereld geeft je kind een betekenis. ‘De wereld werkt zo…’ ‘Mensen zijn zo…’ Omdat je kind nog niet de levenservaring en het perspectief heeft om ‘juiste’ betekenissen te geven aan dingen is het belangrijk dat jij als ouder je kind hierbij gaat helpen. Samen kun je de juiste woorden vinden voor gebeurtenissen (je kind kan alleen de woorden vinden die jij hem aanreikt) en kun je je kind helpen de ervaring of gebeurtenis in een ander perspectief te zien. Zo voorkom je dat je kind heel veel conclusies trekt die totaal niet op de waarheid gebaseerd zijn en daar later een hoop negatieve overtuigingen aan overhoudt.
Groei door en leer van je kind
Je kind is je allergrootste spiegel. Drukt op knoppen die je niet ingedrukt wilt hebben, haalt je schaduwkanten naar boven, laat je weer voelen zoals je je als kind voelde, en is daarmee je grootste uitnodiging tot groei. Grijp die uitnodiging aan. Groei door en leer van je kind. Heel en verwerk. Durf in die spiegel te kijken. (Veel boeken over bewust ouderschap adviseren dat je je trauma’s en wonden beter kunt helen voor je aan kinderen begint, maar wat mij betreft is dat niet echt realistisch.) Vraag je wat vaker af: wat zegt dit over mij? Wat moet ik hiermee? Hoe kan ik dit aangrijpen om zelf door te groeien? Wat maakt mijn kind nu in me los wat ik zelf nog niet verwerkt/geheeld heb? Op welke manier zie ik mijn kleine zelf in mijn kind? Dit is een bepaalde manier van denken die je jezelf eigen moet maken. Het is een mindset. Sta je ervoor open om te leren van je kind of zit je in je ego en ben je van mening dat jij degene bent die je kind dingen moet leren?
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment