Ik vind geluk in heel veel enorm kleine dingen, maar dat heb ik ook echt moeten leren. Toen ik maanden geleden de keuze maakte 100% voor mezelf te gaan werken was dat een tijd van heel weinig geld (ik wil nog best een blogje schrijven over all that glitters is not gold of iets dergelijks hoor;-) en dan ben je wel genoodzaakt daar extra aandacht aan te geven. Maar het was een bewust keuze, dat veel minder hebben. Ik heb namelijk ook tijden gekend dat ik genoeg geld verdiende om elke week nieuwe kleding te kopen en uit eten te gaan, maar eerlijk: ik werd er niet écht gelukkig van. Het maakte dat alles maar gewoon was. En nu: het was een tijd van heel veel puzzelen maar het heeft me ook weer zo enorm dankbaar gemaakt voor al het kleine. Geluk vind ik dan ook niet meer in dingen kopen maar in momenten verzamelen. Momenten waar ik me ‘the most alive’ voel, zeg maar. Ultieme happiness waar ik weer weken op kan teren.

En één van de dingen die ik het fijnst vind om te doen? Mensen die dichtbij mij staan weten het inmiddels wel: een dagje naar zee. Dishoek heeft een bijzonder plekje in mijn hart, en ik weet eigenlijk  niet eens waarom. Jeugdherinneringen. Het is een strand in Koudekerke, een gehucht in Zeeland, en als ik er ben vergeet ik m’n leven en alles om me heen. En dat was nodig. Het werken voor jezelf komt namelijk ook vaak neer op maanden doorgaan zonder echt vrij te nemen. Een paar weken geleden was mijn lijf een beetje op en besloot ik er een dagje alleen op uit te gaan.

Ik lijk op mijn vader, dus ik vind het sowieso heel fijn om veel dingen alleen te doen. Ik hoef niet altijd te praten en kan heel goed op mezelf zijn. Maar een hele dag alleen weg, dat komt niet zo vaak voor. Het geeft je dag meteen een heel andere invulling. Tijd voor jezelf. Even zelfreflectie, nadenken over dingen waar je thuis zo hard aan voorbij rent en jezelf geen rust voor gunt. Soms ook confronterend, zo alleen met die gedachtes. Leef ik niet teveel op de ‘automatische piloot’? ‘Zoek’ ik nog in de goede richting? Wat maakt me echt gelukkig? Ga ik niet teveel op in het waarmaken van mijn dromen? Kan ik dingen anders aanpakken? Waarom blijf ik altijd zo hard rennen? Dat LVJL, waar wil ik dat dat heen gaat? Ook ik, iemand die veel op gevoel afgaat, versjes schrijft over dingen diep van binnen, kan echt totaal voorbij gaan aan dit alles. Een leerproces waar ik elke keer weer over struikel, maar gelukkig wel weer op tijd mee aan de slag ga.

En daarnaast genieten van geluk in het klein, dat is dit plekje voor mij:

alles voelt als vakantie daar | de lucht die je opsnuift: je wordt er letterlijk rustig van | de kneuterigheid van de omgeving voelt als vroeger, toen je als kind nog onbezorgd was | hardlopen door de duinen: ik kan het zo moeilijk beschrijven maar het is echt een heel erg fijn gevoel | alles gaat in de derde versnelling en voor een dagje kan ik daar heel blij van worden | in Zeeland voelt alles vertrouwd, kun je aan iedereen alles vragen en zijn mensen echt heel vriendelijk | een dag alleen op pad: niet perse hoeven praten maar gewoon even zijn | nieuwe ideeën bedenken, sommige gedachten loslaten, versjes schrijven | gewoon een paar uur staren in het niks |  de zon in de zee zien zakken | de zee die je zorgen wegspoelt en je hoofd weer helder krijgt..

…zo’n dagje me-time, het voelt als weken vakantie.

Waar word jij ultiem gelukkig van? En ga jij weleens een dagje echt alleen weg?

