Renee van der Weijde leerde ik kennen via Lief voor je Leif waar ze op de Facebook pagina op een versje van mij reageerde. Later bleek dat die kriebel in haar buik niet voor niks was, en dat ze voor onbepaalde tijd naar de andere kant van de wereld vertrok. Haar blog over het reisvirus:

Renee: ”Ik volg al enige tijd de Facebook pagina van ‘Lief voor je Leif’. Ik had dan ook een tijdje terug een reactie geplaatst onder een van de gedichtjes gezien het mij zo aansprak.
Voor hen die het gemist hebben, hier nog een keer het oh zo mooie gedicht.

“De kriebel in je buik die blijft gaan
In gedachten dromen van dromen
Veel verder van het nu vandaan
Ga je voor onzeker
Niet wetend waar en hoe
Met de mooiste bestemmingen
Niet wetend waar naartoe?
Kies je voor onbestemd
Het gevoel dat die kriebel voedt
Of ga je voor veilig,
Voor het verstand dat alles moet?
Diep van binnen weet alles in jou wat te kiezen
Met het volgen van je hart kun je niet verliezen.”

De reactie die ik onder het gedicht had geplaatst was “15th of August it is!” op die dag vertrek ik namelijk op een enkeltje naar de andere kant van de wereld. Zo werd ik door Willemijn gevraagd of ik het misschien leuk zou vinden om daar een stukje over te schrijven, so here we are!

De mensen die mij inmiddels al een aantal jaren kennen waren niet bepaald verbaasd dat ik weer een trip gepland had. Het is namelijk niet de eerste keer dat ik voor langere tijd naar het buitenland ga, een enkeltje daarentegen is wel iets nieuws.

Dus… hoezo zou je een enkeltje naar de andere kant van de wereld boeken?

Goede vraag!. Alles opzeggen, alles en iedereen achter je laten en met slechts een backpack de wereld in trekken voor onbepaalde tijd…. Tsja, zo zwart op wit klinkt het ook allemaal erg onlogisch, but there is more to it!

Ik ben in 2009 tijdens mijn zeven maanden durende solotrip door Singapore, Australië, Nieuw Zeeland en Hong Kong besmet geraakt met het reisvirus. En zoals ze zeggen “bitten by the travelbug, happily infected for life” klopt dan ook als een bus.

Op jonge leeftijd in mijn eentje door vreemde landen trekken heeft mijn ogen geopend. Niet alleen heb ik enorm veel geleerd van de verschillende landen, culturen en mensen, maar ik heb ook een hoop geleerd over mezelf aangezien ik zo op mezelf was aangewezen. De gehele ervaring is voor mij zo’n eyeopener geweest, dat ik er zeker meer mee moest gaan doen.
Nadat ik mijn studie International Tourism Management aan de NHTV in Breda had afgerond en tussendoor nog wat kleine tripjes had gedaan, was het weer tijd voor het echte werk. Zo ben ik in Januari 2015 voor ongeveer vijf maanden weer solo op pad gegaan en ben dit keer door Zuidoost Azië gaan backpacken.

Ik heb daar menig keer met mijn mond open staan staren naar de meest mooie zonsondergangen, ik heb gesprekken gevoerd over de meest persoonlijke onderwerpen met de meest wildvreemde mensen, ik heb op eilanden gezeten zonder stromend water waar je moest douchen met een bak water en een schep maar waarmee je ook je wc moest doorspoelen. Ik heb in twaalf uur durende nachtbussen gelegen in zogeheten ‘slaapbussen’, lepeltje lepeltje met een vreemde aangezien die bussen niet gebouwd zijn op onze gezonde Hollandse lijven en heb ook de omgekeerde cultuurshock ervaren namelijk van primitieve hutjes naar grote wereldsteden. What a shock! But hey, it’s all an experience!

Ik heb gelachen, gehuild, boeken verslonden, verhalen gedeeld met reizigers en locals, op parelwitte stranden gelegen en uit een kokosnoot gedronken (wat overigens totaal anders smaakte dan verwacht), in infinity pools gedobberd en in hangmatten menig kater weg liggen doezelen, maar ik heb vooral erg veel tijd voor mijzelf gehad, heerlijk!

Ik zag er zoals altijd enorm tegenop om weer terug te moeten naar Nederland. Niet dat ik het hier niet naar mijn zin heb hoor, het is hier prima maar dat vooral omdat de mensen er wonen van wie ik het meeste houd. Ik heb hier in Nederland altijd het gevoel alsof ik stil sta, niet vooruit kan. Ik heb die ‘wanderlust’ in mij, die ongeneeslijke drang om de wereld in te trekken, nieuwe landen, culturen, mensen en gebieden te gaan ontdekken. Daar groei ik van, het voedt me, daarvan word ik enorm blij en gaat mijn hart weer op het juiste ritme kloppen.

Dus 15 augustus 2016 is het dan eindelijk weer zo ver, dan mag ik weer gaan doen wat ik het liefste doe, mijn ziel gaan voeden met avontuur! Dit keer ga ik voor drie weken terug naar mijn geliefde Bali, om vervolgens door te vliegen naar Nieuw Zeeland waar ik voor één jaar op een work & holiday visum mag verblijven. Ik ben daarnaast ook nog van plan om wat meer van Azië te gaan zien, dus vandaar mijn enkeltje, het ticket naar ongekende vrijheid.

Ik kies niet voor de gemakkelijkste weg en gezonde spanning voor een nieuwe trip is er altijd, maar ik denk dat ik het liefst voor mijn lijf ben als ik doe waar ik gelukkig van word. Zoals het gedichtje het ook zo mooi kan verwoorden “Diep van binnen weet alles in jou wat te kiezen, met het volgen van je hart kun je niet verliezen.”

World, here I come!

Renee van der Weijde

Ps. Vindt je het leuk om mijn reis verhalen te volgen? Neem dan een kijkje voor wat visuele beelden op mijn instagram account @worldweijde of volg mijn verhalen op www.worldweijde.com (still under construction though! Working on it!)

Renee van der Weijde leerde ik kennen via Lief voor je Leif waar ze op de Facebook pagina op een versje van mij reageerde. Later bleek dat die kriebel in haar buik niet voor niks was, en dat ze voor onbepaalde tijd naar de andere kant van de wereld vertrok. Haar blog over het reisvirus:

Renee: ”Ik volg al enige tijd de Facebook pagina van ‘Lief voor je Leif’. Ik had dan ook een tijdje terug een reactie geplaatst onder een van de gedichtjes gezien het mij zo aansprak.
Voor hen die het gemist hebben, hier nog een keer het oh zo mooie gedicht.

“De kriebel in je buik die blijft gaan
In gedachten dromen van dromen
Veel verder van het nu vandaan
Ga je voor onzeker
Niet wetend waar en hoe
Met de mooiste bestemmingen
Niet wetend waar naartoe?
Kies je voor onbestemd
Het gevoel dat die kriebel voedt
Of ga je voor veilig,
Voor het verstand dat alles moet?
Diep van binnen weet alles in jou wat te kiezen
Met het volgen van je hart kun je niet verliezen.”

De reactie die ik onder het gedicht had geplaatst was “15th of August it is!” op die dag vertrek ik namelijk op een enkeltje naar de andere kant van de wereld. Zo werd ik door Willemijn gevraagd of ik het misschien leuk zou vinden om daar een stukje over te schrijven, so here we are!

De mensen die mij inmiddels al een aantal jaren kennen waren niet bepaald verbaasd dat ik weer een trip gepland had. Het is namelijk niet de eerste keer dat ik voor langere tijd naar het buitenland ga, een enkeltje daarentegen is wel iets nieuws.

Dus… hoezo zou je een enkeltje naar de andere kant van de wereld boeken?

Goede vraag!. Alles opzeggen, alles en iedereen achter je laten en met slechts een backpack de wereld in trekken voor onbepaalde tijd…. Tsja, zo zwart op wit klinkt het ook allemaal erg onlogisch, but there is more to it!

Ik ben in 2009 tijdens mijn zeven maanden durende solotrip door Singapore, Australië, Nieuw Zeeland en Hong Kong besmet geraakt met het reisvirus. En zoals ze zeggen “bitten by the travelbug, happily infected for life” klopt dan ook als een bus.

Op jonge leeftijd in mijn eentje door vreemde landen trekken heeft mijn ogen geopend. Niet alleen heb ik enorm veel geleerd van de verschillende landen, culturen en mensen, maar ik heb ook een hoop geleerd over mezelf aangezien ik zo op mezelf was aangewezen. De gehele ervaring is voor mij zo’n eyeopener geweest, dat ik er zeker meer mee moest gaan doen.
Nadat ik mijn studie International Tourism Management aan de NHTV in Breda had afgerond en tussendoor nog wat kleine tripjes had gedaan, was het weer tijd voor het echte werk. Zo ben ik in Januari 2015 voor ongeveer vijf maanden weer solo op pad gegaan en ben dit keer door Zuidoost Azië gaan backpacken.

Ik heb daar menig keer met mijn mond open staan staren naar de meest mooie zonsondergangen, ik heb gesprekken gevoerd over de meest persoonlijke onderwerpen met de meest wildvreemde mensen, ik heb op eilanden gezeten zonder stromend water waar je moest douchen met een bak water en een schep maar waarmee je ook je wc moest doorspoelen. Ik heb in twaalf uur durende nachtbussen gelegen in zogeheten ‘slaapbussen’, lepeltje lepeltje met een vreemde aangezien die bussen niet gebouwd zijn op onze gezonde Hollandse lijven en heb ook de omgekeerde cultuurshock ervaren namelijk van primitieve hutjes naar grote wereldsteden. What a shock! But hey, it’s all an experience!

Ik heb gelachen, gehuild, boeken verslonden, verhalen gedeeld met reizigers en locals, op parelwitte stranden gelegen en uit een kokosnoot gedronken (wat overigens totaal anders smaakte dan verwacht), in infinity pools gedobberd en in hangmatten menig kater weg liggen doezelen, maar ik heb vooral erg veel tijd voor mijzelf gehad, heerlijk!

Ik zag er zoals altijd enorm tegenop om weer terug te moeten naar Nederland. Niet dat ik het hier niet naar mijn zin heb hoor, het is hier prima maar dat vooral omdat de mensen er wonen van wie ik het meeste houd. Ik heb hier in Nederland altijd het gevoel alsof ik stil sta, niet vooruit kan. Ik heb die ‘wanderlust’ in mij, die ongeneeslijke drang om de wereld in te trekken, nieuwe landen, culturen, mensen en gebieden te gaan ontdekken. Daar groei ik van, het voedt me, daarvan word ik enorm blij en gaat mijn hart weer op het juiste ritme kloppen.

Dus 15 augustus 2016 is het dan eindelijk weer zo ver, dan mag ik weer gaan doen wat ik het liefste doe, mijn ziel gaan voeden met avontuur! Dit keer ga ik voor drie weken terug naar mijn geliefde Bali, om vervolgens door te vliegen naar Nieuw Zeeland waar ik voor één jaar op een work & holiday visum mag verblijven. Ik ben daarnaast ook nog van plan om wat meer van Azië te gaan zien, dus vandaar mijn enkeltje, het ticket naar ongekende vrijheid.

Ik kies niet voor de gemakkelijkste weg en gezonde spanning voor een nieuwe trip is er altijd, maar ik denk dat ik het liefst voor mijn lijf ben als ik doe waar ik gelukkig van word. Zoals het gedichtje het ook zo mooi kan verwoorden “Diep van binnen weet alles in jou wat te kiezen, met het volgen van je hart kun je niet verliezen.”

World, here I come!

Renee van der Weijde

Ps. Vindt je het leuk om mijn reis verhalen te volgen? Neem dan een kijkje voor wat visuele beelden op mijn instagram account @worldweijde of volg mijn verhalen op www.worldweijde.com (still under construction though! Working on it!)