Ik ben in de enorm bevoorrechte positie dat ik dagelijks met een hoop mensen contact mag hebben. Door de online programma’s van Lief voor je Leif, via mail maar ook door social media. Ik klets met mensen via privé berichten, mensen delen hun verhalen, gedachten en worstelingen met me. En daardoor weet ik steeds beter wat er leeft, welke gedachten er spelen, wat moeilijk is. In deze blog wil ik een gedachte met je delen die, sinds ik deze omarmd heb, mijn leven echt makkelijker heeft gemaakt. Lees je mee?

Ik ga meteen de eerste illusie uit de weg ruimen die veel mensen nog steeds hebben. In wat voor proces je ook zit, of je nou aan zelfliefde werkt, met heling bezig bent, je mindset aan het transformeren bent, die betere versie van jezelf wilt worden: het is een proces voor het leven. Deze processen zijn niet eenmalig. Dat je een bepaalde periode alle focus geeft aan een onderwerp en dan klaar bent. Klaar om weer te gaan leven. Klaar met het moeilijke deel, de pijn, de uitdaging, het oncomfortabele. Klaar met het harde werken.

Want dat is een beetje wat veel mensen denken: ik wil hier zo snel mogelijk vanaf, of zo snel mogelijk die transformatie creëren, zodat ik weer gewoon kan gaan leven. Wat ze hier vaak mee bedoelen is dat het allemaal niet te moeilijk moet zijn. Het leven. Het moet niet heel veel moeite kosten, te oncomfortabel zijn, teveel pijn doen, en zeker niet voor een langere periode.

Mocht jij je in deze gedachten herkennen, voel alsjeblieft geen schaamte: ik weet waar je vandaan komt. Ik heb dat namelijk zelf jarenlang ook gedacht. Toen ik aan mezelf ging werken, helemaal aan het begin, richtte ik me vaak op het eindpunt. Wanneer is dit nou klaar? Wanneer heb ik het ergste nou gehad? Wanneer ga ik nou eindelijk dat resultaat bereiken waar ik zo naar verlang?

Onderweg kwam ik erachter dat deze gedachten me totaal niet ondersteunden, en ook dat het moment waar ik naartoe werkte niet bestond.

‘Gewoon’ leven bestaat niet. Teveel mensen denken dat het leven makkelijk hoort te zijn en vanzelf hoort te gaan, dat is niet zo. Teveel mensen denken dat het leven niet pijnlijk hoort te zijn, dat is ook niet zo. Er zijn ook veel mensen die denken dat er een punt in hun leven komt waarop ze klaar zijn. Af. Waarop hun leven af is, en zij uit ontwikkeld zijn.

Dat punt bestaat niet.

In welke transformatie je ook zit: deze blijft je aandacht nodig hebben. Voor altijd. De rest van je leven. Misschien minder intens dan het begin proces, maar deze onderwerpen moeten onderdeel van je leven blijven. Wij mensen zijn gewoontedieren. We vallen best wel snel terug in een soort default mode. Als je je mindset, je innerlijke kind, je groeiproces, of de relatie met jezelf geen aandacht blijft geven val je terug. En dat terugvallen is véél makkelijker dan op het punt komen dat er verandering in jezelf gaande is.

Ik wil je daarom anders naar dit proces, en het leven, laten kijken.

Jij bent hier op aarde om op ontdekking te gaan waarom je hier precies op aarde bent. Jouw leven draait in de kern om jezelf ontwikkelen tot je volle potentieel. Tot de persoon die je bedoeld bent te worden. Dat betekent dat je gaat ontdekken wat je tegenhoudt om die persoon te worden en dat leven te leven wat helemaal past bij jou, en dat je jezelf daarvan gaat bevrijden (helen). Dat betekent ook dat je jezelf nieuwe dingen aan gaat leren: gewoonten en patronen, nieuwe vaardigheden. Dat je nieuwe uitdagingen aangaat, je wereld groter maakt, nieuwe gedachten kiest, experimenteert met wat werkt en niet werkt. Dat je gaat ontdekken hoe je van waarde kunt zijn, waar jouw talenten en krachten liggen en hoe je deze kunt gaan ontplooien.

