Bewust ouderschap: ik probeer er op de blog steeds meer aandacht aan te geven. Omdat ik me realiseer dat ‘we’ daar de verandering in gang moeten zetten. Het is heel goed dat er steeds meer bewustzijn ontstaat rondom het innerlijk kind werk, maar we zouden als volwassenen lang niet zoveel innerlijk werk hoeven doen als de basis goed zou zitten. De basis van het ouderschap. Als iedere ouder de tools in handen zou hebben om een kind groot te brengen die zich gezien, gehoord, geliefd en gesteund voelt, in zijn/haar kracht staat, die goed in staat is om gevoelens te verwoorden en deze te verwerken, flexibel is en met tegenslagen om weet te gaan. ‘Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen’ van Philippa Perry, psychotherapeut, schrijver en moeder, is zo’n boek waarin je die tools krijgt. In deze blog vind je een review over het boek en wat highlights die ik met je wil delen!
In het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen sta jij als ouder (ouder to be) centraal. Bewust ouderschap gaat niet over je kind, maar over jou. ‘‘Hoe we over onszelf denken en hoeveel verantwoordelijkheid we voor ons gedrag tegenover ons kind nemen zijn sleutelaspecten van het ouderschap die te vaak over het hoofd worden gezien.’’ Het boek is opgedeeld in zes delen. Philippa Perry bespreekt in deze delen onderwerpen als gevoelens, de omgeving van je kind, gedrag, communicatie, wat je hebt meegekregen uit je eigen opvoeding. In het voorwoord schrijft ze: ‘‘Dit boek gaat over hoe we een relatie opbouwen met onze kinderen, wat een goede relatie in de weg staat en wat eraan kan bijdragen. Het gaat over hoe we zelf zijn opgevoed en welke invloed dat heeft op onszelf als ouder, over de fouten die we maken – juist de fouten die we hoopten niet te zullen maken – en wat we daaraan kunnen doen. Ik schreef het boek dat ik zelf als jonge ouder had willen lezen.’’
In ‘Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen’ is Philippa Perry ontzettend direct, maar tegelijk ook heel mild en vergevingsgezind. Ze weet hoe het is om ouder te zijn, en geeft dan ook op elke bladzijde aan dat je je niet schuldig hoeft te voelen als je iets ‘verkeerd’ hebt gedaan of wanneer je je herkent in een van de scenario’s, maar dat je nu wel de kans hebt om het anders, beter, te gaan doen. Het boek staat vol met talloze voorbeelden uit de praktijk, korte oefeningen en een hele hoop basiskennis die voor iedere ouder heel helpend zal zijn. De hoofdstukken over gevoelens en gedrag zijn ontzettend waardevol, hebben mij veel geleerd en echt mijn ogen geopend, en ook het deel over wat je meeneemt uit je eigen opvoeding gaf me nieuwe inzichten. Maar wat mij persoonlijk het meeste is bijgebleven zijn de ontroerende stukjes over ouders die hun kinderen op een bewuste manier opvoeden en dat terug gaan zien in hun kind. Zoals het voorbeeld wat Philippa schetste uit haar eigen gezin. Ze geeft in het boek aan dat zij en haar partner echt geen perfecte ouders waren, maar dat ze altijd haar best deed de breuk te herstellen door sorry te zeggen of toe te geven dat ze fout zat. Zelf had ze dat in haar eigen kindertijd nooit ervaren, haar ouders erkenden nooit dat ze onredelijk waren of fout zaten, en omdat ze wist hoe naar ze dat vond als kind besloot ze dat zelf als ouder anders te doen. Het resultaat van die manier van opvoeden openbaarde zich toen haar dochter Flo vier jaar was en op een moment tegen haar moeder zei: ‘‘Sorry dat ik zo chagrijnig was in de auto mam, ik had gewoon trek. Nu gaat het wel weer.’’ Philippa zegt: ‘‘Ze dacht na over haar gedrag en probeerde een vermeende breuk te herstellen. Ik was diep geroerd. En het is logisch dat ze dat doet. Kinderen zijn geneigd om anderen te behandelen zoals ze zelf behandeld worden.’’ Een ander voorbeeld wat mij raakte was toen Flo voor het eerst tegen haar moeder zei: ‘‘Ik word straks heel boos.’’ In plaats van haar boosheid uit te leven, vatte ze die in woorden. Zo leerde ze te praten over hoe ze zich voelde in plaats van driftig te worden. Een skill, je gevoelens erkennen, benoemen en communiceren, waar je je hele leven zo ontzettend veel profijt van zult hebben. Het boek is een absolute aanrader voor iedere ouder, zelfs al zijn je kinderen al groot, maar eigenlijk voor ieder mens. ‘Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen’ leert je jezelf beter begrijpen, geeft een inkijkje in de wereld van een kind en bevat talloze waardevolle handvatten om te groeien en jezelf te ontwikkelen.
Bewust ouderschap
Ik kan het natuurlijk niet laten om wat belangrijke onderwerpen uit te lichten.
Je eigen verleden
Als je boos wordt, of een andere emotie ervaart in een reactie op iets wat je kind heeft gedaan of gevraagd, betekent dat dat het iets in jou heeft losgemaakt. Vaak werkt het zo: als je boos of hevig geëmotioneerd reageert in het bijzijn van je kind, is dat omdat je geleerd hebt je op die manier te verweren tegen het gevoel dat je overviel toen je zo oud was als zij. Het gedrag van je kind maakt gevoelens in je los die je toen zelf ervoer. Omdat je die gevoelens niet wilt hebben stap je direct over op woede, frustratie of paniek. Je kind zal zich op iedere leeftijd op een fysiek niveau herinneren aan de emoties waar je zelf mee rondliep toen je ongeveer zo oud was.
Breuk en herstel
Miscommunicaties, conflicten, elkaar pijn doen, het komt voor in iedere relatie. Maar niet de breuk is belangrijk, maar het herstel. Je kunt een breuk herstellen door jezelf te leren anders te reageren, maar ook door erover te praten en sorry te zeggen. Zelfs als je pas maanden later inziet dat je fout zat. Voor een kind is het herstel van de breuk door een ouder zo belangrijk. Kinderen betrekken wat er om hen heen gebeurt namelijk op zichzelf. Bedenk je dat het als kind een opluchting is om te horen als je als ouder aangeeft dat je tegen haar uitviel omdat je een slechte dag had op je werk, en niet omdat je niet van haar houdt.
Gevoelens
Het is ontzettend belangrijk dat de gevoelens van je kind worden gezien en begrepen. Als je in de eerste paar jaar de gevoelens van je kind serieus neemt, leren kinderen dat als ze zich rot voelen dat op den duur overgaat. Zo ontwikkelen ze een gezonde relatie tot hun gevoelens. Veel ouders gaan echter in tegen wat hun kind voelt omdat ze het moeilijk vinden om hun kind ongelukkig te zien. Maar gevoelens die niet erkend worden gaan niet weg. In de opvoeding is het daarom belangrijk dat je kind bij je terecht kan met zijn/haar gevoelens. Dat houd in dat je naast ze staat, maar niet overmand raakt door hun gevoelens. Je hebt bijvoorbeeld oog voor de woede die je kind voelt, je vertaalt dat eventueel voor ze in woorden, en vindt een acceptabele manier voor ze om die woede te uiten. Ook belangrijk: als je kind zich rot voelt hoeft het niet perse opgebeurd te worden. Je kind wil dat je meeleeft, dat je snapt hoe hij/zij zich voelt, zodat je kind zich minder alleen voelt. Wil je kind zich begrepen voelen dan is het nodig dat alle gevoelens en emoties er mogen zijn. Dat gaat alleen als je zelf als ouder goed in staat bent om contact te maken met je eigen emoties.
Gedrag
‘‘We gedragen ons allemaal beter wanneer we niet wanhopig smachten naar meer contact en verbondenheid, wanneer we ons op ons gemak voelen.’’ Mensen en kinderen gedragen zich ‘ongepast’ als ze geen andere of betere manier kunnen vinden om hun gevoelens en behoeften te uiten. Kinderen leren de woorden voor hoe ze zich voelen of wat ze willen alleen maar als wij hun die aanreiken. Het is aan jou de taak als ouder om het gedrag van je kind te ontcijferen. Vragen die je jezelf kunt stellen: wat proberen ze met hun gedrag te zeggen? Kan ik ze helpen dat op een meer gepaste manier te uiten? Wat zeggen ze tegen me met hun lichaam, herrie en hun woorden? En wat heb ik bijgedragen aan hun gedrag?
Foto: Unsplash
Bewust ouderschap: ik probeer er op de blog steeds meer aandacht aan te geven. Omdat ik me realiseer dat ‘we’ daar de verandering in gang moeten zetten. Het is heel goed dat er steeds meer bewustzijn ontstaat rondom het innerlijk kind werk, maar we zouden als volwassenen lang niet zoveel innerlijk werk hoeven doen als de basis goed zou zitten. De basis van het ouderschap. Als iedere ouder de tools in handen zou hebben om een kind groot te brengen die zich gezien, gehoord, geliefd en gesteund voelt, in zijn/haar kracht staat, die goed in staat is om gevoelens te verwoorden en deze te verwerken, flexibel is en met tegenslagen om weet te gaan. ‘Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen’ van Philippa Perry, psychotherapeut, schrijver en moeder, is zo’n boek waarin je die tools krijgt. In deze blog vind je een review over het boek en wat highlights die ik met je wil delen!
In het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen sta jij als ouder (ouder to be) centraal. Bewust ouderschap gaat niet over je kind, maar over jou. ‘‘Hoe we over onszelf denken en hoeveel verantwoordelijkheid we voor ons gedrag tegenover ons kind nemen zijn sleutelaspecten van het ouderschap die te vaak over het hoofd worden gezien.’’ Het boek is opgedeeld in zes delen. Philippa Perry bespreekt in deze delen onderwerpen als gevoelens, de omgeving van je kind, gedrag, communicatie, wat je hebt meegekregen uit je eigen opvoeding. In het voorwoord schrijft ze: ‘‘Dit boek gaat over hoe we een relatie opbouwen met onze kinderen, wat een goede relatie in de weg staat en wat eraan kan bijdragen. Het gaat over hoe we zelf zijn opgevoed en welke invloed dat heeft op onszelf als ouder, over de fouten die we maken – juist de fouten die we hoopten niet te zullen maken – en wat we daaraan kunnen doen. Ik schreef het boek dat ik zelf als jonge ouder had willen lezen.’’
In ‘Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen’ is Philippa Perry ontzettend direct, maar tegelijk ook heel mild en vergevingsgezind. Ze weet hoe het is om ouder te zijn, en geeft dan ook op elke bladzijde aan dat je je niet schuldig hoeft te voelen als je iets ‘verkeerd’ hebt gedaan of wanneer je je herkent in een van de scenario’s, maar dat je nu wel de kans hebt om het anders, beter, te gaan doen. Het boek staat vol met talloze voorbeelden uit de praktijk, korte oefeningen en een hele hoop basiskennis die voor iedere ouder heel helpend zal zijn. De hoofdstukken over gevoelens en gedrag zijn ontzettend waardevol, hebben mij veel geleerd en echt mijn ogen geopend, en ook het deel over wat je meeneemt uit je eigen opvoeding gaf me nieuwe inzichten. Maar wat mij persoonlijk het meeste is bijgebleven zijn de ontroerende stukjes over ouders die hun kinderen op een bewuste manier opvoeden en dat terug gaan zien in hun kind. Zoals het voorbeeld wat Philippa schetste uit haar eigen gezin. Ze geeft in het boek aan dat zij en haar partner echt geen perfecte ouders waren, maar dat ze altijd haar best deed de breuk te herstellen door sorry te zeggen of toe te geven dat ze fout zat. Zelf had ze dat in haar eigen kindertijd nooit ervaren, haar ouders erkenden nooit dat ze onredelijk waren of fout zaten, en omdat ze wist hoe naar ze dat vond als kind besloot ze dat zelf als ouder anders te doen. Het resultaat van die manier van opvoeden openbaarde zich toen haar dochter Flo vier jaar was en op een moment tegen haar moeder zei: ‘‘Sorry dat ik zo chagrijnig was in de auto mam, ik had gewoon trek. Nu gaat het wel weer.’’ Philippa zegt: ‘‘Ze dacht na over haar gedrag en probeerde een vermeende breuk te herstellen. Ik was diep geroerd. En het is logisch dat ze dat doet. Kinderen zijn geneigd om anderen te behandelen zoals ze zelf behandeld worden.’’ Een ander voorbeeld wat mij raakte was toen Flo voor het eerst tegen haar moeder zei: ‘‘Ik word straks heel boos.’’ In plaats van haar boosheid uit te leven, vatte ze die in woorden. Zo leerde ze te praten over hoe ze zich voelde in plaats van driftig te worden. Een skill, je gevoelens erkennen, benoemen en communiceren, waar je je hele leven zo ontzettend veel profijt van zult hebben. Het boek is een absolute aanrader voor iedere ouder, zelfs al zijn je kinderen al groot, maar eigenlijk voor ieder mens. ‘Het boek waarvan je wilde dat je ouders het hadden gelezen’ leert je jezelf beter begrijpen, geeft een inkijkje in de wereld van een kind en bevat talloze waardevolle handvatten om te groeien en jezelf te ontwikkelen.
Bewust ouderschap
Ik kan het natuurlijk niet laten om wat belangrijke onderwerpen uit te lichten.
Je eigen verleden
Als je boos wordt, of een andere emotie ervaart in een reactie op iets wat je kind heeft gedaan of gevraagd, betekent dat dat het iets in jou heeft losgemaakt. Vaak werkt het zo: als je boos of hevig geëmotioneerd reageert in het bijzijn van je kind, is dat omdat je geleerd hebt je op die manier te verweren tegen het gevoel dat je overviel toen je zo oud was als zij. Het gedrag van je kind maakt gevoelens in je los die je toen zelf ervoer. Omdat je die gevoelens niet wilt hebben stap je direct over op woede, frustratie of paniek. Je kind zal zich op iedere leeftijd op een fysiek niveau herinneren aan de emoties waar je zelf mee rondliep toen je ongeveer zo oud was.
Breuk en herstel
Miscommunicaties, conflicten, elkaar pijn doen, het komt voor in iedere relatie. Maar niet de breuk is belangrijk, maar het herstel. Je kunt een breuk herstellen door jezelf te leren anders te reageren, maar ook door erover te praten en sorry te zeggen. Zelfs als je pas maanden later inziet dat je fout zat. Voor een kind is het herstel van de breuk door een ouder zo belangrijk. Kinderen betrekken wat er om hen heen gebeurt namelijk op zichzelf. Bedenk je dat het als kind een opluchting is om te horen als je als ouder aangeeft dat je tegen haar uitviel omdat je een slechte dag had op je werk, en niet omdat je niet van haar houdt.
Gevoelens
Het is ontzettend belangrijk dat de gevoelens van je kind worden gezien en begrepen. Als je in de eerste paar jaar de gevoelens van je kind serieus neemt, leren kinderen dat als ze zich rot voelen dat op den duur overgaat. Zo ontwikkelen ze een gezonde relatie tot hun gevoelens. Veel ouders gaan echter in tegen wat hun kind voelt omdat ze het moeilijk vinden om hun kind ongelukkig te zien. Maar gevoelens die niet erkend worden gaan niet weg. In de opvoeding is het daarom belangrijk dat je kind bij je terecht kan met zijn/haar gevoelens. Dat houd in dat je naast ze staat, maar niet overmand raakt door hun gevoelens. Je hebt bijvoorbeeld oog voor de woede die je kind voelt, je vertaalt dat eventueel voor ze in woorden, en vindt een acceptabele manier voor ze om die woede te uiten. Ook belangrijk: als je kind zich rot voelt hoeft het niet perse opgebeurd te worden. Je kind wil dat je meeleeft, dat je snapt hoe hij/zij zich voelt, zodat je kind zich minder alleen voelt. Wil je kind zich begrepen voelen dan is het nodig dat alle gevoelens en emoties er mogen zijn. Dat gaat alleen als je zelf als ouder goed in staat bent om contact te maken met je eigen emoties.
Gedrag
‘‘We gedragen ons allemaal beter wanneer we niet wanhopig smachten naar meer contact en verbondenheid, wanneer we ons op ons gemak voelen.’’ Mensen en kinderen gedragen zich ‘ongepast’ als ze geen andere of betere manier kunnen vinden om hun gevoelens en behoeften te uiten. Kinderen leren de woorden voor hoe ze zich voelen of wat ze willen alleen maar als wij hun die aanreiken. Het is aan jou de taak als ouder om het gedrag van je kind te ontcijferen. Vragen die je jezelf kunt stellen: wat proberen ze met hun gedrag te zeggen? Kan ik ze helpen dat op een meer gepaste manier te uiten? Wat zeggen ze tegen me met hun lichaam, herrie en hun woorden? En wat heb ik bijgedragen aan hun gedrag?
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment