Nina Sprong-Minnaar is een creatieveling, beter bekend onder de naam ninamaakt. En haar creaties, die maken mij vaak blij. Precies wat haar bedoeling ook is. Mensen verwonderen, laten ervaren hoe mooi de wereld eigenlijk is. Ze vertelt in deze blog over haar levenspad, levensgeluk, het ondernemen en de inzichten die ze gaandeweg opdeed.

Ik ben Nina, 26 jaar en ik werk als zelfstandig illustrator onder de naam ninamaakt. Ik maak dus illustraties, maar wel met vleugje liefde voor tekst: ik verwerk graag mooie woorden en lieve zinnen in mijn tekeningen. Juist die combinatie van tekst en beeld, en hoe die twee elkaar kunnen versterken, dat vind ik fijn 🙂 Ik illustreer en ontwerp vaak in opdracht, bijvoorbeeld trouw- en geboortekaarten of illustraties voor andere ondernemers. Daarnaast heb ik een webshop met eigen kaarten en deel ik mijn werk graag met de wereld via social media.

Wat daar allemaal aan voorafging
Ruim drie jaar geleden kwam ninamaakt ter wereld, maar daar is een lange zoektocht aan voorafgegaan. De liefde voor dingen maken heeft altijd in me gezeten (in de bibliotheek sloeg ik het hoekje met knutselboeken nooit over :-)), maar het kwam nooit echt in me op om daar mijn werk van te maken. Ik kon ook best goed leren en ging daarom na mijn middelbare school naar de universiteit. Via een kleine omweg stroomde ik in bij de opleiding Kunstgeschiedenis, want al die mooie schilderijen, kleuren en beelden, daar wilde ik meer van. Vier jaar later had ik mijn diploma op zak. Maar eerlijk is eerlijk: ik had geen idee wat ik daarmee wilde. Ik voelde de druk om te solliciteren, maar geen enkele vacature maakte me echt enthousiast. De arbeidsmarkt was niet gunstig, en zonder die innerlijke motivatie kwam ik nergens tussen. Om mijn tijd te vullen en mijn ei kwijt te kunnen begon ik een blog, volgde ik een schrijfcursus, ontwierp ik samen met mijn verloofde – inmiddels man – onze trouwkaart, en begon ik steeds meer te tekenen. Het was een pittige periode van bijna anderhalf jaar, waarin ik enorm zoekend was naar wie ik was en wat ik de wereld te bieden had. Het voelde vaak alsof ik een puzzel moest leggen waarvan de helft van de stukjes nog ontbrak. Gelukkig kwamen die heel langzaam een voor een op mijn pad. Ik weet nog dat ik tegen mijn man zei, “Ik ben eruit, ik begin gewoon een winkel. Met mijn eigen producten. Ik moet alleen nog even bedenken wat voor producten dat dan zijn.” Een half jaar – en weer een paar puzzelstukjes – later, was dat duidelijk: kaarten met eigen teksten en illustraties.

Passende puzzelstukjes 
Het concreet maken van die plannen was best spannend, maar het voelde ook alsof geen andere keus had. Al die losse puzzelstukjes die ik verzameld had, pasten nu eenmaal maar op één manier in elkaar. Tegelijkertijd ben ik iemand van de kleine stapjes. Een ding tegelijk, wel dromen, maar geen vijfjarenplannen. Ik maakte mijn kaarten eerst met de hand en verkocht ze via een shopje op Etsy. Gelukkig – zoals ik had gehoopt – groeide dat uit tot steeds meer. Geboortekaarten in opdracht, kaarten laten drukken, verkooppunten door het hele land, illustraties voor een tijdschrift, et cetera. Er is in drie jaar tijd een heleboel veranderd en ik heb me op zoveel gebieden mogen ontwikkelen, en dat vind ik tof! Maar die vijfjarenplannen zijn er nog steeds niet, ik houd de toekomst graag een beetje open en ik zie wel wat er op mijn pad komt 🙂 Bij alle beslissingen die ik maak probeer ik mijn hart te volgen. Niet per se op een impulsieve manier door zonder na te denken op mijn gevoel af te gaan, maar ik weet inmiddels wel: als het niet goed voelt, wordt het niks.

Mooie versus lastige dingen aan het ondernemen
Wat ik lastig vind aan ondernemen.. tja, ik weet het niet zo goed. Soms geeft het me wel stress. Als ik moet onderhandelen over een prijs, als ik mijn eigen skills te veel vergelijk met andere illustratoren, als ik het gevoel heb dat ik voor een opdracht ‘een kunstje’ moet doen, in plaats van mijn eigen creativeit en inspiratie kan uiten. Het zakelijke aspect van ondernemen vind ik ook wel eens lastig, dat is zeker geen aangeboren talent. Maar ik vind het ook tof om daar steeds meer over te leren en ontdekken en in te groeien. En dat vind ik dan ook het mooie van ondernemen: je staat nooit stil. Er is altijd weer wat nieuws te ontdekken, een kant waarin je je kunt ontwikkelen. Soms komt dat uit jezelf, soms ‘dwingt’ een opdracht je in die richting, en soms komt het gewoon op je pad. Dat avontuurlijke aspect – en toch gewoon vanuit mijn werkkamer – daar houd ik van :-).

Levensgeluk
Illustreren is mijn werk, maar tegelijkertijd is het voor mij echt meer dan dat. Ik geniet van social media, omdat ik daarmee heel direct mensen kan bereiken met mijn illustraties. Mijn onderliggende doel is mensen inspireren, hoop geven, laten glimlachen. Gewoon een beetje warmte en licht de wereld in strooien. Ogen openen voor al het moois wat er in de wereld is, verwondering oproepen. Als ik daarover nadenk begin ik helemaal te gloeien, want uiteindelijk is dat waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Illustreren vind ik fantastisch, maar ik zie het meer als het middel dan als het doel op zich. Dat ik daar elke dag mee – soms direct, soms indirect – bezig mag zijn.. ik kan me niets beters voorstellen.

Mooie gedachtes 
Twee gedachtes waar ik mezelf aan moet blijven herinneren, en anderen dus ook graag aan herinner: Let it grow, en vergeet niet te spelen. Je kunt van alles doen om een bloem te laten groeien en bloeien: je kunt hem water geven, bemesten, er lief tegen praten, et cetera. Maar het groeien zelf gaat je niet lukken, je kunt ‘m nu eenmaal niet aan z’n sprietjes de grond uit trekken. Dat groeien gaat vanzelf. Het voordeel is dat je je er dus geen zorgen over hoeft te maken, het is nu eenmaal niet jouw verantwoordelijkheid. Het nadeel: het duurt even. Dus wees maar gewoon geduldig. Geniet van dat sprietje wat er nu al is en zorg er goed voor. Die bloem komt vanzelf als de tijd rijp is, heus.
En als tweede dus, zeker voor alle creatievelingen, maar eigenlijk voor iedereen: vergeet niet te spelen. Het maakt het leven zoveel leuker en beter! Het geeft je vrijheid en vreugde en hoe meer je speelt, hoe meer je creativiteit gaat stromen.

Liefs Nina

Volg Nina op instagram voor nog meer inspiratie!

Nina Sprong-Minnaar is een creatieveling, beter bekend onder de naam ninamaakt. En haar creaties, die maken mij vaak blij. Precies wat haar bedoeling ook is. Mensen verwonderen, laten ervaren hoe mooi de wereld eigenlijk is. Ze vertelt in deze blog over haar levenspad, levensgeluk, het ondernemen en de inzichten die ze gaandeweg opdeed.

Ik ben Nina, 26 jaar en ik werk als zelfstandig illustrator onder de naam ninamaakt. Ik maak dus illustraties, maar wel met vleugje liefde voor tekst: ik verwerk graag mooie woorden en lieve zinnen in mijn tekeningen. Juist die combinatie van tekst en beeld, en hoe die twee elkaar kunnen versterken, dat vind ik fijn 🙂 Ik illustreer en ontwerp vaak in opdracht, bijvoorbeeld trouw- en geboortekaarten of illustraties voor andere ondernemers. Daarnaast heb ik een webshop met eigen kaarten en deel ik mijn werk graag met de wereld via social media.

Wat daar allemaal aan voorafging
Ruim drie jaar geleden kwam ninamaakt ter wereld, maar daar is een lange zoektocht aan voorafgegaan. De liefde voor dingen maken heeft altijd in me gezeten (in de bibliotheek sloeg ik het hoekje met knutselboeken nooit over :-)), maar het kwam nooit echt in me op om daar mijn werk van te maken. Ik kon ook best goed leren en ging daarom na mijn middelbare school naar de universiteit. Via een kleine omweg stroomde ik in bij de opleiding Kunstgeschiedenis, want al die mooie schilderijen, kleuren en beelden, daar wilde ik meer van. Vier jaar later had ik mijn diploma op zak. Maar eerlijk is eerlijk: ik had geen idee wat ik daarmee wilde. Ik voelde de druk om te solliciteren, maar geen enkele vacature maakte me echt enthousiast. De arbeidsmarkt was niet gunstig, en zonder die innerlijke motivatie kwam ik nergens tussen. Om mijn tijd te vullen en mijn ei kwijt te kunnen begon ik een blog, volgde ik een schrijfcursus, ontwierp ik samen met mijn verloofde – inmiddels man – onze trouwkaart, en begon ik steeds meer te tekenen. Het was een pittige periode van bijna anderhalf jaar, waarin ik enorm zoekend was naar wie ik was en wat ik de wereld te bieden had. Het voelde vaak alsof ik een puzzel moest leggen waarvan de helft van de stukjes nog ontbrak. Gelukkig kwamen die heel langzaam een voor een op mijn pad. Ik weet nog dat ik tegen mijn man zei, “Ik ben eruit, ik begin gewoon een winkel. Met mijn eigen producten. Ik moet alleen nog even bedenken wat voor producten dat dan zijn.” Een half jaar – en weer een paar puzzelstukjes – later, was dat duidelijk: kaarten met eigen teksten en illustraties.

Passende puzzelstukjes 
Het concreet maken van die plannen was best spannend, maar het voelde ook alsof geen andere keus had. Al die losse puzzelstukjes die ik verzameld had, pasten nu eenmaal maar op één manier in elkaar. Tegelijkertijd ben ik iemand van de kleine stapjes. Een ding tegelijk, wel dromen, maar geen vijfjarenplannen. Ik maakte mijn kaarten eerst met de hand en verkocht ze via een shopje op Etsy. Gelukkig – zoals ik had gehoopt – groeide dat uit tot steeds meer. Geboortekaarten in opdracht, kaarten laten drukken, verkooppunten door het hele land, illustraties voor een tijdschrift, et cetera. Er is in drie jaar tijd een heleboel veranderd en ik heb me op zoveel gebieden mogen ontwikkelen, en dat vind ik tof! Maar die vijfjarenplannen zijn er nog steeds niet, ik houd de toekomst graag een beetje open en ik zie wel wat er op mijn pad komt 🙂 Bij alle beslissingen die ik maak probeer ik mijn hart te volgen. Niet per se op een impulsieve manier door zonder na te denken op mijn gevoel af te gaan, maar ik weet inmiddels wel: als het niet goed voelt, wordt het niks.

Mooie versus lastige dingen aan het ondernemen
Wat ik lastig vind aan ondernemen.. tja, ik weet het niet zo goed. Soms geeft het me wel stress. Als ik moet onderhandelen over een prijs, als ik mijn eigen skills te veel vergelijk met andere illustratoren, als ik het gevoel heb dat ik voor een opdracht ‘een kunstje’ moet doen, in plaats van mijn eigen creativeit en inspiratie kan uiten. Het zakelijke aspect van ondernemen vind ik ook wel eens lastig, dat is zeker geen aangeboren talent. Maar ik vind het ook tof om daar steeds meer over te leren en ontdekken en in te groeien. En dat vind ik dan ook het mooie van ondernemen: je staat nooit stil. Er is altijd weer wat nieuws te ontdekken, een kant waarin je je kunt ontwikkelen. Soms komt dat uit jezelf, soms ‘dwingt’ een opdracht je in die richting, en soms komt het gewoon op je pad. Dat avontuurlijke aspect – en toch gewoon vanuit mijn werkkamer – daar houd ik van :-).

Levensgeluk
Illustreren is mijn werk, maar tegelijkertijd is het voor mij echt meer dan dat. Ik geniet van social media, omdat ik daarmee heel direct mensen kan bereiken met mijn illustraties. Mijn onderliggende doel is mensen inspireren, hoop geven, laten glimlachen. Gewoon een beetje warmte en licht de wereld in strooien. Ogen openen voor al het moois wat er in de wereld is, verwondering oproepen. Als ik daarover nadenk begin ik helemaal te gloeien, want uiteindelijk is dat waar mijn hart sneller van gaat kloppen. Illustreren vind ik fantastisch, maar ik zie het meer als het middel dan als het doel op zich. Dat ik daar elke dag mee – soms direct, soms indirect – bezig mag zijn.. ik kan me niets beters voorstellen.

Mooie gedachtes 
Twee gedachtes waar ik mezelf aan moet blijven herinneren, en anderen dus ook graag aan herinner: Let it grow, en vergeet niet te spelen. Je kunt van alles doen om een bloem te laten groeien en bloeien: je kunt hem water geven, bemesten, er lief tegen praten, et cetera. Maar het groeien zelf gaat je niet lukken, je kunt ‘m nu eenmaal niet aan z’n sprietjes de grond uit trekken. Dat groeien gaat vanzelf. Het voordeel is dat je je er dus geen zorgen over hoeft te maken, het is nu eenmaal niet jouw verantwoordelijkheid. Het nadeel: het duurt even. Dus wees maar gewoon geduldig. Geniet van dat sprietje wat er nu al is en zorg er goed voor. Die bloem komt vanzelf als de tijd rijp is, heus.
En als tweede dus, zeker voor alle creatievelingen, maar eigenlijk voor iedereen: vergeet niet te spelen. Het maakt het leven zoveel leuker en beter! Het geeft je vrijheid en vreugde en hoe meer je speelt, hoe meer je creativiteit gaat stromen.

Liefs Nina

Volg Nina op instagram voor nog meer inspiratie!