Ik heb je door de jaren heen op Lief voor je Leif al globaal verteld hoe ik mijn leven heb kunnen veranderen. In deze blog (serie) ga ik je precies vertellen welke keuzes en stappen écht levensveranderend waren. Vandaag is het tijd voor deel 2! Deel 1 lees je hier.
Veel tijd alleen ben gaan doorbrengen
Ik vond alleen zijn ‘vroeger’ behoorlijk spannend en vooral confronterend. Ik was niet graag met mezelf. Op die momenten voelde ik een enorme onrust over me heenkomen, had ik een eenzaam en leeg gevoel en werd ik me extra bewust van negatieve gedachten. Dus alleen zijn, dat ging ik lange tijd zoveel mogelijk uit de weg. Ik was vrijwel altijd met mensen, ik werkte veel en stopte mijn leven overvol. Tot ik begin twintig was, opgebrand raakte en zowat alles verloor. Opeens was ik alleen. De hele dag. Er was geen afleiding, er waren geen mensen. Ik kon niet meer vluchten. Die periode was enorm zwaar en confronterend maar ook het begin van een betere relatie met mezelf. Ik leerde alleen te zijn en gaandeweg mijn eigen gezelschap te waarderen. In de jaren die volgden werd het alleen zijn mijn kracht. Ik heb mezelf teruggevonden door enorm veel tijd alleen door te brengen. Ik ben zelfs alleen op reis gegaan en de afgelopen jaren bewust alleen gebleven om me volledig te focussen op mezelf en mijn ontwikkeling. In de stilte en met mezelf vond ik mezelf. Ik vond rust. Ik vond levenskracht en antwoorden op al die vragen die ik al jaren had. Ik vond de persoon die ik was voor mijn trauma’s, voor de wereld me vertelde wie ik moest zijn en waar ik allemaal aan moest voldoen. Alleen zijn staat nu voor mij niet meer voor eenzaam, of zielig, of onrust, alleen zijn staat voor thuiskomen.
Zorg ging dragen voor dat kleine gewonde meisje in mezelf en mijn wonden en trauma’s ben gaan helen
Alle keuzes en stappen die ik in deze blog beschrijf zijn allemaal op hun eigen manier levensveranderend voor me geweest en hebben bijgedragen aan een fijner, mooier, makkelijker, beter en lichter leven. Maar ik zou niet staan waar ik nu sta wanneer ik deze stap niet had gezet en dit proces niet was aangegaan. Ik was gewond, getraumatiseerd, mijn kleine meisje schreeuwde al die jaren om aandacht, om troost, om gezien worden en om heling. En ik rende er hard voor weg. Ik negeerde haar, mijn emoties, de leegte in mezelf, mijn destructieve patronen. Ik wilde mijn verleden het liefste wegstoppen en nooit meer onder ogen komen. Tot ik leerde dat ik pas echt kon gaan leven wanneer ik mijn verleden zou verwerken en zorg zou gaan dragen voor dat kleine meisje in mezelf. Dat dat de sleutel was tot de innerlijke rust waar ik zoveel behoefte aan had. Mijn leven stond de afgelopen jaren vrijwel volledig in het teken van mijn helingsproces. Van in de ogen kijken, verwerken, doorvoelen, accepteren, verantwoordelijkheid nemen, patronen doorbreken, mezelf heropvoeden, waar ik op de blog meer dan uitgebreid over heb geschreven. Ik ben deze reis aangegaan omdat ik moest, omdat ik vast zat en niet meer verder kon leven op de manier waarop ik dat al jaren deed. Maar wat begon vanuit een moeten werd onderweg willen. Ik ontdekte de kracht van je verantwoordelijkheid nemen. En wat voor rijkdom het is om te kunnen voelen. Ik ontdekte dat niks me echt kon verwoesten, in tegenstelling tot wat ik al die tijd had gedacht. Deze innerlijke reis heeft me zoveel gebracht: innerlijke rust, veerkracht, eigenwaarde, levensvreugde, zelfliefde, zelfkennis. Zoals ik al eerder in een andere blog beschreef: ‘‘Al die jaren waarin ik al mijn tijd en energie heb gestopt in processen waarvan ik niet wist wat ze me zouden brengen, het was het zo waard. Ik weet nu dat het leven hoe ik dat jaren leefde niet echt leven was. Het was overleven.’’
Mezelf gezonde coping skills ben gaan aanleren
Een verlengde van het stukje over trauma verwerken en zorg dragen voor mijn innerlijke kind, maar ik wil er toch apart aandacht aan geven omdat dit een belangrijk patroon is wat onbewust veel impact heeft op je gezondheid, welzijn en kwaliteit van leven. Ik had, zoals zoveel mensen, behoorlijk ongezonde coping skills. In de pubertijd ben ik gaan eten om om te kunnen gaan met de moeilijke periode die ik thuis ervoer, en de emoties waar ik me geen raad mee wist. Wanneer ik pijn had sloot ik me of helemaal af, of ik reageerde de pijn af op een ander. Was er een probleem of uitdaging in mijn leven dan stak ik meestal mijn kop in het zand, net zolang tot ik er niet meer omheen kon. Het overgrote deel van de manieren waarop ik omging met stress, emoties en problemen had ik gekopieerd van mijn ouders. Ik had geen ander voorbeeld dus hun gedrag werd mijn gedrag. Dat ik hierin bepaalde patronen had en dat dat gedrag niet bepaald helpend was en behoorlijk schadelijk voor mezelf, mijn gezondheid, relaties, dromen en doelen, dat ontdekte ik in mijn ontwikkelproces. Stapje voor stapje ben ik vervolgens deze patronen gaan doorbreken. Een proces dat absoluut met veel vallen en opstaan is gegaan. Inmiddels ben ik erachter dat de makkelijke weg kiezen vaak tot een heel moeilijk en zwaar leven leidt, en dat de moeilijke keuzes maken resulteren in een relatief makkelijk(er) leven. Zo is dat eigenlijk ook met coping. Het is in het moment zeker niet altijd makkelijk om alsmaar je verantwoordelijkheid te nemen, in de spiegel te kijken, emoties te verwerken, te gaan zitten met pijn, problemen actief op te lossen, het ‘goede’ te doen, maar al die kleine keuzes hebben uiteindelijk wel een enorme positieve uitwerking. Het doorbreken van niet helpende coping manieren heeft mijn kwaliteit van leven, gezondheid, relaties en welzijn zeker verbeterd. Het is daarnaast zoveel fijner als je vanuit je kracht durft te leven en weet en ervaart dat je alles wat op je pad komt, dat je elke emotie en elke pijn aan kunt en kunt overleven.
Gewoonten en routines ging vormen die me ondersteunen in mijn leven en welzijn
Het belang van goede gewoonten en de kracht van (ochtend en avond) routines heb ik de laatste jaren ook mogen ondervonden en deze stap hoort dan ook zeker in deze blog thuis. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik jarenlang ‘zomaar wat deed’. Dat ik uit bed stapte op de tijd dat ik uit bed móest, douchte, ontbeet en naar mijn werk ging. Dat er geen bepaalde gedachte zat achter de gewoonten die ik had, dat ik geen structuur had als houvast in mijn dagen, maar ook dat ik helemaal niet bewust bezig was met vragen als: hoe start ik mijn dag nou het beste? Welke gewoonten in de ochtend zorgen ervoor dat ik het beste uit mezelf kan halen gedurende de dag? Wat heb ik nodig in de avond? Hoe sluit ik mijn dag het fijnste af? Wat zijn mijn behoeften qua slaap, voeding, beweging, plezier, ontspanning? Wat heb ik elke dag nodig? Ik wilde een betere versie van mezelf worden, mezelf ondersteunen in mijn soms best wel drukke maar ook stressvolle leven als ondernemer, en mezelf kunnen geven wat ik nodig heb. Inmiddels zit er dus wél een gedachte achter de invulling van mijn dagen en mijn gewoonten. Goede gewoonten als dagelijks sporten en wandelen, maar ook mediteren, journalen, lezen, een bepaald aantal uren slaap, specifieke gewoonten in mijn avondroutine, zij ondersteunen mij en mijn manier van leven. Ze geven me rust en structuur, helpen me bij mijn ontwikkeling en het zorgdragen voor mijn gezondheid, sluiten aan bij mijn waarden, zorgen voor de juiste mindset, dat ik me energiek voel en lekker in mijn vel zit. En dat heeft weer zijn uitwerking op alle andere gebieden in mijn leven! Gewoonten en routines vormen die bij je passen en je ondersteunen zijn wat mij betreft daarom ook een must als je je leven wilt veranderen. (Als je benieuwd bent naar mijn dagelijkse gewoonten en waarom ik deze dingen doe, ik vertel het je in deze blog.)
Mezelf toe ging staan om te falen, verkeerde keuzes te maken, te experimenteren en uit te proberen en vooral leren voorop te zetten
Gevoelsmatig heb ik toen ik begin twintig was, of eigenlijk al vanaf het moment dat ik klaar was met de middelbare school, een flinke tijd van mijn leven verspild. Ik stond stil. Ik wist niet wat ik wilde en omdat ik ontzettend bang was om te falen en ook om verkeerde levenskeuzes te maken deed ik maar niks. (Herkenbaar?) Ergens had ik de gedachte dat ik het in die tijd allang allemaal uit had moeten hebben gevonden en voor elkaar had moeten hebben. Wat ik met het leven wilde, wat mijn passie was, waar mijn interesses lagen, wat mij uniek maakte. Hoe ik de toekomst voor me zag. Het feit dat ik geen antwoorden had op die vragen en dat mijn leven naar mijn idee een zooitje was zorgde voor enorm veel druk. Druk die mijn angst om te falen alleen maar groter maakte. Ik kan je niet meer vertellen wat precies voor de ommekeer heeft gezorgd, maar ergens onderweg, jaren later, ontdekte ik dat vooral de niet helpende verhalen die ik mezelf vertelde en de betekenissen die ik gaf aan bepaalde begrippen als kiezen en falen ervoor zorgden dat ik niet vooruit kwam. Ik kwam erachter dat falen nodig is om te groeien en helemaal niet zo erg was als ik dacht. Dat het me vaak nieuwe informatie bood, me liet groeien en ook veel zelfkennis opleverde. En ook dat het helemaal niks zegt over wie ik ben of mijn waarde. Dat maakte ík mezelf vervolgens wijs. Ik leerde dat kiezen nooit iets definitiefs is, en dat levenskeuzes dus ook niet bestaan. Evenals verkeerde keuzes. Het is prima om van gedachten te veranderen, bij te sturen of te moeten concluderen dat de keuze die je gemaakt hebt niet goed uitgepakt heeft om dan vervolgens een andere keuze te maken. In plaats van als doel te hebben om hét uit te vinden en mijn leven voor elkaar te hebben op een bepaalde leeftijd, overal antwoorden op te hebben, alleen maar om een soort van ideaalbeeld uit te stralen naar de buitenwereld, werd mijn nieuwe doel leren (over mezelf), experimenteren en van alles uitproberen. En daar hoort falen dus ook bij. Sinds ik het leven zelf zie als de reis waarop ik al die antwoorden ga ontdekken, leren bij mij voorop staat en kiezen niet meer zo’n enorme druk met zich meebrengt is mijn leven zoveel fijner, interessanter en rijker. Ik kan weer ademhalen en bovenal genieten van de reis zelf, van het proces.
