Een onderwerp naar mijn hart! Ik krijg regelmatig de vraag wat de scheidingslijn is tussen discipline en zelfliefde: wanneer houd je jezelf aan je woord en wanneer ben je lief voor jezelf? Wanneer luister je naar de grenzen van je lichaam en wanneer doe je wat je jezelf voorgenomen hebt te doen? En wanneer is zelfliefde een vorm zelfsabotage? In deze blog geef ik je de antwoorden!
De misvatting over het hebben van discipline
Veel mensen hebben een hoop belemmerende overtuigingen als het over discipline gaat. Ze denken dat discipline een vorm van zelfhaat is. Dat je, als je gedisciplineerd bent, jezelf straft en alleen maar dingen doet die je eigenlijk niet wilt. Dat klinkt niet gezond en dat is discipline dan ook níet. Wat het wel is? Wanneer je discipline hebt betekent dit dat je de afspraken die je met jezelf maakt heel belangrijk vind, dat je je waarden helder hebt en vanuit die waarden keuzes maakt, en dat je op momenten dat je geen zin hebt in die afspraken met jezelf toch doorzet. Het is jezelf beheersen of jezelf aanzetten om iets te doen of te laten. Daardoor zul je uiteindelijk een bepaald resultaat bereiken. Discipline is dus geen zelfhaat. Nee, je leert jezelf op een gezonde manier toewerken naar doelen die tijd nodig hebben. Je leert jezelf aan dat het oké is om soms moeilijke, pijnlijke of niet leuke dingen te doen. Je leert jezelf bewuste keuzes te maken die weerspiegelen waar jij waarde aan hecht in het leven. Vraag jezelf dus eerst af voor je deze blog verder leest of je misschien de betekenis van het woord discipline een update moet geven. Zelf vind ik deze wel mooi: de wilskracht en de bereidheid om dingen te doen die goed voor je zijn, die je helpen je doelen te bereiken, weerspiegelen wat je belangrijk vindt, je uitdagen en bijdragen aan je ontwikkeling als mens.
* Discipline en zelfdiscipline zijn twee verschillende dingen. Wanneer je discipline hebt dan heb je de wilskracht om naar doelen toe werken en deze te bereiken. Zelfdiscipline betekent meer een intrinsieke motivatie. Van binnenuit dus. Je hebt bepaalde waarden of een innerlijke drive en die zorgen ervoor dat je dingen (makkelijk) laat, de wilskracht hebt om te doen wat goed voor je is. Wat mij betreft zijn ze allebei belangrijk. Hier vind je een uitgebreide blog over discipline.
Waarom discipline zelfliefde is
Sinds ik ben gaan groeien in zelfliefde heb ik ook (zelf)discipline ontwikkeld. Dat proces gaat wat mij betreft namelijk hand in hand. Wanneer je zelfliefde hebt schat je jezelf op waarde. Je vindt jezelf en je welzijn belangrijk genoeg om zorg voor te dragen. Dat zorg dragen doe je door prioriteit te maken van bepaalde activiteiten die enerzijds zorgen voor een goed gevoel en anderzijds ook bepaalde behoeften vervullen. Zelfzorg dus! In al die zelfzorgactiviteiten heb je echt niet altijd zin, maar je weet uiteindelijk dat je je beter voelt wanneer je ze wél doet en dat ze bijdragen aan je (emotionele, mentale, fysieke, spirituele) gezondheid. Mensen die een gezonde dosis zelfliefde hebben waarderen zichzelf. Zij vinden de afspraken die ze maken met zichzelf belangrijker dan de afspraken met anderen. Ook vraagt discipline zelfacceptatie. Aan jezelf werken vanuit zelfhaat werkt niet, het is niet duurzaam. Meestal ga je dan over op zelfsabotage en val je terug in oude patronen omdat de basis niet goed zit. Wanneer je bepaalde doelen hebt of aan een groeiproces bezig bent moet je jezelf daarom eerst accepteren voor je toe kunt werken naar die betere versie van jezelf. Discipline heeft dus veel meer met zelfliefde te maken dan je op het eerste gezicht zou denken!
