Ik ben snel overprikkeld, kan slecht tegen harde geluiden en fel licht, ben meer dan gemiddeld op mezelf, ik bloei op van natuur, en kan indrukken en energieën op een dag maar moeizaam verwerken. Het altijd maar aan staan is dus overduidelijk niks voor mij en dit zijn de kenmerken van een high sensitive person die in mijn leven het meest tot uiting komen.
En dat is beslist niet zielig, en stempels daar houd ik al helemaal niet van, maar wat ik wel met deze blog wil bereiken is wat meer begrip. Mensen kunnen soms echt genadeloos zijn in hun oordeel rondom dingen waar ze zichzelf overduidelijk niet in herkennen. En dat is weleens jammer. Meer acceptatie maakt de wereld ook weer een stukje mooier, en door jezelf en al je eigenschappen te omarmen kun je pas echt zijn wie je bent.
Benieuwd wat HSP’s kenmerkt? Zij:
- Nemen gedetailleerder, subtieler en intenser waar
- Zijn erg gevoelig voor prikkels van buitenaf
- Hebben meer moeite en meer tijd nodig om indrukken te verwerken
- Hebben een diep en rijk innerlijk leven; dromen, fantaseren en overwegen veel
- Voelen stemmingen en sferen goed aan
- Zijn vaak plichtsgetrouw en perfectionistisch
- Zijn vaak zorgzaam en anticiperend op behoeften van anderen; moeite om grenzen aan te geven
- Hebben relatief meer en sneller last van stress, spanning en fysieke klachten zoals hoofdpijn, allergieën, maag/darmklachten, chronische vermoeidheid etc.
- Lopen groter risico op stemmingswisselingen, depressiviteit, angsten en verslavingen
Misschien herken je dit wel, in deze dingen uit HSP zich het duidelijkst bij mij:
Perfectionisme
Met stip op nummer 1. Ik neem veel teveel op me, mijn to do lijsten zijn nooit af en ik ben heel streng naar mezelf toe in mijn werk en de resultaten die ik boek. Daarnaast, en dat vloeit voort uit het perfectionisme en is ook een eigenschap van HSP, vind ik het super moeilijk om te genieten in het nu. Ik kan echt heel goed genieten van alle mooie en kleine dingen, maar mijn perfectionisme laat me altijd vooruit kijken, nog hogere doelen stellen en bezig zijn met morgen. Als je perfectionisme combineert met het hebben van een redelijk ‘druk’, afwisselend leven met veel verschillende zakelijke contacten, mensen, bezigheden en indrukken dan ben je aan het einde van de dag gesloopt, zoals ik altijd was. Ik heb niet voor niks dan al tot twee keer toe een burn-out gehad.
Positieve en negatieve energieën
Tijdens gesprekken en ontmoetingen met mensen realiseer ik me dat ik toch wel een beetje anders ben. Ik kan niet de hele dag schakelen tussen verschillende mensen en gesprekken, en negatieve energieën of hele sterke energieën van mensen komen gewoon best wel hard bij mij binnen. Na een gesprek met iemand waarmee het niet goed gaat of met iemand die veel aandacht nodig heeft, voel ik de energie langzaam uit mijn lichaam verdwijnen en moet ik me echt even opladen. Naar buiten, frisse lucht, rust en tijd om indrukken te verwerken. Doorgaan met werk is dan echt geen optie, het is alsof ik geblokkeerd ben en mijn lijf ‘nee’ schreeuwt. Waar ik vroeger van meeting naar meeting rende plan ik nu nooit meer dan 1 afspraak op een dag waar ik dan al mijn aandacht aan kan geven.
Verantwoordelijkheid
In mijn eigen zoek proces was er niemand die zich over mij ontfermde en dat stukje ‘zorg’ op zich nam. Dat maakt dat ik me snel verantwoordelijk voel voor een ander als ik merk dat diegene een beetje in mijn oude schoenen staat en zie ik het al gauw als mijn plicht diegene verder te helpen. Ik heb jarenlang een zorg rol op mij genomen in relaties met mensen waarvan ik niet besefte dat niemand dat van me vraagt en iedereen zijn eigen tijd kiest om dingen te veranderen of een nieuwe weg in te slaan.
Op mezelf zijn
Ik realiseer me dat ik meer dan gemiddeld genomen op mezelf ben. Ik reis alleen, zit alleen in koffiententjes, ga dagjes alleen op pad en ik werk ook alleen. Je hebt mensen die niet alleen kunnen zijn, ik ben een soort van het tegenovergestelde. Ik kan helemaal in mijn eigen wereld opgaan en een bubbel creëren waar ik tijden in blijf zitten. Niemand die met zijn energie in die bubbel komt, en ik heb alleen mezelf maar om rekening mee te houden.
Snel overprikkeld/tijd nodig om indrukken te verwerken
Ik heb jaren gehad dat ik ook vrolijk mee denderde in deze snelle wereld. Nu ben ik na een rondje Instagram al gewoon zo enorm overprikkeld dat mijn hoofd uit elkaar barst van alle onnodige informatie. Ik kijk al 2 jaar geen tv meer, heb geen Facebook account en de combi lezen en muziek is voor mij ook echt niet te doen. En ja dat is soms lastig, en daardoor voel ik me weleens een doos en een granny. Maar als ik eerlijk ben, mis ik ook gewoon echt helemaal niks en ben ik blij dat ik door die eigenschappen me een beetje heb kunnen onttrekken aan dat digitale tijdperk en weer gewoon 1 op 1 in gesprek ga met de mensen die belangrijk voor me zijn.
» Van kwetsbaarheid naar kracht
Dat er een negatief label hangt (of mensen er zich voor schamen eigenschappen te hebben van HSP), ik snap het eerlijk gezegd wel een klein beetje. Het voelt als een zwakte in een groot grijs (vaag) gebied waar niemand het fijne van lijkt te weten, en het gebrek aan begrip is vaak toch nog een groot ding in ons land. Ik praat dan ook eigenlijk nooit over dit onderwerp met andere mensen. Niet omdat ik me ervoor schaam, maar meer omdat ik mezelf heb geaccepteerd en het niet zo nodig vind overal een label op te plakken. En nee, ik kan niet meer in 7 sloten tegelijk lopen, hoe graag ik dat soms ook zou willen. Ik moet heel bewust afspraken plannen en dat kan ik als negatief zien, maar ik vind het juist een verademing om eindelijk eens naar mezelf te luisteren, grenzen te accepteren en de focus te leggen op wat wel kan. Ik haal enorm veel energie uit het buiten zijn, sporten, wandelen, in de natuur, en het uiten van mijn creativiteit. Door mijn sterke intuïtie weet ik echt heel goed wat ik nodig heb en wat niet, en twijfel ik eigenlijk nooit meer bij het maken van keuzes of beslissingen. Mijn grenzen accepteren heeft weer een stukje zelfliefde in gang gezet en me eigenlijk alleen maar dichterbij mezelf gebracht. En ik vraag me nog meer dan dagelijks af hoor, hoe ik jarenlang zo voorbij ben gegaan aan mezelf, met die absurde werkuren, met al die ruis en dat snelle schakelen en alle ballen hoog houden. Ik was simpelweg zo ver van mezelf verwijderd geraakt dat ik niet eens meer kón voelen dat het leven wat ik leefde, absoluut niet bij mijn persoontje paste.
Liefs!
Bronnen en meer info:
Femke de Grijs
Hooggevoelig.nl
Voor Ruby haar blog schreef ik een stukje over mijn ervaringen met HSP, deze kun je hier lezen.
gevoelig zijn: van kwetsbaarheid naar kracht){kind=link}