Dat proces is nooit af. Er zijn altijd nieuwe uitnodigingen. Er blijft altijd werk te doen. Nieuws te leren. Er is altijd weer een volgende stap. Altijd.

En ja, in sommige gevallen ben je je hele leven bezig met het helen van je innerlijke kind. Ben je je hele leven alle bagage uit je verleden aan het opruimen. Maar als jij in dat proces voldoening, vreugde en geluk kunt vinden omdat je merkt dat je steeds dichter bij je eigen waarheid komt, jezelf steeds meer ontdekt, en ervaart dat het leven beetje bij beetje voor je gaat werken, dan is dat jouw purpose. Een ontzettend mooi doel als je het mij vraagt.

Laten we daarom omarmen dat mens zijn werken betekent.

En gedachten als dat alles makkelijk moet zijn, vooral geen moeite moet kosten of pijn mag doen, en dat het leven op een bepaald punt af is, laten gaan.

Deze gedachten ondersteunen die mooie levensreis van jou niet. Deze gedachten maken mens zijn alleen maar moeilijker. Als je de gedachte hebt dat iets niet zo zou moeten gaan ben je in strijd met wat is. Als je je alleen focust op het eindpunt mis je de ontzettend waardevolle inzichten en momenten van je reis.

Daar waar het allemaal om draait. De reis.

Ik wil je uitnodigen om een keer diep adem te halen, in door je neus en met een zucht uit door je mond. Kijk eens of je een glimlach op je gezicht kunt toveren (maakt je ontspannen), en denk dan deze nieuwe, ondersteunende gedachten: er is tijd. Ik heb geen problemen, ik heb alleen maar uitnodigingen. Pijn en uitdaging zijn onderdeel van het leven, ik accepteer dat. Ik ben nieuwsgierig naar wie ik kan worden. Ik sta open om meer te leren over mezelf en het leven. Ik ga proberen te genieten van de reis. Ik omarm dat het leven voor altijd in beweging is, en dat ik dus ook voor altijd in beweging zal zijn. Nooit af. Nooit klaar.

En voel de rust dan over je heen komen.

Liefs.


Foto: Unsplash

Ik ben in de enorm bevoorrechte positie dat ik dagelijks met een hoop mensen contact mag hebben. Door de online programma’s van Lief voor je Leif, via mail maar ook door social media. Ik klets met mensen via privé berichten, mensen delen hun verhalen, gedachten en worstelingen met me. En daardoor weet ik steeds beter wat er leeft, welke gedachten er spelen, wat moeilijk is. In deze blog wil ik een gedachte met je delen die, sinds ik deze omarmd heb, mijn leven echt makkelijker heeft gemaakt. Lees je mee?

Ik ga meteen de eerste illusie uit de weg ruimen die veel mensen nog steeds hebben. In wat voor proces je ook zit, of je nou aan zelfliefde werkt, met heling bezig bent, je mindset aan het transformeren bent, die betere versie van jezelf wilt worden: het is een proces voor het leven. Deze processen zijn niet eenmalig. Dat je een bepaalde periode alle focus geeft aan een onderwerp en dan klaar bent. Klaar om weer te gaan leven. Klaar met het moeilijke deel, de pijn, de uitdaging, het oncomfortabele. Klaar met het harde werken.

Want dat is een beetje wat veel mensen denken: ik wil hier zo snel mogelijk vanaf, of zo snel mogelijk die transformatie creëren, zodat ik weer gewoon kan gaan leven. Wat ze hier vaak mee bedoelen is dat het allemaal niet te moeilijk moet zijn. Het leven. Het moet niet heel veel moeite kosten, te oncomfortabel zijn, teveel pijn doen, en zeker niet voor een langere periode.

Mocht jij je in deze gedachten herkennen, voel alsjeblieft geen schaamte: ik weet waar je vandaan komt. Ik heb dat namelijk zelf jarenlang ook gedacht. Toen ik aan mezelf ging werken, helemaal aan het begin, richtte ik me vaak op het eindpunt. Wanneer is dit nou klaar? Wanneer heb ik het ergste nou gehad? Wanneer ga ik nou eindelijk dat resultaat bereiken waar ik zo naar verlang?

