Ik luisterde naar een podcast waarin de geïnterviewde vertelde dat ze drie jaar lang door honderden partijen afgewezen werd voor haar business idee. En toch bleef ze in zichzelf en haar droom geloven. De podcast maakte wat in me los en inspireerde mij vervolgens weer om deze blog te schrijven over leren omgaan met afwijzing. Ik wil een gedachte met je delen die je misschien anders naar afwijzing laat kijken, en een andere kijk bieden waardoor je je realiseert dat jíj de controle hebt.

Afgewezen worden is pijnlijk. Een diepe pijn die je hele binnenste overneemt. Een waardeloos gevoel. De pijn die afwijzing met zich meebrengt wordt nooit minder of dragelijk, zelfs niet als je inmiddels weet en voelt dat het niks met jou, met wie je echt bent, te maken heeft. Zelfs als je de tools hebt om op een gezonde manier met afwijzing om te gaan. Daarom is afwijzing iets wat we als volwassenen zoveel mogelijk proberen te voorkomen. We doen onszelf anders voor dan we zijn, we schuilen achter een masker, doen niks spontaans meer, stellen ons niet kwetsbaar op omdat de kans dan groter wordt dat we…

Al heel jong heb je als kind te maken gekregen met afwijzing. Vaak is die afwijzing van de ander dan nog heel onbewust. Je opvoeders hadden even geen tijd om naar je te kijken of luisteren bijvoorbeeld. Je moeder wilde dat je even je mond hield. Je vader was moe en kon je drukke gedrag daarom niet zo waarderen. Als kind betrek je alles op jezelf. Wanneer je opvoeders je gedrag afwijzen of niet in je behoeften kunnen voorzien (gezien en gehoord worden, je geliefd voelen) dan geef je daar een betekenis aan. Ik ben niet goed genoeg. Ze houden niet genoeg van me. Ze vinden me waardeloos. Deze gevoelens zijn enorm pijnlijk. Gevoelens die je als kind niet of moeilijk kunt verwerken. Vanuit deze gevoelens ontstaat gaandeweg je ego: je tweede identiteit die moet voorkomen dat je afgewezen wordt, en ervoor moet zorgen dat jij je geaccepteerd en geliefd voelt. Deze identiteit zorgt ervoor dat je jezelf aanpast, dat je je verschuilt, geen risico’s meer neemt, je niet geaccepteerde delen wegstopt. Gedrag dat we vaak ons hele volwassen leven vervolgens voortzetten. Allemaal om die pijn uit onze kindertijd niet meer te hoeven ervaren. We zijn de meningen van anderen, liever gezegd van de hele wereld, zó ontzettend belangrijk gaan vinden, allemaal om te voorkomen dat we onszelf weer dat kind voelen dat niet goed genoeg is.

Wanneer je je innerlijke kind gaat helen kom je erachter dat je als klein kind overal betekenissen aan hebt gegeven die vaak helemaal niet de waarheid waren. Je opvoeders hielden zielsveel van je, maar hadden moeite dat te communiceren omdat ze dat zelf ook nooit gehoord hadden van hun opvoeders. Of je opvoeders gingen gedurende jouw kindertijd zelf door een moeilijke periode in het leven, waardoor jij nare ervaringen hebt gehad en het gevoel hebt gekregen dat je niet belangrijk genoeg was, of niet goed genoeg was om van te houden. De pijn uit je kindertijd helen en nieuwe betekenissen gaan geven aan oude gebeurtenissen is een belangrijk onderdeel om als volwassene met afwijzing om te kunnen gaan. De triggers die je zult ervaren, emoties in het nu als reactie op oude pijn, zullen daardoor minder worden. Echt verdwijnen zullen ze nooit is mijn ervaring. Hoewel ik bijvoorbeeld heel goed weet dat ik goed genoeg ben, dat ik er mag zijn en dat ik geliefd ben ervaar ik zelf nog regelmatig triggers die me weer terugbrengen bij het gevoel wat ik als kind regelmatig heb gehad.

Acceptatie is hierin heel belangrijk. Dit gevoel mag er gewoon zijn, ook al is het een heel beklemmend, leeg en pijnlijk gevoel dat je liever niet hebt. Daarnaast draait leren omgaan met afwijzing volgens mij allemaal om de betekenis die jij deze besluit te geven. Als kind heb je simpelweg te weinig levenservaring, te weinig perspectief, om de afwijzing van verschillende kanten te bekijken. Die tools heb jij nu wel. De betekenis die jij geeft aan afgewezen worden ligt daarom wat mij betreft helemaal in jouw handen. Ben je bereid om verder te kijken dan de eerste verklaring die opkomt in je hoofd? Ben je bereid om voorbij je default mode te gaan en realistisch te beredeneren waarom die persoon niet bij je wil zijn, je niet meer als vriendin wil, je niet aangenomen heeft, niet staat te springen om je idee, wat de situatie ook is?

Wanneer ik afgewezen word voel ik me voor heel even weer dat kind van vroeger dat zich in de steek gelaten voelde door haar moeder. Dat doet pijn en ik denk niet dat dat gevoel ooit zal slijten. Maar wanneer ik dat gevoel accepteer maak ik vervolgens de keuze om een nieuwe betekenis te gaan geven aan de afwijzing in het nu. Ik dwing mezelf er liefdevol toe om met meerdere redenen te komen dan de eerste en de makkelijkste: ik ben niet goed genoeg. Dit kun jij ook doen. Pak je journal erbij op momenten dat er zich een situatie voordoet waarin je afgewezen wordt (of je je afgewezen voelt), en neem de tijd om de situatie uit te schrijven. Misschien heeft de ander pijn. Mensen die pijn hebben doen anderen pijn. Misschien is die persoon helemaal niet in staat jou te zien voor wie je bent omdat diegene worstelt met zijn/haar eigen zelfbeeld. Misschien was het niet de juiste tijd en is het een zetje van het universum. Er zijn zoveel andere betekenissen aan iets te geven dan ‘ik ben niet goed genoeg’.

Wanneer jij bereid bent om een andere betekenis te willen geven aan afwijzing heb jíj weer de controle. Bepaal jij weer of iets invloed heeft op je eigenwaarde en zelfbeeld. Jouw eigenwaarde ligt namelijk in jouw handen. Niemand beslist of jij waardig genoeg bent, of je het houden van waard bent, of de keuze van diegene invloed heeft op hoe je naar jezelf kijkt of van jezelf houdt.

Gaandeweg is het idee ontstaan dat het gedrag van mensen iets zegt over wie wij zijn. Het gedrag van mensen zegt in alles iets over wie zíj zijn.

Afwijzing kun je niet voorkomen. Er zullen meer mensen niet van je houden dan wel. Er zullen meer mensen je niet begrijpen of je ideeën of plannen niet steunen dan wel. Er zullen meer mensen je niet zien dan wel.

Jij hebt controle over de betekenis die je geeft aan die afwijzing.

Daarnaast is het jouw allergrootste taak om in jezelf te geloven en op jezelf te vertrouwen en te willen geloven dat je goed genoeg bent, ten alle tijden.

Het is niet de taak van andere mensen om jou waardig, geaccepteerd en geliefd te laten voelen.

Dat is jouw taak.

Elke dag opnieuw vraagt het leven weer van je om de keuze te maken om te willen geloven dat je waardig bent, dat je ertoe doet, dat je goed genoeg bent.

Dat is een kwestie van willen.

Zelfliefde is een keuze.

Je intuïtie vertrouwen is een keuze.

Alleen durven staan is een keuze.

In jezelf geloven is een keuze.

Afwijzing van anderen is pijnlijk, maar wordt pas ondraaglijk als je daardoor vervolgens jezelf in de steek laat.

Je moet op jezelf willen en durven vertrouwen in het pad wat je bewandelt.

Je moet willen geloven dat je een mooi en bijzonder en zeldzaam en waardevol wonder bent.

Ongeacht wat de rest van de wereld zegt of doet of beweert.



Foto: Unsplash



Download hier een gratis mini zelfliefde gids!

Ik luisterde naar een podcast waarin de geïnterviewde vertelde dat ze drie jaar lang door honderden partijen afgewezen werd voor haar business idee. En toch bleef ze in zichzelf en haar droom geloven. De podcast maakte wat in me los en inspireerde mij vervolgens weer om deze blog te schrijven over leren omgaan met afwijzing. Ik wil een gedachte met je delen die je misschien anders naar afwijzing laat kijken, en een andere kijk bieden waardoor je je realiseert dat jíj de controle hebt.

Afgewezen worden is pijnlijk. Een diepe pijn die je hele binnenste overneemt. Een waardeloos gevoel. De pijn die afwijzing met zich meebrengt wordt nooit minder of dragelijk, zelfs niet als je inmiddels weet en voelt dat het niks met jou, met wie je echt bent, te maken heeft. Zelfs als je de tools hebt om op een gezonde manier met afwijzing om te gaan. Daarom is afwijzing iets wat we als volwassenen zoveel mogelijk proberen te voorkomen. We doen onszelf anders voor dan we zijn, we schuilen achter een masker, doen niks spontaans meer, stellen ons niet kwetsbaar op omdat de kans dan groter wordt dat we…

Al heel jong heb je als kind te maken gekregen met afwijzing. Vaak is die afwijzing van de ander dan nog heel onbewust. Je opvoeders hadden even geen tijd om naar je te kijken of luisteren bijvoorbeeld. Je moeder wilde dat je even je mond hield. Je vader was moe en kon je drukke gedrag daarom niet zo waarderen. Als kind betrek je alles op jezelf. Wanneer je opvoeders je gedrag afwijzen of niet in je behoeften kunnen voorzien (gezien en gehoord worden, je geliefd voelen) dan geef je daar een betekenis aan. Ik ben niet goed genoeg. Ze houden niet genoeg van me. Ze vinden me waardeloos. Deze gevoelens zijn enorm pijnlijk. Gevoelens die je als kind niet of moeilijk kunt verwerken. Vanuit deze gevoelens ontstaat gaandeweg je ego: je tweede identiteit die moet voorkomen dat je afgewezen wordt, en ervoor moet zorgen dat jij je geaccepteerd en geliefd voelt. Deze identiteit zorgt ervoor dat je jezelf aanpast, dat je je verschuilt, geen risico’s meer neemt, je niet geaccepteerde delen wegstopt. Gedrag dat we vaak ons hele volwassen leven vervolgens voortzetten. Allemaal om die pijn uit onze kindertijd niet meer te hoeven ervaren. We zijn de meningen van anderen, liever gezegd van de hele wereld, zó ontzettend belangrijk gaan vinden, allemaal om te voorkomen dat we onszelf weer dat kind voelen dat niet goed genoeg is.

Wanneer je je innerlijke kind gaat helen kom je erachter dat je als klein kind overal betekenissen aan hebt gegeven die vaak helemaal niet de waarheid waren. Je opvoeders hielden zielsveel van je, maar hadden moeite dat te communiceren omdat ze dat zelf ook nooit gehoord hadden van hun opvoeders. Of je opvoeders gingen gedurende jouw kindertijd zelf door een moeilijke periode in het leven, waardoor jij nare ervaringen hebt gehad en het gevoel hebt gekregen dat je niet belangrijk genoeg was, of niet goed genoeg was om van te houden. De pijn uit je kindertijd helen en nieuwe betekenissen gaan geven aan oude gebeurtenissen is een belangrijk onderdeel om als volwassene met afwijzing om te kunnen gaan. De triggers die je zult ervaren, emoties in het nu als reactie op oude pijn, zullen daardoor minder worden. Echt verdwijnen zullen ze nooit is mijn ervaring. Hoewel ik bijvoorbeeld heel goed weet dat ik goed genoeg ben, dat ik er mag zijn en dat ik geliefd ben ervaar ik zelf nog regelmatig triggers die me weer terugbrengen bij het gevoel wat ik als kind regelmatig heb gehad.

Acceptatie is hierin heel belangrijk. Dit gevoel mag er gewoon zijn, ook al is het een heel beklemmend, leeg en pijnlijk gevoel dat je liever niet hebt. Daarnaast draait leren omgaan met afwijzing volgens mij allemaal om de betekenis die jij deze besluit te geven. Als kind heb je simpelweg te weinig levenservaring, te weinig perspectief, om de afwijzing van verschillende kanten te bekijken. Die tools heb jij nu wel. De betekenis die jij geeft aan afgewezen worden ligt daarom wat mij betreft helemaal in jouw handen. Ben je bereid om verder te kijken dan de eerste verklaring die opkomt in je hoofd? Ben je bereid om voorbij je default mode te gaan en realistisch te beredeneren waarom die persoon niet bij je wil zijn, je niet meer als vriendin wil, je niet aangenomen heeft, niet staat te springen om je idee, wat de situatie ook is?

Wanneer ik afgewezen word voel ik me voor heel even weer dat kind van vroeger dat zich in de steek gelaten voelde door haar moeder. Dat doet pijn en ik denk niet dat dat gevoel ooit zal slijten. Maar wanneer ik dat gevoel accepteer maak ik vervolgens de keuze om een nieuwe betekenis te gaan geven aan de afwijzing in het nu. Ik dwing mezelf er liefdevol toe om met meerdere redenen te komen dan de eerste en de makkelijkste: ik ben niet goed genoeg. Dit kun jij ook doen. Pak je journal erbij op momenten dat er zich een situatie voordoet waarin je afgewezen wordt (of je je afgewezen voelt), en neem de tijd om de situatie uit te schrijven. Misschien heeft de ander pijn. Mensen die pijn hebben doen anderen pijn. Misschien is die persoon helemaal niet in staat jou te zien voor wie je bent omdat diegene worstelt met zijn/haar eigen zelfbeeld. Misschien was het niet de juiste tijd en is het een zetje van het universum. Er zijn zoveel andere betekenissen aan iets te geven dan ‘ik ben niet goed genoeg’.

Wanneer jij bereid bent om een andere betekenis te willen geven aan afwijzing heb jíj weer de controle. Bepaal jij weer of iets invloed heeft op je eigenwaarde en zelfbeeld. Jouw eigenwaarde ligt namelijk in jouw handen. Niemand beslist of jij waardig genoeg bent, of je het houden van waard bent, of de keuze van diegene invloed heeft op hoe je naar jezelf kijkt of van jezelf houdt.

Gaandeweg is het idee ontstaan dat het gedrag van mensen iets zegt over wie wij zijn. Het gedrag van mensen zegt in alles iets over wie zíj zijn.

Afwijzing kun je niet voorkomen. Er zullen meer mensen niet van je houden dan wel. Er zullen meer mensen je niet begrijpen of je ideeën of plannen niet steunen dan wel. Er zullen meer mensen je niet zien dan wel.

Jij hebt controle over de betekenis die je geeft aan die afwijzing.

Daarnaast is het jouw allergrootste taak om in jezelf te geloven en op jezelf te vertrouwen en te willen geloven dat je goed genoeg bent, ten alle tijden.

Het is niet de taak van andere mensen om jou waardig, geaccepteerd en geliefd te laten voelen.

Dat is jouw taak.

Elke dag opnieuw vraagt het leven weer van je om de keuze te maken om te willen geloven dat je waardig bent, dat je ertoe doet, dat je goed genoeg bent.

Dat is een kwestie van willen.

Zelfliefde is een keuze.

Je intuïtie vertrouwen is een keuze.

Alleen durven staan is een keuze.

In jezelf geloven is een keuze.

Afwijzing van anderen is pijnlijk, maar wordt pas ondraaglijk als je daardoor vervolgens jezelf in de steek laat.

Je moet op jezelf willen en durven vertrouwen in het pad wat je bewandelt.

Je moet willen geloven dat je een mooi en bijzonder en zeldzaam en waardevol wonder bent.

Ongeacht wat de rest van de wereld zegt of doet of beweert.



Foto: Unsplash



Download hier een gratis mini zelfliefde gids!