Ik ben niet de weg kwijt. Ik heb geen mega grote problemen waardoor ik niet meer kan functioneren. Ik huil bijna nooit, en als je me voorbij ziet lopen zou je denk ik niet anders concluderen dan dat ik er best gelukkig uit zie. Toch ga ik sinds anderhalve maand naar een coach, en dat was lang niet de eerste kennismaking met een vorm van ‘hulpverlening’. Op mijn achttiende ging ik voor het eerst naar een psycholoog, een paar jaar later nog eens. Deze mensen bleken me niet te kunnen doorgronden en waren niet wat ik in die tijd nodig had. Ik heb die rugzak die ik al die jaren met me meesjouwde daarom toen een tijdje geparkeerd. Ik heb hem in een hoek weggezet en ben me gaan richten op de aspecten in mijn leven waar ik wél invloed op had. Deels op mezelf, en ook op hoe ik mijn leven inrichtte, het werk wat ik deed en de mensen die ik om me heen had. En zo kon ik prima een fijn en doorgaans gelukkig leven leiden zonder écht vrij te zijn van bepaalde dingen uit het verleden.

Tot een paar maanden geleden. Ik liep op aardig wat vlakken vast. Op het gebied van zelfstandig ondernemerschap, in het grenzen stellen (ik wist niet eens wat dat was), in mijn (zakelijke) relaties met mensen, mijn nieuwe kernwaarden bewaken en het terugvallen in oude patronen die ik jarenlang in stand had gehouden. Ik wilde dat allemaal in mijn eentje oplossen, want dat kon ik best. Ik had tenslotte de periode van mijn burn-out en depressie zelf overwonnen. Daar had ik me alleen uitgevochten. Tot ik tot het besef kwam: ik hoef het niet alleen te doen. Het is ook helemaal oké als ik het niet alleen kán doen. Ik stond er weer voor open om samen met iemand aan ‘mij’ te werken. En zo kwam Naomi op mijn pad. Naomi is gecertificeerd coach en stresscounselor en wilde me in haar opleiding coachen tot en met Zijnsniveau graag bijstaan.

Veel mensen gaan pas naar een therapeut of psycholoog of coach wanneer ze levensgrote problemen hebben, niet meer verder kunnen, ongelukkig zijn. Ik zie een vorm van hulpverlening, of dat nou een therapeut, coach of psycholoog is, als iets wat op elk punt in je leven welkom is. We hebben allemaal van tijd tot tijd iemand nodig die ons spiegelt, die licht schijnt op wat we in het donker houden of zelf niet willen of kunnen zien. Iemand die je anders laat denken, die je handvatten aanreikt. Die je kan helpen je patronen te doorbreken. Die het proces waar je in zit wat gemakkelijker maakt. Ik ervaar nu hoe waardevol het is als je een klankbord hebt. Iemand die je vertrouwd, die naast je staat, maar je ook kan doorgronden.

In eerste instantie kwam ik voor wat communicatieproblemen en grenzen issues naar Naomi. Na een of twee sessies ervoer ik al snel: ik wil van mijn bagage af. Ik wil dat allemaal niet meer met me mee hoeven dragen. Ik wil met zelfvertrouwen de wereld tegemoet gaan. Los kunnen laten dat er altijd teleurstellingen zullen zijn en dat ik die niet meer aan mezelf en mijn eigenwaarde hoef op te hangen. Ik wil niet meer altijd die krachtige en sterke Willemijn uithangen die nooit hulp vraagt maar alles zelf wel regelt (en opkropt). Ik wil zonder muurtje van mensen kunnen houden en mezelf laten zien, omdat die verbondenheid voelen voor mij één van de waardevolste dingen in het leven is. En door de spiegel die Naomi me nu al twee maanden voorhoudt ben ik langzaam die stenen aan het afbrokkelen.  Weet ik nu hoe ik uit bepaalde denkcirkels kan komen. Kom ik in actie in dingen die ik jarenlang maar op zijn beloop heb gelaten. Heb ik los kunnen laten, en nog meer op een andere, positievere manier leren kijken. Ik ben super dankbaar dat ik dit proces met haar aan ben gegaan en dat het me in zo’n korte tijd al zo enorm goed heeft gedaan. Het maakt je als mens enorm rijk om zelfkennis te hebben.

Liefs!

Nog even ter info: een coach gaat een aantal laagjes dieper dan een psycholoog. Het is dus niet zo dat het ‘oppervlakkiger is’. Ook zijn er heel veel verschillende soorten coaches. Coachen tot en met zijnsniveau gaat over dingen die overduidelijk niet aan de oppervlakte liggen maar veel verder en dieper gaan. Ik heb dit zelf niet bewust opgezocht, maar nu ik het heb ervaren kan ik wel concluderen dat ik dit nodig heb (gehad) en die andere vormen als bijvoorbeeld een psycholoog voor mij gewoon niet zo goed werkten. Laat je daarom voorlichten wat bij je past mocht je open staan voor coaching/hulp.

Meer info over Naomi en haar coachingspraktijk vind je hier.

Ik ben niet de weg kwijt. Ik heb geen mega grote problemen waardoor ik niet meer kan functioneren. Ik huil bijna nooit, en als je me voorbij ziet lopen zou je denk ik niet anders concluderen dan dat ik er best gelukkig uit zie. Toch ga ik sinds anderhalve maand naar een coach, en dat was lang niet de eerste kennismaking met een vorm van ‘hulpverlening’. Op mijn achttiende ging ik voor het eerst naar een psycholoog, een paar jaar later nog eens. Deze mensen bleken me niet te kunnen doorgronden en waren niet wat ik in die tijd nodig had. Ik heb die rugzak die ik al die jaren met me meesjouwde daarom toen een tijdje geparkeerd. Ik heb hem in een hoek weggezet en ben me gaan richten op de aspecten in mijn leven waar ik wél invloed op had. Deels op mezelf, en ook op hoe ik mijn leven inrichtte, het werk wat ik deed en de mensen die ik om me heen had. En zo kon ik prima een fijn en doorgaans gelukkig leven leiden zonder écht vrij te zijn van bepaalde dingen uit het verleden.

Tot een paar maanden geleden. Ik liep op aardig wat vlakken vast. Op het gebied van zelfstandig ondernemerschap, in het grenzen stellen (ik wist niet eens wat dat was), in mijn (zakelijke) relaties met mensen, mijn nieuwe kernwaarden bewaken en het terugvallen in oude patronen die ik jarenlang in stand had gehouden. Ik wilde dat allemaal in mijn eentje oplossen, want dat kon ik best. Ik had tenslotte de periode van mijn burn-out en depressie zelf overwonnen. Daar had ik me alleen uitgevochten. Tot ik tot het besef kwam: ik hoef het niet alleen te doen. Het is ook helemaal oké als ik het niet alleen kán doen. Ik stond er weer voor open om samen met iemand aan ‘mij’ te werken. En zo kwam Naomi op mijn pad. Naomi is gecertificeerd coach en stresscounselor en wilde me in haar opleiding coachen tot en met Zijnsniveau graag bijstaan.

Veel mensen gaan pas naar een therapeut of psycholoog of coach wanneer ze levensgrote problemen hebben, niet meer verder kunnen, ongelukkig zijn. Ik zie een vorm van hulpverlening, of dat nou een therapeut, coach of psycholoog is, als iets wat op elk punt in je leven welkom is. We hebben allemaal van tijd tot tijd iemand nodig die ons spiegelt, die licht schijnt op wat we in het donker houden of zelf niet willen of kunnen zien. Iemand die je anders laat denken, die je handvatten aanreikt. Die je kan helpen je patronen te doorbreken. Die het proces waar je in zit wat gemakkelijker maakt. Ik ervaar nu hoe waardevol het is als je een klankbord hebt. Iemand die je vertrouwd, die naast je staat, maar je ook kan doorgronden.

In eerste instantie kwam ik voor wat communicatieproblemen en grenzen issues naar Naomi. Na een of twee sessies ervoer ik al snel: ik wil van mijn bagage af. Ik wil dat allemaal niet meer met me mee hoeven dragen. Ik wil met zelfvertrouwen de wereld tegemoet gaan. Los kunnen laten dat er altijd teleurstellingen zullen zijn en dat ik die niet meer aan mezelf en mijn eigenwaarde hoef op te hangen. Ik wil niet meer altijd die krachtige en sterke Willemijn uithangen die nooit hulp vraagt maar alles zelf wel regelt (en opkropt). Ik wil zonder muurtje van mensen kunnen houden en mezelf laten zien, omdat die verbondenheid voelen voor mij één van de waardevolste dingen in het leven is. En door de spiegel die Naomi me nu al twee maanden voorhoudt ben ik langzaam die stenen aan het afbrokkelen.  Weet ik nu hoe ik uit bepaalde denkcirkels kan komen. Kom ik in actie in dingen die ik jarenlang maar op zijn beloop heb gelaten. Heb ik los kunnen laten, en nog meer op een andere, positievere manier leren kijken. Ik ben super dankbaar dat ik dit proces met haar aan ben gegaan en dat het me in zo’n korte tijd al zo enorm goed heeft gedaan. Het maakt je als mens enorm rijk om zelfkennis te hebben.

Liefs!

Nog even ter info: een coach gaat een aantal laagjes dieper dan een psycholoog. Het is dus niet zo dat het ‘oppervlakkiger is’. Ook zijn er heel veel verschillende soorten coaches. Coachen tot en met zijnsniveau gaat over dingen die overduidelijk niet aan de oppervlakte liggen maar veel verder en dieper gaan. Ik heb dit zelf niet bewust opgezocht, maar nu ik het heb ervaren kan ik wel concluderen dat ik dit nodig heb (gehad) en die andere vormen als bijvoorbeeld een psycholoog voor mij gewoon niet zo goed werkten. Laat je daarom voorlichten wat bij je past mocht je open staan voor coaching/hulp.

Meer info over Naomi en haar coachingspraktijk vind je hier.