Niet iedereen werkt doelbewust toe naar iets. De middelbare school is voor veel mensen gewoon 1 grote zoektocht, en de hogeschool vaak nog meer. Want wat ga je doen wanneer je afgestudeerd bent? Of misschien loop je zelfs al vast bij de keuze van een studie. Of misschien wil je niet eens studeren. Kan allemaal. Uiteindelijk is het het belangrijkste om stappen te zetten en dingen te gaan ontdekken, dan komt er vanzelf iets op je pad waar je heel blij van wordt! Op deze manier ontstond voor mij het idee voor deze nieuwe rubriek. Je kent allemaal wel mensen in je omgeving die mega veel energie uitstralen als ze het over hun werk hebben.  Maar wat geeft hun dan precies de energie, wat maakt hun baan ‘de droombaan’?

Annabel Wiering is eigenaresse van kledingmerk Lola Nomada. Een droombaan die zij zelf gecreëerd heeft, vooral door het volgen van haar gevoel en daarin niet op te geven.

Annabel: ”I’m a wandering soul with a bohemian heart. Positive minded geboren met een lach en ik ga nu niet zeggen; ‘een dag niet gelachen is een dag niet geleefd’. Dus toch.

Zoekend
Rond mijn 15e had ik nog geen idee wat ik wilde worden. Totdat ik met mijn zusje aan het winkelen was en ik door de eigenaresse van een kledingwinkel werd gevraagd om daar te komen werken. Van het ene winkeltje switchte ik naar de volgende en toen wist ik wel dat het iets met mode zou moeten worden. Ik ging mode studeren aan de TMO Fashion Business School. In de weekenden en op vrije dagen werkte in een van de mooiste kledingwinkels van Nederland, Bryant in Hoorn en voor mij de plek waar het balletje ging rollen. Ik ontmoette er bekende mensen uit de modewereld en zo werd toen ik 19 jaar was geopperd om een stage te gaan lopen in Shanghai. Why not? I went with the flow. Op dat moment nam ik het leven en de mode nog niet zo serieus, maar dat kwam vanzelf naarmate ik dichterbij mijn dromen kwam.

De toekomst
Voordat ik was waar ik wilde zijn gingen er ook genoeg dingen mis. Ik heb veel plannen gemaakt, maar het liep niet allemaal zoals ik verwachtte.  Ik heb een productie gedaan voor The Sting en dacht hier eigenlijk wel op het hoofdkantoor te komen. De banen waar ik op solliciteerde gingen vervolgens aan m’n neus voorbij. Vrij logisch denk ik nu; ‘Ik was 23’. Toen zag ik geen andere mogelijkheid dan mijn hart te gaan volgen, en dat was absoluut de beste beslissing ooit. Ik ben na mijn studie Fashion Management voor een aantal maanden naar Barcelona gegaan om Spaans te leren. Ik wilde hier eigenlijk wel blijven, maar als je geen 100% vloeiend Spaans spreekt is een baan vinden in je vakgebied moeilijk. Dat ik iets met mode wilde doen was dus lastig in Spanje. Ik moest noodgedwongen terug naar Nederland om daar even tijdelijk m’n centjes te gaan verdienen. Maar m’n plannen verloor ik niet uit het oog. Ik ging op zoek naar een Nederlands bedrijf die zich wilde uitbreiden in Spanje.  Ik reisde de Spaanse kust af met strandtassen die ik aan winkels verkocht. Dat ging ontzettend goed. Ik kwam vervolgens op drie verschillende plekken in Barcelona hetzelfde Colombiaanse meisje tegen en dat was overduidelijk een ‘heeft zo moeten zijn moment’. Samen besloten we om kleding te importeren vanuit Colombia en India. Dit was de start van Lola Nomada.

Lola Nomada kleding vertaalt mijn filosofie ‘that every place can feel like home’. Gipsy, handgemaakte kleding met invloeden van over de hele wereld. Wat me elke dag weer energie geeft is dat ik de Lola Nomada koers mag uitstippelen. We halen onze inspiratie uit reizen en verwoorden dit in een kledingcollectie. Het zijn mijn beiden passies in één. 

Ik droom ervan om eigen winkels te openen in Europa. Amsterdam, Barcelona en Ibiza. Ik werk met een mooi team samen om Lola Nomada groot te maken en qua kleding een nieuw beeld neer te zetten. En dat is ook meteen mijn kracht: ik hou enorm van mensen om mij heen en ik vind samenwerken aan iets moois geweldig, dus het runnen van m’n team gaat mij vrij gemakkelijk af.

Maar natuurlijk twijfel je ook weleens, ik denk dat dat heel gezond is. Uiteindelijk wint je motivatie en passie voor wat je doet het altijd. Het is niet gemakkelijk om iets op te zetten, er zijn genoeg tegenslagen. Als je daar dan iedere keer overheen komt en doorzet weet je op een gegeven moment dat het gaat lukken. Verwacht niet dat je merk binnen 2 jaar staat daar gaat een goede 3 jaar overheen. Ik zit nu op 2,5 dus dit kan niet anders dan gaan slagen, ook al weet ik dat ik nog niet ben waar ik wil zijn.

Een belangrijk moment
Ik zit hier met een Colombiaanse Mochila voor de Thja mahal in India. Hier heb ik mensen ontmoet waar ik nog iedere dag zaken mee doe. Voordat ik aan die trip begon had ik dat niet durven dromen. Nu vind ik de Indiaanse stoffen en borduursels geweldig. Het geeft ook een beetje weer dat de wereld klein is en dat je je overal ter wereld thuis kunt voelen. Zo voelde ik me daar ook thuis. It’s like a Lola Nomada.

Mijn lijfspreuk
Smile to the world and the world smiles back to you. Deze is niet helemaal van mijzelf maar van de Oprichter van de Rituals. In een interview met het NRC noemde hij deze lijfspreuk en die is mij altijd bijgebleven. Give a little bit and get a little bit. Die mag iedereen voor zichzelf invullen.”

Niet iedereen werkt doelbewust toe naar iets. De middelbare school is voor veel mensen gewoon 1 grote zoektocht, en de hogeschool vaak nog meer. Want wat ga je doen wanneer je afgestudeerd bent? Of misschien loop je zelfs al vast bij de keuze van een studie. Of misschien wil je niet eens studeren. Kan allemaal. Uiteindelijk is het het belangrijkste om stappen te zetten en dingen te gaan ontdekken, dan komt er vanzelf iets op je pad waar je heel blij van wordt! Op deze manier ontstond voor mij het idee voor deze nieuwe rubriek. Je kent allemaal wel mensen in je omgeving die mega veel energie uitstralen als ze het over hun werk hebben.  Maar wat geeft hun dan precies de energie, wat maakt hun baan ‘de droombaan’?

Annabel Wiering is eigenaresse van kledingmerk Lola Nomada. Een droombaan die zij zelf gecreëerd heeft, vooral door het volgen van haar gevoel en daarin niet op te geven.

Annabel: ”I’m a wandering soul with a bohemian heart. Positive minded geboren met een lach en ik ga nu niet zeggen; ‘een dag niet gelachen is een dag niet geleefd’. Dus toch.

Zoekend
Rond mijn 15e had ik nog geen idee wat ik wilde worden. Totdat ik met mijn zusje aan het winkelen was en ik door de eigenaresse van een kledingwinkel werd gevraagd om daar te komen werken. Van het ene winkeltje switchte ik naar de volgende en toen wist ik wel dat het iets met mode zou moeten worden. Ik ging mode studeren aan de TMO Fashion Business School. In de weekenden en op vrije dagen werkte in een van de mooiste kledingwinkels van Nederland, Bryant in Hoorn en voor mij de plek waar het balletje ging rollen. Ik ontmoette er bekende mensen uit de modewereld en zo werd toen ik 19 jaar was geopperd om een stage te gaan lopen in Shanghai. Why not? I went with the flow. Op dat moment nam ik het leven en de mode nog niet zo serieus, maar dat kwam vanzelf naarmate ik dichterbij mijn dromen kwam.