Aan mijn mindset ben gaan werken
Ik had de blog eigenlijk al afgerond, en toen bedacht ik me dat dit puntje niet kon ontbreken als je je leven wilt veranderen. Gaan werken aan mijn mindset is ook absoluut een levensveranderende stap geweest. Ik was voorheen niet bepaald een zonnetje in huis. Ik had veel negatieve gedachten, zag overal problemen, dacht enorm zwart-wit en in mijn hoofd was er maar weinig ruimte voor positiviteit en dankbaarheid. Enerzijds werd ik beïnvloed door de mensen om mij heen, ik ben niet opgegroeid met bergen optimisme, en anderzijds was het bekijken van de wereld door een negatieve bril een gevolg van niet verwerkt trauma. Op een bepaald punt begon die manier van denken me in de weg te zitten. Ik baalde ervan dat ik altijd van het negatieve uitging, die gedachten zorgden vervolgens veelal voor zogenaamd ‘negatieve’ gevoelens. Maar ook dat veel van mijn gedachten niet voor me werkten in het leven, me geen kracht en zelfvertrouwen gaven en ondersteunden. Dat ik vaak in problemen dacht en nergens mogelijkheden zag. Een van de eerste stappen die ik gezet heb toen ik echt actief aan mezelf ben gaan werken was daarom het veranderen van mijn mindset. Dat klinkt heel simpel en als iets wat je kunt realiseren in een aantal weken, in werkelijkheid is dat een proces van meer dan vijf jaar geweest (en doe ik nog steeds elke dag het werk). Maar jeetje, wat is het toch fijn als je gedachten veelal voor je werken. Als ze je ondersteunen in wie je wilt zijn en waar je naartoe op weg bent. Als je veelal aandacht hebt voor de mooie dingen in het leven, en voor wat er alles wél is, goed gaat en gebeurt. Als je in staat bent jezelf te ondervragen en niet alles meteen als waarheid aanneemt. Als je in mogelijkheden kunt denken. Jezelf kunt uitdagen anders te denken. En dat je op sommige momenten je gedachten gewoon totaal niet serieus neemt omdat je weet dat het maar ‘gewoon’ gedachten zijn. Er is een gezegde dat hoe meer je aandacht geeft aan dankbaarheid, hoe meer het leven je dingen geeft om dankbaar voor te zijn. Dat is een van de uitwerkingen die ik zelf elke dag opnieuw mag ervaren!
In deze blog vertel ik je vervolgens precies hoe je deze onderwerpen in de praktijk kunt gaan brengen en hoe je met succes aan jezelf werkt!
Foto: Nynke Laagland
Ik heb je door de jaren heen op Lief voor je Leif al globaal verteld hoe ik mijn leven heb kunnen veranderen. In deze blog (serie) ga ik je precies vertellen welke keuzes en stappen écht levensveranderend waren. Vandaag is het tijd voor deel 2! Deel 1 lees je hier.
Veel tijd alleen ben gaan doorbrengen
Ik vond alleen zijn ‘vroeger’ behoorlijk spannend en vooral confronterend. Ik was niet graag met mezelf. Op die momenten voelde ik een enorme onrust over me heenkomen, had ik een eenzaam en leeg gevoel en werd ik me extra bewust van negatieve gedachten. Dus alleen zijn, dat ging ik lange tijd zoveel mogelijk uit de weg. Ik was vrijwel altijd met mensen, ik werkte veel en stopte mijn leven overvol. Tot ik begin twintig was, opgebrand raakte en zowat alles verloor. Opeens was ik alleen. De hele dag. Er was geen afleiding, er waren geen mensen. Ik kon niet meer vluchten. Die periode was enorm zwaar en confronterend maar ook het begin van een betere relatie met mezelf. Ik leerde alleen te zijn en gaandeweg mijn eigen gezelschap te waarderen. In de jaren die volgden werd het alleen zijn mijn kracht. Ik heb mezelf teruggevonden door enorm veel tijd alleen door te brengen. Ik ben zelfs alleen op reis gegaan en de afgelopen jaren bewust alleen gebleven om me volledig te focussen op mezelf en mijn ontwikkeling. In de stilte en met mezelf vond ik mezelf. Ik vond rust. Ik vond levenskracht en antwoorden op al die vragen die ik al jaren had. Ik vond de persoon die ik was voor mijn trauma’s, voor de wereld me vertelde wie ik moest zijn en waar ik allemaal aan moest voldoen. Alleen zijn staat nu voor mij niet meer voor eenzaam, of zielig, of onrust, alleen zijn staat voor thuiskomen.
Zorg ging dragen voor dat kleine gewonde meisje in mezelf en mijn wonden en trauma’s ben gaan helen
Alle keuzes en stappen die ik in deze blog beschrijf zijn allemaal op hun eigen manier levensveranderend voor me geweest en hebben bijgedragen aan een fijner, mooier, makkelijker, beter en lichter leven. Maar ik zou niet staan waar ik nu sta wanneer ik deze stap niet had gezet en dit proces niet was aangegaan. Ik was gewond, getraumatiseerd, mijn kleine meisje schreeuwde al die jaren om aandacht, om troost, om gezien worden en om heling. En ik rende er hard voor weg. Ik negeerde haar, mijn emoties, de leegte in mezelf, mijn destructieve patronen. Ik wilde mijn verleden het liefste wegstoppen en nooit meer onder ogen komen. Tot ik leerde dat ik pas echt kon gaan leven wanneer ik mijn verleden zou verwerken en zorg zou gaan dragen voor dat kleine meisje in mezelf. Dat dat de sleutel was tot de innerlijke rust waar ik zoveel behoefte aan had. Mijn leven stond de afgelopen jaren vrijwel volledig in het teken van mijn helingsproces. Van in de ogen kijken, verwerken, doorvoelen, accepteren, verantwoordelijkheid nemen, patronen doorbreken, mezelf heropvoeden, waar ik op de blog meer dan uitgebreid over heb geschreven. Ik ben deze reis aangegaan omdat ik moest, omdat ik vast zat en niet meer verder kon leven op de manier waarop ik dat al jaren deed. Maar wat begon vanuit een moeten werd onderweg willen. Ik ontdekte de kracht van je verantwoordelijkheid nemen. En wat voor rijkdom het is om te kunnen voelen. Ik ontdekte dat niks me echt kon verwoesten, in tegenstelling tot wat ik al die tijd had gedacht. Deze innerlijke reis heeft me zoveel gebracht: innerlijke rust, veerkracht, eigenwaarde, levensvreugde, zelfliefde, zelfkennis. Zoals ik al eerder in een andere blog beschreef: ‘‘Al die jaren waarin ik al mijn tijd en energie heb gestopt in processen waarvan ik niet wist wat ze me zouden brengen, het was het zo waard. Ik weet nu dat het leven hoe ik dat jaren leefde niet echt leven was. Het was overleven.’’
Mezelf gezonde coping skills ben gaan aanleren
Een verlengde van het stukje over trauma verwerken en zorg dragen voor mijn innerlijke kind, maar ik wil er toch apart aandacht aan geven omdat dit een belangrijk patroon is wat onbewust veel impact heeft op je gezondheid, welzijn en kwaliteit van leven. Ik had, zoals zoveel mensen, behoorlijk ongezonde coping skills. In de pubertijd ben ik gaan eten om om te kunnen gaan met de moeilijke periode die ik thuis ervoer, en de emoties waar ik me geen raad mee wist. Wanneer ik pijn had sloot ik me of helemaal af, of ik reageerde de pijn af op een ander. Was er een probleem of uitdaging in mijn leven dan stak ik meestal mijn kop in het zand, net zolang tot ik er niet meer omheen kon. Het overgrote deel van de manieren waarop ik omging met stress, emoties en problemen had ik gekopieerd van mijn ouders. Ik had geen ander voorbeeld dus hun gedrag werd mijn gedrag. Dat ik hierin bepaalde patronen had en dat dat gedrag niet bepaald helpend was en behoorlijk schadelijk voor mezelf, mijn gezondheid, relaties, dromen en doelen, dat ontdekte ik in mijn ontwikkelproces. Stapje voor stapje ben ik vervolgens deze patronen gaan doorbreken. Een proces dat absoluut met veel vallen en opstaan is gegaan. Inmiddels ben ik erachter dat de makkelijke weg kiezen vaak tot een heel moeilijk en zwaar leven leidt, en dat de moeilijke keuzes maken resulteren in een relatief makkelijk(er) leven. Zo is dat eigenlijk ook met coping. Het is in het moment zeker niet altijd makkelijk om alsmaar je verantwoordelijkheid te nemen, in de spiegel te kijken, emoties te verwerken, te gaan zitten met pijn, problemen actief op te lossen, het ‘goede’ te doen, maar al die kleine keuzes hebben uiteindelijk wel een enorme positieve uitwerking. Het doorbreken van niet helpende coping manieren heeft mijn kwaliteit van leven, gezondheid, relaties en welzijn zeker verbeterd. Het is daarnaast zoveel fijner als je vanuit je kracht durft te leven en weet en ervaart dat je alles wat op je pad komt, dat je elke emotie en elke pijn aan kunt en kunt overleven.
Gewoonten en routines ging vormen die me ondersteunen in mijn leven en welzijn
Het belang van goede gewoonten en de kracht van (ochtend en avond) routines heb ik de laatste jaren ook mogen ondervonden en deze stap hoort dan ook zeker in deze blog thuis. Ik kan me niet meer voorstellen dat ik jarenlang ‘zomaar wat deed’. Dat ik uit bed stapte op de tijd dat ik uit bed móest, douchte, ontbeet en naar mijn werk ging. Dat er geen bepaalde gedachte zat achter de gewoonten die ik had, dat ik geen structuur had als houvast in mijn dagen, maar ook dat ik helemaal niet bewust bezig was met vragen als: hoe start ik mijn dag nou het beste? Welke gewoonten in de ochtend zorgen ervoor dat ik het beste uit mezelf kan halen gedurende de dag? Wat heb ik nodig in de avond? Hoe sluit ik mijn dag het fijnste af? Wat zijn mijn behoeften qua slaap, voeding, beweging, plezier, ontspanning? Wat heb ik elke dag nodig? Ik wilde een betere versie van mezelf worden, mezelf ondersteunen in mijn soms best wel drukke maar ook stressvolle leven als ondernemer, en mezelf kunnen geven wat ik nodig heb. Inmiddels zit er dus wél een gedachte achter de invulling van mijn dagen en mijn gewoonten. Goede gewoonten als dagelijks sporten en wandelen, maar ook mediteren, journalen, lezen, een bepaald aantal uren slaap, specifieke gewoonten in mijn avondroutine, zij ondersteunen mij en mijn manier van leven. Ze geven me rust en structuur, helpen me bij mijn ontwikkeling en het zorgdragen voor mijn gezondheid, sluiten aan bij mijn waarden, zorgen voor de juiste mindset, dat ik me energiek voel en lekker in mijn vel zit. En dat heeft weer zijn uitwerking op alle andere gebieden in mijn leven! Gewoonten en routines vormen die bij je passen en je ondersteunen zijn wat mij betreft daarom ook een must als je je leven wilt veranderen. (Als je benieuwd bent naar mijn dagelijkse gewoonten en waarom ik deze dingen doe, ik vertel het je in deze blog.)
Mezelf toe ging staan om te falen, verkeerde keuzes te maken, te experimenteren en uit te proberen en vooral leren voorop te zetten
Gevoelsmatig heb ik toen ik begin twintig was, of eigenlijk al vanaf het moment dat ik klaar was met de middelbare school, een flinke tijd van mijn leven verspild. Ik stond stil. Ik wist niet wat ik wilde en omdat ik ontzettend bang was om te falen en ook om verkeerde levenskeuzes te maken deed ik maar niks. (Herkenbaar?) Ergens had ik de gedachte dat ik het in die tijd allang allemaal uit had moeten hebben gevonden en voor elkaar had moeten hebben. Wat ik met het leven wilde, wat mijn passie was, waar mijn interesses lagen, wat mij uniek maakte. Hoe ik de toekomst voor me zag. Het feit dat ik geen antwoorden had op die vragen en dat mijn leven naar mijn idee een zooitje was zorgde voor enorm veel druk. Druk die mijn angst om te falen alleen maar groter maakte. Ik kan je niet meer vertellen wat precies voor de ommekeer heeft gezorgd, maar ergens onderweg, jaren later, ontdekte ik dat vooral de niet helpende verhalen die ik mezelf vertelde en de betekenissen die ik gaf aan bepaalde begrippen als kiezen en falen ervoor zorgden dat ik niet vooruit kwam. Ik kwam erachter dat falen nodig is om te groeien en helemaal niet zo erg was als ik dacht. Dat het me vaak nieuwe informatie bood, me liet groeien en ook veel zelfkennis opleverde. En ook dat het helemaal niks zegt over wie ik ben of mijn waarde. Dat maakte ík mezelf vervolgens wijs. Ik leerde dat kiezen nooit iets definitiefs is, en dat levenskeuzes dus ook niet bestaan. Evenals verkeerde keuzes. Het is prima om van gedachten te veranderen, bij te sturen of te moeten concluderen dat de keuze die je gemaakt hebt niet goed uitgepakt heeft om dan vervolgens een andere keuze te maken. In plaats van als doel te hebben om hét uit te vinden en mijn leven voor elkaar te hebben op een bepaalde leeftijd, overal antwoorden op te hebben, alleen maar om een soort van ideaalbeeld uit te stralen naar de buitenwereld, werd mijn nieuwe doel leren (over mezelf), experimenteren en van alles uitproberen. En daar hoort falen dus ook bij. Sinds ik het leven zelf zie als de reis waarop ik al die antwoorden ga ontdekken, leren bij mij voorop staat en kiezen niet meer zo’n enorme druk met zich meebrengt is mijn leven zoveel fijner, interessanter en rijker. Ik kan weer ademhalen en bovenal genieten van de reis zelf, van het proces.
Aan mijn mindset ben gaan werken
Ik had de blog eigenlijk al afgerond, en toen bedacht ik me dat dit puntje niet kon ontbreken als je je leven wilt veranderen. Gaan werken aan mijn mindset is ook absoluut een levensveranderende stap geweest. Ik was voorheen niet bepaald een zonnetje in huis. Ik had veel negatieve gedachten, zag overal problemen, dacht enorm zwart-wit en in mijn hoofd was er maar weinig ruimte voor positiviteit en dankbaarheid. Enerzijds werd ik beïnvloed door de mensen om mij heen, ik ben niet opgegroeid met bergen optimisme, en anderzijds was het bekijken van de wereld door een negatieve bril een gevolg van niet verwerkt trauma. Op een bepaald punt begon die manier van denken me in de weg te zitten. Ik baalde ervan dat ik altijd van het negatieve uitging, die gedachten zorgden vervolgens veelal voor zogenaamd ‘negatieve’ gevoelens. Maar ook dat veel van mijn gedachten niet voor me werkten in het leven, me geen kracht en zelfvertrouwen gaven en ondersteunden. Dat ik vaak in problemen dacht en nergens mogelijkheden zag. Een van de eerste stappen die ik gezet heb toen ik echt actief aan mezelf ben gaan werken was daarom het veranderen van mijn mindset. Dat klinkt heel simpel en als iets wat je kunt realiseren in een aantal weken, in werkelijkheid is dat een proces van meer dan vijf jaar geweest (en doe ik nog steeds elke dag het werk). Maar jeetje, wat is het toch fijn als je gedachten veelal voor je werken. Als ze je ondersteunen in wie je wilt zijn en waar je naartoe op weg bent. Als je veelal aandacht hebt voor de mooie dingen in het leven, en voor wat er alles wél is, goed gaat en gebeurt. Als je in staat bent jezelf te ondervragen en niet alles meteen als waarheid aanneemt. Als je in mogelijkheden kunt denken. Jezelf kunt uitdagen anders te denken. En dat je op sommige momenten je gedachten gewoon totaal niet serieus neemt omdat je weet dat het maar ‘gewoon’ gedachten zijn. Er is een gezegde dat hoe meer je aandacht geeft aan dankbaarheid, hoe meer het leven je dingen geeft om dankbaar voor te zijn. Dat is een van de uitwerkingen die ik zelf elke dag opnieuw mag ervaren!
In deze blog vertel ik je vervolgens precies hoe je deze onderwerpen in de praktijk kunt gaan brengen en hoe je met succes aan jezelf werkt!
Foto: Nynke Laagland
+ show Comments
- Hide Comments
add a comment