Ik moet eerlijk bekennen dat ik normaal eigenlijk weinig heb met mijlpalen, verjaardagen of bepaalde data. Maar Lief voor je Leif is voor mij een ander verhaal. Vandaag is het drie jaar geleden dat ik dit avontuur startte. En dat ik al drie jaar enorm toegewijd ben aan één ding is voor mij méga bijzonder! Als je me langer volgt ken je mijn verhaal. Ik ben een fladderaar. Ik raak doorgaans best snel verveeld, ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe dingen, hou van uitdagingen, leer graag. Zelfs nu, nu ik mijn passie en roeping gevonden heb. Gelukkig daagt Lief voor je Leif me nog steeds elke dag in alles uit. Op het zakelijke vlak, maar ook zeker persoonlijk. Wat inzichten van de afgelopen jaren deel ik met je in deze blog!
Done is better than good
Lief voor je Leif leerde mij mijn over perfectionistische gedrag af te leren. Ik realiseerde me een tijd geleden eigenlijk pas wat perfectionisme precies inhoudt: de angst om niet goed genoeg gevonden te worden. De angst dat wat je doet of naar buiten brengt afgekeurd wordt. Dit terwijl ik dacht dat ik dit allemaal redelijk ‘opgelost’ had… Dat inzicht leidde dan ook tot een bijzonder groeiproces. En poe, sinds ‘done is better than good’ zo’n beetje een leidraad is geworden in veel dingen sta ik een stuk relaxter in het leven en breng ik veel meer wat bij mij goed voelt gewoon naar buiten.
Geplante zaadjes hebben (veel) tijd nodig om te groeien
Ik wil alles snel, en het liefste nu. Dat bracht me heel veel moois, ik beslis snel, ik schakel snel, maar door de blog heb ik moeten leren dat geduldig zijn een ontzettend belangrijke eigenschap is als je bouwt aan iets. Je kunt sneller gaan dan het tempo is, maar dat maakt dat de weg uiteindelijk niet makkelijker verloopt. Ik weet dat Lief voor je Leif een zaadje is wat veel tijd nodig heeft, wat op zijn eigen tempo tot bloei komt. Toch verzette ik me vaak nog tegen dat langzame. Een combinatie van: het snelle van de maatschappij, vergelijkingsdrang, geen geduld. Nu weet ik: we hebben allemaal een eigen tempo en niemand bouwt van niets iets in heel korte tijd. We kennen alleen vaak de verhalen niet. Ik zag toen in dat dat organische tempo juist een kracht is. Het vraagt ook iets van je: vertrouwen hebben dat het zijn weg wel vindt. Dus ik moest stapjes terugdoen, een versnelling lager schakelen en me gaan aanpassen aan het tempo van de groei van mijn zaadje. Geduldig zijn is een mooi iets, ook op andere vlakken.
Het draait niet perse om ‘ik’ maar meer om ‘wij’, wat ik aan de wereld kan geven
Jaren ben ik op zoek geweest naar iets van zingeving, naar talent, naar een doel. En toen was het daar opeens. Ik kwam er vervolgens achter dat het heel fijn is om met enorm veel plezier elke dag bezig te mogen zijn met mijn passie, maar dat het leven wel een groter doel dient dan alleen maar ‘ik’. Het besef dat ik werkelijk iets moois bij te dragen heb aan deze wereld maakt me dankbaar en de weg die ik bewandel om tot mijn volle potentieel te komen veel waardevoller. Omdat ik weet waar ik het voor doe.
Ik weet nu dat mijn geluk niet zit in groter worden, of nog bekender, maar in elk mens dat ik mag raken
Ik word intens gelukkig van lieve berichten in mijn mailbox of op social. Ze tillen me op. Ontroerde verhalen die winkeliers van klanten die mijn versjes kochten naar me doorsturen maken dat ik regelmatig huilend van ontroering achter mijn laptop zit. Ik ben intens dankbaar voor de support die ik overal en nergens ontvang. Geen van deze dingen heeft te maken met groot, hoewel ik daar in het begin echt wel naar streefde. Het is het kleine en het één-op-één contact. Echte mensen, echte verhalen. Om zo weer dichterbij onszelf en elkaar te komen.