Onderweg kwam ik erachter dat deze gedachten me totaal niet ondersteunden, en ook dat het moment waar ik naartoe werkte niet bestond.

‘Gewoon’ leven bestaat niet. Teveel mensen denken dat het leven makkelijk hoort te zijn en vanzelf hoort te gaan, dat is niet zo. Teveel mensen denken dat het leven niet pijnlijk hoort te zijn, dat is ook niet zo. Er zijn ook veel mensen die denken dat er een punt in hun leven komt waarop ze klaar zijn. Af. Waarop hun leven af is, en zij uit ontwikkeld zijn.

Dat punt bestaat niet.

In welke transformatie je ook zit: deze blijft je aandacht nodig hebben. Voor altijd. De rest van je leven. Misschien minder intens dan het begin proces, maar deze onderwerpen moeten onderdeel van je leven blijven. Wij mensen zijn gewoontedieren. We vallen best wel snel terug in een soort default mode. Als je je mindset, je innerlijke kind, je groeiproces, of de relatie met jezelf geen aandacht blijft geven val je terug. En dat terugvallen is véél makkelijker dan op het punt komen dat er verandering in jezelf gaande is.

Ik wil je daarom anders naar dit proces, en het leven, laten kijken.

Jij bent hier op aarde om op ontdekking te gaan waarom je hier precies op aarde bent. Jouw leven draait in de kern om jezelf ontwikkelen tot je volle potentieel. Tot de persoon die je bedoeld bent te worden. Dat betekent dat je gaat ontdekken wat je tegenhoudt om die persoon te worden en dat leven te leven wat helemaal past bij jou, en dat je jezelf daarvan gaat bevrijden (helen). Dat betekent ook dat je jezelf nieuwe dingen aan gaat leren: gewoonten en patronen, nieuwe vaardigheden. Dat je nieuwe uitdagingen aangaat, je wereld groter maakt, nieuwe gedachten kiest, experimenteert met wat werkt en niet werkt. Dat je gaat ontdekken hoe je van waarde kunt zijn, waar jouw talenten en krachten liggen en hoe je deze kunt gaan ontplooien.

Dat proces is nooit af. Er zijn altijd nieuwe uitnodigingen. Er blijft altijd werk te doen. Nieuws te leren. Er is altijd weer een volgende stap. Altijd.

En ja, in sommige gevallen ben je je hele leven bezig met het helen van je innerlijke kind. Ben je je hele leven alle bagage uit je verleden aan het opruimen. Maar als jij in dat proces voldoening, vreugde en geluk kunt vinden omdat je merkt dat je steeds dichter bij je eigen waarheid komt, jezelf steeds meer ontdekt, en ervaart dat het leven beetje bij beetje voor je gaat werken, dan is dat jouw purpose. Een ontzettend mooi doel als je het mij vraagt.

Laten we daarom omarmen dat mens zijn werken betekent.

En gedachten als dat alles makkelijk moet zijn, vooral geen moeite moet kosten of pijn mag doen, en dat het leven op een bepaald punt af is, laten gaan.

Deze gedachten ondersteunen die mooie levensreis van jou niet. Deze gedachten maken mens zijn alleen maar moeilijker. Als je de gedachte hebt dat iets niet zo zou moeten gaan ben je in strijd met wat is. Als je je alleen focust op het eindpunt mis je de ontzettend waardevolle inzichten en momenten van je reis.

Daar waar het allemaal om draait. De reis.

Ik wil je uitnodigen om een keer diep adem te halen, in door je neus en met een zucht uit door je mond. Kijk eens of je een glimlach op je gezicht kunt toveren (maakt je ontspannen), en denk dan deze nieuwe, ondersteunende gedachten: er is tijd. Ik heb geen problemen, ik heb alleen maar uitnodigingen. Pijn en uitdaging zijn onderdeel van het leven, ik accepteer dat. Ik ben nieuwsgierig naar wie ik kan worden. Ik sta open om meer te leren over mezelf en het leven. Ik ga proberen te genieten van de reis. Ik omarm dat het leven voor altijd in beweging is, en dat ik dus ook voor altijd in beweging zal zijn. Nooit af. Nooit klaar.

En voel de rust dan over je heen komen.

Liefs.


Foto: Unsplash