Ik krijg regelmatig berichtjes van mensen die niet goed begrijpen waarom ook zij een gewond innerlijk kind hebben. Veel mensen denken dat wanneer je een relatief gelukkige en fijne kindertijd hebt gehad dat je innerlijke kind dan niet gewond is. In deze blog ga ik je vertellen hoe het zit en leg ik uit waarom iedereen een gewond kind in zich heeft.
Gewond zijn: dit wordt ermee bedoeld
Een misvatting in en over het innerlijk kind werk is dat gewond zijn alleen gaat over ‘groot’ of langdurig trauma. Gewond zijn klinkt heel groot en heftig, dus ik snap het, maar dat is zeker niet het geval. Een wond kan ook zijn een gedragspatroon, een negatieve overtuiging over jezelf, een behoefte die niet vervuld is, een bepaalde rol die je bent gaan spelen als gevolg van je kindertijd, je lichaam dat getraumatiseerd is en uit balans, een emotie die je niet meer kunt voelen of die je juist dagelijks ervaart, traumatische ervaringen die je je niet meer kunt herinneren omdat ze in die tijd te hevig of pijnlijk voor je waren. Dat je geen specifieke pijnlijke of traumatische herinneringen hebt uit je kindertijd wil namelijk niet zeggen dat er geen pijnlijke of traumatische dingen gebeurd zijn.
En hoewel het heel logisch is om in kleine of grote wonden te denken wil ik dat je weet dat er geen kleine of grote wonden bestaan. Natuurlijk kun je onderscheid maken, maar weet ook dat jouw wonden voor jou groot mogen voelen. Je hoeft je trauma’s niet kleiner en minder belangrijk te maken omdat je ziet dat andere mensen door veel ergere dingen heen zijn gegaan en gaan, want dat zal altijd zo zijn. Trauma is niet iets om te gaan vergelijken. We kunnen niks zeggen over elkaars wonden. Iedereen lijdt op zijn eigen manier. Daarom praten we in het innerlijk kind werk ook nooit over een klein beetje gewond of heel erg gewond. Je bent gewond (en dat mag je gaan erkennen en accepteren!).
Een gelukkige kindertijd hebben gehad en toch gewond zijn?
Wanneer je over het algemeen een fijne en gelukkige kindertijd hebt gehad en zo op het eerste gezicht geen grote trauma’s hebt ervaren, maar ook als je geen (grote) (mentale, emotionele, fysieke) problemen in je leven nu ervaart, wil dat niet zeggen dat je innerlijke kind niet gewond is.
Hoe hard je opvoeders (en de mensen die het dichtste bij je stonden) ook hun best hebben gedaan, hoeveel liefde en aandacht ze je ook hebben gegeven, ze kunnen nooit alles goed hebben gedaan. Het ouderschap is uitdagend, zwaar en veeleisend. Je opvoeders zijn imperfecte mensen. Mensen met hun eigen gewonde innerlijke kind en hun eigen niet verwerkte trauma’s. Ze konden jou niet geven wat ze zelf niet gehad of ervaren hebben (mits ze actief zijn gaan helen). Veel opvoeders geven door wat ze uit hun eigen opvoeding kenden, zonder zich af te vragen of dat wel is wat ze door willen geven. Hun realiteit van vroeger werd jouw realiteit. Ook hadden je opvoeders te maken met hun eigen pijn en hun eigen uitdagingen in het leven. Als gevolg daarvan konden ze er waarschijnlijk niet altijd voor jou zijn zoals ze misschien wilden of zoals jij verlangde.
Iedereen heeft een gewond innerlijk kind omdat iedereen met afwijzing en teleurstelling te maken heeft gehad als kind. Omdat iedereen bepaalde niet helpende patronen heeft gevormd of gekopieerd door het gedrag van hun opvoeders. Omdat iedereen in zijn kindertijd en jeugd wel iets gemist heeft. Omdat iedereen bepaalde niet helpende (negatieve) overtuigingen uit het gezin waarin ze opgroeien meeneemt. Omdat iedereen een bepaald verhaal over zichzelf is gaan vertellen naar aanleiding van hun kindertijd.
Ook heeft iedereen trauma ervaren. Trauma omvat namelijk elke negatieve gebeurtenis of ervaring die invloed heeft op hoe je nu in de wereld staat. Misbruik, mishandeling en verwaarlozing zijn trauma. Maar trauma is ook wanneer je in je kindertijd niet echt jezelf hebt kunnen zijn omdat die zelf niet geaccepteerd werd. Of wanneer je geen liefde, warmte en geborgenheid hebt ervaren thuis. Trauma is wanneer je opvoeders je niet hebben kunnen geven wat je nodig had. Wanneer thuis voor jou geen veilige en stabiele plek was. Trauma is wanneer sommige eigenschappen of delen van jou er van je opvoeders niet mochten zijn of wanneer je opvoeders probeerden je iemand anders te laten worden. Trauma omvat alle gebeurtenissen en ervaringen die jou minderwaardig lieten voelen. Wanneer je jezelf anders moest voordoen om liefde en aandacht te krijgen. Het moment waarop een van je opvoeders je duidelijk maakte dat je emoties er niet mochten zijn en de schaamte je overspoelde, of toen je voor een overvolle klas een fout antwoord gaf en iedereen begon te lachen. Het overlijden van een belangrijk persoon in je leven als kind kan trauma zijn. De scheiding van je opvoeders. Alles van vroeger wat invloed heeft op jou en je leven nu is trauma. De waarheid is dus dat iedereen trauma ervaren heeft.
Met deze wonden leef je al bijna je hele leven. Ze zijn onderdeel geworden van wie je bent. Als je niet heel zelfbewust in het leven staat zul je niet eens doorhebben dat je deze patronen hebt of dat die overtuigingen er zijn. Dat je door een bepaalde bril naar jezelf en de wereld kijkt. Dat je bepaalde gewoonten hebt en een rol aanneemt bij mensen. Dat je regelmatig getriggerd wordt en daardoor hevige emoties ervaart. Dat je bepaald gedrag hebt om jezelf in je behoeften te voorzien. En dat je dus gewond bent: een ‘product’ van je opvoeding. De meeste mensen denken gewoon dat dat is wie zij zijn. Meestal ga je pas echt naar jezelf kijken en dus je wonden erkennen wanneer je er last van krijgt. Wanneer je overtuigingen en je patronen je in de weg staan in het leven, in je welzijn, in je geluk, in je doelen. Wanneer de pijn in jezelf te groot en ondraaglijk is geworden. Het leven tegen je werkt en zwaar voelt.
We hebben dus allemaal wonden. We leven allemaal met de gevolgen van wat er in onze kindertijd is gebeurd. We ervaren allemaal de impact die thuis op ons heeft gehad.
*Wanneer je jezelf regelmatig hoort zeggen dat je kindertijd zo gelukkig was kan dat ook een beschermingsmechanisme zijn. Het kan zijn dat je bepaalde ingrijpende gebeurtenissen onderdrukt of in de ontkenning zit of dat je opvoeders je (onbewust) ingeprent hebben dat jullie zo’n gelukkig gezin waren (om hun eigen onvolkomenheden te verdoezelen). Als je de behoefte hebt om iets vaak met nadruk te zeggen schuilt er meestal wat achter.
Het beginnerspakket innerlijk kind werk waarin je alle basisinformatie vind over het helen van je innerlijke kind én een start gaat maken met je helingsproces vind je hier.
Foto: Unsplash
Ik krijg regelmatig berichtjes van mensen die niet goed begrijpen waarom ook zij een gewond innerlijk kind hebben. Veel mensen denken dat wanneer je een relatief gelukkige en fijne kindertijd hebt gehad dat je innerlijke kind dan niet gewond is. In deze blog ga ik je vertellen hoe het zit en leg ik uit waarom iedereen een gewond kind in zich heeft.
Gewond zijn: dit wordt ermee bedoeld
Een misvatting in en over het innerlijk kind werk is dat gewond zijn alleen gaat over ‘groot’ of langdurig trauma. Gewond zijn klinkt heel groot en heftig, dus ik snap het, maar dat is zeker niet het geval. Een wond kan ook zijn een gedragspatroon, een negatieve overtuiging over jezelf, een behoefte die niet vervuld is, een bepaalde rol die je bent gaan spelen als gevolg van je kindertijd, je lichaam dat getraumatiseerd is en uit balans, een emotie die je niet meer kunt voelen of die je juist dagelijks ervaart, traumatische ervaringen die je je niet meer kunt herinneren omdat ze in die tijd te hevig of pijnlijk voor je waren. Dat je geen specifieke pijnlijke of traumatische herinneringen hebt uit je kindertijd wil namelijk niet zeggen dat er geen pijnlijke of traumatische dingen gebeurd zijn.
En hoewel het heel logisch is om in kleine of grote wonden te denken wil ik dat je weet dat er geen kleine of grote wonden bestaan. Natuurlijk kun je onderscheid maken, maar weet ook dat jouw wonden voor jou groot mogen voelen. Je hoeft je trauma’s niet kleiner en minder belangrijk te maken omdat je ziet dat andere mensen door veel ergere dingen heen zijn gegaan en gaan, want dat zal altijd zo zijn. Trauma is niet iets om te gaan vergelijken. We kunnen niks zeggen over elkaars wonden. Iedereen lijdt op zijn eigen manier. Daarom praten we in het innerlijk kind werk ook nooit over een klein beetje gewond of heel erg gewond. Je bent gewond (en dat mag je gaan erkennen en accepteren!).
Een gelukkige kindertijd hebben gehad en toch gewond zijn?
Wanneer je over het algemeen een fijne en gelukkige kindertijd hebt gehad en zo op het eerste gezicht geen grote trauma’s hebt ervaren, maar ook als je geen (grote) (mentale, emotionele, fysieke) problemen in je leven nu ervaart, wil dat niet zeggen dat je innerlijke kind niet gewond is.
Hoe hard je opvoeders (en de mensen die het dichtste bij je stonden) ook hun best hebben gedaan, hoeveel liefde en aandacht ze je ook hebben gegeven, ze kunnen nooit alles goed hebben gedaan. Het ouderschap is uitdagend, zwaar en veeleisend. Je opvoeders zijn imperfecte mensen. Mensen met hun eigen gewonde innerlijke kind en hun eigen niet verwerkte trauma’s. Ze konden jou niet geven wat ze zelf niet gehad of ervaren hebben (mits ze actief zijn gaan helen). Veel opvoeders geven door wat ze uit hun eigen opvoeding kenden, zonder zich af te vragen of dat wel is wat ze door willen geven. Hun realiteit van vroeger werd jouw realiteit. Ook hadden je opvoeders te maken met hun eigen pijn en hun eigen uitdagingen in het leven. Als gevolg daarvan konden ze er waarschijnlijk niet altijd voor jou zijn zoals ze misschien wilden of zoals jij verlangde.
Iedereen heeft een gewond innerlijk kind omdat iedereen met afwijzing en teleurstelling te maken heeft gehad als kind. Omdat iedereen bepaalde niet helpende patronen heeft gevormd of gekopieerd door het gedrag van hun opvoeders. Omdat iedereen in zijn kindertijd en jeugd wel iets gemist heeft. Omdat iedereen bepaalde niet helpende (negatieve) overtuigingen uit het gezin waarin ze opgroeien meeneemt. Omdat iedereen een bepaald verhaal over zichzelf is gaan vertellen naar aanleiding van hun kindertijd.
Ook heeft iedereen trauma ervaren. Trauma omvat namelijk elke negatieve gebeurtenis of ervaring die invloed heeft op hoe je nu in de wereld staat. Misbruik, mishandeling en verwaarlozing zijn trauma. Maar trauma is ook wanneer je in je kindertijd niet echt jezelf hebt kunnen zijn omdat die zelf niet geaccepteerd werd. Of wanneer je geen liefde, warmte en geborgenheid hebt ervaren thuis. Trauma is wanneer je opvoeders je niet hebben kunnen geven wat je nodig had. Wanneer thuis voor jou geen veilige en stabiele plek was. Trauma is wanneer sommige eigenschappen of delen van jou er van je opvoeders niet mochten zijn of wanneer je opvoeders probeerden je iemand anders te laten worden. Trauma omvat alle gebeurtenissen en ervaringen die jou minderwaardig lieten voelen. Wanneer je jezelf anders moest voordoen om liefde en aandacht te krijgen. Het moment waarop een van je opvoeders je duidelijk maakte dat je emoties er niet mochten zijn en de schaamte je overspoelde, of toen je voor een overvolle klas een fout antwoord gaf en iedereen begon te lachen. Het overlijden van een belangrijk persoon in je leven als kind kan trauma zijn. De scheiding van je opvoeders. Alles van vroeger wat invloed heeft op jou en je leven nu is trauma. De waarheid is dus dat iedereen trauma ervaren heeft.
Met deze wonden leef je al bijna je hele leven. Ze zijn onderdeel geworden van wie je bent. Als je niet heel zelfbewust in het leven staat zul je niet eens doorhebben dat je deze patronen hebt of dat die overtuigingen er zijn. Dat je door een bepaalde bril naar jezelf en de wereld kijkt. Dat je bepaalde gewoonten hebt en een rol aanneemt bij mensen. Dat je regelmatig getriggerd wordt en daardoor hevige emoties ervaart. Dat je bepaald gedrag hebt om jezelf in je behoeften te voorzien. En dat je dus gewond bent: een ‘product’ van je opvoeding. De meeste mensen denken gewoon dat dat is wie zij zijn. Meestal ga je pas echt naar jezelf kijken en dus je wonden erkennen wanneer je er last van krijgt. Wanneer je overtuigingen en je patronen je in de weg staan in het leven, in je welzijn, in je geluk, in je doelen. Wanneer de pijn in jezelf te groot en ondraaglijk is geworden. Het leven tegen je werkt en zwaar voelt.
We hebben dus allemaal wonden. We leven allemaal met de gevolgen van wat er in onze kindertijd is gebeurd. We ervaren allemaal de impact die thuis op ons heeft gehad.
*Wanneer je jezelf regelmatig hoort zeggen dat je kindertijd zo gelukkig was kan dat ook een beschermingsmechanisme zijn. Het kan zijn dat je bepaalde ingrijpende gebeurtenissen onderdrukt of in de ontkenning zit of dat je opvoeders je (onbewust) ingeprent hebben dat jullie zo’n gelukkig gezin waren (om hun eigen onvolkomenheden te verdoezelen). Als je de behoefte hebt om iets vaak met nadruk te zeggen schuilt er meestal wat achter.
Het beginnerspakket innerlijk kind werk waarin je alle basisinformatie vind over het helen van je innerlijke kind én een start gaat maken met je helingsproces vind je hier.
Foto: Unsplash
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment