Een soort van nieuwe rubriek op Lief voor je Leif! Ik stel 5 echte, soms wat diepgaandere, vragen en dat levert mooie en oprechte antwoorden op. Lizzy is coach en werkt vanuit haar bedrijf Lizz is more. Ze geeft mij door het beantwoorden van deze vragen weer genoeg mooie inzichten! Thanks Lizzy!

Wat is voor jou geluk?
Ik las ooit dit tekstje van Robert Louis Stevenson: ‘De beste dingen in het leven zijn altijd vlakbij: adem in je neusvleugels, licht in je ogen, bloemen aan je voeten en de toekomst vlak voor je neus’. En ik geloof wel dat dit voor mij een stukje van de definitie van geluk beschrijft. Ogenschijnlijk kleine momenten waarop alles samenvalt, je in je element bent, dit even bewust voelt en er een gelukskriebel door je buik schiet. De schoonheid van het alledaagse kunnen zien en kunnen koesteren. Wetende dat geluk een verzameling is van al deze kleine momenten.

Welk inzicht kwam bij je binnen?
Dat alles wat je nodig hebt al in je zit. Alleen door omstandigheden, dingen die je meemaakt, overtuigingen die je onbewust ontwikkelt en alle verhalen die je meeneemt van andere mensen het soms voelt alsof je het bent kwijtgeraakt. Ik realiseer mij steeds meer dat ik datgene wat ik nodig heb niet voortdurend buiten mijzelf moet zoeken. Niet meer diploma’s hoef te halen of complimenten hoef te krijgen voordat ik iets kan. Voordat ik goed genoeg ben. In plaats daarvan ben ik nu bezig om te leren erkennen dat alles er al is alleen dat ik zelf degene ben die hierin moet gaan geloven en op moet durven vertrouwen. Ik hoef niks meer te worden, ik mag gewoon zijn. Natuurlijk gaat dit met vallen en opstaan maar het heeft wel een stukje onrust weggenomen.

Wat zou je nooit meer op die manier zo doen?
Ik geloof dat je in het moment altijd doet wat je op dat moment het beste lijkt met de kennis die je dan hebt. Eenmaal terugkijkend is het dan altijd makkelijker om jezelf te bekritiseren en misschien zelf verwijten te maken. Ik heb geleerd en ervaren dat dit verspilde energie is, het levert mij niets op. Ik denk dat spijt een vorm van zelfkwelling is, je kunt er niets meer mee behalve de gebeurtenis keer op keer in je hoofd herhalen en jezelf nog meer pijnigen. Ik zou dus niets anders gedaan willen hebben. Dingen gebeuren met een reden, om je een les te leren. Dus ik denk wel altijd: ‘Oké Liz, dit ging niet helemaal zoals je in gedachte had, wat kun je hieruit halen?’ En die les neem ik dan weer mee.

Wat is je grootste les en wat heb je daaruit mee genomen?
De invloed en kracht van mijn gedachten. Ik kan een enorme doemdenker zijn. Streng, kritisch en haast meedogenloos voor mijzelf. Het zou geen seconde in mij opkomen om zo tegen anderen te doen, waarom dan wel tegen mijzelf? Ik leer steeds meer dat ik door middel van mijn eigen gedachten mijzelf klein houd. Een onbewuste vorm van zelfbescherming. Zolang ik mijzelf niet goed genoeg vind hoef ik niet in actie te komen en kan ik dus ook niet falen. Achteraf heb ik mijzelf hierdoor een hoop ervaringen ontnomen. Zonde! Nu neem ik steeds meer de regie over mijn gedachten omdat ik weet dat ik hiermee mijn gevoel en gedrag op een positieve manier kan beïnvloeden. En actie ondernemen, in beweging blijven en gewoon doen mij veel energieker en gelukkiger maken.

Met alle kennis van nu, wat zou je tegen je 18-jarige ik willen zeggen?
Heb wat meer vertrouwen. Je hoeft niet alles uit te stippelen, te plannen of al uitgedacht te hebben. Het komt vanzelf. Leef in het nu. Geniet van de weg, je hoeft nergens op een bepaalde tijd te zijn. Zolang je in beweging blijft ontstaat dat pad vanzelf wel.

Een soort van nieuwe rubriek op Lief voor je Leif! Ik stel 5 echte, soms wat diepgaandere, vragen en dat levert mooie en oprechte antwoorden op. Lizzy is coach en werkt vanuit haar bedrijf Lizz is more. Ze geeft mij door het beantwoorden van deze vragen weer genoeg mooie inzichten! Thanks Lizzy!

Wat is voor jou geluk?
Ik las ooit dit tekstje van Robert Louis Stevenson: ‘De beste dingen in het leven zijn altijd vlakbij: adem in je neusvleugels, licht in je ogen, bloemen aan je voeten en de toekomst vlak voor je neus’. En ik geloof wel dat dit voor mij een stukje van de definitie van geluk beschrijft. Ogenschijnlijk kleine momenten waarop alles samenvalt, je in je element bent, dit even bewust voelt en er een gelukskriebel door je buik schiet. De schoonheid van het alledaagse kunnen zien en kunnen koesteren. Wetende dat geluk een verzameling is van al deze kleine momenten.

Welk inzicht kwam bij je binnen?
Dat alles wat je nodig hebt al in je zit. Alleen door omstandigheden, dingen die je meemaakt, overtuigingen die je onbewust ontwikkelt en alle verhalen die je meeneemt van andere mensen het soms voelt alsof je het bent kwijtgeraakt. Ik realiseer mij steeds meer dat ik datgene wat ik nodig heb niet voortdurend buiten mijzelf moet zoeken. Niet meer diploma’s hoef te halen of complimenten hoef te krijgen voordat ik iets kan. Voordat ik goed genoeg ben. In plaats daarvan ben ik nu bezig om te leren erkennen dat alles er al is alleen dat ik zelf degene ben die hierin moet gaan geloven en op moet durven vertrouwen. Ik hoef niks meer te worden, ik mag gewoon zijn. Natuurlijk gaat dit met vallen en opstaan maar het heeft wel een stukje onrust weggenomen.

Wat zou je nooit meer op die manier zo doen?
Ik geloof dat je in het moment altijd doet wat je op dat moment het beste lijkt met de kennis die je dan hebt. Eenmaal terugkijkend is het dan altijd makkelijker om jezelf te bekritiseren en misschien zelf verwijten te maken. Ik heb geleerd en ervaren dat dit verspilde energie is, het levert mij niets op. Ik denk dat spijt een vorm van zelfkwelling is, je kunt er niets meer mee behalve de gebeurtenis keer op keer in je hoofd herhalen en jezelf nog meer pijnigen. Ik zou dus niets anders gedaan willen hebben. Dingen gebeuren met een reden, om je een les te leren. Dus ik denk wel altijd: ‘Oké Liz, dit ging niet helemaal zoals je in gedachte had, wat kun je hieruit halen?’ En die les neem ik dan weer mee.

Wat is je grootste les en wat heb je daaruit mee genomen?
De invloed en kracht van mijn gedachten. Ik kan een enorme doemdenker zijn. Streng, kritisch en haast meedogenloos voor mijzelf. Het zou geen seconde in mij opkomen om zo tegen anderen te doen, waarom dan wel tegen mijzelf? Ik leer steeds meer dat ik door middel van mijn eigen gedachten mijzelf klein houd. Een onbewuste vorm van zelfbescherming. Zolang ik mijzelf niet goed genoeg vind hoef ik niet in actie te komen en kan ik dus ook niet falen. Achteraf heb ik mijzelf hierdoor een hoop ervaringen ontnomen. Zonde! Nu neem ik steeds meer de regie over mijn gedachten omdat ik weet dat ik hiermee mijn gevoel en gedrag op een positieve manier kan beïnvloeden. En actie ondernemen, in beweging blijven en gewoon doen mij veel energieker en gelukkiger maken.

Met alle kennis van nu, wat zou je tegen je 18-jarige ik willen zeggen?
Heb wat meer vertrouwen. Je hoeft niet alles uit te stippelen, te plannen of al uitgedacht te hebben. Het komt vanzelf. Leef in het nu. Geniet van de weg, je hoeft nergens op een bepaalde tijd te zijn. Zolang je in beweging blijft ontstaat dat pad vanzelf wel.