De toekomst
Voordat ik was waar ik wilde zijn gingen er ook genoeg dingen mis. Ik heb veel plannen gemaakt, maar het liep niet allemaal zoals ik verwachtte.  Ik heb een productie gedaan voor The Sting en dacht hier eigenlijk wel op het hoofdkantoor te komen. De banen waar ik op solliciteerde gingen vervolgens aan m’n neus voorbij. Vrij logisch denk ik nu; ‘Ik was 23’. Toen zag ik geen andere mogelijkheid dan mijn hart te gaan volgen, en dat was absoluut de beste beslissing ooit. Ik ben na mijn studie Fashion Management voor een aantal maanden naar Barcelona gegaan om Spaans te leren. Ik wilde hier eigenlijk wel blijven, maar als je geen 100% vloeiend Spaans spreekt is een baan vinden in je vakgebied moeilijk. Dat ik iets met mode wilde doen was dus lastig in Spanje. Ik moest noodgedwongen terug naar Nederland om daar even tijdelijk m’n centjes te gaan verdienen. Maar m’n plannen verloor ik niet uit het oog. Ik ging op zoek naar een Nederlands bedrijf die zich wilde uitbreiden in Spanje.  Ik reisde de Spaanse kust af met strandtassen die ik aan winkels verkocht. Dat ging ontzettend goed. Ik kwam vervolgens op drie verschillende plekken in Barcelona hetzelfde Colombiaanse meisje tegen en dat was overduidelijk een ‘heeft zo moeten zijn moment’. Samen besloten we om kleding te importeren vanuit Colombia en India. Dit was de start van Lola Nomada.

Lola Nomada kleding vertaalt mijn filosofie ‘that every place can feel like home’. Gipsy, handgemaakte kleding met invloeden van over de hele wereld. Wat me elke dag weer energie geeft is dat ik de Lola Nomada koers mag uitstippelen. We halen onze inspiratie uit reizen en verwoorden dit in een kledingcollectie. Het zijn mijn beiden passies in één. 

Ik droom ervan om eigen winkels te openen in Europa. Amsterdam, Barcelona en Ibiza. Ik werk met een mooi team samen om Lola Nomada groot te maken en qua kleding een nieuw beeld neer te zetten. En dat is ook meteen mijn kracht: ik hou enorm van mensen om mij heen en ik vind samenwerken aan iets moois geweldig, dus het runnen van m’n team gaat mij vrij gemakkelijk af.

Maar natuurlijk twijfel je ook weleens, ik denk dat dat heel gezond is. Uiteindelijk wint je motivatie en passie voor wat je doet het altijd. Het is niet gemakkelijk om iets op te zetten, er zijn genoeg tegenslagen. Als je daar dan iedere keer overheen komt en doorzet weet je op een gegeven moment dat het gaat lukken. Verwacht niet dat je merk binnen 2 jaar staat daar gaat een goede 3 jaar overheen. Ik zit nu op 2,5 dus dit kan niet anders dan gaan slagen, ook al weet ik dat ik nog niet ben waar ik wil zijn.

Een belangrijk moment
Ik zit hier met een Colombiaanse Mochila voor de Thja mahal in India. Hier heb ik mensen ontmoet waar ik nog iedere dag zaken mee doe. Voordat ik aan die trip begon had ik dat niet durven dromen. Nu vind ik de Indiaanse stoffen en borduursels geweldig. Het geeft ook een beetje weer dat de wereld klein is en dat je je overal ter wereld thuis kunt voelen. Zo voelde ik me daar ook thuis. It’s like a Lola Nomada.

Mijn lijfspreuk
Smile to the world and the world smiles back to you. Deze is niet helemaal van mijzelf maar van de Oprichter van de Rituals. In een interview met het NRC noemde hij deze lijfspreuk en die is mij altijd bijgebleven. Give a little bit and get a little bit. Die mag iedereen voor zichzelf invullen.”