De valkuil waar veel mensen intrappen wanneer ze aan zelfliefde gaan werken
Wanneer mensen aan zelfliefde gaan werken willen ze graag liever voor zichzelf worden en ook minder veeleisend. (Iets wat ik alleen maar toejuich overigens!) Wat er dan kan gebeuren is dat je het liever voor jezelf zijn als een excuus gaat gebruiken om jezelf niet zo nu en dan een schop onder je kont te geven. Zelfliefde is zelfsabotage wanneer je het lief zijn voor jezelf gebruikt als excuus om maar geen moeilijke of lastige dingen te doen of jezelf niet meer te hoeven uitdagen. Lief voor jezelf zijn betekent niet niks meer moeten. Dat is niet realistisch. Lief voor jezelf zijn betekent ook niet nooit meer dingen doen die je niet leuk vindt. Lief voor jezelf zijn betekent ook niet jezelf nooit meer oncomfortabel voelen. Wat het wel betekent? Dat je beter naar je grenzen luistert, vaker nee zegt, jezelf vaker rust gunt, regelmatig kiest voor waar je in het moment behoefte aan hebt, maar ook dat je van bepaalde activiteiten die bijdragen aan dat goede gevoel over jezelf een prioriteit maakt. Lief voor jezelf zijn is niet totaal geen grenzen kennen en gewoon altijd maar doen waar je zin in hebt. Weet je wat je dan meestal kiest? Niet wat perse goed voor je is maar wat je mind een korte rush geeft. Eten, social media, Netflix, kopen, dat soort dingen. Is dat zelfliefde? Zo nu en dan zeker! Maar geeft het je na afloop ook echt een goed gevoel over wie je bent? Voel je je warm en geliefd en gewaardeerd? Vaak niet. Daarom mag er ruimte zijn voor balans. Lief voor jezelf zijn is niet zwart-wit. Net als discipline niet zwart-wit is. Ook kan minder veeleisend naar jezelf toe zijn prima samengaan met discipline. Juist wel! Wanneer je zelfliefde ontwikkelt leer je al veel meer van binnenuit te leven in plaats van je constant te focussen op de buitenwereld en alle verwachtingen die daarbij horen. Het is in dit proces belangrijk dat je jezelf en je waarden gaat leren kennen. Wat vind ik echt belangrijk en heeft dus prioriteit, en wat minder? Discipline helpt je beter keuzes te gaan maken. Dit doe ik omdat ik dat belangrijk vind en dit hoef ik niet van mezelf te verwachten omdat…
Jezelf aan de afspraak houden of naar je grenzen luisteren?
Wanneer je eenmaal een beetje discipline hebt ontwikkeld kan het vervolgens een uitdaging zijn om balans te vinden tussen de afspraken met jezelf en wat je in het moment echt nodig hebt. Stel dat je trouw elke ochtend sport omdat je je daar zo goed bij voelt, maar dat je op een bepaalde ochtend ontzettend moe bent omdat je bijvoorbeeld een drukke week achter de rug hebt, en ook je lichaam stram en pijnlijk voelt. Wat doe je dan? Ga je toch sporten, je had het tenslotte met jezelf afgesproken, of geef je gehoor aan de duidelijke grens van je lijf? Discipline gaat niet zo ver dat je je lichaam moet overbelasten, uitputten of pijn moet doen. Maar wat de juiste keuze was, daar kom je vaak na afloop pas achter. Ga uitproberen. Wanneer is mijn lichaam echt moe en wanneer kan ik eigenlijk nog prima een work-out doen (en voel ik me juist energieker na afloop)? Wat is een grens en wanneer is iets eigenlijk meer een excuus? Schrijf dit gerust uit in je journal zodat je patronen gaat herkennen. Hoe vaker je dit soort keuzes maakt hoe beter je jezelf, je lichaam en je grenzen leert kennen. Het verschil tussen zelfsabotage en jezelf geven wat je nodig hebt kun je overigens goed merken. Wanneer je ervoor kiest niet te gaan sporten en wat langer te slapen die ochtend omdat je lichaam echt moe was geeft je dat een goed gevoel, het is een gebaar van zelfliefde. Wanneer je in je mind last van excuses hebt om die ochtend maar niet toe hoeven sporten en je geeft dáár aan toe, voel je je meestal schuldig wanneer je niet gaat. Gaandeweg wanneer je verder in je zelfliefde proces komt worden dit soort keuzes steeds makkelijker. Je herkent de saboterende stemmetjes vanuit je mind, je voelt je lichaam beter aan. Je weet dat je op jezelf kunt vertrouwen en dat je daardoor vaker in het moment een keuze kunt maken in plaats van je altijd aan je strikte afspraken te houden. Zo ontstaat er balans: ruimte om de ene keer te kiezen om te gaan doen wat je je hebt voorgenomen en de andere keer om in het moment eens lekker te genieten en te doen waar je zin in hebt.
Foto: Unsplash
Een onderwerp naar mijn hart! Ik krijg regelmatig de vraag wat de scheidingslijn is tussen discipline en zelfliefde: wanneer houd je jezelf aan je woord en wanneer ben je lief voor jezelf? Wanneer luister je naar de grenzen van je lichaam en wanneer doe je wat je jezelf voorgenomen hebt te doen? En wanneer is zelfliefde een vorm zelfsabotage? In deze blog geef ik je de antwoorden!
De misvatting over het hebben van discipline
Veel mensen hebben een hoop belemmerende overtuigingen als het over discipline gaat. Ze denken dat discipline een vorm van zelfhaat is. Dat je, als je gedisciplineerd bent, jezelf straft en alleen maar dingen doet die je eigenlijk niet wilt. Dat klinkt niet gezond en dat is discipline dan ook níet. Wat het wel is? Wanneer je discipline hebt betekent dit dat je de afspraken die je met jezelf maakt heel belangrijk vind, dat je je waarden helder hebt en vanuit die waarden keuzes maakt, en dat je op momenten dat je geen zin hebt in die afspraken met jezelf toch doorzet. Het is jezelf beheersen of jezelf aanzetten om iets te doen of te laten. Daardoor zul je uiteindelijk een bepaald resultaat bereiken. Discipline is dus geen zelfhaat. Nee, je leert jezelf op een gezonde manier toewerken naar doelen die tijd nodig hebben. Je leert jezelf aan dat het oké is om soms moeilijke, pijnlijke of niet leuke dingen te doen. Je leert jezelf bewuste keuzes te maken die weerspiegelen waar jij waarde aan hecht in het leven. Vraag jezelf dus eerst af voor je deze blog verder leest of je misschien de betekenis van het woord discipline een update moet geven. Zelf vind ik deze wel mooi: de wilskracht en de bereidheid om dingen te doen die goed voor je zijn, die je helpen je doelen te bereiken, weerspiegelen wat je belangrijk vindt, je uitdagen en bijdragen aan je ontwikkeling als mens.
* Discipline en zelfdiscipline zijn twee verschillende dingen. Wanneer je discipline hebt dan heb je de wilskracht om naar doelen toe werken en deze te bereiken. Zelfdiscipline betekent meer een intrinsieke motivatie. Van binnenuit dus. Je hebt bepaalde waarden of een innerlijke drive en die zorgen ervoor dat je dingen (makkelijk) laat, de wilskracht hebt om te doen wat goed voor je is. Wat mij betreft zijn ze allebei belangrijk. Hier vind je een uitgebreide blog over discipline.
Waarom discipline zelfliefde is
Sinds ik ben gaan groeien in zelfliefde heb ik ook (zelf)discipline ontwikkeld. Dat proces gaat wat mij betreft namelijk hand in hand. Wanneer je zelfliefde hebt schat je jezelf op waarde. Je vindt jezelf en je welzijn belangrijk genoeg om zorg voor te dragen. Dat zorg dragen doe je door prioriteit te maken van bepaalde activiteiten die enerzijds zorgen voor een goed gevoel en anderzijds ook bepaalde behoeften vervullen. Zelfzorg dus! In al die zelfzorgactiviteiten heb je echt niet altijd zin, maar je weet uiteindelijk dat je je beter voelt wanneer je ze wél doet en dat ze bijdragen aan je (emotionele, mentale, fysieke, spirituele) gezondheid. Mensen die een gezonde dosis zelfliefde hebben waarderen zichzelf. Zij vinden de afspraken die ze maken met zichzelf belangrijker dan de afspraken met anderen. Ook vraagt discipline zelfacceptatie. Aan jezelf werken vanuit zelfhaat werkt niet, het is niet duurzaam. Meestal ga je dan over op zelfsabotage en val je terug in oude patronen omdat de basis niet goed zit. Wanneer je bepaalde doelen hebt of aan een groeiproces bezig bent moet je jezelf daarom eerst accepteren voor je toe kunt werken naar die betere versie van jezelf. Discipline heeft dus veel meer met zelfliefde te maken dan je op het eerste gezicht zou denken!
De valkuil waar veel mensen intrappen wanneer ze aan zelfliefde gaan werken
Wanneer mensen aan zelfliefde gaan werken willen ze graag liever voor zichzelf worden en ook minder veeleisend. (Iets wat ik alleen maar toejuich overigens!) Wat er dan kan gebeuren is dat je het liever voor jezelf zijn als een excuus gaat gebruiken om jezelf niet zo nu en dan een schop onder je kont te geven. Zelfliefde is zelfsabotage wanneer je het lief zijn voor jezelf gebruikt als excuus om maar geen moeilijke of lastige dingen te doen of jezelf niet meer te hoeven uitdagen. Lief voor jezelf zijn betekent niet niks meer moeten. Dat is niet realistisch. Lief voor jezelf zijn betekent ook niet nooit meer dingen doen die je niet leuk vindt. Lief voor jezelf zijn betekent ook niet jezelf nooit meer oncomfortabel voelen. Wat het wel betekent? Dat je beter naar je grenzen luistert, vaker nee zegt, jezelf vaker rust gunt, regelmatig kiest voor waar je in het moment behoefte aan hebt, maar ook dat je van bepaalde activiteiten die bijdragen aan dat goede gevoel over jezelf een prioriteit maakt. Lief voor jezelf zijn is niet totaal geen grenzen kennen en gewoon altijd maar doen waar je zin in hebt. Weet je wat je dan meestal kiest? Niet wat perse goed voor je is maar wat je mind een korte rush geeft. Eten, social media, Netflix, kopen, dat soort dingen. Is dat zelfliefde? Zo nu en dan zeker! Maar geeft het je na afloop ook echt een goed gevoel over wie je bent? Voel je je warm en geliefd en gewaardeerd? Vaak niet. Daarom mag er ruimte zijn voor balans. Lief voor jezelf zijn is niet zwart-wit. Net als discipline niet zwart-wit is. Ook kan minder veeleisend naar jezelf toe zijn prima samengaan met discipline. Juist wel! Wanneer je zelfliefde ontwikkelt leer je al veel meer van binnenuit te leven in plaats van je constant te focussen op de buitenwereld en alle verwachtingen die daarbij horen. Het is in dit proces belangrijk dat je jezelf en je waarden gaat leren kennen. Wat vind ik echt belangrijk en heeft dus prioriteit, en wat minder? Discipline helpt je beter keuzes te gaan maken. Dit doe ik omdat ik dat belangrijk vind en dit hoef ik niet van mezelf te verwachten omdat…
Jezelf aan de afspraak houden of naar je grenzen luisteren?
Wanneer je eenmaal een beetje discipline hebt ontwikkeld kan het vervolgens een uitdaging zijn om balans te vinden tussen de afspraken met jezelf en wat je in het moment echt nodig hebt. Stel dat je trouw elke ochtend sport omdat je je daar zo goed bij voelt, maar dat je op een bepaalde ochtend ontzettend moe bent omdat je bijvoorbeeld een drukke week achter de rug hebt, en ook je lichaam stram en pijnlijk voelt. Wat doe je dan? Ga je toch sporten, je had het tenslotte met jezelf afgesproken, of geef je gehoor aan de duidelijke grens van je lijf? Discipline gaat niet zo ver dat je je lichaam moet overbelasten, uitputten of pijn moet doen. Maar wat de juiste keuze was, daar kom je vaak na afloop pas achter. Ga uitproberen. Wanneer is mijn lichaam echt moe en wanneer kan ik eigenlijk nog prima een work-out doen (en voel ik me juist energieker na afloop)? Wat is een grens en wanneer is iets eigenlijk meer een excuus? Schrijf dit gerust uit in je journal zodat je patronen gaat herkennen. Hoe vaker je dit soort keuzes maakt hoe beter je jezelf, je lichaam en je grenzen leert kennen. Het verschil tussen zelfsabotage en jezelf geven wat je nodig hebt kun je overigens goed merken. Wanneer je ervoor kiest niet te gaan sporten en wat langer te slapen die ochtend omdat je lichaam echt moe was geeft je dat een goed gevoel, het is een gebaar van zelfliefde. Wanneer je in je mind last van excuses hebt om die ochtend maar niet toe hoeven sporten en je geeft dáár aan toe, voel je je meestal schuldig wanneer je niet gaat. Gaandeweg wanneer je verder in je zelfliefde proces komt worden dit soort keuzes steeds makkelijker. Je herkent de saboterende stemmetjes vanuit je mind, je voelt je lichaam beter aan. Je weet dat je op jezelf kunt vertrouwen en dat je daardoor vaker in het moment een keuze kunt maken in plaats van je altijd aan je strikte afspraken te houden. Zo ontstaat er balans: ruimte om de ene keer te kiezen om te gaan doen wat je je hebt voorgenomen en de andere keer om in het moment eens lekker te genieten en te doen waar je zin in hebt.
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment