Reizen: het is een ontsnapping aan het dagelijkse leven. Een ontsnapping aan alles wat je moet, en de overgang naar het opeens alles mogen. Je kunt met een afstandje kijken naar hoe je je leven thuis leeft. Welke patronen je herkent, welke dingen je anders wilt gaan doen, welke richting je de boel wilt geven. Het is ook een stukje dankbaarheid voor je leven hier. Op reis ervaar je weer hoe het is om te leven in al die luxe, om de keuzes te kunnen en mogen maken die goed voor je zijn, en de vrijheid te hebben om je leven de invulling te geven die jij wilt. Reizen geeft je lucht. Het geeft je ‘toestemming’ om even lekker offline te gaan, en tijd te hebben voor alles waar je normaal niet aan toekomt. Reizen is verwonderen, voor de nieuwe wereld waar je in terecht bent gekomen. Het is je overgeven aan het onbekende, omdat je je op niks kunt voorbereiden en alles anders gaat dan je verwacht. Reizen tovert je kracht tevoorschijn, stelt je aanpassingsvermogen op de proef en laat je groeien als mens.

Alleen op reis was in mijn geval nog een stapje verder. Alles waar ik me thuis soms zo druk om kon maken viel in het niet bij mijn eerste soloreis, ik heb enorm veel geleerd, over het leven, maar ook over mezelf, en inmiddels kijk ik terug op een mooi avontuur wat ik nooit had willen missen…

Het heeft me sterker gemaakt. Ik had er in het verleden een handje van om altijd samen met iemand iets te doen. Samen een blog beginnen, samen een onderneming willen starten en ga zo maar door. Ik was lange tijd niet zeker genoeg van mezelf om dingen alleen aan te gaan. Ik denk ook dat dit stukje mij getriggerd heeft om toch die sprong te wagen. Waar ik mezelf niet toe in staat acht, wil ik gaan beheersen. Een karaktertrekje wat soms lastig en vermoeiend is, maar mij in dit geval echt verder heeft gebracht en nog steeds brengt.

Het heeft me ook geleerd om los te laten. Ik had in die weken namelijk nergens grip op. Waar ik het idee had dat in mijn dagelijkse leven thuis nog wel te hebben (wat natuurlijk niet zo is), had ik dat tijdens het reizen totaal niet. Daarom dacht ik vrijwel nooit aan morgen en liet ik alles maar gewoon gebeuren. Die instelling heb ik  terug in Nederland voor een groot gedeelte kunnen doorzetten en daardoor sta ik letterlijk luchtiger in het leven.

Het heeft me in laten zien dat ik er als mens mag zijn en me minder veroordelend tegenover anderen gemaakt. Ik voel een stuk meer zelfvertrouwen sinds ik terug ben. Zelfvertrouwen omdat ik alles aankan, omdat ik mezelf weet te redden en in staat ben me aan te passen. Zelfvertrouwen omdat de mensen die mijn pad kruisten mij zagen zoals ik ben. Zonder vooroordelen, zonder kennis over verleden en heden. Gewoon in het nu, zoals het is. Mooie en bijzondere gesprekken die me het inzicht hebben gegeven dat ik echt wel trots mag zijn en absoluut geen reden heb om me te verstoppen van onzekerheid. Tegelijkertijd is ‘gelijkheid’ het eerste woord wat in me opkomt als je me vraagt naar het bijzondere van mijn reis. Ik heb nergens het gevoel gehad dat ik anders was, een toerist, buitenstaander, Hollander. Iedereen leefde en liet met respect elkaar leven. Mensen binden op reis, er is geen jouw land en mijn land, je bent allemaal aan het ontdekken en mensen zijn doorgaans enorm mild en kijken zonder oordeel. Enorm fijn om op die manier te ervaren.

Het alleen reizen heeft me met aandacht naar de wereld leren kijken. Regelmatig dacht ik: ”shit, ik vind het echt jammer dat ik dit nu niet kan delen met iemand.” Later ervoer ik dat ik daarom des te bewuster keek naar wat er om me heen gebeurde. Ik was alleen, had ‘niemand’ om mee te praten, m’n telefoon liet ik ‘thuis’: ik zag de wereld zonder afleidingen. Zonder continue te kletsen over alles wat er om je heen gebeurt komt alles veel meer binnen. Je bent op dat moment echt in het nu.

Het alleen reizen heeft me van dichtbij laten ervaren dat eenzaamheid geen angst hoeft te zijn. Na 1,5 week was ik echt tot rust gekomen en vond ik het soms lastig het overgrote gedeelte van de dag alleen te zijn, terwijl dat toen een bewuste keuze was. Ik wist op dat moment dat ik met dat alleen zijn aan de slag moest en het niet uit de weg wilde gaan. Simpelweg door te accepteren dat ik niet weg kon rennen, niet kon vluchten in werk of andere afleiding, ging ik met mezelf in gesprek en koos ik ervoor de stilte op te zoeken. Terug naar binnen. Ik wilde niet tijdens mijn reis continu varen op aanwezigheid van anderen, maar juist leren dat het alleen ook goed was zoals het was. Het bracht me acceptatie en meer liefde voor mezelf.

Het alleen reizen heeft er bij mij voor gezorgd dat ik de rust terug in mezelf heb gevonden. Dat ik kan genieten op de plek waar ik ben, ook al is dat soms niet altijd een ideale situatie (je huis opzeggen heeft ook nadelen). Ik kan sneller accepteren en pas me makkelijker aan. Ik ben enorm gehecht aan mijn stadje, aan mijn koffietentjes, vriendinnetjes en vrienden, maar sinds lange tijd heb ik eindelijk ook rust gevonden op andere plekken, gewoon omdat het een stuk rustiger is binnen in mij.

Wat zijn jouw ervaringen van alleen op reis?

Liefs!

Reizen: het is een ontsnapping aan het dagelijkse leven. Een ontsnapping aan alles wat je moet, en de overgang naar het opeens alles mogen. Je kunt met een afstandje kijken naar hoe je je leven thuis leeft. Welke patronen je herkent, welke dingen je anders wilt gaan doen, welke richting je de boel wilt geven. Het is ook een stukje dankbaarheid voor je leven hier. Op reis ervaar je weer hoe het is om te leven in al die luxe, om de keuzes te kunnen en mogen maken die goed voor je zijn, en de vrijheid te hebben om je leven de invulling te geven die jij wilt. Reizen geeft je lucht. Het geeft je ‘toestemming’ om even lekker offline te gaan, en tijd te hebben voor alles waar je normaal niet aan toekomt. Reizen is verwonderen, voor de nieuwe wereld waar je in terecht bent gekomen. Het is je overgeven aan het onbekende, omdat je je op niks kunt voorbereiden en alles anders gaat dan je verwacht. Reizen tovert je kracht tevoorschijn, stelt je aanpassingsvermogen op de proef en laat je groeien als mens.

Alleen op reis was in mijn geval nog een stapje verder. Alles waar ik me thuis soms zo druk om kon maken viel in het niet bij mijn eerste soloreis, ik heb enorm veel geleerd, over het leven, maar ook over mezelf, en inmiddels kijk ik terug op een mooi avontuur wat ik nooit had willen missen…

Het heeft me sterker gemaakt. Ik had er in het verleden een handje van om altijd samen met iemand iets te doen. Samen een blog beginnen, samen een onderneming willen starten en ga zo maar door. Ik was lange tijd niet zeker genoeg van mezelf om dingen alleen aan te gaan. Ik denk ook dat dit stukje mij getriggerd heeft om toch die sprong te wagen. Waar ik mezelf niet toe in staat acht, wil ik gaan beheersen. Een karaktertrekje wat soms lastig en vermoeiend is, maar mij in dit geval echt verder heeft gebracht en nog steeds brengt.

Het heeft me ook geleerd om los te laten. Ik had in die weken namelijk nergens grip op. Waar ik het idee had dat in mijn dagelijkse leven thuis nog wel te hebben (wat natuurlijk niet zo is), had ik dat tijdens het reizen totaal niet. Daarom dacht ik vrijwel nooit aan morgen en liet ik alles maar gewoon gebeuren. Die instelling heb ik  terug in Nederland voor een groot gedeelte kunnen doorzetten en daardoor sta ik letterlijk luchtiger in het leven.

Het heeft me in laten zien dat ik er als mens mag zijn en me minder veroordelend tegenover anderen gemaakt. Ik voel een stuk meer zelfvertrouwen sinds ik terug ben. Zelfvertrouwen omdat ik alles aankan, omdat ik mezelf weet te redden en in staat ben me aan te passen. Zelfvertrouwen omdat de mensen die mijn pad kruisten mij zagen zoals ik ben. Zonder vooroordelen, zonder kennis over verleden en heden. Gewoon in het nu, zoals het is. Mooie en bijzondere gesprekken die me het inzicht hebben gegeven dat ik echt wel trots mag zijn en absoluut geen reden heb om me te verstoppen van onzekerheid. Tegelijkertijd is ‘gelijkheid’ het eerste woord wat in me opkomt als je me vraagt naar het bijzondere van mijn reis. Ik heb nergens het gevoel gehad dat ik anders was, een toerist, buitenstaander, Hollander. Iedereen leefde en liet met respect elkaar leven. Mensen binden op reis, er is geen jouw land en mijn land, je bent allemaal aan het ontdekken en mensen zijn doorgaans enorm mild en kijken zonder oordeel. Enorm fijn om op die manier te ervaren.

Het alleen reizen heeft me met aandacht naar de wereld leren kijken. Regelmatig dacht ik: ”shit, ik vind het echt jammer dat ik dit nu niet kan delen met iemand.” Later ervoer ik dat ik daarom des te bewuster keek naar wat er om me heen gebeurde. Ik was alleen, had ‘niemand’ om mee te praten, m’n telefoon liet ik ‘thuis’: ik zag de wereld zonder afleidingen. Zonder continue te kletsen over alles wat er om je heen gebeurt komt alles veel meer binnen. Je bent op dat moment echt in het nu.

Het alleen reizen heeft me van dichtbij laten ervaren dat eenzaamheid geen angst hoeft te zijn. Na 1,5 week was ik echt tot rust gekomen en vond ik het soms lastig het overgrote gedeelte van de dag alleen te zijn, terwijl dat toen een bewuste keuze was. Ik wist op dat moment dat ik met dat alleen zijn aan de slag moest en het niet uit de weg wilde gaan. Simpelweg door te accepteren dat ik niet weg kon rennen, niet kon vluchten in werk of andere afleiding, ging ik met mezelf in gesprek en koos ik ervoor de stilte op te zoeken. Terug naar binnen. Ik wilde niet tijdens mijn reis continu varen op aanwezigheid van anderen, maar juist leren dat het alleen ook goed was zoals het was. Het bracht me acceptatie en meer liefde voor mezelf.

Het alleen reizen heeft er bij mij voor gezorgd dat ik de rust terug in mezelf heb gevonden. Dat ik kan genieten op de plek waar ik ben, ook al is dat soms niet altijd een ideale situatie (je huis opzeggen heeft ook nadelen). Ik kan sneller accepteren en pas me makkelijker aan. Ik ben enorm gehecht aan mijn stadje, aan mijn koffietentjes, vriendinnetjes en vrienden, maar sinds lange tijd heb ik eindelijk ook rust gevonden op andere plekken, gewoon omdat het een stuk rustiger is binnen in mij.

Wat zijn jouw ervaringen van alleen op reis?

Liefs!