‘Bescherm je hart’

Ik laat even binnenkomen wat er staat.

Pakweg een jaar geleden zou ik precies snappen wat diegene hiermee bedoelt.

Zou ik ook zo hebben gedacht.

Maar die Willemijn is er niet meer.

Er springen tranen in mijn ogen.

Ik voel een glimlach (grijns) op mijn gezicht. 

Ik hoef mijn hart niet meer te beschermen.

Zo wil ik niet meer leven.

Dat is voor mij geen leven.

Ik heb de afgelopen jaren behoorlijk veilig geleefd. Me volledig gefocust op mijn werk waardoor ik me veelal afsloot voor mensen en mijn hart gesloten kon houden.

Spanje opende mijn hart.

Ik leef nu met mijn hart wagenwijd open.

En dat is heel mooi en tegelijkertijd ook zo messy.

Het ene moment sta ik te dansen in de kamer en ben ik ultiem gelukkig en het andere moment word ik tijdens mijn work-out in de sportschool zomaar ineens overvallen door tranen en kan ik niet meer stoppen met huilen.

Het ene moment voel ik zóveel liefde, voor de mensen om me heen, voor het leven, en het andere moment is er even alleen maar leegte en twijfel.

Hoge pieken en diepe dalen.

Mijn oude leven was redelijk veilig, comfortabel en voorspelbaar.

Toch zou ik er nooit meer naar terugwillen.

Ik kies voor de hoge pieken en diepe dalen en alles wat daarbij hoort.

Ik kies voor leven met mijn hart wagenwijd open.

Ik kan die keuze inmiddels maken, simpelweg omdat ik ervaren heb dat mijn veerkracht zo groot is dat ik waar dan ook van kan herstellen.

Ik heb dat inmiddels aan mezelf bewezen.

De afgelopen tijd worstelde ik een beetje met het imago van mezelf als coach. 

Nu mijn leven er zo anders uitziet, het emigreren maar ook gewoon mens zijn regelmatig voor uitdagingen zorgt, ben ik niet meer de coach met wie het altijd goed gaat. 

Wat deel ik daarvan? Hoe ver wil ik hierin gaan? Wat wil ik uitstralen naar mensen?

Na een tijdje met dit onderwerp te hebben rondgelopen bedacht ik me dit: 

Ik help mensen niet naar een punt waarop het áltijd goed met ze gaat. 

Ik sta niet voor alles uit de weg gaan in het leven of zo snel mogelijk fixen om maar niet (meer) te hoeven lijden.

Ik sta niet voor jezelf beschermen en daardoor het leven missen. 

Ik sta niet voor een bepaald imago naleven maar daardoor jezelf niet kunnen zijn.

Nee.

Ik wil je meegeven en zelf uitstralen hoe mooi, en bijzonder en rijk het leven kan zijn als je het ten volle beleefd.

De mooie en de lelijke kanten.

Ik wil je meegeven dat je als mens zoveel veerkracht in jezelf hebt dat je overal van kunt herstellen.

En dat je jezelf dus niet hoeft te beschermen.

Ik wil je laten zien dat de echte, pure en kwetsbare versie van jezelf áltijd de beste versie van jezelf is. Want dan ben je mens.

Ik wil je meegeven dat er doorheen gaan de enige weg is. 

Dat is wat ik je leer in mijn coaching en in de programma’s. Je veerkracht gebruiken. De juiste tools gebruiken om met dat messy leven om te gaan. Een basis creëren in jezelf waarop je altijd weer terug kunt vallen.

Zodat je niet op veilig hoeft te spelen.

Dwars door het leven heen.

Net als ikzelf altijd doe.

Ik schuw geen enkele uitdaging meer, ik kom elke dag opnieuw weer opdagen voor alles dat het leven me brengt en geeft.

Messy maar mooi.

Lachen en huilen tegelijk.

Mijn hart voelt vol.

‘Bescherm je hart’

Ik laat even binnenkomen wat er staat.

Pakweg een jaar geleden zou ik precies snappen wat diegene hiermee bedoelt.

Zou ik ook zo hebben gedacht.

Maar die Willemijn is er niet meer.

Er springen tranen in mijn ogen.

Ik voel een glimlach (grijns) op mijn gezicht. 

Ik hoef mijn hart niet meer te beschermen.

Zo wil ik niet meer leven.

Dat is voor mij geen leven.

Ik heb de afgelopen jaren behoorlijk veilig geleefd. Me volledig gefocust op mijn werk waardoor ik me veelal afsloot voor mensen en mijn hart gesloten kon houden.

Spanje opende mijn hart.

Ik leef nu met mijn hart wagenwijd open.

En dat is heel mooi en tegelijkertijd ook zo messy.

Het ene moment sta ik te dansen in de kamer en ben ik ultiem gelukkig en het andere moment word ik tijdens mijn work-out in de sportschool zomaar ineens overvallen door tranen en kan ik niet meer stoppen met huilen.

Het ene moment voel ik zóveel liefde, voor de mensen om me heen, voor het leven, en het andere moment is er even alleen maar leegte en twijfel.

Hoge pieken en diepe dalen.

Mijn oude leven was redelijk veilig, comfortabel en voorspelbaar.

Toch zou ik er nooit meer naar terugwillen.

Ik kies voor de hoge pieken en diepe dalen en alles wat daarbij hoort.

Ik kies voor leven met mijn hart wagenwijd open.

Ik kan die keuze inmiddels maken, simpelweg omdat ik ervaren heb dat mijn veerkracht zo groot is dat ik waar dan ook van kan herstellen.

Ik heb dat inmiddels aan mezelf bewezen.

De afgelopen tijd worstelde ik een beetje met het imago van mezelf als coach. 

Nu mijn leven er zo anders uitziet, het emigreren maar ook gewoon mens zijn regelmatig voor uitdagingen zorgt, ben ik niet meer de coach met wie het altijd goed gaat. 

Wat deel ik daarvan? Hoe ver wil ik hierin gaan? Wat wil ik uitstralen naar mensen?

Na een tijdje met dit onderwerp te hebben rondgelopen bedacht ik me dit: 

Ik help mensen niet naar een punt waarop het áltijd goed met ze gaat. 

Ik sta niet voor alles uit de weg gaan in het leven of zo snel mogelijk fixen om maar niet (meer) te hoeven lijden.

Ik sta niet voor jezelf beschermen en daardoor het leven missen. 

Ik sta niet voor een bepaald imago naleven maar daardoor jezelf niet kunnen zijn.

Nee.

Ik wil je meegeven en zelf uitstralen hoe mooi, en bijzonder en rijk het leven kan zijn als je het ten volle beleefd.

De mooie en de lelijke kanten.

Ik wil je meegeven dat je als mens zoveel veerkracht in jezelf hebt dat je overal van kunt herstellen.

En dat je jezelf dus niet hoeft te beschermen.

Ik wil je laten zien dat de echte, pure en kwetsbare versie van jezelf áltijd de beste versie van jezelf is. Want dan ben je mens.

Ik wil je meegeven dat er doorheen gaan de enige weg is. 

Dat is wat ik je leer in mijn coaching en in de programma’s. Je veerkracht gebruiken. De juiste tools gebruiken om met dat messy leven om te gaan. Een basis creëren in jezelf waarop je altijd weer terug kunt vallen.

Zodat je niet op veilig hoeft te spelen.

Dwars door het leven heen.

Net als ikzelf altijd doe.

Ik schuw geen enkele uitdaging meer, ik kom elke dag opnieuw weer opdagen voor alles dat het leven me brengt en geeft.

Messy maar mooi.

Lachen en huilen tegelijk.

Mijn hart voelt vol.