‘Ik heb daar geen ervaring in, ik doe ook vaak maar gewoon wat.’ ‘Ik zal het proberen’ in plaats van ‘dat gaan we doen.’ ‘Dat…, dat is gewoon een hobby, stelt niks voor.’ Hoor je dit soort dingen ook weleens je mond uit rollen voor je er erg in hebt? Maak jij jezelf ook standaard kleiner als je iemand tegenover je hebt die je op de één of andere manier imponeert? Denk jij ook nog steeds dat je een hele lijst diploma’s en werkervaring nodig hebt om jezelf goed te mogen vinden in dat wat je graag doet? Of dat er iets moet gebeuren voor je de moed hebt om al die grote dromen waar te maken?

Kracht is een veelvuldig onderwerp in de coachingsgesprekken die ik de laatste maanden heb gehad. Toch begon vanochtend pas echt het licht te schijnen door een stukje tekst wat ik las na het doorklikken van de podcast die ik luisterde. Ik begon door die tekst in te zien dat ik helemaal geen moeite heb mijn eigen kwetsbaarheid te tonen, mijn blog staat er vol mee, maar dat het tonen van mijn kracht (en mijn kwaliteiten) echt wel een issue is. Misschien wel in mijn hele leven. Ik ging situaties na in zowel werk als privé en kwam tot conclusies. Opeens zag ik het zwart op wit. Ik praat vaak met een hand voor mijn mond, ik slik vaker woorden in dan dat ik ze uitspreek, ik hou er niet echt van om gezien te worden als bijvoorbeeld boegbeeld van mijn blog, ik schreeuw niks van de daken, run een ‘bedrijfje’, schrijf als hobby, en ondertussen doe ik er ook nog wat andere dingen bij. Maar niks serieus natuurlijk.

Als ik heel eerlijk ben dan vind ik het veel makkelijker om een waslijst aan zulk soort dingen op te noemen dan dat ik nou eens opsom waar ik goed in ben, waar mijn kracht ligt en wat mijn mooie eigenschappen zijn. En nee, ik ben niet onzeker. Eigenlijk nergens over. Maar toch, stiekem, blijf ik altijd een beetje in die ondergeschikte rol zitten die ik jaren geleden aangenomen heb omdat ik me toen daadwerkelijk ook zo voelde. Een rol die je heel makkelijk gewoon door blijft spelen. Mijn kwetsbaarheid tonen voelt voor mij veel meer eigen dan het tonen van mijn kracht.

Dat terwijl ik die kracht in me heb. Ik voel hem regelmatig in me borrelen, en deze komt het beste tot uiting wanneer ik in het diepe spring, voor uitdagingen sta of wanneer ik door zware tijden in het leven ga. Ik denk terug aan mijn reizen dit jaar. Alles was nieuw. Ik was alleen en moest mezelf zien te redden. En ik kon het, ik deed het. Of toen ik een groot project moest afronden waar ik eigenlijk geen ervaring in had. Het lukte me. Toen ik mijn huis opzegde en zomaar op het vliegtuig stapte. Wanneer ik voor mezelf moet staan in privé situaties. Ik vind het allemaal enorm spannend, maar het lukte me altijd. Mijn kracht is altijd daar wanneer ik ‘m nodig heb.

Uitgaan van wat je kunt, uitgaan van wie je bent. Zonder nadenken springen, omdat je overtuigd bent dat dit je weg is. Ik ben me ervan bewust dat ik niet altijd durf te vertrouwen op wie ik ben en wat ik kan. Op mijn innerlijke (veer)kracht. Er zijn tijden dat ik daar meer moeite mee hebt. Om het dan weer te voelen en die kracht te ervaren herinner ik mezelf altijd weer aan wat ik allemaal gedaan heb. Ik beeld me in dat ik dat doodenge telefoongesprek moest voeren, of toen ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld vloog wat ik eigenlijk best een mooie uitdaging vond. Of toen ik die klus aannam met nul ervaring en de hele boel op mijn hals haalde en ze super tevreden waren met het resultaat. Toen ik een nieuw leven begon in Breda en geen enkele twijfel had dat het zou slagen. Mijn baan opzegde met niks achter de hand. Dan denk ik gewoon aan die keren dat ik zo roekeloos was in het springen zonder nadenken omdat ik geloofde in mezelf. In wie ik ben, maar ook in de kwaliteiten die ik in me heb. En dat ik dat best eens hardop uit mag spreken. En dan is die kracht er opeens weer. Dat ongelofelijke gevoel dat je de wereld aankunt.

We hebben allemaal die kracht in ons. Ook jij. Je mag erop varen. Je mag erop terugvallen. Spreek je angsten (of je kleine ik) toe op het moment dat je overschreeuwd wordt, en haal weer even een moment terug waarin je je enorm krachtig voelde. Wees je bewust van het feit dat je kunt schakelen tussen die twee rollen, en dus ook zo in je kracht kunt gaan staan op kruispunten in je leven en op momenten dat je die kracht heel hard nodig hebt. Kwetsbaarheid is mooi, het brengt verbinding als je je echt durft te laten zien, als je toegeeft dat je iets niet weet, of kunt, of dat je twijfelt, maar je mag ook zeker hardop zeggen waar je goed in bent, wat jouw krachtige eigenschappen zijn, wat jij jij maakt. Spreek jezelf uit. Laat jezelf zien.

X

Foto: Unsplash

‘Ik heb daar geen ervaring in, ik doe ook vaak maar gewoon wat.’ ‘Ik zal het proberen’ in plaats van ‘dat gaan we doen.’ ‘Dat…, dat is gewoon een hobby, stelt niks voor.’ Hoor je dit soort dingen ook weleens je mond uit rollen voor je er erg in hebt? Maak jij jezelf ook standaard kleiner als je iemand tegenover je hebt die je op de één of andere manier imponeert? Denk jij ook nog steeds dat je een hele lijst diploma’s en werkervaring nodig hebt om jezelf goed te mogen vinden in dat wat je graag doet? Of dat er iets moet gebeuren voor je de moed hebt om al die grote dromen waar te maken?

Kracht is een veelvuldig onderwerp in de coachingsgesprekken die ik de laatste maanden heb gehad. Toch begon vanochtend pas echt het licht te schijnen door een stukje tekst wat ik las na het doorklikken van de podcast die ik luisterde. Ik begon door die tekst in te zien dat ik helemaal geen moeite heb mijn eigen kwetsbaarheid te tonen, mijn blog staat er vol mee, maar dat het tonen van mijn kracht (en mijn kwaliteiten) echt wel een issue is. Misschien wel in mijn hele leven. Ik ging situaties na in zowel werk als privé en kwam tot conclusies. Opeens zag ik het zwart op wit. Ik praat vaak met een hand voor mijn mond, ik slik vaker woorden in dan dat ik ze uitspreek, ik hou er niet echt van om gezien te worden als bijvoorbeeld boegbeeld van mijn blog, ik schreeuw niks van de daken, run een ‘bedrijfje’, schrijf als hobby, en ondertussen doe ik er ook nog wat andere dingen bij. Maar niks serieus natuurlijk.

Als ik heel eerlijk ben dan vind ik het veel makkelijker om een waslijst aan zulk soort dingen op te noemen dan dat ik nou eens opsom waar ik goed in ben, waar mijn kracht ligt en wat mijn mooie eigenschappen zijn. En nee, ik ben niet onzeker. Eigenlijk nergens over. Maar toch, stiekem, blijf ik altijd een beetje in die ondergeschikte rol zitten die ik jaren geleden aangenomen heb omdat ik me toen daadwerkelijk ook zo voelde. Een rol die je heel makkelijk gewoon door blijft spelen. Mijn kwetsbaarheid tonen voelt voor mij veel meer eigen dan het tonen van mijn kracht.

Dat terwijl ik die kracht in me heb. Ik voel hem regelmatig in me borrelen, en deze komt het beste tot uiting wanneer ik in het diepe spring, voor uitdagingen sta of wanneer ik door zware tijden in het leven ga. Ik denk terug aan mijn reizen dit jaar. Alles was nieuw. Ik was alleen en moest mezelf zien te redden. En ik kon het, ik deed het. Of toen ik een groot project moest afronden waar ik eigenlijk geen ervaring in had. Het lukte me. Toen ik mijn huis opzegde en zomaar op het vliegtuig stapte. Wanneer ik voor mezelf moet staan in privé situaties. Ik vind het allemaal enorm spannend, maar het lukte me altijd. Mijn kracht is altijd daar wanneer ik ‘m nodig heb.

Uitgaan van wat je kunt, uitgaan van wie je bent. Zonder nadenken springen, omdat je overtuigd bent dat dit je weg is. Ik ben me ervan bewust dat ik niet altijd durf te vertrouwen op wie ik ben en wat ik kan. Op mijn innerlijke (veer)kracht. Er zijn tijden dat ik daar meer moeite mee hebt. Om het dan weer te voelen en die kracht te ervaren herinner ik mezelf altijd weer aan wat ik allemaal gedaan heb. Ik beeld me in dat ik dat doodenge telefoongesprek moest voeren, of toen ik in mijn eentje naar de andere kant van de wereld vloog wat ik eigenlijk best een mooie uitdaging vond. Of toen ik die klus aannam met nul ervaring en de hele boel op mijn hals haalde en ze super tevreden waren met het resultaat. Toen ik een nieuw leven begon in Breda en geen enkele twijfel had dat het zou slagen. Mijn baan opzegde met niks achter de hand. Dan denk ik gewoon aan die keren dat ik zo roekeloos was in het springen zonder nadenken omdat ik geloofde in mezelf. In wie ik ben, maar ook in de kwaliteiten die ik in me heb. En dat ik dat best eens hardop uit mag spreken. En dan is die kracht er opeens weer. Dat ongelofelijke gevoel dat je de wereld aankunt.

We hebben allemaal die kracht in ons. Ook jij. Je mag erop varen. Je mag erop terugvallen. Spreek je angsten (of je kleine ik) toe op het moment dat je overschreeuwd wordt, en haal weer even een moment terug waarin je je enorm krachtig voelde. Wees je bewust van het feit dat je kunt schakelen tussen die twee rollen, en dus ook zo in je kracht kunt gaan staan op kruispunten in je leven en op momenten dat je die kracht heel hard nodig hebt. Kwetsbaarheid is mooi, het brengt verbinding als je je echt durft te laten zien, als je toegeeft dat je iets niet weet, of kunt, of dat je twijfelt, maar je mag ook zeker hardop zeggen waar je goed in bent, wat jouw krachtige eigenschappen zijn, wat jij jij maakt. Spreek jezelf uit. Laat jezelf zien.

X

Foto: Unsplash