Liefs

Ik vind geluk in heel veel enorm kleine dingen, maar dat heb ik ook echt moeten leren. Toen ik maanden geleden de keuze maakte 100% voor mezelf te gaan werken was dat een tijd van heel weinig geld (ik wil nog best een blogje schrijven over all that glitters is not gold of iets dergelijks hoor;-) en dan ben je wel genoodzaakt daar extra aandacht aan te geven. Maar het was een bewust keuze, dat veel minder hebben. Ik heb namelijk ook tijden gekend dat ik genoeg geld verdiende om elke week nieuwe kleding te kopen en uit eten te gaan, maar eerlijk: ik werd er niet écht gelukkig van. Het maakte dat alles maar gewoon was. En nu: het was een tijd van heel veel puzzelen maar het heeft me ook weer zo enorm dankbaar gemaakt voor al het kleine. Geluk vind ik dan ook niet meer in dingen kopen maar in momenten verzamelen. Momenten waar ik me ‘the most alive’ voel, zeg maar. Ultieme happiness waar ik weer weken op kan teren.

En één van de dingen die ik het fijnst vind om te doen? Mensen die dichtbij mij staan weten het inmiddels wel: een dagje naar zee. Dishoek heeft een bijzonder plekje in mijn hart, en ik weet eigenlijk  niet eens waarom. Jeugdherinneringen. Het is een strand in Koudekerke, een gehucht in Zeeland, en als ik er ben vergeet ik m’n leven en alles om me heen. En dat was nodig. Het werken voor jezelf komt namelijk ook vaak neer op maanden doorgaan zonder echt vrij te nemen. Een paar weken geleden was mijn lijf een beetje op en besloot ik er een dagje alleen op uit te gaan.

Ik lijk op mijn vader, dus ik vind het sowieso heel fijn om veel dingen alleen te doen. Ik hoef niet altijd te praten en kan heel goed op mezelf zijn. Maar een hele dag alleen weg, dat komt niet zo vaak voor. Het geeft je dag meteen een heel andere invulling. Tijd voor jezelf. Even zelfreflectie, nadenken over dingen waar je thuis zo hard aan voorbij rent en jezelf geen rust voor gunt. Soms ook confronterend, zo alleen met die gedachtes. Leef ik niet teveel op de ‘automatische piloot’? ‘Zoek’ ik nog in de goede richting? Wat maakt me echt gelukkig? Ga ik niet teveel op in het waarmaken van mijn dromen? Kan ik dingen anders aanpakken? Waarom blijf ik altijd zo hard rennen? Dat LVJL, waar wil ik dat dat heen gaat? Ook ik, iemand die veel op gevoel afgaat, versjes schrijft over dingen diep van binnen, kan echt totaal voorbij gaan aan dit alles. Een leerproces waar ik elke keer weer over struikel, maar gelukkig wel weer op tijd mee aan de slag ga.

En daarnaast genieten van geluk in het klein, dat is dit plekje voor mij:

alles voelt als vakantie daar | de lucht die je opsnuift: je wordt er letterlijk rustig van | de kneuterigheid van de omgeving voelt als vroeger, toen je als kind nog onbezorgd was | hardlopen door de duinen: ik kan het zo moeilijk beschrijven maar het is echt een heel erg fijn gevoel | alles gaat in de derde versnelling en voor een dagje kan ik daar heel blij van worden | in Zeeland voelt alles vertrouwd, kun je aan iedereen alles vragen en zijn mensen echt heel vriendelijk | een dag alleen op pad: niet perse hoeven praten maar gewoon even zijn | nieuwe ideeën bedenken, sommige gedachten loslaten, versjes schrijven | gewoon een paar uur staren in het niks |  de zon in de zee zien zakken | de zee die je zorgen wegspoelt en je hoofd weer helder krijgt..

…zo’n dagje me-time, het voelt als weken vakantie.

Waar word jij ultiem gelukkig van? En ga jij weleens een dagje echt alleen weg?

Liefs