Er komt nooit een moment dat het leven af is
Ik heb lange tijd de illusie gehad dat er ooit een moment komt in het leven waarop alles ‘af’ voelt. Doordat ik die illusie had vergat ik te genieten van wat er onderweg gebeurde, en ging ik vaak voorbij aan wat er al wél was. Ik weet nu dat alles wat ik wens; wie ik wil worden, wat ik wil waarmaken, wat ik wil zien, nooit allemaal op één moment in elkaar valt. Het leven wordt nooit perfect. Je kunt het niet allemaal tegelijk hebben en zijn. In dit realiseren zaten voor mij zoveel mooie lessen. Durven zijn in het moment. Mijn blik richten op wat er is. Genieten van de reis, ook van alle hobbels, problemen, fuck-ups en daar om kunnen lachen als ze voorbij zijn. Meer vieren wat er echt goed gaat. I’m working on it:).
De relatie met jezelf is de belangrijkste relatie in het leven
Ik heb me in de afgelopen jaren van tijd tot tijd behoorlijk eenzaam gevoeld. Zelfs ik, als een loner, iemand die heel graag heel veel tijd alleen doorbrengt. En dat eenzame kwam vaak niet om het letterlijke alleen zijn, maar omdat ik moest ondervinden dat mensen niet altijd voor je staan te juichen als je je hart volgt, groeit als mens, mooie dingen doet. Het heeft me zeker verdriet gedaan, en op de momenten zelf voelde ik me best even uit het veld geslagen, maar uiteindelijk ben ik daardoor nog veel krachtiger in het leven komen te staan en is de relatie met mezelf nog sterker geworden. Lieve mensen om je heen maken je bestaan hier op aarde fijner, leuker, lichter, maar vergeet vooral de relatie niet die je hebt met jezelf. Dat is geen komen en gaan, die blijft altijd.
DANKJEWEL lieve jij! Uit de grond van mijn hart. Dat je er bent, dat je meeleest, support op wat voor manier dan ook.
Al drie jaar! Ik ga het vieren vandaag! x
Ik moet eerlijk bekennen dat ik normaal eigenlijk weinig heb met mijlpalen, verjaardagen of bepaalde data. Maar Lief voor je Leif is voor mij een ander verhaal. Vandaag is het drie jaar geleden dat ik dit avontuur startte. En dat ik al drie jaar enorm toegewijd ben aan één ding is voor mij méga bijzonder! Als je me langer volgt ken je mijn verhaal. Ik ben een fladderaar. Ik raak doorgaans best snel verveeld, ben altijd nieuwsgierig naar nieuwe dingen, hou van uitdagingen, leer graag. Zelfs nu, nu ik mijn passie en roeping gevonden heb. Gelukkig daagt Lief voor je Leif me nog steeds elke dag in alles uit. Op het zakelijke vlak, maar ook zeker persoonlijk. Wat inzichten van de afgelopen jaren deel ik met je in deze blog!
Done is better than good
Lief voor je Leif leerde mij mijn over perfectionistische gedrag af te leren. Ik realiseerde me een tijd geleden eigenlijk pas wat perfectionisme precies inhoudt: de angst om niet goed genoeg gevonden te worden. De angst dat wat je doet of naar buiten brengt afgekeurd wordt. Dit terwijl ik dacht dat ik dit allemaal redelijk ‘opgelost’ had… Dat inzicht leidde dan ook tot een bijzonder groeiproces. En poe, sinds ‘done is better than good’ zo’n beetje een leidraad is geworden in veel dingen sta ik een stuk relaxter in het leven en breng ik veel meer wat bij mij goed voelt gewoon naar buiten.
