Bon dia dushi’s!

Stel je voor: Je wordt wakker van wat zonnestralen die door de lamellen heenkomen. Langzaam doe je je ogen open en ziet dat de ventilator nog boven je hangt te draaien, ‘oeps, aan laten staan’. Je stapt uit bed, zet de ventilator uit en het eerste wat je daarna doet is je bikini aan trekken om vervolgens een duik te nemen in het zwembad. Genietend kijk je om je heen en denkt: ‘Ja, ik heb echt wel een goed leventje hier.’

Jup, dat was mijn situatie deze ochtend! De afgelopen dagen waren voor mij best wel druk en vermoeiend, maar nu heb ik eindelijk tijd om mijn momentje rust te pakken. En nu zit ik hier, heerlijk rustig deze blog te typen. Met een ontbijtje voor m’n neus, kop thee in m’n hand en een uitzicht waar ik intens gelukkig van word.

Graag wil ik nog even doorgaan op waar ik de vorige blog mee geëindigd ben. Ik las het boek De Alchemist van Paulo Coelho. In eerste instantie  dacht ik over dit boek: ‘Oh leuk, lekker dun boekje, leest vast fijn weg en past makkelijk in m’n tas’. Lekker oppervlakkig dus! Maar toen ik bezig was met lezen en uiteindelijk het boek uit had, betekende het zó veel  meer!
Het boek gaat over de schapenherder Santiago uit Andalusië. Het enige wat hij echt graag wil doen, is reizen. En aangezien men daar niet zómaar gaat reizen, besluit hij om herder te worden, want herders reizen nou eenmaal. Op een moment krijgt hij dromen over de piramides in Egypte en dat daar een schat is verscholen. Daarna besluit hij om toch écht te gaan reizen en hij begint zijn reis naar Egypte. Tijdens zijn reis komt hij verschillende mensen en situaties tegen die hem veel leren over het leven. Over de manier waarop men leeft en waarom men dingen doet.

Verder wil ik er weinig over loslaten want ik hoop echt dat jullie het boek gaan lezen. Het heeft mij echt aan het denken gezet en ook bevestiging gegeven in de keuzes die ik recentelijk heb gemaakt. Ik hoop dat jullie De Alchemist gaan lezen en mij dan ook laten weten wat jullie er van vinden. Wie weet kunnen we sparren, discussiëren of onze meningen delen over het boek.

Okay, back to life. Want naast mijn zweverige gedachten af en toe, heb ik hier ook een doodnormaal leven. Nouja, dóódnormaal.. Laten we de verschillen eens even op een rijtje zetten.
– Ik heb een werkweek van ongeveer 45 uur, normaal toch? Laten we daar dan maar even aan toevoegen dat ik werk op slippers, met blote benen en het gemiddeld 28 graden is!
– Ik doe mijn wekelijkse boodschappen zelfs gewoon bij de Albert Heijn! Een verschil wat wel jammer is, is dat het hier allemaal een stukje duurder is. Een doosje aardbeien voor $6? Nee bedankt..
– Mijn weekend breng ik door met collega’s en vrienden, net als vele anderen. Dit keer bestond het weekend echter uit barbecueën op het strand, speedboot huren, vissen vanaf de boot, varen naar het onbewoonde Klein Bonaire, lekker eten en zomerse cocktails drinken. Dat zag ik mezelf in Nederland nog niet zo snel doen.

Genoeg voor vandaag, ik duik nog even het zwembad in. Fijne dag allemaal!

Liefs,  Marieke