Lotte Manou van Wely, zelfstandig fotografe, webdesigner, blogger. Een persoon die ik al een hele tijd bewonder. Door haar prachtige foto’s maar ook zeker om haar persoonlijkheid. Een stuk over het creatieve in haar, het bewust leven, maar ook over onzekerheden, twijfels en de toekomst.

Anders dan anders
Lotte Manou: ”Ik merkte op de middelbare school al snel dat ik anders was dan anders. Ik was toen al een beetje eigengereid, wilde zelf bepalen wanneer ik wat ging doen. School paste in die zin niet echt bij me. In de tweede klas voelde ik steeds meer dat ik voor mezelf wilde beginnen na mijn opleiding. Mijn eigen vrijheid, zelf creëren en bepalen. Dat creatieve in me kwam toen steeds meer naar voren, maar ik had er alleen nog nooit eerder bij stil gestaan dat je er je werk van zou kunnen maken, en dan helemaal niet als zelfstandige.

Na de middelbare school ben ik 4 maanden gaan studeren in Amsterdam. Communicatiewetenschappen aan de UvA. Het werd als snel duidelijk dat ik hier totaal niet gelukkig van werd. Toch was het een heftige beslissing om hiermee te stoppen, omdat ik er eigenlijk van overtuigd was dat ik dat papiertje nodig zou hebben in mijn leven. Mijn keuze gaf me vrijheid. Tijd om echt met het creatieve aan de slag te gaan. Ik ben meer gaan schrijven, fotograferen, bloggen. Via instagram deelde ik mijn foto’s (toen nog voornamelijk strand foto’s en foto’s van mijn zusje) en op een gegeven moment ging het balletje rollen. Aanvragen kwamen binnen. Heel bijzonder maar ook heel erg eng! Het was echt iets van mij, iets kleins wat dichtbij me stond, een passie, en dan gaan mensen aan je vragen of je misschien ook opdrachten aanneemt.

Go for it
Een half jaar geleden besefte ik dat ik knopen moest gaan doorhakken. Wilde ik nog gaan studeren of ga ik helemaal voor mijn passie? Ik ben ervoor gegaan. Ik ben het serieus gaan aanpakken. Dagelijkse posts op social media, prijzen bepalen van mijn fotografie. Het is een droom, zo te leven, mijn passie uit te kunnen voeren, maar er zit zeker ook wel een gedachte achter. Ik ben niet iemand die zich zonder nadenken in iets stort. Het opzetten van een onderneming, ik heb het helemaal uitgedacht. En ook dacht ik na over het feit dat dat creatieve minder als hobby zou gaan voelen, en steeds meer als werk. En hoe ik daarmee om kon gaan zodat het toch nog dichtbij mij zou blijven staan. Vanuit die gedachte heb ik ook besloten om niet alleen maar te fotograferen. Het creatieve wereldje is zwaar. Het vereist een bepaalde flow, die je niet altijd op kunt brengen. De afwisseling tussen webdesign en fotografie is daarom een hele fijne.

Ik merk dat ik op mensen overkom alsof ik heel duidelijk en goed weet wat ik wil (ook Willemijn vroeg ernaar in de mail), maar dat is echt totaal niet zo. Ook ik heb dagen dat ik denk: ‘hoe ga ik dit allemaal doen’? Voor mij voelt het leven regelmatig als een ongeorganiseerde rommel. Ik ben echt nog zoekende naar wat ik het leukste vind, en op welke manier.

Zelfreflectie houdt me dichtbij mezelf. Zeker als zelfstandig ondernemer, doen wat je het leukste vindt, kan ervoor zorgen dat je alles uit het oog verliest. Ik denk veel na en heb een coach waarmee ik spar over dingen. Hoe gaat het op dit moment met mij, met mijn werk, waar wil ik heen? Had ik dingen anders kunnen aanpakken? Ik loop er bijvoorbeeld nu vaak tegenaan dat ik eigenlijk geen vrije dagen overhoudt, omdat ik ook veel opdrachten heb in het weekend. Dat houdt me bezig. Mijn doel is een beetje die balans te vinden. De dingen te kunnen doen in mijn leven die ik belangrijk vind. Ik wil ook gewoon genieten van vrije tijd, van lekker naar het strand, sporten, luierdagjes en koffie drinken met mensen. Een leven te leiden wat past bij mijn werk en bij mij, dat is wel mijn ultieme doel. Het moet een passie blijven. Ik wil dat vasthouden. Dat doe je alleen maar door zelfreflectie. Door te luisteren naar je gevoel.

Klein geluk
Ik heb best wel veel meegemaakt in mijn leven. Ik ben een gevoelsmens, en het voelt alsof ik snel overprikkeld raak. Ik vind het daardoor heel belangrijk om te doen wat mij gelukkig maakt. Als je dingen hebt meegemaakt die zoveel impact hebben op je gevoelens en emotie kom je steeds dichterbij jezelf. Het laat je dankbaar zijn voor wat je wel hebt. Het is zó belangrijk om mooie momenten te creëren. Om ze te koesteren. Na de middelbare school vroeg ik mezelf heel sterk af: ‘waar gaat het leven nou eigenlijk over’? Hoe wil ik me voelen, wat wil ik doen? Toen kwam ik eigenlijk al veel dichter bij mezelf. Ik lees veel boeken, onderzoek graag, ben heel graag bij mensen die bij mij passen hoe ik in het leven sta. Door te voelen maakt het me bewust van mijn leven, van mezelf.”

Liefs,

Lotte Manou

Lotte Manou van Wely, zelfstandig fotografe, webdesigner, blogger. Een persoon die ik al een hele tijd bewonder. Door haar prachtige foto’s maar ook zeker om haar persoonlijkheid. Een stuk over het creatieve in haar, het bewust leven, maar ook over onzekerheden, twijfels en de toekomst.

Anders dan anders
Lotte Manou: ”Ik merkte op de middelbare school al snel dat ik anders was dan anders. Ik was toen al een beetje eigengereid, wilde zelf bepalen wanneer ik wat ging doen. School paste in die zin niet echt bij me. In de tweede klas voelde ik steeds meer dat ik voor mezelf wilde beginnen na mijn opleiding. Mijn eigen vrijheid, zelf creëren en bepalen. Dat creatieve in me kwam toen steeds meer naar voren, maar ik had er alleen nog nooit eerder bij stil gestaan dat je er je werk van zou kunnen maken, en dan helemaal niet als zelfstandige.

Na de middelbare school ben ik 4 maanden gaan studeren in Amsterdam. Communicatiewetenschappen aan de UvA. Het werd als snel duidelijk dat ik hier totaal niet gelukkig van werd. Toch was het een heftige beslissing om hiermee te stoppen, omdat ik er eigenlijk van overtuigd was dat ik dat papiertje nodig zou hebben in mijn leven. Mijn keuze gaf me vrijheid. Tijd om echt met het creatieve aan de slag te gaan. Ik ben meer gaan schrijven, fotograferen, bloggen. Via instagram deelde ik mijn foto’s (toen nog voornamelijk strand foto’s en foto’s van mijn zusje) en op een gegeven moment ging het balletje rollen. Aanvragen kwamen binnen. Heel bijzonder maar ook heel erg eng! Het was echt iets van mij, iets kleins wat dichtbij me stond, een passie, en dan gaan mensen aan je vragen of je misschien ook opdrachten aanneemt.

Go for it
Een half jaar geleden besefte ik dat ik knopen moest gaan doorhakken. Wilde ik nog gaan studeren of ga ik helemaal voor mijn passie? Ik ben ervoor gegaan. Ik ben het serieus gaan aanpakken. Dagelijkse posts op social media, prijzen bepalen van mijn fotografie. Het is een droom, zo te leven, mijn passie uit te kunnen voeren, maar er zit zeker ook wel een gedachte achter. Ik ben niet iemand die zich zonder nadenken in iets stort. Het opzetten van een onderneming, ik heb het helemaal uitgedacht. En ook dacht ik na over het feit dat dat creatieve minder als hobby zou gaan voelen, en steeds meer als werk. En hoe ik daarmee om kon gaan zodat het toch nog dichtbij mij zou blijven staan. Vanuit die gedachte heb ik ook besloten om niet alleen maar te fotograferen. Het creatieve wereldje is zwaar. Het vereist een bepaalde flow, die je niet altijd op kunt brengen. De afwisseling tussen webdesign en fotografie is daarom een hele fijne.

Ik merk dat ik op mensen overkom alsof ik heel duidelijk en goed weet wat ik wil (ook Willemijn vroeg ernaar in de mail), maar dat is echt totaal niet zo. Ook ik heb dagen dat ik denk: ‘hoe ga ik dit allemaal doen’? Voor mij voelt het leven regelmatig als een ongeorganiseerde rommel. Ik ben echt nog zoekende naar wat ik het leukste vind, en op welke manier.

Zelfreflectie houdt me dichtbij mezelf. Zeker als zelfstandig ondernemer, doen wat je het leukste vindt, kan ervoor zorgen dat je alles uit het oog verliest. Ik denk veel na en heb een coach waarmee ik spar over dingen. Hoe gaat het op dit moment met mij, met mijn werk, waar wil ik heen? Had ik dingen anders kunnen aanpakken? Ik loop er bijvoorbeeld nu vaak tegenaan dat ik eigenlijk geen vrije dagen overhoudt, omdat ik ook veel opdrachten heb in het weekend. Dat houdt me bezig. Mijn doel is een beetje die balans te vinden. De dingen te kunnen doen in mijn leven die ik belangrijk vind. Ik wil ook gewoon genieten van vrije tijd, van lekker naar het strand, sporten, luierdagjes en koffie drinken met mensen. Een leven te leiden wat past bij mijn werk en bij mij, dat is wel mijn ultieme doel. Het moet een passie blijven. Ik wil dat vasthouden. Dat doe je alleen maar door zelfreflectie. Door te luisteren naar je gevoel.

Klein geluk
Ik heb best wel veel meegemaakt in mijn leven. Ik ben een gevoelsmens, en het voelt alsof ik snel overprikkeld raak. Ik vind het daardoor heel belangrijk om te doen wat mij gelukkig maakt. Als je dingen hebt meegemaakt die zoveel impact hebben op je gevoelens en emotie kom je steeds dichterbij jezelf. Het laat je dankbaar zijn voor wat je wel hebt. Het is zó belangrijk om mooie momenten te creëren. Om ze te koesteren. Na de middelbare school vroeg ik mezelf heel sterk af: ‘waar gaat het leven nou eigenlijk over’? Hoe wil ik me voelen, wat wil ik doen? Toen kwam ik eigenlijk al veel dichter bij mezelf. Ik lees veel boeken, onderzoek graag, ben heel graag bij mensen die bij mij passen hoe ik in het leven sta. Door te voelen maakt het me bewust van mijn leven, van mezelf.”

Liefs,

Lotte Manou