Geplante zaadjes hebben (veel) tijd nodig om te groeien
Ik wil alles snel, en het liefste nu. Dat bracht me heel veel moois, ik beslis snel, ik schakel snel, maar door de blog heb ik moeten leren dat geduldig zijn een ontzettend belangrijke eigenschap is als je bouwt aan iets. Je kunt sneller gaan dan het tempo is, maar dat maakt dat de weg uiteindelijk niet makkelijker verloopt. Ik weet dat Lief voor je Leif een zaadje is wat veel tijd nodig heeft, wat op zijn eigen tempo tot bloei komt. Toch verzette ik me vaak nog tegen dat langzame. Een combinatie van: het snelle van de maatschappij, vergelijkingsdrang, geen geduld. Nu weet ik: we hebben allemaal een eigen tempo en niemand bouwt van niets iets in heel korte tijd. We kennen alleen vaak de verhalen niet. Ik zag toen in dat dat organische tempo juist een kracht is. Het vraagt ook iets van je: vertrouwen hebben dat het zijn weg wel vindt. Dus ik moest stapjes terugdoen, een versnelling lager schakelen en me gaan aanpassen aan het tempo van de groei van mijn zaadje. Geduldig zijn is een mooi iets, ook op andere vlakken.
Het draait niet perse om ‘ik’ maar meer om ‘wij’, wat ik aan de wereld kan geven
Jaren ben ik op zoek geweest naar iets van zingeving, naar talent, naar een doel. En toen was het daar opeens. Ik kwam er vervolgens achter dat het heel fijn is om met enorm veel plezier elke dag bezig te mogen zijn met mijn passie, maar dat het leven wel een groter doel dient dan alleen maar ‘ik’. Het besef dat ik werkelijk iets moois bij te dragen heb aan deze wereld maakt me dankbaar en de weg die ik bewandel om tot mijn volle potentieel te komen veel waardevoller. Omdat ik weet waar ik het voor doe.
Ik weet nu dat mijn geluk niet zit in groter worden, of nog bekender, maar in elk mens dat ik mag raken
Ik word intens gelukkig van lieve berichten in mijn mailbox of op social. Ze tillen me op. Ontroerde verhalen die winkeliers van klanten die mijn versjes kochten naar me doorsturen maken dat ik regelmatig huilend van ontroering achter mijn laptop zit. Ik ben intens dankbaar voor de support die ik overal en nergens ontvang. Geen van deze dingen heeft te maken met groot, hoewel ik daar in het begin echt wel naar streefde. Het is het kleine en het één-op-één contact. Echte mensen, echte verhalen. Om zo weer dichterbij onszelf en elkaar te komen.
Er komt nooit een moment dat het leven af is
Ik heb lange tijd de illusie gehad dat er ooit een moment komt in het leven waarop alles ‘af’ voelt. Doordat ik die illusie had vergat ik te genieten van wat er onderweg gebeurde, en ging ik vaak voorbij aan wat er al wél was. Ik weet nu dat alles wat ik wens; wie ik wil worden, wat ik wil waarmaken, wat ik wil zien, nooit allemaal op één moment in elkaar valt. Het leven wordt nooit perfect. Je kunt het niet allemaal tegelijk hebben en zijn. In dit realiseren zaten voor mij zoveel mooie lessen. Durven zijn in het moment. Mijn blik richten op wat er is. Genieten van de reis, ook van alle hobbels, problemen, fuck-ups en daar om kunnen lachen als ze voorbij zijn. Meer vieren wat er echt goed gaat. I’m working on it:).
De relatie met jezelf is de belangrijkste relatie in het leven
Ik heb me in de afgelopen jaren van tijd tot tijd behoorlijk eenzaam gevoeld. Zelfs ik, als een loner, iemand die heel graag heel veel tijd alleen doorbrengt. En dat eenzame kwam vaak niet om het letterlijke alleen zijn, maar omdat ik moest ondervinden dat mensen niet altijd voor je staan te juichen als je je hart volgt, groeit als mens, mooie dingen doet. Het heeft me zeker verdriet gedaan, en op de momenten zelf voelde ik me best even uit het veld geslagen, maar uiteindelijk ben ik daardoor nog veel krachtiger in het leven komen te staan en is de relatie met mezelf nog sterker geworden. Lieve mensen om je heen maken je bestaan hier op aarde fijner, leuker, lichter, maar vergeet vooral de relatie niet die je hebt met jezelf. Dat is geen komen en gaan, die blijft altijd.
DANKJEWEL lieve jij! Uit de grond van mijn hart. Dat je er bent, dat je meeleest, support op wat voor manier dan ook.
Al drie jaar! Ik ga het vieren vandaag! x
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment