Carly David vertrok na haar studie naar het buitenland en is inmiddels besmet met het reisvirus. Ze schreef een blog voor Lief voor je Leif.

Mijn naam is Carly David, 23 jaar en een echt Arnhems meisje. Na mijn redelijk zware studie Product Design besloot ik na mijn afstuderen in 2014 een ticket te boeken naar Bangkok.

‘Ga je echt alleen’?
Dit is vaak het eerste wat er tegen mij gezegd wordt als ik vertel dat ik alleen op reis ga. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik tijdens mijn eerste reis naar Azië vooral opgelucht was het ticket te hebben geboekt en bij aankomst wel zou zien wat backpacken nou precies inhield. Gelukkig stond op het vliegveld in Bangkok een vriend mij op te wachten. Dit was mijn geluk want hierdoor kon ik 3 weken rustig acclimatiseren en kreeg ik zelf de behoefte om alleen verder te gaan reizen.

De eerste reis 
Mijn eerste reis bestond uit Thailand, Indonesië en Cambodja. De eerste paar weken ben ik vooral bijgekomen op de stranden van Thailand en heb ik de toerist uitgehangen in Indonesië. Al gauw kwam ik er namelijk ook achter dat ik totaal niet het stereotype backpacker ben en het liefst in een fijne schone kamer slaap zonder het te delen met nog 12 anderen. Nadat ik afscheid had genomen van de vriend met wie ik 3 weken rondtrok was mijn originele plan om af te reizen naar Kho Samui om hier voor een langere periode te gaan boksen. Dit liep alleen even iets anders omdat ik op het vliegveld in Krabi (Thailand) op dat moment de liefde van mijn leven tegen het lijf liep bij de douane. Dit was een Nederlandse jongen en met hem heb ik de mooiste dingen gezien en meegemaakt in Cambodja. Samen reizen is erg fijn en ondanks dat je elkaar eigenlijk nog helemaal niet kent deel je zoveel dat je band gelijk heel bijzonder is. Het einde van mijn reis was Bangkok en hier heb ik mijn laatste dagen doorgebracht met als afsluiting oud & nieuw op Central World (vergelijkbaar met Times Square).

De Filippijnen
Afgelopen november besloot ik met mijn beste vriendinnetje onze droomreis naar de Filippijnen te maken en heerlijk te genieten van witte stranden, cocktails en zon. We hebben toen 2 weken doorgebracht op Boracay, een heel relaxed eiland met enorm vriendelijke mensen en hele mooie stranden. Helaas werd ik tijdens deze reis ziek en hebben we de reis na 2 weken moeten afbreken zodat ik in Nederland behandeld kon worden. We hebben daar echt genoten en de rest van de Filippijnen staat dus zeker op ons lijstje.

Terug in Nederland
In Nederland moet ik telkens weer wennen als ik terug ben en merk ik dat het leven hier misschien niet helemaal voor mij is weggelegd. Het is natuurlijk je eigen keuze om van maandag tot vrijdag te werken en in het weekend op zondag naar je schoonouders te gaan, maar ergens wordt dat hier ook van je verwacht. In Nederland zijn we gewend aan structuur, ritme en zekerheid, iets wat je natuurlijk veel minder hebt als je ervoor kiest om in het nu te leven en te gaan voor het reizen.

Mensen in mijn omgeving reageren vaak met: ‘je kunt toch niet je hele leven gaan reizen?’, als ze horen dat ik weer een nieuwe reis gepland heb. En natuurlijk hebben ze ergens een punt. Aan de andere kant waarom niet? Waarom niet 3 maanden werken en dan weer 5 maanden op reis? Gelukkig heb ik ook genoeg mensen om mij heen die het vooral stimuleren om iets te gaan doen wat mij gelukkig maakt.

De volgende trip
Inmiddels ben ik sinds een paar weken weer in Indonesië waar ik ga beginnen aan 14 weken vrijwilligerswerk waarna mijn vriendinnen overkomen om samen kerst en oud&nieuw te vieren op Bali. Na deze 2 weken ga ik 6 weken Muay Thai boksen en komt een vriendinnetje mij ophalen om nog 2 weken te genieten van de eilandjes van Thailand.

De afgelopen jaren heb ik de smaak van het reizen écht te pakken gekregen. Het alleen reizen heeft mij meer gebracht dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik ben veel sterker teruggekomen en ik durf nu eindelijk open te zijn naar mensen en ook mijn onzekerheden te laten zien. Ik denk dat ik in de toekomst heel graag een huisje, boompje en kindje in plaats van beestje wil, alleen gewoon nog niet nu. Ik ga nu nog lekker genieten van alles wat het leven te bieden heeft.

Carly David vertrok na haar studie naar het buitenland en is inmiddels besmet met het reisvirus. Ze schreef een blog voor Lief voor je Leif.

Mijn naam is Carly David, 23 jaar en een echt Arnhems meisje. Na mijn redelijk zware studie Product Design besloot ik na mijn afstuderen in 2014 een ticket te boeken naar Bangkok.

‘Ga je echt alleen’?
Dit is vaak het eerste wat er tegen mij gezegd wordt als ik vertel dat ik alleen op reis ga. Ik moet ook eerlijk bekennen dat ik tijdens mijn eerste reis naar Azië vooral opgelucht was het ticket te hebben geboekt en bij aankomst wel zou zien wat backpacken nou precies inhield. Gelukkig stond op het vliegveld in Bangkok een vriend mij op te wachten. Dit was mijn geluk want hierdoor kon ik 3 weken rustig acclimatiseren en kreeg ik zelf de behoefte om alleen verder te gaan reizen.

De eerste reis 
Mijn eerste reis bestond uit Thailand, Indonesië en Cambodja. De eerste paar weken ben ik vooral bijgekomen op de stranden van Thailand en heb ik de toerist uitgehangen in Indonesië. Al gauw kwam ik er namelijk ook achter dat ik totaal niet het stereotype backpacker ben en het liefst in een fijne schone kamer slaap zonder het te delen met nog 12 anderen. Nadat ik afscheid had genomen van de vriend met wie ik 3 weken rondtrok was mijn originele plan om af te reizen naar Kho Samui om hier voor een langere periode te gaan boksen. Dit liep alleen even iets anders omdat ik op het vliegveld in Krabi (Thailand) op dat moment de liefde van mijn leven tegen het lijf liep bij de douane. Dit was een Nederlandse jongen en met hem heb ik de mooiste dingen gezien en meegemaakt in Cambodja. Samen reizen is erg fijn en ondanks dat je elkaar eigenlijk nog helemaal niet kent deel je zoveel dat je band gelijk heel bijzonder is. Het einde van mijn reis was Bangkok en hier heb ik mijn laatste dagen doorgebracht met als afsluiting oud & nieuw op Central World (vergelijkbaar met Times Square).

De Filippijnen
Afgelopen november besloot ik met mijn beste vriendinnetje onze droomreis naar de Filippijnen te maken en heerlijk te genieten van witte stranden, cocktails en zon. We hebben toen 2 weken doorgebracht op Boracay, een heel relaxed eiland met enorm vriendelijke mensen en hele mooie stranden. Helaas werd ik tijdens deze reis ziek en hebben we de reis na 2 weken moeten afbreken zodat ik in Nederland behandeld kon worden. We hebben daar echt genoten en de rest van de Filippijnen staat dus zeker op ons lijstje.

Terug in Nederland
In Nederland moet ik telkens weer wennen als ik terug ben en merk ik dat het leven hier misschien niet helemaal voor mij is weggelegd. Het is natuurlijk je eigen keuze om van maandag tot vrijdag te werken en in het weekend op zondag naar je schoonouders te gaan, maar ergens wordt dat hier ook van je verwacht. In Nederland zijn we gewend aan structuur, ritme en zekerheid, iets wat je natuurlijk veel minder hebt als je ervoor kiest om in het nu te leven en te gaan voor het reizen.

Mensen in mijn omgeving reageren vaak met: ‘je kunt toch niet je hele leven gaan reizen?’, als ze horen dat ik weer een nieuwe reis gepland heb. En natuurlijk hebben ze ergens een punt. Aan de andere kant waarom niet? Waarom niet 3 maanden werken en dan weer 5 maanden op reis? Gelukkig heb ik ook genoeg mensen om mij heen die het vooral stimuleren om iets te gaan doen wat mij gelukkig maakt.

De volgende trip
Inmiddels ben ik sinds een paar weken weer in Indonesië waar ik ga beginnen aan 14 weken vrijwilligerswerk waarna mijn vriendinnen overkomen om samen kerst en oud&nieuw te vieren op Bali. Na deze 2 weken ga ik 6 weken Muay Thai boksen en komt een vriendinnetje mij ophalen om nog 2 weken te genieten van de eilandjes van Thailand.

De afgelopen jaren heb ik de smaak van het reizen écht te pakken gekregen. Het alleen reizen heeft mij meer gebracht dan ik ooit had kunnen bedenken. Ik ben veel sterker teruggekomen en ik durf nu eindelijk open te zijn naar mensen en ook mijn onzekerheden te laten zien. Ik denk dat ik in de toekomst heel graag een huisje, boompje en kindje in plaats van beestje wil, alleen gewoon nog niet nu. Ik ga nu nog lekker genieten van alles wat het leven te bieden heeft.