fbpx

Droomdoeners

Nicoline Smalbraak

De blog van Lief voor je Leif is een plek waar je uren kunt lezen over zelfliefde en het innerlijk kind werk, maar ook over groei in het algemeen. Waar je geïnspireerd en aangemoedigd wordt, herkenning kunt lezen, tips en tools kunt opdoen, en waar ik je enthousiast hoop te maken voor zelfontwikkeling! Veel leesplezier!

hi!welkom!

Categorieën

zoeken

Nicoline Smalbraak is iemand die no matter what haar hart volgt, en dat lees je ook in alles door in de blog die ze voor Lief voor je Leif schreef. Alle duizend en één dingen die ze de afgelopen jaren deed en oppikte, vormen nu samen een logisch geheel. Ze is op haar plek als ondernemer en werkt vol passie als mindfulnesstrainer. Een mooie, open blog van Nicoline!

Mijn levenspad
Nicoline: ”Mijn levenspad, poeh! Als je achteruit kijkt dan zie je ineens hoe alles een logisch verband met elkaar vormt, vooruit is het leven vaak erg ingewikkeld. Het is pas recentelijk eigenlijk dat ik het pad dat ik nu ingeslagen ben echt goed kan duiden. Als klein meisje was ik al enorm aan het experimenteren met mijn identiteit. Ik heb foto’s van de basisschool waarin ik een heel jaar lang (in groep 6) als heks verkleed naar school ging, en het jaar daarna verkleedde ik me als cowboy met lange wollen vesten uit mijn moeders kast. Dat je gewoon een ander jasje kon aanmeten en je dan ook anders kon gedragen, andere hobby’s kon hebben etc., dat vond ik razend interessant. Ik was een enorme dromer en wilde ik altijd weten hoe de wereld in elkaar zat en waarom mensen deden wat ze deden. Ik kreeg het boek ‘De wereld van Sophie’ (een inleiding in de filosofie) van mijn moeder toen ik 11 jaar was, en ik verslond het.

Het was dan ook niet zo gek dat ik na de middelbare school koos voor de studie Filosofie, wat grotendeels gaat over de vragen naar het waarom en hoe in het leven. Al vrij snel kwam ik, heel logisch, in het eerste jaar van mijn studie, net zoals volgens mij 90% van de filosofie studenten, in een existentiële crisis terecht waarin ik me afvroeg of dit nu wel het juiste pad voor mij was. Dit resulteerde in allerlei uitstapjes naar andere studies: muziekwetenschap, Portugees, kunstgeschiedenis en psychologie. Vooral psychologie intrigeerde me. Het materialistische van de hersenen gaf mij een nieuwe inkijk in hoe ons denken werkt. Al gauw begon ik meer vakken in de studie psychologie te volgen, allemaal op het gebied van neurowetenschappen en psychonomie. Ik had het voor mijn gevoel helemaal gevonden en wist ZEKER dat ik hersenonderzoeker zou worden, maar dan wel vanuit de filosofie.

Tot mijn oorspronkelijke onderzoeksidee is het eigenlijk nooit gekomen, omdat ik in een tweede existentiële crisis kwam, en deze keer deed ik iets heel radicaals. Ik gaf mij op voor een reality TV programma genaamd Utopia waarin de bewoners een ‘ideale samenleving’ zouden proberen neer te zetten. Voer voor filosofen! Ik woonde 11,5 maand in een loods en werd daar 24/7 gevolgd door camera’s. Een AANSLAG op je privacy en psyche, maar tegelijkertijd ontzettend interessant. Zo gek om te zien hoe je veranderd als mens als je continue geobserveerd wordt. Het leerde me veel, en wakkerde vooral mijn passies en interesses aan. Om mezelf niet te verliezen en dichtbij wie ik ben te blijven, deed ik bijvoorbeeld elke dag aan yoga en meditatie. Al snel begonnen mede-inwoners aan me te vragen of ze soms mee konden doen ‘om rustig te worden’. Dat mocht natuurlijk altijd. Ik vond het superleuk om meditaties te begeleiden, al wist ik niet precies wat ik deed.

Na mijn Utopia tijd besloot ik dan ook een opleiding te gaan volgen als trainer, en raakte ik steeds enthousiaster over het vak. Ik vond lesgeven leuk en ik was er goed in! Gevoelsmatig kwam er toen zoveel samen. Mijn achtergrond in filosofie en (neuro)psychologie gaven mij bijzonder goed inzicht in de basis van mindfulness. Alsof ik mijn vooropleiding erop uitgekozen had! Daarnaast is mijn levenshouding er één die enorm goed aansluit bij mijn werk. Ik weet niet precies hoe het komt, maar het lijkt er voor mij soms op alsof ik van nature al veel van de kwaliteiten bezit die je opdoet als je trainer wordt. Dat maakt de lessen die ik doorgeef voor mij super logisch en het stelt mij in staat om iets ingewikkelds snel inzichtelijk en behapbaar te maken voor veel mensen. De aangeboren nieuwsgierigheid die ieder mens heeft, ben ik altijd blijven ontwikkelen.

Inmiddels zijn we 3 jaar verder en ben nog steeds elke dag zo blij en dankbaar dat dit op mijn pad is gekomen. Ik heb na het afronden van mijn opleiding lesgegeven bij de Bewustzijn School, en later ook bij Bluebirds in Amsterdam en bij De Nieuwe Yoga School. Momenteel woon ik tijdelijk in Zuid-Afrika en ben ik bezig om een mindfulness  training op te nemen en online aan te gaan bieden. Het is zo leuk om ook creatief bezig te kunnen zijn met het ontwerpen van zo’n training. Van foto’s en branding voor het merk, het bouwen van de website, tot video-editing en opnames maken in geluidsstudio’s. Ik mag voor deze online training ook met andere (ondernemers) samenwerken, omdat ik gewoon niet alles zelf kan doen. Het is ongelofelijk tof om met een team samen te werken aan een droom of visie die ik heb, en die langzamerhand werkelijkheid te zien worden. En het allermooiste is dat als het af is, ik het in de wereld mag sturen om mensen te helpen het gemak én geluk in hun eigen leven te vinden.

Voordat ik Nicoline haar hele levensverhaal las (want daarin is het overduidelijk)  vroeg ik haar hoe ze er precies achterkwam wat haar passie was..
Ik kom er elke dag opnieuw weer achter wat mijn passie is. Wat ik nu doe vind ik te gek, en elke dag weer word ik bevestigd in mijn keuze omdat ik zo ontzettend veel plezier beleef aan lesgeven en het helpen van mijn cursisten in veranderingen. Ik denk dat ik absoluut gelukkig ben als ik iets heb uitgelegd, of voorgedaan, en op een later moment een van mijn cursisten of cliënten ineens een ingeving of inzicht heeft. Ik weet dat zo’n kort helder moment van ‘Aha’, zo’n flits van inzicht een leven kan veranderen. Dat heb ik vaak genoeg ervaren bij mijzelf. Ik hou er ook enorm van om me in iets te bekwamen en er steeds beter in te worden, en ben nog LANG niet uitgekeken op filosofie, mindfulness, meditatie, het boeddhisme en persoonlijke ontwikkeling. Sterker nog, alles wat ik erbij leer, maakt me alleen maar enthousiaster. 

Ik zeg haar dat in de manier waarop ze haar verhaal vertelt, het lijkt of ze moeiteloos in alles haar hart volgt..
Mijn hart is in alles leidend, onbewust misschien wel, maar ik heb dat natuurlijk moeten leren. Afgelopen zomer was ik aan het eten met mijn familie en toen zei een tante iets tegen me dat mij is bijgebleven. We hadden het over mijn werk en zij zei toen tegen mij: “Ik vind het zo ontzettend leuk wat je nu doet, en ik moet nog zo vaak denken aan iets dat je tegen mij zei als kind toen ik aan je vroeg waarom je filosofie wilde gaan studeren en niet iets verstandigs (zoals economie of rechten).” En kennelijk heb ik aan haar toen dit verteld: “Ik doe gewoon altijd wat ik het allerleukste vind, want ik vertrouw erop dat ik dan wel MOET uitkomen bij iets dat ik ook leuk vindt.” Dat vertrouwen in de grilligheid van het leven, en mijn mogelijkheid om in alles wel iets interessants te kunnen ontdekken, dat is een houding die ik dus misschien altijd al gehad heb.

En het fijne is, dat het beoefenen van mindfulness die levenshouding ondersteunt. Ik krijg dat vaak van mijn cursisten terug na afloop van een achtweekse mindfulness training. Veel mensen doen daar aan mee omdat ze levensvragen hebben. Na afloop van de acht weken zeggen ze: “Ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vragen, maar heb wel vertrouwen dat ik erachter kom wat ik moet doen als dat nodig is. Of dat ik weet hoe ik moet omgaan met een situatie zoals die op mijn pad komt.” Deze levensfilosofie geeft heel erg veel rust in onzekere tijden, en laten we eerlijk zijn, alle tijden in een mensenleven zijn in feite onzeker. Heel nuttig dus om je dat eigen te maken!

Die stemmetjes die je klein maken of klein houden, en ervoor zorgen dat je eindeloos afweegt, of stappen moeilijk durft te zetten, heb jij ze niet? 
Vooral vroeger speelden de stemmetjes in mijn hoofd me parten. Maar ook hier heeft mijn vak me zo ontzettend veel handvatten gegeven om daar beter mee om te gaan. Ik weet dat ik in de laatste jaren van mijn studie (ik heb echt heeeel erg lang gestudeerd) vaak boos was op mijzelf, last had van schuldgevoelens en vond dat ik niet goed bezig was. Dan had ik een innerlijke stem die echt super onaardig was en dingen zei als “je bent ook lui” of “het gaat je nooit lukken”, “je bent weer te laat begonnen want dat doe je altijd.”, “denk je nou echt dat jij bijzonder bent?” etc etc. Iedereen kent die stem natuurlijk wel. Hoe kan het ook anders, we zijn allemaal maar mensen.

De beste manier om met die stemmen om te gaan is tweeledig. Enerzijds kun je zelfcompassie oefenen, dat is in feite je menselijkheid erkennen, en daarmee dat je nou eenmaal niet perfect bent en dat dat oké is. Compassie kan je onder andere oefenen door te mediteren, maar ook door je innerlijke dialoog bewust te veranderen. Dus als je zo’n kritische stem opmerkt, er een realistischere kijk op de wereld en jezelf tegenover zet. In plaats van jezelf afstraffen dat je een innerlijke criticus hebt, benader je deze innerlijke criticus met vriendelijkheid. Die stem komt immers ergens vandaan, en vaak is het angst. Je kan die stemmetjes dus zien als een vriendin die je probeert te beschermen, maar dat een beetje op de verkeerde manier doet. De andere manier om met die stemmetjes af te rekenen is super eng. Namelijk door alles gewoon te doen waar de stem je voor probeert tegen te houden. Dus als de stem zegt “je kan dit niet het gaat je nooit lukken”, dan zeg je innerlijk terug: “dankjewel voor je zorgen, maar ik ga het gewoon in orde maken.” En dan moet je het doen. Hoe vaker je bewijst aan jezelf dat je iets kan of durft of doet, hoe minder die stem je zal proberen tegen te houden. Dankzij het trainerschap heb ik dat stukje compassie voor mijzelf beter kunnen ontwikkelen. Dat maakt mijn leven iedere dag weer fijner. Ik denk daarom ook dat compassie de grootste hack is die je door mindfulness leert. Iedereen wordt er gewoon een veel prettiger mens van.”

Wil je meer weten over de (online) mindfulness trainingen van Nicoline? Info vind je hier!

Nicoline Smalbraak is iemand die no matter what haar hart volgt, en dat lees je ook in alles door in de blog die ze voor Lief voor je Leif schreef. Alle duizend en één dingen die ze de afgelopen jaren deed en oppikte, vormen nu samen een logisch geheel. Ze is op haar plek als ondernemer en werkt vol passie als mindfulnesstrainer. Een mooie, open blog van Nicoline!

Mijn levenspad
Nicoline: ”Mijn levenspad, poeh! Als je achteruit kijkt dan zie je ineens hoe alles een logisch verband met elkaar vormt, vooruit is het leven vaak erg ingewikkeld. Het is pas recentelijk eigenlijk dat ik het pad dat ik nu ingeslagen ben echt goed kan duiden. Als klein meisje was ik al enorm aan het experimenteren met mijn identiteit. Ik heb foto’s van de basisschool waarin ik een heel jaar lang (in groep 6) als heks verkleed naar school ging, en het jaar daarna verkleedde ik me als cowboy met lange wollen vesten uit mijn moeders kast. Dat je gewoon een ander jasje kon aanmeten en je dan ook anders kon gedragen, andere hobby’s kon hebben etc., dat vond ik razend interessant. Ik was een enorme dromer en wilde ik altijd weten hoe de wereld in elkaar zat en waarom mensen deden wat ze deden. Ik kreeg het boek ‘De wereld van Sophie’ (een inleiding in de filosofie) van mijn moeder toen ik 11 jaar was, en ik verslond het.

Het was dan ook niet zo gek dat ik na de middelbare school koos voor de studie Filosofie, wat grotendeels gaat over de vragen naar het waarom en hoe in het leven. Al vrij snel kwam ik, heel logisch, in het eerste jaar van mijn studie, net zoals volgens mij 90% van de filosofie studenten, in een existentiële crisis terecht waarin ik me afvroeg of dit nu wel het juiste pad voor mij was. Dit resulteerde in allerlei uitstapjes naar andere studies: muziekwetenschap, Portugees, kunstgeschiedenis en psychologie. Vooral psychologie intrigeerde me. Het materialistische van de hersenen gaf mij een nieuwe inkijk in hoe ons denken werkt. Al gauw begon ik meer vakken in de studie psychologie te volgen, allemaal op het gebied van neurowetenschappen en psychonomie. Ik had het voor mijn gevoel helemaal gevonden en wist ZEKER dat ik hersenonderzoeker zou worden, maar dan wel vanuit de filosofie.

Tot mijn oorspronkelijke onderzoeksidee is het eigenlijk nooit gekomen, omdat ik in een tweede existentiële crisis kwam, en deze keer deed ik iets heel radicaals. Ik gaf mij op voor een reality TV programma genaamd Utopia waarin de bewoners een ‘ideale samenleving’ zouden proberen neer te zetten. Voer voor filosofen! Ik woonde 11,5 maand in een loods en werd daar 24/7 gevolgd door camera’s. Een AANSLAG op je privacy en psyche, maar tegelijkertijd ontzettend interessant. Zo gek om te zien hoe je veranderd als mens als je continue geobserveerd wordt. Het leerde me veel, en wakkerde vooral mijn passies en interesses aan. Om mezelf niet te verliezen en dichtbij wie ik ben te blijven, deed ik bijvoorbeeld elke dag aan yoga en meditatie. Al snel begonnen mede-inwoners aan me te vragen of ze soms mee konden doen ‘om rustig te worden’. Dat mocht natuurlijk altijd. Ik vond het superleuk om meditaties te begeleiden, al wist ik niet precies wat ik deed.

Na mijn Utopia tijd besloot ik dan ook een opleiding te gaan volgen als trainer, en raakte ik steeds enthousiaster over het vak. Ik vond lesgeven leuk en ik was er goed in! Gevoelsmatig kwam er toen zoveel samen. Mijn achtergrond in filosofie en (neuro)psychologie gaven mij bijzonder goed inzicht in de basis van mindfulness. Alsof ik mijn vooropleiding erop uitgekozen had! Daarnaast is mijn levenshouding er één die enorm goed aansluit bij mijn werk. Ik weet niet precies hoe het komt, maar het lijkt er voor mij soms op alsof ik van nature al veel van de kwaliteiten bezit die je opdoet als je trainer wordt. Dat maakt de lessen die ik doorgeef voor mij super logisch en het stelt mij in staat om iets ingewikkelds snel inzichtelijk en behapbaar te maken voor veel mensen. De aangeboren nieuwsgierigheid die ieder mens heeft, ben ik altijd blijven ontwikkelen.

Inmiddels zijn we 3 jaar verder en ben nog steeds elke dag zo blij en dankbaar dat dit op mijn pad is gekomen. Ik heb na het afronden van mijn opleiding lesgegeven bij de Bewustzijn School, en later ook bij Bluebirds in Amsterdam en bij De Nieuwe Yoga School. Momenteel woon ik tijdelijk in Zuid-Afrika en ben ik bezig om een mindfulness  training op te nemen en online aan te gaan bieden. Het is zo leuk om ook creatief bezig te kunnen zijn met het ontwerpen van zo’n training. Van foto’s en branding voor het merk, het bouwen van de website, tot video-editing en opnames maken in geluidsstudio’s. Ik mag voor deze online training ook met andere (ondernemers) samenwerken, omdat ik gewoon niet alles zelf kan doen. Het is ongelofelijk tof om met een team samen te werken aan een droom of visie die ik heb, en die langzamerhand werkelijkheid te zien worden. En het allermooiste is dat als het af is, ik het in de wereld mag sturen om mensen te helpen het gemak én geluk in hun eigen leven te vinden.

Voordat ik Nicoline haar hele levensverhaal las (want daarin is het overduidelijk)  vroeg ik haar hoe ze er precies achterkwam wat haar passie was..
Ik kom er elke dag opnieuw weer achter wat mijn passie is. Wat ik nu doe vind ik te gek, en elke dag weer word ik bevestigd in mijn keuze omdat ik zo ontzettend veel plezier beleef aan lesgeven en het helpen van mijn cursisten in veranderingen. Ik denk dat ik absoluut gelukkig ben als ik iets heb uitgelegd, of voorgedaan, en op een later moment een van mijn cursisten of cliënten ineens een ingeving of inzicht heeft. Ik weet dat zo’n kort helder moment van ‘Aha’, zo’n flits van inzicht een leven kan veranderen. Dat heb ik vaak genoeg ervaren bij mijzelf. Ik hou er ook enorm van om me in iets te bekwamen en er steeds beter in te worden, en ben nog LANG niet uitgekeken op filosofie, mindfulness, meditatie, het boeddhisme en persoonlijke ontwikkeling. Sterker nog, alles wat ik erbij leer, maakt me alleen maar enthousiaster. 

Ik zeg haar dat in de manier waarop ze haar verhaal vertelt, het lijkt of ze moeiteloos in alles haar hart volgt..
Mijn hart is in alles leidend, onbewust misschien wel, maar ik heb dat natuurlijk moeten leren. Afgelopen zomer was ik aan het eten met mijn familie en toen zei een tante iets tegen me dat mij is bijgebleven. We hadden het over mijn werk en zij zei toen tegen mij: “Ik vind het zo ontzettend leuk wat je nu doet, en ik moet nog zo vaak denken aan iets dat je tegen mij zei als kind toen ik aan je vroeg waarom je filosofie wilde gaan studeren en niet iets verstandigs (zoals economie of rechten).” En kennelijk heb ik aan haar toen dit verteld: “Ik doe gewoon altijd wat ik het allerleukste vind, want ik vertrouw erop dat ik dan wel MOET uitkomen bij iets dat ik ook leuk vindt.” Dat vertrouwen in de grilligheid van het leven, en mijn mogelijkheid om in alles wel iets interessants te kunnen ontdekken, dat is een houding die ik dus misschien altijd al gehad heb.

En het fijne is, dat het beoefenen van mindfulness die levenshouding ondersteunt. Ik krijg dat vaak van mijn cursisten terug na afloop van een achtweekse mindfulness training. Veel mensen doen daar aan mee omdat ze levensvragen hebben. Na afloop van de acht weken zeggen ze: “Ik heb nog steeds geen antwoord op mijn vragen, maar heb wel vertrouwen dat ik erachter kom wat ik moet doen als dat nodig is. Of dat ik weet hoe ik moet omgaan met een situatie zoals die op mijn pad komt.” Deze levensfilosofie geeft heel erg veel rust in onzekere tijden, en laten we eerlijk zijn, alle tijden in een mensenleven zijn in feite onzeker. Heel nuttig dus om je dat eigen te maken!

Die stemmetjes die je klein maken of klein houden, en ervoor zorgen dat je eindeloos afweegt, of stappen moeilijk durft te zetten, heb jij ze niet? 
Vooral vroeger speelden de stemmetjes in mijn hoofd me parten. Maar ook hier heeft mijn vak me zo ontzettend veel handvatten gegeven om daar beter mee om te gaan. Ik weet dat ik in de laatste jaren van mijn studie (ik heb echt heeeel erg lang gestudeerd) vaak boos was op mijzelf, last had van schuldgevoelens en vond dat ik niet goed bezig was. Dan had ik een innerlijke stem die echt super onaardig was en dingen zei als “je bent ook lui” of “het gaat je nooit lukken”, “je bent weer te laat begonnen want dat doe je altijd.”, “denk je nou echt dat jij bijzonder bent?” etc etc. Iedereen kent die stem natuurlijk wel. Hoe kan het ook anders, we zijn allemaal maar mensen.

De beste manier om met die stemmen om te gaan is tweeledig. Enerzijds kun je zelfcompassie oefenen, dat is in feite je menselijkheid erkennen, en daarmee dat je nou eenmaal niet perfect bent en dat dat oké is. Compassie kan je onder andere oefenen door te mediteren, maar ook door je innerlijke dialoog bewust te veranderen. Dus als je zo’n kritische stem opmerkt, er een realistischere kijk op de wereld en jezelf tegenover zet. In plaats van jezelf afstraffen dat je een innerlijke criticus hebt, benader je deze innerlijke criticus met vriendelijkheid. Die stem komt immers ergens vandaan, en vaak is het angst. Je kan die stemmetjes dus zien als een vriendin die je probeert te beschermen, maar dat een beetje op de verkeerde manier doet. De andere manier om met die stemmetjes af te rekenen is super eng. Namelijk door alles gewoon te doen waar de stem je voor probeert tegen te houden. Dus als de stem zegt “je kan dit niet het gaat je nooit lukken”, dan zeg je innerlijk terug: “dankjewel voor je zorgen, maar ik ga het gewoon in orde maken.” En dan moet je het doen. Hoe vaker je bewijst aan jezelf dat je iets kan of durft of doet, hoe minder die stem je zal proberen tegen te houden. Dankzij het trainerschap heb ik dat stukje compassie voor mijzelf beter kunnen ontwikkelen. Dat maakt mijn leven iedere dag weer fijner. Ik denk daarom ook dat compassie de grootste hack is die je door mindfulness leert. Iedereen wordt er gewoon een veel prettiger mens van.”

Wil je meer weten over de (online) mindfulness trainingen van Nicoline? Info vind je hier!

+ show Comments

- Hide Comments

add a comment

De blog van Lief voor je Leif is een plek waar je uren kunt lezen over zelfliefde en het innerlijk kind werk, maar ook over groei in het algemeen. Waar je geïnspireerd en aangemoedigd wordt, herkenning kunt lezen, tips en tools kunt opdoen, en waar ik je enthousiast hoop te maken voor zelfontwikkeling! Veel leesplezier!

hi!welkom!

Categorieën

zoeken

Ochtendmens, sportgek, lacht graag, houdt van mensen, zichzelf uitdagen, koffie en echte gesprekken.

Willemijn.
Coach. Schrijfster. Levensgenieter.

7 jaar geleden schreef ik mijn eerste blog voor Lief voor je Leif. Toen nog als hobby, ik wilde graag iets van mezelf delen met de wereld. Inmiddels staan er +400 blogs online en draait deze plek allang niet meer om mij maar veelal om jou. Het is een platform geworden waar je uren kunt lezen en altijd weer met een goed (of beter) gevoel vandaan gaat. Waar je inspiratie maar ook tips en tools kunt opdoen, herkenning kunt lezen, waar je je gezien en gehoord voelt en aangemoedigd wordt in welk proces je dan ook zit. Nog steeds kan ik intens blij worden van het schrijven van een blog vanuit pure inspiratie. Dit zal ik dan ook zeker blijven doen!

Meer over mij!